Gasthuisberg 10u42, afdeling 630. Dit maal geen isolatiekamer, hoewel ik gisteren hier ben aangekomen met dit idee. Gelukkig zijn de verpleegsters even bekwaam en vriendelijk als op E467. De Hickmanncatheder was zo gespoeld en het infuus druppelde al snel in. Ook op deze kamer staat een hometrainer. Voorlopig staat hij nog werkloos, maar met een uitnodigende blik, naar mij te kijken. Chemo Mit (Methotrexaat of Ledertrexaat) 2000mg liep er gisteren op vier uren tijd vlotjes in. Ik ben in mijn uitspraken wat voorzichtiger geworden. De nevenwerkingen van de chemo treden later op. Dat heb ik ondertussen geleerd. Vanochtend na het ontbijt woog ik een verontrustende 84 kg. Wellicht wat veel vocht. Straks krijg ik een vochtafdrijver om het overtollige vocht uit te plassen. Het is me wat. Eerst vlogen de kilo's er af. Nu vet ik aan, nog erger dan een vetmestvarken...
Nadat ik was gearriveerd en me had geïnstalleerd, kroop ik op bed met mijn nieuwe boek: "De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween". Al snel werden mijn oogleden zwaar. De vermoeidheid van de laatste weken weegt door. Ik heb de hele namiddag kleine hazenslaapjes gedaan of "powernaps" zoals die tegenwoordig worden genoemd. Ik recupereerde er toch niet echt van. Na een woelige nacht, verwacht ik dat ik vandaag opnieuw enkele hazenslaapjes zal nodig hebben. Ondertussen zijn Allan en Julius op de vlucht naar het zuiden...
Gisterenavond zijn schoonzus Carmen en haar zoon Gianni na een busreis en odysee van 21 uur vanuit Turijn, aangekomen in Brussel. Wanneer ze uitgeslapen zijn, zullen ze deze namiddag een bezoekje brengen aan Leuven en even bij me binnenspringen. Ze blijven tot 27 juni. Hopelijk worden het mooie dagen. Achteraf levert een aangename herinnering en een positieve indruk op. De dag na hun terugkeer naar Turijn, vliegen we met ons vijven naar Barcelona voor een echte vakantie! (Dan zal ik weer een paar kilo's aankomen!)
Leuk hoe jullie massaal helpen bij het maken van aspergeroomsoep! Eerlijkheid gebiedt mij wel toe te geven dat Angela de soep gemaakt heeft. We gaan zeker jullie receptjes proberen. En als ik een keer een vrijgeleide krijg voor het Sanctuarium Cocinae, waag ik me er ook aan. Angela heeft het niet op probeersels van maagdenkoks... Ondertussen ben ik al heel wat bijgekomen en is de suikerziekte verdwenen. Dat is een hele opluchting voor de ribbekesbarbeque van vanavond.
Morgen wordt het weer een drukke dag. Papa komt me om 10u afhalen voor een weekendje Leuven. Het zal een vreemd weerzien zijn in Gasthuisberg. Aan de ene kant al die vriendelijke bekende gezichten van afdeling 467, fijn ze terug te zien. Aan de andere kant het venijn dat ze ditmaal in de aders gaan laten lopen. Ik ben in ieder geval veel rustiger dan de eerste maal. Minder angst, meer vertrouwen. Het komt allemaal goed. Maandagavond zit ik opnieuw langs Angela in mijn zetel.
Tegelijk krijgen we bezoek van Carmencita, zus van Angela, en haar zoon Gianni. Voor het eerst sinds wij in 1999 in Balen wonen, worden we vereerd met hun bezoek. Na vele jaren aandringen is het zover. Weliswaar met de nodige calamiteiten van Franse stakingen. Afgelopen winter waren we nog bij hen te gast. We skieden en wijdden hen in, in het gebruik van de klokken van Rome met Pasen. Zo, tijd om nog wat op te ruimen. Misschien tot straks en anders schrijf ik jullie vanuit Leuven.
