Etappe 79: Oxford - Old Windsor 82 Km

Het regende vanmorgen bij het opladen van de bagage. Bij het vertrek, na het ontbijt, was het alweer gestopt en dat was zowat het weer van de dag, droge periodes afgewisseld met regen. Nooit hard genoeg om mijn regenbroek aan te trekken maar wel genoeg om het op te merken.

Tien kilometer buiten Oxford kwam ik nog een College tegen, in het nietige Cuddesdon. Misschien voor degene die niet van drukte houden.

De rit ging vandaag de hele tijd door de vallei van de Thames, hoewel ik ze zelden zag. Ik zag ze wel bij Henley-on-Thames, overigens een leuk en levendig plaatsje. Ook bij mijn volgende doel zag ik ze terug, in Windsor. Ik heb Windsor Castle al wel eens gezien, uit de lucht tijdens een landing op Heathrow dat hier een beetje verder ligt. Ik herinnerde me nog hoe gigantisch groot het wel leek te zijn. Wat ik me niet herinnerde was dat het zo dicht bij het centrum van het stadje lag. Ik heb niet aangeschoven om het te bezoeken, hoewel het met één uur aanschuiven een rustige dag scheen te zijn. Gisteren werd er schijnbaar tot 2 uur aangeschoven.

Voorbij Windsor ging ik verder naar Old Windsor voor mijn camping. Bij aankomst bleek de camping echter niet meer operationeel. UKcampsite zou toch zijn gegevens een keer moeten checken en updaten. Er was wel een soort chalet camp maar daar zag ik geen levende ziel buiten. Uiteindelijk kwam er iemand met een bestelwagen het grasveld opgereden dat dus ooit de camping was. Hij zei dat ik met gerust kon plaatsen maar ik ben even gaan kijken waar hij de wc en douches wees en besloot om toch maar door te rijden. Volgens de toestand van dat sanitair is dit al een hele tijd geen camping meer, als het dat ooit al echt geweest is. Mijn eerste gedacht was om gewoon door te gaan met de rit van morgen en te zien waar ik ergens terecht kon maar besloot toch om eerst te zien of ik hier ergens terecht kon. De eerste plaats die men me, in de lokale supermarkt, aanwees nam alleen on-line boekingen. Ik heb nog even geprobeerd via mijn telefoon maar ik kreeg geen internet op hun wifi en vond te weinig medewerking van het personeel. Toen niemand wou reageren op mijn opmerking ben ik maar op zoek gegaan naar adres 2, overigens maar een eindje verder en op mijn route voor morgen. Zo kwam ik terecht in de Union Inn in Old Windsor. Gaan eten ben ik in een andere pub, aangezien de keuken in mijn Inn maar tot 4 uur werkt. De wifi werkt echter nog minder, met de telefoon lukte nog een beetje maar met de laptop raakte ik helemaal nergens. Ik heb op TV wel nog de finale van het wielrennen kunnen zien.

Wie overigens zou denken dat er in Old Windsor ook een Old Castle zou staan vergist zich, geen kasteel in Old Windsor.

Windsor Castle was eigenlijk mijn laatste doel op deze trip. Vanaf nu zijn het eigenlijk nog gewoon 3 ritten naar huis, al zal ik natuurlijk niet nalaten om nog rond te kijken.

Vandaag dus op stap geweest in Oxford en dat begon vanmorgen onder een stralend blauwe hemel. Oxford is natuurlijk een stad die geschiedenis uitstraalt met al zijn oude colleges en university's maar ook met zijn castle. Het kasteel werd in 1071 gebouwd door de Noormannen die de stad veroverd hadden. Het kasteel werd in de geschiedenis een paar keer belegerd maar verloor later zijn militair nut en werd in 1388 beschreven als ruïneus. Sinds de 12° eeuw was er een gevangenis in het kasteel en deze nog behouden. Van 1785 tot 1805 werd op de plek een "county jail" gebouwd en die bleef nog in gebruik tot 1996. En verder zijn er dus al de verschillende colleges en universiteiten. Liefhebbers zullen met één dag waarschijnlijk niet toekomen om ze allemaal echt te bezoeken.

