150 jaar na het verschijnen van de eerste editie van de dikke Van Dale werd een jubeleumwoord gekozen. Het werd een woord uit 1866. Bolleboos. Als dat geen nieuwtje is om met de kinderen te delen.
Mama: Omdat de van Dale 150 jaar bestaat is er een verkiezing georganiseerd. Mensen mochten een woord kiezen dat ze heel mooi vinden.
Mijn man en ik zijn niet bepaald sportief te noemen. Het zit in elk geval niet in onze genen. Tot op heden was ik best tevreden over de kinderen. Ondanks het feit dat ik er zelf een bloedhekel aan heb, ben ik wel blij dat de kinderen veel bewegen en sporten. Fijn zo. Het gesprek deze avond aan tafel maakte mij echter duidelijk dat ook zij niet over sportgenen beschikken...
Joachim: 'Ik ga heel hard lopen op de sponsortocht!' Anna: 'Ik vind sponsortocht stom. Ik ga mij niet afjagen, echt niet.' Nathan: 'Ik vind wandelen ook goed. Ik doe dat niet graag.' Anna: 'We krijgen toch allemaal een medaille.' Joachim: 'Ik denk het niet. Enkel de snelste jongen en het snelste meisje van de klas krijgt een medaille.' Mama: 'Ach, Anna, dat is niet zo belangrijk. Misschien is er wel een poedelprijs, een troostprijs voor het kindje met de minste rondjes.' Anna's oogjes stralen... Nathan: 'Dan mag ik zelfs traag wandelen.' Mama: 'En Joachim, ga jij voor een medaille?' Joachim: 'Nee, N en Th zijn sneller dan ik, maar ik denk wel dat ik in de top 3 eindig.' Mama: 'Dat is ook prima he, Joachim.' Joachim: 'De snelste zal wel A zijn, van een andere klas. Hij traint. Hij doet een ding waar je drie sporten na elkaar moet doen. Zwemmen, fietsen en lopen.' Mama: 'Dat is triatlon, Joachim.' Anna: 'A ja, tria klinkt als drie. Dat zijn dus drie dingen.'
Joachim: 'En "atlon" staat dan vast voor "goed zot"!'
