2014 is van start gegaan. We zijn allen veilig thuis geraakt. Zoals jullie wisten, zijn we er deze kerstvakantie uitgetrokken. Naar Angela's geboortestad Barcelona. Een familie- en vriendenbezoek. De agenda zat overvol. Hoewel het in Barcelona overwegend zonnig was en het vijftien zestien graden was, heb ik daar meer kou geleden als op skiverlof. Twee T-shirts en een pull en nog rillen van de kou. Hier thuis met twaalf graden heb ik minder last. Tja, uw heimat is uw heimat. Voor Angela is het net andersom. In Barcelona weten ze wat feesten is. Niet minder dan vijf keer mochten we aan de feesttafel. mariscos, pulpo al gallego (pikant!), sepia, pata de cordero, el pavo relleno, rape, sopa de galets, anguriñas, turrones, rosquillos, pasta met tapijtschelpjes, ...   Ieder jaar kom ik twee à drie kilo bij. Ook de kindjes hebben zich kunnen vermaken. We wandelden naar het strand, we winkelden in de bekende winkelstraten, we bezochten het Labyrint van Horta en vermaakten ons met een Spaanse komedie in de filmzaal: "tres bodas de mas".

Met mij gaat het telkens een beetje beter en ik hoop in de loop van maart de stethoscoop terug in mijn oren te steken. Volgende week ga ik nog een keer op controle in Leuven voor een beenmergaspiratie. Dit wordt de eerste grote test om te kijken of alles nog kosjer is. Ik ga er vanuit dat alles oké zal zijn. De komende twee maanden ga ik me toeleggen op het aansterken door te wandelen en te fitnessen en het hernemen van de geneeskundepraktijk door me bij te scholen en het dagelijkse reilen en zeilen van de praktijk mee op te volgen. De praktijk die door dokter Kathleen, Myriam en dokter Pieter de winter wordt doorgeloodst. Naar hen gaat dan ook een speciale dankjewel. Een jaar van eindeloze werkdagen, vakanties die geannuleerd en uitgesteld werden, regelmatig informeren naar mijn toestand, dat verdiend meer dan een schouderklopje.

Dat wil zeggen dat ik vandaag voor het laatst in het blog schrijf. De strijd is gestreden. Ik wil nu enkel vooruit kijken. Ik wil iedereen bedanken voor alle steun die ik heb mogen ontvangen. Het heeft de lijdensweg lichter en korter gemaakt. Het was misschien verschieten dat een arts ook ziek kan worden? Ja, we zijn ook maar mensen en ik moet jullie bekennen dat die pot met geheime dokterspilletjes om nooit ziek te worden, helaas niet bestaat. Ik ga mezelf goed verzorgen, beter als voorheen. Ik ga nog meer respect opbrengen voor de zieke en hulpbehoevende mens, om zelf met goede moed de draad weer op te nemen. Laat ons klinken op een gezond 2014!

Bedankt en tot ziens.

06-01-2014 om 12:45 geschreven door Danny Hiel