Na een koffiepauze op de middag bleek ineens het weer omgeslagen, het was volledig bewolkt toen ik terug buiten kwam. Het was ook nog drukker geworden, in zoverre dat het onaangenaam begon te worden. Ik heb trouwens nog nergens ter wereld zó veel bussen gezien. Het is onvoorstelbaar, stadsbussen, regiobussen en afstandsbussen (vooral naar London) staan gewoon achter elkaar aan te schuiven. Ook nergens ter wereld, buiten China, zó veel Chinezen gezien, helemaal onvoorstelbaar hoeveel Chinezen er hier rondlopen. Dat is dus een foutje in de realiteit van "Inspector Morse", die komt in mijn herinnering nooit bussen, Chinezen of zelfs toeristen in het algemeen tegen en je kunt er hier niet omheen.

Gaan eten ben ik in Old Tom, Tradtional Public House sinds 1769 ... "serving the best Thai food in town". Of dat in 1769 ook al was weet ik niet.

Ik ben de laatste paar weken geregeld wel eens nat geworden en ondertussen is het ook weer beginnen regenen maar als ik de toestand van het cricket veld hier bekijk komen ze hier schijnbaar toch ook nog wat water te kort.

Etappe 78: Chipping Sodbury - Oxford 93 Km

Vannacht is de door mij verwachtte regen gekomen in de vorm van een aantal stevige buien. Tegen vanmorgen was het wat minder maar rond 9 uur is het dan echt gaan regenen, niet zoals gisteren maar een sappige duurregen. Tot een uur of 2 en dan is het stilaan beginnen drogen. Bij het naderen van Oxford is het zowaar zelfs beginnen opklaren, waardoor ik tenminste nog een paar foto's kunnen maken heb. Daarvoor ben ik nog wel door een mooie omgeving en langs een paar leuke plaatsjes gepasseerd, bijvoorbeeld Malmesbury en Coleshill om er een paar te noemen. Het was echter te vochtig om de camera uit te halen, zelfs voor die 2 herten die ik in een veld zag staan grazen. Normaal altijd goed voor een foto poging maar vandaag dus niet.

Ik ben vandaag dus eigenlijk gewoon van A naar B gereden zonder meer, een relatief vlakke rit overigens. Al blijkt dat hier dus inderdaad relatief met toch nog een 750 hoogtemeters, maar er zaten geen extreme dingen tussen. Het ging vooral de hele tijd wat op en af met een paar echte klimmetjes tussenin. En die echte klimmetjes zijn momenteel toch vlug tamelijk zwaar, al gaan ze niet meer zo lang en steil als de voorbije ritten.

En nu dus in Oxford in mijn laatste hostel en voor mijn laatste stadsbezoek.

Etappe 77: Cardiff - Chipping Sodbury 89 Km

Een behoorlijk mooie maar koude start vanmorgen. Tijdens het fietsen warmde het, of ik, echter al snel op.

Niet het meest boeiende begin van de rit echter. Eerst weg uit de agglomeratie van Cardiff en toen ik daar eindelijk uit weg was toen kwam ik in de agglomeratie rond Newport, ook behoorlijk groot.

