waarden witte bloedcellen ok, morgen dus 2 de chemo
Als ik denk aan morgen begint mijn maag al te keren. Terug t rode spul in mijn lichaam laten sijpelen... Tzal terug afwachten zijn hoe ik er deze keer op reageer... Raar hoe mijn hersenen t signaal doorgeven dat ik al misselijk word bij de gedachte alleen...
Voorbije vrijdag moest ik mijn bloed laten trekken. Men kijkt dan de witte bloedcellen na. Als die waarden niet goed zijn moet chemo uitgesteld worden. Anders kan Dat gevaarlijk zijn. Maar mijn bloedwaarden waren goed. Ik voel me sinds vrijdag ook terug beter, aften in de mond zijn beter, oogontsteking ook en ik voel me minder futloos. Die slechte dagen waren dus echt op t moment dat mijn witte bloedcellen op hun laagste punt stonden. Dit zal telkens zo zijn. Daling van witte bloedcellen na chemo, diepste punt rond dag 10 en dan terug stijgen tot aan volgende chemo... Hier sta k in totaal 8 x voor...nog 7x te gaan Joepie ;)
Morgen eerste schooldag. Tdoet me pijn dat ik niet mee kan starten met mijn collaga s en dat ik mijn turnlessen uit handen moet geven.
Maar ik zal later nog wel lang genoeg moeten werken he tot aan mijn pensioen ;)
Ik weet van mezelf dat ik wel wat pijn kan verdragen maar ik kan zeggen dat een mond vol met aften enorm pijnlijk is.
Die pijn trekt zelfs naar mij hoofd zodat ik daar bovenop ook nog hoofdpijn heb. Pijnstillers nemen om toch nog te kunnen functioneren zijn dus een noodzaak.
Ook op mijn tong heb ik aften waardoor eten en praten nog meer pijn geeft. Ik probeer dus zoveel mogelijk te zwijgen ( wat voor mij wel moeilijk is :) en zo min mogelijk te eten.
Eten moet zoveel mogelijk vloeibaar zijn of gepureerd.
Vandaag ben ik bij de huisarts geweest die me een soort pasta heeft voorgeschreven die ik op de aften moet smeren. 1 keer gebruikt en mijn tube is ver leeg :) veel heeft t nog niet geholpen.
Voor de verandering moet ik ook nog eens antibiotica nemen. Deze keer voor mijn oogontsteking. Ontsteking van mijn ooglid eigenlijk en niet van t oog zelf. Minder erg maar daardoor niet minder vervelend. Mijn oog ziet er nu echt niet meer uit. Rood en gezwollen en ingezakt. Precies een lui oog. De pijn hiervan is niet zo erg maar het is wel vervelend want mijn ooglid weegt zwaar en het jeukt ook.
Als de antibiotica niet aanslaat moet men er sneetje in geven zodat het vocht eruit kan. Hopelijk is dat niet nodig hoor. Maarja, sneetje meer of minder, ben toch al zo verminkt...
Ondanks de pijn heb ik vandaag wel gefietst. Morgen ga ik toch nog eens proberen lopen.
Ik blijf voorlopig volharden om te lopen. Tijdens t lopen denk ik altijd dat de eventuele kanker in mijn lijf dan ineenkrimpt omdat het niet houdt van de gezonde lucht, zuurstof, endorfines,....hahaha lijdt maar lekker pijn jij vuile kanker!
Sofie
Wordt vervolgd
Gisteren iets te vroeg gejuicht want vandaag draag ik toch wel beetje de gevolgen van een verminderde weerstand.
Mijn mond zit volledig ontstoken waardoor ik amper kan praten en eten ( redelijk pijnlijk ) en mijn rechteroog zit ook ontstoken ( dikoogje, nogal een zicht hoor ) .
Gelukkig dat ik mij haar nog heb want een kaal hoofd en een dik oog zou helemaal geen zicht zijn ( goed voor Halloween misschien) .
Ben vandaag dan naar Uz gegaan. Ik ben niet te spreken over de "dienstverlening" vandaag. Urenlang heb ik moeten wachten omdat het op de dienst oncologie enorm druk was.
Men wou me naar huis sturen en me in de late namiddag laten terugkomen. Dat zag ik helemaal niet zitten. Kreeg t daar enom moeilijk omdat ik zo werd behandeld. Een psychologe kwam me toevallig in de gang al wenend tegen en vroeg of het met me ging. Ik vertelde over mijn pijnlijke mond en oog etc. Ze ging nog eens horen of een dokter eens naar mij kon kijken.
Uiteindelijk kwam een dokter in opleiding. Echt geholpen ben ik niet. Extra mondspoelmiddel voor mond en voor t oog belde ze naar oogkliniek . Ik moest naar ander gebouw in uz en oogarts van wacht zou dan onmiddellijk mijn oog bekijken.
Daar aangekomen meld ik me aan aan de receptie. Ik moest me dan toch gaan inschrijven aan de kassa . Weeral terug, kwartier schuiven,....
Daarna zegt men aan receptie dat ik mag plaats nemen in de wachtzaal. Ik vraag of ik snel zal geholpen worden ( moest namelijk lauren gaan afhalen). " mevrouw , u ziet de wachtenden voor u, u schuift gewoon achteraan bij! " Wablieft, nog een uur of 2 wachten,..... Neen dank u... Ik ben t daar gewoon afgetrapt.
Gevolg is dat ik nu nog met een dik en pijnlijk oog rondloop :) Morgen ga ik dan maar naar de huisarts. Ik zou zeggen dat ze me in t UZ niet meer terugzien, Maarja, moet er jammer genoeg nog veeeeel naartoe...
Wordt vervolgd
Sofie
Exact 1 week geleden sijpelde mijn eerste chemo in mijn lichaam en was ik erg angstig voor wat er me te wachten zou staan.
Maar nu kan ik zeggen Dat ik me goed voel. Sinds vrijdag nog maar heel Klein beetje misselijk. Sinds vandaag Is mijn mond wel beetje ontstoken ( verminderde weerstand) maar die pijn ben ik al gewoon door mijn beugel dus dat vind k geen ramp.
Ik voel me alleszins wel relatief fit want ben deze ochtend al 8 km gaan lopen.
Voorbije zaterdag ook 7km gelopen én gedanst op t fantasiafestival :)
Dus op die manier mijn conditie proberen behouden en ervoor zorgen dat ik geen dikkerdje word.
Op deze moment kan niemand aan me zien dat ik chemo krijg. Misschien dat sommigen t zelf niet meer geloven dat ik kanker heb. ( ik soms zelfs ook niet :) )
Jammer genoeg zal daar volgende week verandering in komen want dan zal ik mijn haren verliezen. En dan ben je echt een kankerpatient. Ik hoop Dat niemand me dan Anders gaat bekijken of me gaat aanzien als iemand met een besmettelijke ziekte. Want dat hoor je soms wel zeggen.
Je ziet, soms Is uitgaan van t slechtste t beste want nu voel ik me veel beter Als verwacht. Ik weet natuurlijk nog niet hoe ik na de 2 de chemo ga voelen maar de goeie dagen zijn dan toch al goed om positieve énergie op te doen
Ga weg uit mijn lijf!