Dinsdagvoormiddag moesten we eventjes naar het ziekenhuis voor Angela's hese stem. Het zal gelukkig allemaal wel meevallen. De stem (en het lijf) hebben wat rust nodig. Gisteren was het echt marktweer. Niet te warm, droog, zonnig. We kochten meer dan we van plan waren. Een braadkip, olijfjes met ansjovis, steelkappertjes, zwart ontpitte olijven voor de spaghetti van vandaag. Een kilo asperges: Jeroen Meus mag me leren aspergeroomsoepsoep maken. Of misschien heb jij een lekker en eenvoudig recept? We kochten nog een hoop groentjes en fruit. Als afsluiter kocht ik me nog een strooien hoedje om me beter te beschermen tegen de zon. Ben ik nu geen echte Indiana Jones? Oké dat Mattetaartje schiet er misschien over. Maar het was jaren geleden dat ik een mattetaartje gegeten had. Ik kon er niet aan weerstaan. Op de markt kan het niet anders dan dat je bekend volk tegenkomt. Dat maakte de hele voormiddag geslaagd. Want "metten" doe je toch ook voor het sociale contact? Blij dat ik dit eens mocht meemaken. Als het mooi weer is en ik in goede conditie ben, dan tref je me er misschien opnieuw aan. In de namiddag ging ik na school naar de kinesist. Daar kreeg ik een telefoontje van Leuven. Zaterdag elf uur. Dan mag ik opnieuw binnen voor twee nachtjes. Verse chemo, speciaal om mijn hersenen te beschermen tegen mogelijke uitzaaiingen. Tijdens de training ben ik wat te enthousiast geweest, want om acht uur werd ik dodelijk vermoeid en vocht ik tegen de slaap. Tegen tien uur trok ik naar hogere regionen en vleide ik me tussen de frisse lakens. Ik sliep tot zes uur. Onder de gordijnen stak het eerste zonlicht. Nog wat draaien en keren, tot om tien voor zeven de wekker afliep. Tijd voor mijn dagelijks toilet. Wegen, douchen, de huid insmeren, kleden, de kinderen wekken, de wonde van de catheder verzorgen, de suiker meten (die is ondertussen bijna normaal) en de tafel dekken. Vandaag hebben Anaïs, Lucia en ik een zacht gekookt eitje ontbeten. Lekker! Heel de dag zijn we rond en in huis bezig geweest met opruimen, onderhoud en administratie. Papa was om tien uur paraat en heeft het onkruid uitgetrokken. Bedankt paps! Dat onkruid stak me zo de ogen uit. 's Middags na Angela's spaghetti, de watermeloen (van de Molse met) en een lekker stuk biscuit van Marjo moest ik echt de canapé op om te bekomen. Een uurtje gingen de blaffeturen naar beneden. Wat dronken werd ik wakker. Met lood in de benen begon ik aan het opstellen van de nieuwe computer, die Nina voor haar vormsel had gekregen. Tegelijk hielp ik Anaïs met haar huiswerk. Op het witte bord maakten we samen een mindmap over "het geluid". Een mindmap is een schematische tekening. Het leuke hiervan is, dat je niet veel moet schrijven, vooral tekenen. Het is nu half negen, ik ga me klaar maken voor een vergadering seffens om negen uur. Nee, echt, ik verveel me geen moment.
Gisteren hebben jullie me moeten missen. Niet omdat ik ziek te bed lag, wel omdat ik mijn verjaardag vierde met een bende andere tweelingen. Angela, Gust, Anaïs, Concha, Bert en Rob. Ten huize Concha en Gust werden we vergast op lekkere hapjes en daarna deze lekkere paëlla en als afsluiter: "taart". Dus was het een lange relaxte dag. Vandaag zijn we naar de notaris geweest. Ik wenste me te laten inlichten voor in het geval dat... Heb jij al eens gedacht aan de mogelijke problemen die zouden kunnen ontstaan indien jij of je partner zou wegvallen? Komt daarbij dat voor Angela al die administratieve verplichtingen niet evident zijn. Het was een zeer leerrijke babbel met de notaris. Bovendien rekende hij me niets aan. Ik ben gerustgesteld. Ik zal mijn echtgenote niet in de problemen brengen omdat de kinderen meeërven. Je zou dat kunnen omzeilen of vermijden door een notariële akte te laten opstellen van het "keuzebeding" of anders gezegd "Wie langst leeft, alles heeft." Hoe je het ook doet, op de enige woning moet er geen successierecht betaald worden, dat was voor mij al een opluchting. Op roerende goederen is dat 3% voor de eerste graad. Voor minderjarige kinderen komt daar nog vermindering bij. Het kindgedeelte wordt dan vastgezet tot ze 18 jaar zijn op een gewoon spaarboekje of andere (defensieve) beleggingsvorm. Dat stukje ben je dan "kwijt", anderzijds hebben je kinderen een spaarpotje wanneer ze meerderjarig worden. Rest er mij nog een lijst op te stellen van verzekeringen en spaarplannen die we hebben opdat Angela geïnformeerd is en weet waar ze moet gaan aankloppen indien het noodlot zou toeslaan. Maar natuurlijk zal dat allemaal niet nodig zijn, dat heb ik al beloofd. Aan mezelf, aan Angela en aan jullie die me massaal blijven steunen met tekstjes, brieven, kaarsen, wensen en hulp. Bedankt allemaal. Wij houden van jullie.
