Rusland draagt een masker hè, vergeet dat niet. Allee, beeld u eens in dat u in Rusland leeft, u kunt beginnen over politiek, maar een Rus heeft daar geen boodschap aan. Hoe kunt u nu een dialoog aangaan met een politieke macht die zo ver van de realiteit staat? Rusland, dat zijn tsaren en zo, dat is keihoog boven het volk verheven. In Rusland bezit 1% van de bevolking het geld, en 99% van de bevolking niet. De autoriteiten en de overheid doen er niks voor de bevolking. Moskou is wel een verwesterde stad, maar Moskou is Rusland niet, Rusland is een onmetelijk groot land. Dus hoe kunt u daar als Rus een dialoog aangaan met de politieke macht? De Russen leven maar hè. Als ze zich een beetje willen ontwikkelen op vlak van cultuur, muziek, en media en zo, zijn ze toch altijd op een soort van underground aangewezen hè, of hoe moet je dat anders noemen? Uiteindelijk is Rusland één en al underground, op die 1% na, en die 1% slaagt er in om die 99% van de bevolking achter een masker te verbergen.

En wat is dat masker? Het zijn leugens die afgeschermd worden met nog meer leugens, om het reeds bestaande spoor van leugens uit te wissen. En aan sporen van leugens is er geen gebrek in Rusland. Over de mensonteringen, de moorden, en de mensen die als beesten moeten leven, is het laatste woord nog niet gezegd. Als je A zegt moet je ook B zeggen, begrijp je? Als je een spoor aantreft, moet je dat spoor tot het einde volgen. En als je een leugen op je spoor aantreft, steek die op zak en blijf dan het spoor volgen totdat je de leugen aantreft die diende om de eerste leugen af te schermen, enzovoort. Ik weet dat als je met iemand kennismaakt je bij het masker begint, behalve bij een kind. Maar we moeten zo niet naar de wereld kijken als we door het venster kijken. We moeten bij het puntje van de staart beginnen en zo het spoor blijven volgen tot aan het masker. A ja, het masker dat komt op het laatste. Waarom onthult het puntje van de staart veel meer dan de voorkant? Waarom wilt u instinctief achterhalen wie ik ben in plaats van wat ik zeg? Dat is juist hetzelfde. Het verschil ligt in het feit dat mijn oeuvre is begonnen met de legendarische zinnen: Ik kom van de planeet Venus. Goeiendag. Dat is mijnen tisch. 't zijn toch altijd ek ik. Verstaat u het niet? Staart, tisch... Het gaat om vernedering hè. We komen binnen langs de achterdeur...