Ik heb al een paar keer willen schrijven dat wanneer ik op die extreem steile hellingen kom dat ik dan één voet uit de klikpedaal haal maar het is er nooit van gekomen, tot nu. Het klinkt misschien onlogisch, net wanneer je de extra trekkracht wel kan gebruiken, maar het is met het idee dat wanneer ik stil zou vallen ik tenminste één voet klaar heb om aan grond te zetten. Ik heb het een paar dagen voor Cardiff nog voor gehad, uit balans aan de rand van de weg en dringend voet aan grond. Vandaag heb ik het 3 maal voor gehad. De eerste keer zou je nog kunnen zeggen dat het uit balans was maar de andere 2 keren was het gewoon te veel. Het nadeel is dat de fiets te voet naar boven duwen nog lastiger is dan te fietsen, alleen loop je minder risico om omver te vallen. De derde keer heb ik de helft van mijn tassen, de boventas achter en de beide voortassen, afgeladen om mijn fiets omhoog te kunnen duwen, ik zou anders niet boven geraakt zijn. Ik heb dan mijn fiets verder geduwd tot waar het een beetje afvlakte en er bovendien een vlak opritje opzij was van waar ik terug zou kunnen aanzetten. Dan ben ik een paar keer terug gekeerd om mijn tassen te gaan ophalen. Ik heb dan mijn voortassen terug aangehangen om de rest van de beklimming te doen, waarna ik dus nog eens te voet teruggekeerd ben om mijn laatste tas terug gaan oppikken. Mijn dijen stonden op springen tegen dat alles boven was. Gelukkig dat het maar een mooi, recreatief ritje was ... volgens die gasten van route you.

Dan was er tussenin nog een vierde keer dat ik voet aan grond moest zetten en álles moest afladen om boven te geraken. Terugkeren was ook geen optie want boven aan de trappen lag de weg en over het bospaadje waar ik net over gekomen was wil ik het zelfs nog niet hebben. Dus alles afladen en in 4 keer de trap op dragen.

En toen het dan eindelijk mooier werd, onder andere met mooi zicht op de Severn, toen begon het grote druppels te regen. Niet allen grote druppels maar ook veel druppels, het plensde naar beneden. Genoeg om de volledige regenkledij aan te trekken en zelfs te gaan schuilen onder een bushokje. Het was de bedoeling om ook nog even door Chepstow, het laatste Welshe plaatsje dat ik zou aandoen, te rijden maar in de omstandigheden, moe en doorweekt, heb ik het links laten liggen. Om 3 uur zat Wales erop, maar mijn laatste dag in Wales was dus geen goede.

Eens in Engeland begon de lucht terug op te klaren en een paar kilometer verder in Engeland was er niets nat geworden. Wel waren er nog steeds dreigende wolken in de omgeving en ik verwachtte dan ook hier nog een behoorlijk portie regen maar voorlopig is er nog niets van gekomen. En zo kwam ik nog, of terug, tamelijk aan de camping, om daar voor een gesloten poort te staan. Er werd duidelijk gewerkt op het terrein en ik kreeg even een flashback naar Gortin. Opzij van de poort hing echter een bel met parlofoon en het bericht om te bellen en te wachten als je de code voor de poort niet had. Dus heb ik gebeld en naar een plaats voor een tentje gevraagd. Ze doen echter eigenlijk geen tenten meer. Toen ik vroeg of ze een andere camping dichtbij wist heeft ze toch de poort geopend en me uiteindelijk toch een plaats op een grasveldje gegeven. En zo sta ik dus alleen op het laatste grasveldje dat ze hier hebben. Het is ondertussen ook duidelijk dat ze de camping aan het ombouwen zijn naar een vakantiepark met chalets en nog een aantal plaatsen voor caravans, waarvan de meeste waarschijnlijk vaste klanten.

Het weer was zoals zo dikwijls de laatste weken, wisselvallig. Het begon erg mooi maar er kwamen geregeld ook donkere wolken. Het heeft zelfs een paar buitjes gedaan maar toevallig, echt toevallig, telkens net terwijl ik binnen zat. Een eerste keer toen ik een koffietje ging drinken en een tweede keer terwijl ik aan het eten was.

Vandaag dus Cardiff bezocht, hetgeen wat op wandel afstand was: een groot kasteel, een gigantisch stadhuis, een paar leuke parken en de straten tussenin. Daarna heb ik dan de waterbus genomen naar Mermaid Quay om het daar in de buurt gelegen Noorse kerkje te gaan bezien. Als er wat Noors in de buurt is moet ik daar geweest zijn natuurlijk. En daarmee was mijn dag voldoende gevuld.

Morgen gaan we nog eens een nachtje kamperen maar overmorgen zijn we, in principe, alweer op hostel in Oxford. Ik ben vandaag onderweg ook tot het besef gekomen dat morgen de laatste week begint.

