Nathan: Ik vind het leuk als mama en papa elkaar kussen! Mama: A, dat is fijn. Vind je het leuk om te weten dat wij elkaar graag zien? Nathan: Nee, maar terwijl je papa kust kan je mij niet kussen. Ik hou niet van kussen. Joachim: Ik hoef het niet te zien. Mama: Misschien zou je het wel missen als het er niet meer is. Anna: A je, dan ga je denken dat mama en papa gaan scheiden he. Joachim: Dat mag niet he mama. Niet scheiden. Nathan: Misschien moeten jullie dan maar neuze-neuze doen. Joachim: Ach ja, kus dan maar... da's nog altijd minder erg dan scheiden. Ik doe mijn ogen wel even toe.
Het was zon gevecht en kostte zoveel energie. We startten net na ons huwelijk want we wisten al dat kinderen krijgen geen evidentie zou zijn voor ons. De pilletjes hadden geen effect maar we gaven niet op. Spuiten dan maar. Follikelmetingen op de meest onmogelijke momenten en als de follikel groot genoeg was vier dagen seks. We vroegen ons af of de gynaecoloog s avonds in zijn hoofd het lijstje patiënten zou afrollen die nu bezig zouden moeten zijn. Helaas, ook dat werkte niet. Ondertussen waren we anderhalf jaar verder. Bijkomend onderzoek toonde een probleem aan dat enkel in een gespecialiseerd vruchtbaarheidscentrum kon behandeld worden. De nevenwerkingen van de medicatie die ik tot dan toe nam, deden me echter in het ziekenhuis belanden met uitputtingsverschijnselen. Na twee weken intensieve rust mocht thuis nog ettelijke maanden verder herstellen. Op het einde van die periode zetten we de volgende stap, ICSI. Ook die was niet evident en lukte niet meteen. Maanden verstreken. We weenden die avond. Het was 1 maart 2004 en we waren er allebei van overtuigd dat het weer niet gelukt was. We weenden, liggend in elkaars armen, om vervolgens de agenda te nemen en uit te zoeken wanneer we een nieuwe poging zouden starten. Met mijn agenda in de hand belde ik naar het fertiliteitcentrum op 2 maart, klokslag 15u, zoals afgesproken. Proficiat mevrouw, u bent zwanger en u hebt een schitterende start gemaakt. De rest is geschiedenis Toon is een kanjer!
Mijn man legde deze middag aan de kinderen uit wat een merkwaardig product is. 't Bleek een maatje te groot voor hen. Ze keken met grote bambi-ogen. Uiteindelijk zei hij dat hij dat ook pas geleerd heeft hij het middelbaar. Anna: 'Ja, maar dan heb je al een veel groter hoofd dan wij nu he. Dan zijn er veel meer hersenen die mee kunnen denken. Natuurlijk begrijp je dat dan wel en wij nu niet!'
Nathan: 'Ik ga dat toch moeilijk vinden als ik groot ben. Dan moet ik aan een vrouw die ik niet ken vragen of ze met mij wil trouwen.' Mama: 'Lijkt me nuttig haar eerst te leren kennen!' Nathan: 'A, mag dat dan. Gelukkig. Ik wil niet trouwen met iemand die altijd met iets bezig is. Ik begrijp niet dat papa getrouwd wil zijn met iemand die bijna nooit stil zit.'
De poes is ernstig ziek. We bereiden de kinderen voor op haar nakend overlijden...
Anna: 'Gaan we Sissi begraven als ze dood is?' Mama: 'Wat wil je zelf?' Annaa: 'We gaan een doos versieren waar ze dan in kan liggen. Op school leerden we al een liedje dat we dan kunnen zingen.' Mama: 'O?' Anna: 'Ja. Een grappig liedje: "Iedereen de pijp uit"!'
Het beestje ligt comfortabel in een zacht bedje in een donker hoekje zoals ze het zelf verkiest. We gaan regelmatig kijken en proberen haar zoveel mogelijk te verwennen.
Nathan: 'Ik neem even mijn fototoestel mee. Dan kan ik foto's nemen van haar ondergang.'
Anna: 'Ik weet waarom mama met papa getrouwd is. Ze vindt papa lief. En mooi.' Nathan: 'En grappig!' Anna: 'Mama wist dat papa een goede papa zou zijn.' Nathan: 'De beste papa!' Joachim: 'Om aan te hangen!' Anna: 'En waarom is papa met mama getrouwd?' Nathan: 'Papa vindt mama lief.' Joachim: 'Misschien gewoon omdat mama zo aandrong?'
