Na de churros van gisteren en de muziekschool van de twee oudsten trokken we naar Turnhout. Wanneer we bezoek hebben uit Spanje of Italië, bezichtigen we allerlei plaatsen waar we zelf niet geweest zijn en nooit zouden komen. Op die manier kwam ik tijdens mijn zoektocht naar daguitstapjes op de website van het speelkaartenmuseum te Turnhout terecht. Het speelkaartenmuseum stond stilletjes op ons te wachten. Geen kat te bespeuren. We waren zo alleen als een ezelsbegrafenis. Drie museumbeambten hielpen ons met de betaling (3x5,00, kinderen gratis) en gaven ons informatie over het museum. Turnhout had vóór de industriële revolutie tientallen drukkerijen. Met de automatisering fusioneerden sommige kaartendrukkers, anderen gingen failliet. Net zoals in de film "Groenten uit Balen", braken er bij de kaartendrukkers stakingen uit. Kinderarbeid, ongezonde en slechte sociale omstandigheden waren ook in Turnhout aan de orde. Carta Mundi is nu de grote multinational die vanuit Turnhout opereert en speelkaarten voor de hele wereld maakt: Harry Potter, Pokemon laten speelkaarten bij hun maken. Mooi hoe een Vlaams bedrijf zich zo stand houdt in een globaliserende wereld. Met een goed gevoel reden we huiswaarts.
Die avond heb ik om mijn hongerige maag te vullen, gezondigd door een keer rauwe groenten gegeten. Die groenten lagen tussen mijn Kebab met Andalouse saus en groene pepers. Gelukkig heb ik buiten wat winderigheid er niets aan overgehouden . Ik frutselde en knutselde nog aan een computer en voor ik het goed en wel doorhad, was het eerste ochtendlijke uur gepasseerd. Bedtijd!
Vanochtend opnieuw vroeg uit de veren om tennis in de GT-hal te spelen (Anaïs, Lucía en Nina). Na het tennissen en tussen de regenbuien door waagden Carmen, Anaïs, Nina en ik ons aan een bos- en duinwandeling in de Most. Hoe heerlijk kan een bos ruiken na zo een plensbui! Door het bladerdek was de grond nog betrekkelijk droog en konden we onze voeten lange tijd droog houden. Het bos zat vol verrassingen. Suskewiet zong zijn lied. Vakantiehuisjes werden opgekalefaterd. Paddestoelen en schimmels waren uit de grond geschoten. De natuur kan een hele verademing zijn, ware het niet dat de sluizen daar boven soms werden opengezet en we het op een lopen moesten zetten om ergens onder een boom te schuilen.
Het Glazen Huis in Lommel was interessant (3,00 volwassenen, 2,50 kinderen). Echter niet berekend op kinderen. Enkele standjes, zoals bevoorbeeld "zand onder een microscoop", stonden veel te hoog. De expo op het beneden verdriep vond ik nog het interessantst: "Jamex en Einar de la Torre". Kleurrijke mayaglasfiguurtjes geïnterpreteerd met een hedendaagse houding van "alles mag gezegd worden". De titels van de werken vertelden de rest. De kegelvormige glastoren tilde ons tot boven de Lommelse daken en bood een uitzicht op de stadskern. Een klein beetje hoogtevrees kwam in me op. Op het einde van de rondleiding kwamen we voorbij de glasshop. De glasshop is een ware schrik des ouders. Men spreekt over een olifant in een porseleinen winkel. Wel, ik spreek over kinderen in een glasshop. Al die vele kleuren en mooie figuurtjes werken té aantrekkelijk op die klein mannen. "Niet aanraken!" "Blijf daar vanaf!" Na net geen hartinfarct te hebben geleden, zochten we de weg naar buiten om iets te gaan drinken. Ik werd moe. Aangenaam moe.
Thuis werden we bediend op lekkere pizza's. Pizza Margaritha, Napolitana, Cippolla, Chorizo, Pesto, quatro fromaggi,... allemaal zelf gemaakt. En als dessert: "Coca de Sant Joan" Een flinterdunne koek met suiker en pijnboonpitten (en tegenwoordig nog wel wat ander zoets). Vandaag is het 23 juni San Joan of "heilige Jan". In de Catalaanse regio is deze nacht "La Verbena". Er wordt gedanst en gedronken onder het gefluit van voetzoekers en ander vuurwerk. Groot feest dus, zoals nieuwjaar bij ons. Velen hebben morgen een dagje vrij...
Goede nacht en als je een knal hoort, dan is dat niet winderigheid, maar wel een voetzoeker vanuit Balen!
Churros con chocolate. Een Spaanse lekkernij die we af en toe ontbijten. In vele recepten wordt er een ei toegevoegd. Het oorspronkelijke originele recept heeft geen ei nodig (Spaanse bron!). Op smulweb.nl vond ik een recept dat het originele goed benadert. Lekker krokant gebakken in zonnebloempitolie en bestrooid met gewone kristalsuiker (geen bloemsuiker!). De churros kan je zo eten, of je kan ze eten gedoopt in warme chocoladepudding. Een flinke start van een nieuw weekend. Voor ons is dit echt een gevoel van vakantie.
