Ik kon t niet langer aanzien, die pruik. Dat veel te lange haar dat niet bij me past. Aangezien de mevrouw uit haarkliniek , die de pruikjes knipt, in verlof is, besloot ik dan maar om mijn pruik zelf te knippen. Eerst probeerde ik t met een nagelschaartje maar dat knipte niet zo goed. Dan maar keukenschaar genomen. Mmmm, gaat stukken beter. De pruik staat op mijn statiefje en ik begin te knippen ( vroeger nog ervaring opgedaan bij t knippen van de haren van mijn barbiepoppen). Dat knippen ging redelijk goed.
Opeens kwam kris binnen. Die schrok. " wat ben jij aan t doen? Jij staat wel met meer als 500 euro in je handen he" . Ik antwoordde dat ik een nieuwe coupe wou :)
Lauren kwam ook eens kijkje nemen. Oei, dat had ze beter niet gezien. Want als zij nu mijn pruik in handen krijgt en dat in bijzijn van een schaar... Wat voor een coupe zou k dan hebben... ;)
Uiteindelijk klaar. Ik zet ze op en kan me er toch al iets meer mee verzoenen. Je ziet nog steeds dat t een pruik is maar t past beter bij mij.
Als ik buiten kom zet ik steeds mijn pruik op. De ene dag al wat rechter dan de andere ;) Thuis niet, als ik thuis kom doe ik ze onmiddellijk uit. Ik leg ze dan waar t me uitkomt, op de tafel, over een bloempot, over een fles water,... oei, mag ze dan wel niet uit t oog verliezen want als lauren langskomt met haar schaartje...
Wordt vervolgd
Sofie
De twee weken na chemo 2 heb k weeral overleefd, maar t was toch niet zonder slag of stoot.
Eerste 5 dagen wel terug last van misselijkheid. Eetlust bleef maar toch constante misselijkheid.
De vrijdag ben ik in een winkel flauw gevallen. Plots, ineens zweetaanval, plekken zien en poef op de grond :) daar zat ik dan bij de juwelier op mijn gat :) waarschijnlijk Bloeddrukval, niks ergs denk ik maar wel Duidelijk signaal wel dat ik meer moet rusten. Ik rust overdag niet, altijd wel met iets bezig thuis,.... Maar Miss toch naar lichaam luisteren en me eens een dutje gunnen.
Op zaterdag stond ik op en voelde ik me echt ellendig. Geen energie, terug zweetaanvallen, draaierig hoofd... Ik luister naar mijn lichaam. Dagje zetel dan maar.... Amai tijd gaat traaaaaaaag op die moment....
Zondag overdag terug herboren maar....Savonds ben ik dan enorm ziek geworden aan mijn maag. Enorme steken in maag, overgeven, misselijk,... Geen oog had k dichtgedaan.
Op maandag ganse dag liggen sterven in mijn zetel. Zelfs naar t toilet gaan was te veel gevraagd.
Heb dokter laten komen omdat k zooo ziek was. Alsof dat nog niet genoeg was kreeg k dan nog eens diarree,,. Dan moest ik keuzes maken op t toilet, als je begrijpt wat k bedoel ;)
Dokter zei dat k acute maag- darmontsteking had die los stond van de chemo. Gewoon infectie opgelopen. Gewoon pech dus.
Motilium slikken en veel slapen was t advies, zo gaat de tijd sneller voorbij en kan lichaam herstellen. Zo gezegd, zo gedaan. Toch kroop de tijd langzaam voorbij. Heb me tijdens de chemo nog niet zooo ziek gevoeld. Maar na 2 dagen uitzieken voelde ik me terug beter. Beter dan toch aan mijn maag maar nog steeds niet in topvorm. Nu heb k een verkoudheid te pakken...
Ook dat nog... Mja die daling witte bloedcellen zit er zeker voor iets tussen... Mijn lichaam moet sterker worden denk ik dan dus ben ik donderdag 7,5 km gaan lopen. Lager tempo dan mijn gemiddelde maar tis toch gelukt. Het lopen zal mijn lichaam wel deugd gedaan hebben maar de hoestbuien verergerden nog. Dag en nacht lig k te hoesten. De zakdoeken kan ik niet op tijd wassen omdat ik steeds moet snuiten... Pfff een snotvalling kan lastig zijn maar toch liever dit dan de misselijkheid of dan die aften in mijn mond waar ik vorige keer zoveel last van had. T zal weer beteren zeker. Hopelijk snelle stijging van bloedcellen zodat mijn weerstand terug beter is ( voor even dan toch).
Vandaag, vrijdag, moest ik naar t uz voor bloedonderzoek. Mijn bloedwaarden zijn ok. oef! Op naar de derde chemo maandag!
Ook al is t niet leuk maar toch ben k blij dat chemo kan doorgaan. Want het is toch belangrijk om de eventuele kankercellen heel fel aan te vallen. En uitstel van chemo zou daar niet goed voor zijn.
Mijn hoestje klonk niet zo gezond zei dokter dus moet nu wel medicatie nemen zodat ik tijdens t weekend nog beetje kan herstellen.
Na t onderzoek heb ik nog wat vragen gesteld. Ik heb mijn ongerustheid geuit over t feit dat er uitzaaiingen kunnen komen op afstand ( op een andere plaats in t lichaam, ten gevolge van de borstkanker) na 1 jaar, 2 jaar, 3 jaar, of nog later. De laatste dagen kan ik dat echt niet meer uit mijn hoofd zetten.
Mijn tumor had meerdere kenmerken die kans op uitzaaiingen verhogen en nu geloof ik niet in mijn volledige en definitieve genezing.
Kan men dit dan echt niet voorkomen? Iedereen zegt dat ze al zover staan bij behandeling van borstkanker. Maar na 10 jaar ( na diagnose) is er wel nog meer dan 20 procent dat komt te overlijden. Dat is veel. Veeeeel te veeeel!! En dat baart me zorgen. Wat als ik bij die 20procent ben? Dan ben ik nog maar goe 40 jaar en is lauren nog een klein meisje die haar mama nodig heeft!!
Ok, ik weet dat ik om dit te voorkomen de chemo krijg maar toch is het mogelijk dat niet alle slechte cellen door chemo worden gedood. Of dat ze van kenmerken veranderen en zich op andere manier vermenigvuldigen.
Ik vraag of ik Miss niet langer chemo kan krijgen of een zwaardere dosis. Alles om uitzaaiingen te voorkomen.
De dokter zegt dat ik nu de allerzwartste chemo krijg die er is en dit om de 2 weken... Meeste vrouwen krijgen dit om de 3 weken omdat t anders te zwaar is. Uit recent onderzoek van uz Gent is gebleken dat de chemo die ik nu krijg, en dit om de 2 weken, nog effectiever werkt dan een aantal jaar geleden. Dus dit zou kans op uitzaaiingen nog moeten verkleinen.
Meer kunnen ze momenteel niet doen voor mij. Moet ik nu gerustgesteld zijn..... Miss beetje maar ik kan niet stoppen met Wenen... Ik heb terug dosis positiviteit nodig. Miss vragen of ze me dit maandag ook kunnen toedienen in baxtertje...
Wordt vervolgd
Sofie
Ga weg uit mijn lijf!