Etappe 76: Brecon - Cardiff 82 Km

Vanmorgen begon weer fris en grijs. De zon brak wel al snel door maar het was niet de hele tijd zo, geregeld waren er nog dreigende wolken.

Het ging vanmorgen nog een tijdje door in Brecon Beacons National Park. Het ging in eerste instantie door een vallei, maar wel stroom opwaarts dus geleidelijk aan klimmend. Op het einde van de vallei was het gedaan met geleidelijk aan klimmen, toen ging het weer gewoon steil de pas over. Ik heb hier in Wales bij het klimmen al dikwijls goesting gehad om gewoon af te stappen en er bij te gaan zitten, maar als ik er bij blijf zitten kom ik natuurlijk nergens meer en bergop terug op gang komen lukt ook zomaar niet dus gaan we maar gewoon door.

Als je richting hoofdstad gaat dan kom je automatisch in meer bebouwd gebied en dan kom je als eens op wegen waar je liever niet komt. Bij Merthyr Tydfil kwam ik daardoor in allerhande problemen om er weg te geraken. Het begon met een fietspad dat ik zou moeten nemen maar dat afgesloten was wegens werken. Dat zou echter geen probleem zijn, ik zou wel via een eigen omweg terug mijn route vinden. Dat lukte ook, via een paar (heel) grote wegen kwam ik terug langs mijn voorziene route. Ik raakte er echter niet op, ze lag vlak langs me maar ik geraakte er dus niet. Bovendien leken alle wegen weg van het enorme rondpunt waar ik was wel op autosnelwegen uit te draaien. Ik vond een weg terug langs het pad dat ik hoorde te nemen, groot en druk maar er leek geen andere optie, maar ik vond nergens een mogelijkheid om op het pad te geraken. Kruispunten op de kaart bleken geen kruispunten te zijn maar bruggen. Na lang zoeken en speuren vond ik eindelijk een veilige weg uit ... dat bleek terug aan hetzelfde fietspad dat ik in eerste instantie wou nemen te zijn. Nu stonden er echter een paar arbeiders die wenkten dat ik wel door kon komen. De werken bleken gewoon een greppel naast het pad te zijn. Het pad begon met een pittig klimmetje, om boven aan een poortje te komen waarvoor ik alles moest afladen om het te kunnen passeren. Het was een hele tijd geleden dat ik deze nog tegengekomen was maar hier dus wel, nu was het even toch echt niet plezant meer. Gelukkig bleken de verder poortjes op het pad verwijderd of opengezet te zijn. Uiteindelijk reed ik goed 8 Km rond om goed 10 meter naar links op te schuiven. Toen ik er terug passeerde merkte ik dat het veel korter gekunnen had als ik aan het ronde punt een andere keuze gemaakt had maar de richting die ik koos leek op die moment de meest logische.

De omgeving werd daarna nog echt mooi, voor mij, de grote leegte. Slechts hier en daar heeft er iemand het idee gehad dat het daar wel een goede plaats was om een dorpje neer te planten. Sowieso was ik ondertussen wel een beetje in een "naar Cardiff" modus. Voor het gigantische kasteel van Caerphilly heb ik echter nog wel wat tijd gemaakt. Niet genoeg waarschijnlijk want het verdient wel meer, dit grootste kasteel van Wales, maar ik vond het echt wel tijd om richting Cardiff te gaan. Gelukkig ging de aankomst in Cardiff beter dan de passage van Merthyr Tydfil. Ik kon overigens nog een paar kilometers terug uitsparen door de rechtstreekse route naar Cardiff, via de A469, te nemen maar eerst moest er nog even stevig geklommen te worden om Caerphilly te verlaten.

