Af en toe denk ik aan de woorden van
Gerard Reve in Nader tot U:
Eigenlijk geloof ik in niets, en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms,
wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij liefde zijt, en
eenzaam, en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt, zoals ik U.
Het zijn woorden die ik al van in mijn tienerjaren vanbuiten ken en waar ik geregeld
aan denk. Woorden waarin ik mij heel erg herken, als mens, als gelovig mens. Er
is zoveel dat ik niet weet, enkel kan geloven. Twijfel is daar onlosmakelijk
mee verbonden. Als ik iets weet en er dus niet meer over moet twijfelen, dan
hoef ik het ook niet meer te geloven.
Godsdienst geven is jongeren vertrouwd maken met de twijfel die inherent
verbonden is met het leven. Het is jongeren laten zien dat zoveel in het leven
niet zwart/wit is. Het is jongeren laten zien dat er zoveel tinten zijn, zoveel
kleuren die vaak veel mooier zijn dan zwart of wit. We benoemen vaak het grijs
maar daar geloof ik niet in het zijn kleuren die tussen zwart en wit liggen.
Van pastels tot felle, fluorescerende tinten.
Helaas leef ik in een universum waar mensen geacht worden
zich zeker van zichzelf te voelen en waar voor twijfel zo weinig plaats is
ookal ben ik ervan overtuigd dat onderwijs start bij de twijfel en vragen. Ook de twijfel in mezelf.
