Het zit erop! 5 dagen op en af naar Leuven. Onwaarschijnlijk het aantal omleidingen en files door openbare werken en plaatselijke dorpsfeesten die je tegenkomt in vijfenveertig minuten. Toch waren we maandag ruim op tijd. Terwijl Angela dacht dat we er om 9u15 moesten zijn, stond op het afsprakenblad 9u45. Ik hield mijn mond. Je weet maar nooit, waar het allemaal kan misgaan... Wel, gisteren ging het "mis", toen mijn echtgenote de afsprakenbrief onder ogen kreeg. "Zeg, wat is dat hier, 9u45 staat hier. En gij wist dat?" "Euh, ja", stamelde ik als een kind dat net met een lekstok in zijn mond door zijn moeder betrapt wordt. Eerlijk gezegd is de Zuiderse laat- en traagheid er bij Angela al flink afgesleten, toch dacht ik maar een keer geen risico te nemen... Tja, het deksel krijg je later op de neus. De andere dagen waren we net op tijd, of net niet op tijd. Het heeft allemaal geen grote gevolgen gehad. De 2 chemo's verliepen vlot. Het eerste was een litertje kleurloos Etoposide. Het tweede een donker blauw -Curaçaolikeur - getinte chemo. Alleen al het zien lopen gaf me een zekere misselijkheid. "Brrr". De misselijkheid is menselijk geweest. Smaak van het eten heb ik maar weinig, ik hoop dat die snel terugkomt.
Uiteindelijk vond ik het wel beter op daghospitaal, dan opnieuw vijf dagen in het ziekenhuis. Je blijft actiever, je beweegt meer, je kan 's morgens naar de bakker, je gaat en staat waar je wil. Donderdag zag ik de professor en die wist me te vertellen dat alles nog steeds volgens schema verloopt. De komende vier weken zullen de witte bloedcellen gaan zakken. Hiervoor mag ik opnieuw tweemaal per week naar het daghospitaal, hetzij in Leuven, hetzij in Mol of Geel. Ter controle. Van zodra ze opnieuw gaan stijgen is het tijd voor de stamceltransplantatie. Le moment suprême. Eén kans op twee dat ik de komende vier weken thuis kan blijven, anders zal er toch nog een vroegtijdige opname van komen, door bevoorbeeld koorts of ernstigere ongemakken.
Volgende week beginnen we met opendeurdagen van de scholen van onze dochters, opruimen van de studeerkamers en nog een laatste feestje of pyamaparty. September komt met rasse schreden dichterbij. De boeken van Nina hebben we reeds. Daar zitten al dikke kleppers tussen!

24-08-2013 om 19:18 geschreven door Danny Hiel