De donkere maand betekent voor velen 'examentijd'. Het is nog donker als de leerlingen de strijd aangaan met vragen, zenuwen en de op-de-loer-liggende-chaos - ik mag geen data door elkaar halen! - die ze naarstig proberen controleren. Ik hou hen in de gaten en voorzie hen van papier en zakdoeken. Het veelvuldig snuiten in deze bijna-wintertijd, in combinatie met de soms wanhopige blikken, klinkt als door vermoeidheid licht vloeibaar geworden hersenmassa die naar buiten geblazen wordt. De duisternis alom maakt heel traag plaats voor licht. Er wordt vlijtig gepend, bladen worden driftig omgedraaid. De wereld wordt groter naarmate de bomen in de schooltuin groen-bruiner ogen en de klas die eerste een geïsoleerd hok leek te zijn, een blik gegund wordt naar de overkant waar de kleuters, nietsvermoedend van wat hen ooit te wachten staat, in helverlichte klaslokalen tussen flikkerende kerstlichtjes dansen in deze, voor hen toch, feestmaand. Hun zelfgemaakte sterren die tegen de ramen kleven lijken de lichtjes in hun ogen te weerspiegelen. Spelen nu, dromen van later wanneer ze, hopelijk samen met de zwoegende kinderen voor mijn neus, mogen schitteren!
Kerstdagen vragen om dat lekkere, ietwat specialere extraatje. Vergeten groente kunnen hier een eervolle plaats innemen. Ikzelf kan genieten van boerenkool, pastinaak en rammenas. Maar helemaal bovenaan mijn lijstje staan toch de aardpeertjes. Ze bieden een meerwaarde aan heel veel vleesgerechten en groenteschotels. Doe een ruime hoeveelheid water en melk in een pot. Voeg een groentenbouillonblokje toe en breng aan de kook. Schil de aardpeertjes en snij ze in kleine stukken. Blancheer ze tot ze heerlijk zacht en smeuïg zijn. Na het afgieten hak je de groente fijn in de blender. Proef en kruid bij met peper, zout en nootmuskaat. Werk af met een beetje room tot een heerlijke zalf.
