De eerste nacht na de operatie had ik in t ziekenhuis amper geslapen. Had veel pijn en kon me op geen enkele manier makkelijk leggen in bed. De prof kwam dan in de loop van de voormiddag langs. Hij kwam me ontslaan. Meestal zijn mensen niet blij als ze hun ontslag krijgen maar ik was in dat geval wel blij met mijn ' ontslag' . :)
Ik vertelde hem dat ik al terug aan t sporten was en weinig stil zat. Hij zei dat ik echt moet proberen om dit tijdens de chemoperiode vol te houden. Sporten verlaagt de kans op herval. En mensen die tijdens chemo sporten voelen zich psychisch ook beter en kunnen dan fysiek ook meer verdragen. Ik hoop echt dat ik de kracht en moed heb om dit te doen. Elke kans die ik krijg om mijn overlevingskansen te vergroten wil ik grijpen natuurljk. Want de rest heb ik zelf niet in de hand maar sporten wel. Het moet enigszins wel mogelijk zijn want als de chemo me dooddoodziek maakt dan is t Miss niet mogelijk om te sporten.
Eenmaal thuis op vrijdagnamiddag was ik genoodzaakt om nog te rusten want had nog steeds veel pijn en was doodmoe.
Bovenop de pijn heb ik ook nog een brandwonde ter hoogte van mijn decolleté. Men zei dat dit ten gevolge van een allergie kan zijn van de pleister die men er na operatie heeft opgedaan.
Ofwel heeft t een ander oorzaak, wie weet welke materialen men tijdens operatie allemaal gebruikt. ..Misschien heeft men met 1 van de materialen wel een brandwonde veroorzaakt. Had tijdens de narcose beter eens gepiept met 1 oog om te zien wat men allemaal uitstak ;)
Vandaag, zondag, is de eerste dag dat pijn van de operaties beter is, maar heb nu meer last van die brandwonde. Zo pieken!!
Deze voormiddag zijn we al gaan fietsen en dat viel goed mee voor mij. Ik denk dat ik nog een paar dagjes last zal hebben en dan zal de pijn hopelijk over zijn.
Dan heb ik nog tijd tot 18 aug want dan zal ik terug helse periode doormoeten...
Mijn planning staat alleszins al goed vol, uitstapjes, bbq, festivalletjes, terrasjes doen met vriendinnen,... Tijd te kort...
Wort vervolgd
Sofie
Pijn na operatie ( bijkomende resectie en plaatsen poortkatheter, donderdag 24 juli)
Weten jullie nog dat ik na mijn vorige operatie had gezegd dat ik nog eens zou moeten terugkomen voor de vuile ramen van de kamer te kuisen? Wel , ik had dat beter niet gezegd want nu lig ik hier terug :)
Maar ik ben jammer genoeg niet in staat om hier te staan kuisen ...Hopelijk morgen wel ;)
Deze ochtend extra vroeg opgestaan om nog te stofzuigen, was op te hangen,....( en om tussendoor veel naar het toilet te gaan wegens krampen van de stress)
Om 10 u vertrokken richting UZ. Aankomst om 10u30. Ik wacht aan het onthaal met mijn volgnummertje om me te laten inschrijven.
Ik krijg telefoon van een nummer dat ik niet ken. Ik neem op en ik hoor: Sofie, ben jij al in het ziekenhuis? Kom zo snel mogelijk naar boven want je moet onmiddellijk geopereerd worden. Operatie is vervroegd. "
Geen tijd om na te denken, naar kamer, kleren uit, operatiejasje + steunkousen aan en weg naar operatiekwartier. Mits tussenstop om nog eens naar toilet te gaan. Ik had erg veel zenuwen.
Anesthesist gaf me hand bij het binnenkomen en ik moest me op operatietafel leggen. De anesthesist zag er jong uit vond ik. Ik dacht; als dit maar goed komt want iemand met minder ervaring..... Ja lap, ik had gelijk. Hij stak infuus en zonder t te beseffen riep ik: "aaaaaauuuwwww" .Hij zei:" even klein prikje" . Maar dat was meer als een klein prikje. Heb de laatste tijd al veel prikken gekregen maar dit was toch wel de meest pijnlijke. Tzal dan toch aan de ervaring liggen zeker. ... en dan moest hij me nog verdoven... Aiaiaiaia, hopelijk word ik niet wakker tijdens operatie spookt t door mijn hoofd.
Even later ben ik al in slaap gebracht. Ik heb alleszins niet gedroomd over een verfrissende duik in het zwembad zoals ik had gehoopt. En ben dan gelukkig ook niet wakker geworden. Anesthesist heeft zijn werk toch goed gedaan :)
2 uur en 15 min later werd ik wakker op de recovery. Veeeel pijn. Men geeft pijnstilling bij tot t draaglijk is. Men heeft 4x moeten toedienen. In tegenstelling tot vorige keer kon ik nu mijn ogen wel goed openhouden. Ik was niet zo slaperig en kon dan ook niet slapen. De tijd ging supergraag vooruit. De pijn was dan wel iets beter na een tijdje. Maar ik zei dat pijn over was zodat ik sneller naar mijn kamer zou mogen :)
Chirurg kwam dan eens langs en zei dat er veel bloeding was en dat ik daardoor ingepakt was met drukverband. Hij heeft ook drain moeten plaatsen voor overtollig wondvocht af te voeren. " Oooh nee, niet weer een drain " dacht ik bij mezelf. Hij zei dat hij redelijk veel heeft weggesneden om op safe te spelen! Hij moest dan de huid goed losmaken om alles dicht te kunnen trekken en toe te naaien.