En in Cardiff zit ik in een hostel die extreem goedkoop blijkt te zijn, 14 £ voor 2 nachten met ledenkorting. Ik heb nog even gecheckt of ze geen vergissing maakte maar het bleek wel degelijk over 2 nachten te gaan. Het ontbijt is 6,25 £ extra, het ontbijt kost dus bijna evenveel als de overnachting. Bovendien zijn de kamers, en de badkamers, van hotel niveau, alleen moet je ze met (maximum) 4 delen. Het scheelt dus wat van de ene hostel naar de andere. De hostel in Dublin was echt nog wel een hostel van de 20° eeuw, die eigenlijk best enige renovatie kon gebruiken maar hier zijn ze wel extreem nieuw en toch gezellig. En met schitterende wifi. Even was er onrust toen ik er met de laptop niet op geraakte maar eens ik dat weer opgelost had was het wel supergoed netwerk.

Etappe 75: St Clears - Brecon 93 Km

Het was vanmorgen fris en bewolkt. In de namiddag begon wel weer de zon door te breken om uit te komen op een stralende hemel. Met de zon werd het weer behoorlijk warm maar ik heb vandaag beslist om toch maar mijn lange mouwen aan te houden, mijn armen zijn nog in herstel periode.

Er is gisteren nog een ouder (ouder = ongeveer mijn leeftijd) Italiaans koppel fietsers aangekomen. Ze zitten met 2 samen in 1 iglotentje maar hebben ook wel 2 stoeltjes bij én een plastiek om hun fietsen 's avonds af te dekken, die had ik nog niet gezien. Overigens nog wel wat fietsreizigers tegen gekomen vandaag.

Van St Clears ging het eerst naar Carmarthen en van daar ging het verder door de vallei van de Tywi, voor kilometers relatief vlak maar wel met de nodige golfjes natuurlijk. Later werden die golfjes weer grotere rollers en dan kwamen ook de stevige klimmen weer om uiteindelijk op te klimmen naar de kale heuvels van Brecon Beacons. Of eigenlijk best wel bergen, ze lijken gewoon op heuvels maar met hoogtes van 800+ kan men best al over bergen spreken.

Mijn camping lag net voorbij het stadje Brecon zelf dus heb ik er eerst even wat rondgefietst. Het is duidelijk een stadje met geschiedenis, met een kathedraal, een kasteel en restanten van dikke omwallingen. Het was wel een beetje lastig om het echt te verkennen met mijn fiets, het is er ook niet vlak. Ook was alles niet zomaar in beeld te krijgen, de kathedraal bijvoorbeeld staat ingesloten tussen muren en bomen. Ze is niet volledig in beeld te krijgen dus.

En daarna ging het dus naar de camping, een echte camping mét wifi ... alleen gebruiken ze een verkeerd systeem. De wifi is "geoutsorced" en je moet per apparaat on-line registreren en betalen. Daar doe ik dus niet aan mee, de blog zal dus moeten wachten tot morgen in Cardiff. Daar zou het echt wel moeten lukken. Ook mijn kranten, daar heb ik ook al een hele achterstand opgelopen.

Met 93 Km en al het klimwerk was het vandaag weer een stevige rit, te lang eigenlijk voor Wales. Morgen gaat het echter bergaf, aangezien ik hier nog op enige hoogte zit en Cardiff aan zee ligt. Ik vrees echter dat ik eerst nog een paar keer behoorlijk ga moeten klimmen voor de finale afdaling.

Etappe 74: Abercastle - St Clears 82 Km

Ik heb gisteren toen de zon door brak niet gesmeerd en dat heb ik 's avonds gevoeld, ik ben zowaar verbrand op mijn armen.

Vandaag was het een warme, zonnige dag. Iets wat mijn verbrande armen niet verbeterde.

Mijn camping lag gisteren net voor Abercastle. Vanmorgen bij het verder gaan ben ik er even gestopt. Het is een heel klein dorpje met een natuurlijk haventje, best leuk om te zien. De volgende halte was St David's. Een klein oud stadje met een gigantische kathedraal en ruïne van een oud bisschoppelijk paleis. Er op de plaats van de kathedraal al een of andere vorm van kerk staan sinds de 6° eeuw, de eerste daarvan werd gesticht door St David.

