|
 't Is er van moeten komen. De huidontsteking was niet meer te stoppen. Zondagmiddag dus terug naar Leuven Spoedgevallen. Het verdict kwam snel. De Hickmann catheder moet eruit. Enerzijds was het een opluchting, zo kan de wonde rusten en genezen. Anderzijds gaf het me een gevoel van in panne te staan in het midden van de woestijn. Wat nu? Ondertussen weet ik nog altijd niet wat hiermee moet gebeuren. Krijg ik een nieuwe aan de andere kant? Een ander soort catheder? Of helemaal niets meer? Voor de transplantatie zal er toch nog een diepe catheder nodig zijn. De catheder mag nu weg zijn, bloed hebben ze hier elke dag nodig. Opnieuw elke dag prikjes in de arm. Ik heb goede aders, maar die zullen ook wel een keer verslijten met al dat geprik op dezelfde plaats. Enfin, ik heb in de praktijk al veel ergere gevallen gezien. Mensen die naar huis kwamen met 2 blauwe voorarmen van het prikken. Ik zal mijn geklaag maar beperken.
Het is weer druk in Leuven. Na 12u op de spoedgevallen te liggen, werd ik, wegens plaats gebrek op de afdeling hematologie, overgebracht naar de dienst cardiologie. Een dubbele kamer voor mij alleen. Het is dan wel geen isolatiecel, ik mag niet van de kamer. Iedereen komt met een maskertje binnen. Met een maskertje voor je mond mis je toch een gedeelte van de gelaatsuitdrukking. De communicatie met de verpleging is dan ook afstandelijker. Niet zo fijn. Nooit zo over nagedacht, maar nu ik er mee geconfronteerd word, merk ik wel op dat dit de gemoedelijkheid, het opbouwen van een band, in de weg staat.
Het is opnieuw een uitdaging de uren zinvol door te komen. Lezen, radio luisteren, de benen strekken, geen hometrainer hier, wat TV kijken... Hier op de derde verdieping is het uitzicht minder spectaculair. De zon is van de partij en dat zorgt ervoor dat ik de gordijntjes goed dicht houd. Ik koester de hoop dit weekend naar huis te mogen gaan. De wonde is goed aan het genezen dankzij de breedspectrum antibiotica: 2 kanonnen: Vancomycine en Meronem. Hopelijk krijg ik geen al te resistente kiemen in mijn lichaam. Met antibiotica selecteer je resistente kiemen, zodanig dat de volgende keer er straffere antibiotica nodig zijn. Dus hoe vaker, hoe straffer antibiotica, hoe vervelender de kiemen. Dit effect blijft tot een jaar nawerken. Dus antibiotica, alleen als het echt moet!
11-09-2013 om 10:29
geschreven door Danny Hiel 
Categorie:Voor de ingewijden
|