21 juni. Ik heb de zonnewende altijd al een magisch moment gevonden. In de zomer volop daglicht, nog een hele periode van lange avonden, op het terras met een lekker drankje. Vorig jaar was dat iets alcoholisch, dit jaar Piedboef 1,1% of een Looza Red Ace. Het is daarom niet minder leuk. Heel juli en augustus veel licht. Je laadt je batterijen op, want je weet: Eens het winteruur is ingezet, is het gedaan met de pret. Dan volgt een donkere, gure en kille tijd. Tót, de nieuwe zonnewende in de winter die schijnbaar eeuwige donkerte terug naar af wijst. Eerst traag, maar je weet:" Het komt goed, de warmte komt, soms wat vroeger, soms wat later, maar ze komt" (En anders ga je op verlof naar een of ander zuiders land in crisis dat wat extra inkomsten kan gebruiken). Op dit moment komt mijn vrouw in de zetel langs me zitten en mijn schoonzus tegenover me. "Y planes para mañana?" "En plannen voor morgen?" Aken? Daar is het morgen mooi weer. Heden zijn de dames naar Einhoven geweest. Ze bezochten daar het nieuwe Philips museum. Vele van de onderhoudsapparaten werden ook in Spanje verkocht: zelfde formaat, zelfde kleur. De 40-jarige fruitpers van Philips wordt door mijn schoonouders nog steeds gebruikt. Kwaliteit! Met mij gaat het verder uitstekend. Ik heb de indruk dat de tintelingen in mijn vingers verminderen. Wishfull thinking? Het trainen in de gym gaat beter en beter. Ik ben er in geslaagd om twee minuten te lopen tegen acht kilometer per uur. Toen was ik zuiver op. Benen leeg en hart op hol. Geen prestatie om een marathon mee te beginnen, maar wel om goede hoop te koesteren dat alles in orde komt. ... en hier gaf de batterij van mijn laptop de geest...
Warm warm warm. Het lijken de hondsdagen wel. Ik ben de afgelopen 48u een slapende luiaard geweest. Het is moeilijk om het onderscheid te maken tussen: moe van de warmte (wat ik vemoed) en moe van de chemo van afgelopen weekend. Ik sleep me wat voort, lig op de zetel, lees mijn boek of post, tot mijn ogen dicht vallen. Mijn ogen kunnen overal dicht vallen. Vandaag nog tijdens het eten van een ijsje in Kerkhoven aan de waterkant. O-N-M-O-G-E-L-I-J-K de ogen open te houden. Een onweerstaanbare slaap doet mijn ogen dichtgaan en mijn hoofd voor overvallen. Dan maar een wandelinkje langs de plezierbootjes die daar liggen aangemeerd. Thuis binnen is er geen ontsnappen aan de warmte. We zitten al aan 25°. Enkel een warme douche voor het slapen, biedt nog enig soelaas. Ik ben niet treurig dat het dit weekend terug wat koeler wordt. Meer heb ik jullie niet te vertellen. Vroeg naar bed en hopen dat morgen beter wordt.
Maandagochtend. 2 nachtjes zitten erop. Vannacht beter geslapen, dankzij de airconditioning. De professor is zonet geweest. Allemaal goed nieuws. Chemo Mit is goed verdragen, de bloedanalyses waren geruststellend. Enkel nog een zakje bloed voor ik naar huis vertrek. Chemo Mit is kwalijk voor de bloedaanmaak en volgende week zal ik het bloedgehalte nog moeten controleren. Zo de bloedarmoede te fors is, zal ik vóór onze vakantie nog een zakje bloed tanken in het daghospitaal te Geel. We maakten meteen de afspraak dat ik maandagochtend 8 juli opnieuw binnen kom voor de tweede lange chemokuur: "Ara-C". Voor het eerst heb ik eens gegoogled naar de nevenwerkingen. Tja, dat kan vanalles zijn, maar met wat geluk valt het nog mee. "Rustig blijven", is het adagium. Ik zal de komende drie weken me nog extra verzorgen. Tijdig rusten, tijdig wat bewegen, luisteren naar Angela, goed eten nu het nog kan. In Barcelona kom ik elke keer sowieso drie kilo bij. Lekkere "Pa amb Pernil i Tomaquet", "Escalivada Catalana", "Pulpo a la Gallega", "Patatas Bravas", "Pasta alla Puttanesca" en natuurlijk toch één keertje "Paella Mixta". Je begrijpt dat ik er erg naar uitkijk. Voor het overige zal ik daar me te goed doen aan literatuur en muziek, een Spaans filmpje meepikken, een kaartje leggen "La Escoba, "La Canasta", "Hijo de su Madre", Rummikub, bezoekjes van vrienden en familie. Een week is zo voorbij.
. Ik frutselde en knutselde nog aan een computer en voor ik het goed en wel doorhad, was het eerste ochtendlijke uur gepasseerd. Bedtijd!
