Het is een zaterdagse gewoonte geworden die we ook deze week hoog in het vaandel dragen. Wanneer de kinderen naar bed zijn, nestelen wij ons zij aan zij in de zetel aan de salontafel. Pure gezelligheid dicht bij elkaar. Geen boelekeseten, zoals jij het zo vaak noemt. Vandaag staan er tapas op het menu. De geur van knapperig geroosterd brood is mijn neus binnengekomen en vermengt zich met de geur van olijven en look. Een veelkleurig bordje met vlees en tuinkruiden staat naast een schoteltje met Spaanse kazen omringd met kappertjes en tomaten. Het vrolijke sissen van het kleine ovenschoteltje met scampi geeft het startschot voor een gezellige avond. De traditie wil dat de tv aanstaat. We zien de zoveelste herhaling van een of andere misdaadserie waardoor kijken met een half oog volstaat. We genieten van de kleine hapjes die voor ons staan en de zuivere klank van de wijnglazen die elkaar aantikken voor we elkaar recht in de ogen kijken en zoals elke week op de liefde fluisteren. Voldaan schuif je daarna dicht tegen me aan. Ik leg mijn hoofd op je schouder. Ik voel je warme hand op mijn been. Je zoekt mijn vingers en vindt ze snel. Ook dit is immers een gewoonte. Je kust me. Ik voel je zachtheid op mijn huid. Na een drukke week waarin kinderen en werk in het middelpunt staan, vinden we elkaar altijd weer terug in de hoek van het salon.
