Iedereen zal met datzelfde nazomerse gevoel zitten. Nog aangename avonden op het terras maar toch al met een dekentje wanneer de zon achter de horizon is verdwenen. Je bent nog ontspannen. Toch hangt er al spanning in de lucht. Het gaat weer beginnen. Proberen rust te vinden in de rush naar Kerstmis is niet evident. Laat ons het proberen! Mijn probleem waren steeds de uren slaap. Iedere nacht van de week kwam ik er eigenlijk eentje te kort. Op vrijdag was ik dan vaak stik op. Nochtans een eenvoudig voornemen om een uurtje sneller naar bed te gaan, leek minder makkelijk dan ik dacht. Wel, ik ga het opnieuw proberen. Indien ik 's morgens om zeven uur opsta om boterhammen te smeren dan zal ik er 's avonds best om elf in kruipen. Vermoeidheid is vaak te zoeken in slaaptekort of slecht slapen zoals snurken. Terug Fit! Mijn ziekte is goed onder controle, wat pukkeltjes en een raspende keel zijn de symptomen van weinig witte bloedcellen. Uit de laatste beenmergaspiratie bleek het percentage kwaadaardige witte bloedcellen onder de grens van drie procent te zitten. Goed nieuws volgens de professor. Mijn eerste gevoel was nochtans anders: "Zit daar, na al die chemo, nu nog kanker?" Enfin, met de laatste chemo zal alles wel uitgekuist worden, tot dat er nog 0,000000000000000001 kwade bloedcel inzit en daar meppen we dan gewoon een keer op. Deze week hebben we ons thuis voorbereid op de eerste schooldag. We zijn naar de open klasdag geweest om de juffen te leren kennen en te kijken bij wie onze dochters in de klas zitten. Daags erop naar de secundaire school van Nina, de Rozenberg. Interessant en vermoeiend.