Joachim: Mama, we hebben in de muziekles bij juf N. geleerd over smartlappen. Juf N heeft gezegd dat oude mensen nog wel weten wat smartlappen zijn. Weet jij wat smartlappen zijn?
Nathan geeuwt in de auto. Mama: 'Ben je moe?' Nathan: 'Jaaaaggggggeeeeeeuuuuuwwww!' Mama: 'We zijn bijna thuis. Dan kan je een beetje rusten in de zetel.' Nathan: 'Ik ga niet rusten. Ik ga relaxen met mijn knuffel!'
Het is heerlijk warm tussen de dekens als ik de voordeur in het slot hoor vallen. Vrolijk kindergejoel vertrekt samen met de kinderen naar school. Mijn man gaat werken maar liet zijn slaapgeur naast mij achter. Ik trek zijn hoofdkussen iets meer naar mij toe en kruip nog wat dieper om te genieten van de zachte warmte van het flanellen laken tegen mijn gezicht en de dommelende slaap die mij opnieuw overvalt. Mijn lichaam geeft zich traag over. De geluiden van de straat verwijderen zich en het licht van de wekkerradio vervaagt. Vandaag moet niets, mag zijn wat is moe.
Een kinderhand is gauw gevuld, het handje van Nathan wellicht nog sneller. Je kan je niet voorstellen hoe gelukkig de juf dat ventje maakte met een gelukspoppetje. Hij zorgt ervoor als is het zijn kindje. En toen hadden we volgend gesprekje:
Nathan: 'Mama, mijn gelukspoppetje heeft mij vandaag al 2 keer geholpen! Ik heb geen fouten in mijn dictee en ook niet in mijn agenda!' Mama: 'Nathan, dat is supergoed! Knap werk! Maar 't poppetje heeft toch niet geholpen om je broek een beetje proper te houden he'! Nathan: 'Maar mama, dat kan toch niet. Ik was toen aan heel de andere kant van de speelplaats. Dat poppetje kan van zo ver niets doen hoor!'
Zou dringend eens moeten bekijken welke strips er op de kamer van de kinderen liggen.
Nathan: 'Mama, ik weet eindelijk wat een BH is! Een borstenhanger!' Mama: 'Eu...'
Nathan: 'Er bestaan er ook die borsten niet doen hangen maar omhoog duwen! In stripboeken hebben meisjes soms heel grote borsten. Eén keer was er iemand met borsten zo groot als de wereldbol. Dat moet wel lastig zijn als een pinguïn daarin kan bijten!'
Jaarlijks onderzoek bij de gynaecoloog. Ik leg de kinderen uit dat ik nog even weg moet om naar de dokter te gaan. Ze vragen waarom. Ik leg uit dat ik elk jaar naar een vrouwendokter ga.
Mama: 'Joachim, je hebt de dokter deze zomer gezien toen we naar de baby in het ziekenhuis gingen kijken. Ik heb je toen gezegd dat hij je uit mama's buik gehaald heeft en je hebt hem een hand gegeven.'
Joachim: 'Is dat een vrouwendokter?'
Mama: 'Ja, een van de dingen die hij doet is baby's uit de buik van hun mama halen.'
Joachim: 'Amai, om dat te kunnen moet je vrouwen toch echt goed begrijpen he mama'!
Nathan (met een snuitje vol moddervlekken): 'Mama, ik moet niet in bad. Ja, ik ben in een plas gevallen, maar die modder is allemaal blijven hangen aan mijn schoenen, broek, jas en muts. Als je dat wast, zal het ook wel goed zijn.'
Nathan vertelt fier dat hij wel 5 verschillende dingen gepast heeft in de winkel voor hij zijn communiekleertjes koos. Joachim: 'Bij mij ging dat heel snel. Dat was ook niet moeilijk he. Want ja... ik ben ook zo mooi. Wat ik ook draag, ik ben altijd mooi!'
Mama: 'Toon, hoeveel jaar is het geleden dat jij je haar gekamd hebt?' Joachim: 'Eu...' Mama: 'Het is wel origineel zo.' Joachim kijkt even in de spiegel en speelt onmiddellijk verder: 'Stel je voor dat ik niet origineel was.'
