Alles gaat nu stilletjes aan. Ik doe eens een wandelinkje rond de blok. Je kan spreken van wederboren worden. Ik ben als een baby. Ik slaap 10 uren 's nachts en soms nog overdag. Ik eet een beetje, maar de smaak is nog ver weg, ondanks de lekkere kookkunsten van Angela. Ik herlees de kaartjes die ik afgelopen maanden heb gekregen. En het zijn er veel! Een hele doos vol. Om een boek te lezen ben ik nu echt te moe. Een filmpje of een TV-programma, dat kan al. Morgen ga ik op de eerste controle naar Leuven. Dat wordt vroeg opstaan, samen met Angela en de kindjes. Benieuwd of er al wat beterschap inzit.
