Voorbije donderdag heb ik mijn laatste bestraling gekregen. Ik denk dat t tijd werd dat t einde naderde want mijn huid begon nu toch beetje te reageren. Lichte jeuk en roodheid op de bestraalde zone. En ook beetje stijfheid in de okselzone.
Die roodheid en jeuk kan nog beetje verergeren ( tot 14 dagen na de laatste bestraling) maar die zal wel verdwijnen.
Een lichte verkleuring van t litteken kan wel blijvend zijn. Sowieso blijft die huid voor altijd gevoelig. Eens bestraald, voor altijd beschadigd. Zonnebaden is dus afgeraden. Is wel mogelijk mits een hoge beschermingsfactor zonnecrème. Maar ik smeer me sowieso al goed in tegen de zon dus dat zal geen probleem zijn.
Die stijfheid in de oksel baart me meer zorgen. Dit kan wijzen of aanmaak van littekenweefsel ( doordat bestraling gezond weefsel kapot maakt en dat herstelt zich dan waarbij littekenweefsel kan aangemaakt worden).
Ik probeer mijn arm nu toch regelmatig eens te rekken zodat die stijfheid zeker niet toeneemt . Of ik t kan vermijden weet ik niet maar ik kan maar proberen.
Al een 2 tal maand heb ik ook pijn in mijn schouderblad. Dat heb ik al meerdere keren gezegd tegen de dokters maar ze zeggen " dat t wel niks zal zijn". Heel erg geruststellend is dat niet.
Nu is die pijn wel verergerd en straalt die uit naar mijn ribben en zijkant lichaam. Ik zal ze maar van uitgaan dat dit door de bestralingen komt ofdat t spieren zijn die ontstoken zitten.
Als ik er te veel aan denk dan schiet ik altijd in paniek. Dan denk ik dat er een uitzaaiing is. Maar de dokters zeggen dat dat normaal gezien niet kan. " normaal gezien'.... Als t niet betert ga ik toch eens vragen of men een scan kan maken want de ongerustheid speelt me te veel parten.
Wordt vervolgd
Sofie
Normaal gezien krijg je na een onderzoek nooit onmiddellijk de resultaten. Die worden doorgestuurd naar de behandelende arts en die brengt dan de patiënt op de hoogte.
Na een onderzoek vraag ik toch meestal aan de verpleegkundige of ze me t resultaat reeds kunnen doorgeven. Zodat ik niet langer in de onzekerheid blijf.
Na t hartonderzoek heb k dan ook gevraagd of t goed was. Men ging t aan de dokter vragen. Even later kwam verpleger zeggen dat de waarden van de pompfunctie dezelfde waren gebleven. Geen schade dus tot nu toe. Gelukkig.
Wordt vervolgd
Sofie
Met enige vertraging ( door file) toegekomen in t Uz. Mijn weg naar t UZ Gent ken ik inmiddels al blindelings. Maar ik hou toch maar mijn ogen Open want die vrachtwagenchauffeurs op de snelweg die kijken naar niks he. Zo n gevaar op de baan. Grrrrr, ik kan mij der echt aan ergeren. Die verzetten zich zonder te kijken en houden zich met allerlei zaken bezig behalve met op de baan te letten ( neuspeuteren, bellen, eten, naar tv'tje kijken, op laptop werken, ... Vanalles heb k al gezien. En dan verschiet Men ervan dat er ongevallen gebeuren... Tssssss...
Door t verkeer ben ik al volledig onder stress en dan nog eens 40 min te laat voor bestraling door de file. Mijn dagje begint al goed... Maar ik krijg mijn dosis straaltjes alsnog. Dus dat is goed :) " straaltjes" , zo heb ik dat uitgelegd aan Lauren. Mama krijgt straaltjes op borstje ( geamputeerde borst) om de stoute beestjes weg te jagen. Een dag na mijn uitleg vroeg Lauren : " Mama, zijn die vliegjes nu al weg uit je borstje? " Ik vroeg: " vliegjes? Bedoel je die stoute beestjes? ". " ja" zei ZE :) ZE vroeg ook :" Als de vliegjes weg zijn, mag je dan terug in de turnzaal werken?" Ik heb gezegd dat ik dan van de dokter nog veel moet rusten en dat k dan terug mag werken.
Dan zei ZE: " ja en als mama haar borstje terug is ben je genezen he? ". Want ik heb haar ook verteld dat de dokter mij een nieuw borstje gaat maken.
ZE vroeg dan ook of de dokter mijn borst met mes heeft weggesneden. En of dat pijn deed. En of er veel bloed was. :) Mja begin dat maar eens uit te leggen he aan een kind van 3 jaar :)
Ik heb dan gezegd dat mama dan aan t slapen was door medicijntjes en dat ik dat niet heb gevoeld en ook niet heb gezien als de dokter mijn borstje heeft weg gesneden.
Als ik nu naar de bestraling moet vraagt ZE of ik dan ook ga slapen op t bed :)
Lauren begrijpt t toch wel allemaal goed. Beter dan dat wij soms beseffen. ZE stelt zoveel vragen want ZE wil weten wat er allemaal gebeurt in t ziekenhuis. Nu wil ZE zelf op You tube kijken naar filmpjes van t ziekenhuis...
Op dit moment ben ik aan t wachten voor ejectiefractie ( hartonderzoek). Ik heb zonet radioactieve vloeistof ingespoten gekregen en moet straks onder toestel liggen dat nagaat of er voldoende bloed in en uit t hart wordt gepompt. Dit onderzoek moet ik om de 3 maand ondergaan om na te kijken of er geen schade is aangericht door de chemo en herceptine. Ik hoop op een goed resultaat want anders moet dosis herceptine die k om de 3 weken krijg aangepast worden én heb k later veel meer kans op hartproblemen. Hopen dat alles dus ok is.
Wel weer beetje stress want tis nu nog niet aan mij. Tzal nipt worden om Lauren op tijd van school af te halen. En heb nog geen plan B voorzien... Da duurt altijd zo lang he in t ziekenhuis. Heb hier al meer als één broek versleten intussen ;)
" mevrouw verbeken" Tis aan mij :)
Wordt vervolgd
Sofie
Ga weg uit mijn lijf!