De kant waar de poortkatheter is geplaatst voel ik vooral pijn in de schouder. Dat zou wel een dag of 3 kunnen duren heeft men gezegd.
17u, eindelijk naar kamer. Ik heb heel veel pijn. Gelukkig mag men mij nog pijnstilling geven, nog zwaardere pijnstilling via infuus. Kmoet zeggen dat t wel helpt want t is draaglijk nu.
Daarom ben ik ook in staat om te bloggen :)
Dooooooorst!!!! Ik verlang naar water maar mag nog niet drinken. Zeker nog uurtje wachten. Ik heb niet meer gedronken sinds gisteren 24 u dus je kan je wel voorstellen dat ik met dit weer verlang naar een glas water.
Wat was ik blij dat ik dan enige tijd later al mocht beginnen met een paar slokjes. Het water blijft binnen en ik ben er niet misselijk van geworden.
Nu , 21u , mag ik proberen om stukje brood te eten. Voel me nogal flauw dus hopelijk misvalt t me niet.
Ale kga afronden alvorns mijn eten hier koud wordt ;) hihi
Wordt vervolgd
Sofie
Nog een uurtje mag ik drinken ( water weliswaar en jammer genoeg geen sangria van Quint)! Vanaf middernacht is t gedaan met drinken want ik moet nuchter blijven voor de operatie van morgen.
De haartjes op mijn armen komen recht als ik eraan denk dat ik morgen terug op de operatietafel zal liggen. Een ingreep van anderhalf uur ongeveer. Eerst gaat mijn prof een bijkomende resectie doen ( dwz een extra stukje huid wegsnijden ter hoogte van het litteken omwille van kankercellen in de snijranden) en daarna komt er andere dokter een poortkatheter plaatsen.
Die port-a-cath wordt geplaatst onder het linkersleutelbeen. Dat is een klein 'doosje' waaraan een 'buisje' hangt. Dat buisje wordt in een slagader gebracht. Op die manier kan men makkelijker chemo toedienen via Baxter. Dan hoeft men enkel in katheter te prikken en kan men de aders niet beschadigen.
Ik ben weeral goed op de hoogte van de mogelijke complicaties dus alert zal ik zeker zijn na de operatie.
Ik moet minstens 1 nacht blijven dus in t beste geval mag ik vrijdag naar huis.
Om 14 u sta ik ingepland maar moet me al om 10u30 aanmelden in t ziekenhuis. Dat zullen lange uren worden. Maar ook hongerige en dorstige uren... Vooral dorstig vrees ik want met dit weer zal t zweten worden op de ziekenhuiskamer. Hopelijk droom ik tijdens de narcose van een goede plons in een zwembad en van een lekker verfrissend drankje :)
Vandaag ben ik nogmaals gaan lopen. 6 km, ging vlotjes. Maandag heb ik er 8 gelopen en vorige vrijdag 5 km ( wel met lauren erbij en moest dus buggy vooruit duwen) Kmoet zeggen dat t lopen beter gaat dan dat ik had gedacht. Er is toch nog restje over gebleven van mijn goede conditie.
Als ik hersteld ben van de operatie ga ik proberen nog zoveel mogelijk te lopen voor de chemo start. Me nog eens goe scherp zetten alvorens ik begin op te zwellen van de medicatie .:)
De chemo is terug opgeschoven. Deze zal starten op maandag 18 augustus ipv op 4 augustus. Het team van profs heeft beslist om prioriteit te geven aan de genezing van de wonde en daarom moet de start van de chemo uitgesteld worden. Als men chemo krijgt kan de huid niet genezen en dan zouden er complicaties kunnen optreden.
Ik moet zeggen dat ik er niet rouwig om ben maar het geeft wel een beetje een dubbel gevoel. Om de genezingskansen te verhogen is het beter dat de chemo zo snel mogelijk opgestart kan worden. En dit wordt enkel uitgesteld omwille van wondgenezing. Indien er geen bijkomende resectie nodig was dan was ik waarschijnlijk deze week gestart met de chemo.
Dit is nu niet t geval dus dat geeft me de kans om toch nog een beetje langer te 'genieten' van de zomervakantie.
Nu hopen dat ik snel herstel en nog 3 weken kan sporten, uitstapjes kan doen, kan kuisen, met vrienden kan afspreken, met lauren kan spelen, ....
Wordt vervolgd
Sofie
Ga weg uit mijn lijf!