Na St David's verliet ik de kust en ging land inwaarts. Ik reed er, tegenrichting, over het parcours van een fietstoertocht. Ik heb behoorlijk veel "mornin's" gehad. Het leek er trouwens wel vlak maar was dat niet echt. Net zoals het nooit écht omhoog of omlaag ging. Wel was het er echt lastig. Later kwamen de rollende heuvels weer en uiteindelijk weer de pittige klimmetjes. Niet zo extreem als gisteren maar toch voldoende zwaar. De omgeving was nog steeds mooi maar niet zo spectaculair als dat de kust streek was.

Met 82 Km lijkt het vandaag wel gewoon een gemiddelde rit maar met de plotse warmte en het klimwerk woog ze toch wel door. Gelukkig vond ik op de, kleine, camping een mooi plaatsje in de schaduw.

Etappe 73: Llanrhystud - Abercastle 95 Km

Vanmorgen was het grijs maar droog. Ook tijdens de nacht heeft het niet geregend dus kan mijn tentje eindelijk nog eens droog in de tas.

Vanmorgen bij het vertrek merkte ik dat de toegang tot beide campings naast elkaar lagen. In mijn rijrichting sprong het bord en de weg naar de "farm" echter onmiddellijk in het oog terwijl deze van de andere camping net achter een hoekje lagen. Die oprit richting de andere camping zag er ook niet echt als een weg uit maar leek eerder op een parkingetje. Hoe dan ook, ik heb bij de farm zonder de wifi gekampeerd en het was er op zich niet slecht.

Ik heb vandaag de route you route gelaten voor wat ze is en mijn eigen route gereden. Route you ging weer inland terwijl ik de kustlijn verkoos. In het begin ging het verder langs de A487, die op zaterdag morgen nog best rustig was, richting Aberaeron. Aberaeron heeft een leuk haventje dat echter moet wachten op hoog water, veronderstel ik. Even voorbij Aberaeron, bij Llanarth, verliet ik de A487 voord de kleinere wegen langs de kust. Ondertussen was de lucht behoorlijk opengebroken en kwamen er mooie opklaringen. De kleinere wegen brachten me naar New Quay. Ik kon het tussen de bomen zien blinken in de zon, onderaan een klif. De plaatsen waar zich echter een foto gelegenheid zou kunnen voordoen bleken echter allemaal privé terrein, geen mooie foto dus. Voorbij New Quay kon ik vanuit zee de mist zien oprukken. Het kust traject bleek vandaag (weer) geen makkelijk traject. Op een bepaald moment vroeg ik me af of het allemaal de extra inspanning eigenlijk wel waard was, de kust kreeg ik toch amper te zien en met de oprukkende mist zou er waarschijnlijk sowieso niet veel te zien zijn. Maar dan kwam ik plots in Llangrannog en dat alleen al maakte de extra inspanningen de moeite waard. Zou ik er mijn volledige vakantie willen doorbrengen, waarschijnlijk niet. Maar het was wel erg mooi gelegen, volledig omsloten door de heuvels aan een kleine baai met een al even klein strandje met redder. Als je dat strandje dan even moe bent zit je zo in de heuvels en de bossen voor een fikse wandeling. En de grote weg is, via de kortste route, ook maar een 5 Km verwijderd. Hoe dan ook, ik vond het een prachtig plaatsje. Met wel één nadeel, ik moest er ook weer weg en langs welke weg dan ook zou dat behoorlijk lastig worden. En dat was het dan ook. Van Llangrannog zou ik nog verder langs de kust gaan tot Aberporth maar op kaart gaat dat makkelijker dan in werkelijkheid. Op mijn kaart loopt er maar één weg terwijl er in werkelijkheid een labyrint van gelijkaardige wegen is. Zo kwam ik iets vroeger terug op de A487 richting Cardigan dan gepland maar met de, aan zee, oprukkende mist had ik daar niet echt spijt van.

