Corrigeer eerst deze fout, dan zullen we verder praten. Je successen en je nederlagen hangen af van je samenwerking met andere mensen, en hangen niet 100% compleet van jezelf af. Ja, maar er zijn altijd kwaadaardige mensen die je willen laten denken dat je zwak bent, en er zijn zelfs kwaadaardige mensen die andere mensen gebruiken om je te laten denken dat je zwak bent. Dus reageren de mensen daarop door op die manier te denken: Ik zou liever 100% onverschillig zijn, want zwak zijn (zelfs zwak overkomen) is niks voor mij, en ik zou liever sterk zijn (en sterk overkomen) en onafhankelijk zijn, want door onafhankelijk te zijn kan ik mijzelf steviger in een positie vastzetten die nodig is om te vermijden dat ik bij de andere mensen zwak overkom. Daarom beweren veel mensen altijd op glamoureuze feestjes dat de successen en de nederlagen van mensen, in het algemeen, in hun leven, 100% compleet aan zichzelf te danken zijn. Want als er nog maar het minste idee is dat hen niet 100% onverschillig laat, en ze dat ook nog moeten toegeven, dan is dat wel enorm zwak van hen, en zoiets moeten toegeven maakt ze heel kwetsbaar. De Belgische manier van denken is zoals een grote boom (er zijn verschillende Belgische manieren van denken, maar dat zijn verschillende takken van dezelfde boom), en dit probleem is van die grote boom een belangrijke wortel. Volgens mij is het een boom die haar schaduw werpt over gans het westerse denken. En zelfs de oosterse manier van denken. Zelfs de ideeën waar vele traditionele oosterse filosofieën oorspronkelijk uit voortkomen, zoals de ideeën van Confucius, staan in de schaduw van die boom. Als Belgische kinderen, Vlaamse kinderen opgroeien, worden ze gevormd en gemodelleerd, opnieuw en opnieuw en opnieuw, en dat is een heel pijnlijke zaak. Naar verluidt zei Einstein ooit: "Zet je gewoon even op een stoel neer, en denk rustig na, en je bent veel slimmer dan je je kan inbeelden." Waarom? Waarom hanteren Vlamingen een ontiegelijk achterhaalde overtuiging over een soort van totale onaanraakbaarheid en onbewogenheid in relatie tot andere mensen? Die overtuiging is deze: Als je succes behaalt, of als je faalt, wat je verwezenlijkingen als mens ook mogen zijn, ze hangen compleet en 100% van jezelf af. Vlamingen blijven tot vandaag verenigd achter die ontiegelijk achterhaalde overtuiging staan. Ja, maar de basis van die overtuiging is dat je je niet moet verenigen, er is geen enkel verenigend aspect aan die overtuiging. Het lijkt me tegenstrijdig dat ze verenigd moeten blijven om achter een idee te blijven staan die eigenlijk een grote pijler die structurele samenwerking ondersteunt ondergraaft. Het is belangrijk om dat te begrijpen, omdat dat een tegenstrijdig element is in de essentie van heel veel vlakken en niveaus van het menselijk bestaan. Het bewijs dat we NIET onbewogen en NIET onaanraakbaar zijn is de pijn die we allemaal gehad hebben wanneer we opgegroeid zijn, die pijn is immers veroorzaakt door het feit dat we geen stenen zijn. Dus de pijn die BEWIJST dat het een ontiegelijk achterhaalde overtuiging is, is de OORZAAK van het feit dat de mensen dat blijven denken, omdat de mensen op die pijn reageren door (als) stenen te willen zijn. Corrigeer eerst deze fout; dan zullen we verder praten, want als de mensen dat snappen, zal de maatschappij er heel anders uitzien. Het is belachelijk dat we moeten zeggen dat je zelf een rol speelt in de successen die je behaalt en in de nederlagen die je ondergaat, iedereen weet dat, maar alleen zeggen dat je successen en je nederlagen afhangen van je samenwerking met andere mensen, is niet het tegendeel beweren. Het is een pijler die structurele samenwerking ondersteunt, gewoon toegeven dat je successen en je nederlagen afhankelijk zijn van je samenwerking met andere mensen. Maar elke keer opnieuw komen er mensen met boosaardige bedoelingen bij jou om je het idee aan te praten dat indien je die overtuiging niet laat varen zij, zowel als andere mensen, je zullen laten denken dat je zwak bent, zodat je niet altijd sterk zal kunnen overkomen. Het is een pijler die structurele samenwerking ondersteunt, gewoon toegeven dat je successen en je nederlagen afhankelijk zijn van je samenwerking met andere mensen, maar elke keer opnieuw komen er mensen met boosaardige bedoelingen bij jou om je trots te maken, door je in te fluisteren dat je zelf sterker bent, en het beter kan, en dat je de andere mensen niet nodig hebt, dat je beter onafhankelijk bent want dat komt sterker over, en dat uiteindelijk al je successen en al je nederlagen in je leven van jezelf zullen afhangen, en van niemand anders. Dan gaan de mensen dat geloven, geloven dat ze sterk zijn omdat ze op hun eigen voeten kunnen staan, muren bouwen, niet meer met andere mensen samenwerken want dat is zwak, en op familiefeestjes aan al de kinderen de boodschap meegeven dat in het verdere verloop van hun leven al hun successen en al hun nederlagen van hun eigen zullen afhangen. Wat dacht je, dat een dikke boom met een dikke rotte wortel niet zal omvallen? Natuurlijk wel. Ze willen alleen het noodlot uitstellen.