Er is en tak van de hel, de Belgische tak, die zich verbergt achter een heel mooie, en heel hoge poort, en een heel machtige poort, en dat is een poort van de Katholieke Kerk, en je mag aan gelijk welke CEO van eender welke Belgische firma vragen om aandachtig naar die teksten te blijven luisteren, maar er is er niet één die het kan, omdat aandachtig naar mijn teksten blijven luisteren van begin tot eind betekent: kijken naar wat achter die poort allemaal te zien is. Dat is dus een spirituele poort, dat is een heel mooie hoge en machtige poort, en tenzij die poort open gaat, kan niemand zien wat er zich achter die poort bevindt, en daarom moet je aandachtig zijn. De Belgische tak van de hel is een tak die spirituele aanvallen uitvoert met boze geesten die de mensen misleiden door de mensen zand in de ogen te strooien, zodat ze niet kunnen zien wat er achter de poort gebeurt. Waarom doen ze dit? Omdat dit boze geesten zijn die de mensen aanzetten tot allerlei vormen van bedrog, valsheid, misleiding, leugens, en allerlei vormen van kwaad en boosheid, en ze zoeken achter die mooie, hoge, machtige poort van de Katholieke Kerk bescherming. Die poort veroorzaakt eigenlijk, door het feit van de communicatie tussen mij en de wereld af te snijden, mijn grootste psychose, omdat ik telkens weer herbegin met mijn uitleg, en telkens weer moet vaststellen dat mijn uitleg voor niets geweest is, omdat de mensen niet aandachtig naar mijn teksten kunnen blijven luisteren, omdat de boze geesten in de ogen van de mensen zand blijven strooien. Ik ben altijd het doelwit van die boze geesten, omdat ik altijd die boze geesten met mijn teksten ontsluier en ontmasker. Dat zijn ernstige aanvallen, van die boze geesten. De aanvallen kunnen zo hevig zijn dat mijn waarnemingen op een soort van hallucinogeen-achtige manier gewijzigd worden. Ik bedoel, gisteren was mijn eigen perceptie van mijn eigen huid op een gegeven moment zo veranderd dat het geel was, en daarna grijs, en daarna blauw. Geel was de kleur van ziekte, grijs was de kleur van de dood, en blauw was de kleur van een pasgeboren baby. Ik ben geen pasgeboren baby, ik ben daar te oud voor. Maar ik kan u zeggen: Je kan door aandachtig naar mijn teksten te luisteren recht door die poort heen kijken, alsof het een poort van proper glas is. Je kan door naar mijn teksten te luisteren gewoon recht door die heel mooie, heel hoge en machtige poort heen kijken. Je kan er recht doorheen kijken, het is zo doorzichtig als proper glas.