Vanop de grote weg kon ik rechts van mij de mist boven de kust zien terwijl de heuvels links van mij in de zon lagen. De grote weg lag zo'n beetje op de scheiding, waar zon en wolken streden voor overwicht. Cardigan liet ik rechts liggen en ik ging verder richting Fishguard. Ondertussen vond ik het weer goed genoeg om terug eens te picknicken maar even later, rond 1 uur, zag ik de lucht volledig dicht trekken. Om een uurtje later alweer open te breken om uiteindelijk over te gaan op een stralend blauwe hemel. Daarmee ben ik ook aangekomen op mijn camping bij Abercastle, bij de boer. Moest dat bij de 2 vorige plaatsen nog gerelativeerd worden dan was het hier wel wat kleinschaliger maar mooi ingedeeld nabij de boerderij. In principe moet je hier lid zijn van de Greener Camping Club, één van de campingcubs in GB. De grootste is, voor zover ik weet, de Camping & Caravan Club, die je overal ziet maar er zijn er dus nog en sommige campings zijn "members only". Normaal let ik daar op bij het plannen, dat ga ik dus eens moeten checken wanneer ik ooit nog eens wifi heb. De uitbaatster maakte er echter geen punt van. Meer nog, ze bood me een gratis overnachting aan. Ik veronderstel dat ze vanuit haar groenere standpunt gecharmeerd was door mijn groenere manier van reizen. Overigens, mijn buren waren ook Belgen, van over de taalgrens, en ik kan me moeilijk voorstellen dat zij lid zijn van de club. Tenzij ze met hun staangeld ineens ook lidgeld betaald hebben, dat kan ook altijd.

Overigens: ik heb ondertussen Engeland gehad met zijn korte snedige hellingen; Schotland met zijn lange gematigdere klimmen en Ierland daar een beetje tussenin, op die ene klim naar de camping bij Clommel na ... maar Wales lijkt me zonder twijfel het zwaarste van alle met zijn langere en steilere klimmen. Vandaag ook weer enkele bijzonder stevige exemplaren gehad.

Etappe 72: Pennal - Llanrhystud 58 Km

Frank Deboosere heeft ooit gezegd: "als je het weer van vandaag neemt voor je voorspelling van morgen dan zal je het meer juist hebben dan fout". Wel hij zou het hier al dikwijls juist gehad hebben, het was vandaag grijs en miezerig. De wind was wel behoorlijk afgenomen. Toch hebben de Welsh het nog steeds over een schitterende zomer, net zoals de Ieren. De afgelopen weken is het hier ook warm en droog geweest en ze lopen hier schijnbaar ook nog achter op water niveau, er moet hier ook nog steeds spaarzaam mee omgegaan worden. En zelfs nu met het gemiezer is het misschien nog steeds beter dan wat ze gewoon zijn. Vannacht heeft het nochthans weer echt geregend, ik ben er dus ook vandaag weer niet in geslaagd om mijn tent droog in te pakken. Eens terug opgesteld droogt ze echter wel terug behoorlijk goed en snel, zodat ik nooit in een natte tent (binnen) moet gaan slapen.

Het was vandaag een (erg) korte rit terwijl het morgen een (erg) lange zal worden. Je zou kunnen zeggen dat dat een slechte planning is, wat het eigenlijk ook wel is, maar de planning wordt terug gemaakt met behulp van route you. Voor vandaag had route you een paar grote lussen land inwaarts voorzien omdat zij niet graag over A-wegen rijden. Ik besliste echter om wel over de A487 te rijden met slechts een afwijking langs kustzijde in plaats van zo ver land inwaarts te trekken en dat bleek dus een stuk korter dan voorzien. Toch besliste ik om te stoppen op mijn voorziene plaats en niet verder te gaan. De rit was ook wel behoorlijk zwaar geweest, met name op mijn afwijking langs de kust. Die afwijking bracht me naar Borth, een mooi dorpje onderaan een klif. Het was daar vandaag overigens Carnival, wat eigenlijk zoveel wil zeggen als dorpsfeest, met muziek en verkleedpartijen en mogelijk nog een stoet en zo meer. Ik was ze echter nog net voor, voor ze echt op gang kwamen. Ik heb er dus geen hinder van gehad. De hinder kwam pas na Borth. Wie klif zegt, zegt ook berg. En de weg liep nog een stukje land inwaarts waar die berg nog wat hoger en steiler was. Dit was waarschijnlijk de steilste beklimming die ik op gefietst ben. Er zijn er in het begin, in het zuiden van Engeland, wel een paar geweest waar ik afgestapt ben maar deze ben ik dus volledig naar boven gereden. Na een korte afdaling volgde er trouwens nog een stevige, iets minder steil maar toch ook nog erg pittig.

Daarna passeerde ik in Aberystwyth, een grotere kust plaats. Hier heb ik mijn fiets even geparkeerd in de buurt van het kasteel, of wat daar van over blijft, om even rond te wandelen in de omgeving. Een omgeving die de moeite waard is. Het kasteel zelf is al in ruïne van de 14° eeuw, veel schiet er dan ook niet meer over maar ik houd er wel van. Van hieruit kon ik ook zien dat Aberystwyth mooi gelegen is en misschien nog wel meer te bieden heeft maar daarvoor is ze wat groot en druk om met de bepakte fiets te verkennen.

Voorbij Aberystwyth ging het vrij snel, grotendeels via de nu toch wel behoorlijk drukke A487, naar mijn eindbestemming Llanrhystud. Waar ik weer bij de boer terecht kwam en net niet ín zee, bij de monding van een riviertje, kampeer. Het riviertje raakt momenteel overigens niet tot aan zee, het eindigt op een hoop stenen. Je mag je trouwens niet laten misleiden door het "bij de boer". Het is best een behoorlijk grote camping met een grote sectie stacaravans te huur of te koop. Aan de overkant van het riviertje is echter een nog grotere camping, degene die ik eigenlijk op internet uitgezocht had maar waarvan ik om een of andere reden geen ingang gezien heb. Waardoor ik dus bij de boer terecht kwam, die zich met wifi niet bezig houdt. Aan de overkant hebben ze wel wifi, ik kan hun netwerk zien maar kan moeilijk een paswoord gaan vragen. Overigens houdt ik wel van het lossere hier, waardoor ik dus net voor zee kan kamperen. En die wifi komt vroeger of later toch wel eens, je hebt dan ineens van een paar dagen lectuur.

Doordat het een kortere rit was, was ik hier behoorlijk vroeg. We kregen echter zowaar wat zon deze namiddag en het was best mooi zitten op de camping bij de zee. Ook veel vogels in de omgeving, waaronder een behoorlijk aantal grotere roofvogels. Altijd leuk om te zien. Ondertussen is alles alweer zodanig dicht getrokken dat ik de zee nog met moeite kan zien en de heuvels aan de andere kant al helemaal niet meer.

Etappe 71: Waunfawr - Pennal 92 Km

Grijs miezerig en wind, tot zover het weerbericht. Het heeft vannacht behoorlijk stevig geregend maar tegen de ochtend was het dus vooral grijs en miezerig, met een behoorlijke portie wind. Ik geloof dat het ondertussen al van voor Cork geleden is dat ik mijn tentje nog eens droog kunnen inpakken heb, ik zou eigenlijk nog wel eens een zonnig dagje kunnen gebruiken.

De camping van gisteren was een beetje speciaal, ze werd namelijk in twee gesneden door een spoorlijn. Een stoomspoorlijn weliswaar, deze rijden niet zodanig veel maar er zijn er nog wel meer van in de buurt. Om mij te douchen of te wassen moest ik bijvoorbeeld de spoorwegbrug over. Aan de andere kant stond nog een fietser en die had zowaar een grotere tent als ik. Nu vind ik mijn tent niet overdreven groot, een beetje ruimte en comfort mag wel, maar de zijne was dus nog zeker een maat groter. Veel fietsers doen het eerder met een maatje kleiner. Bovendien begon hij ook nog vroeger dan ik. Toen ik me vanmorgen ging wassen had hij al zowat alles ingepakt en was klaar om op te laden, nog een heel stuk voor 7 uur dus. Nu ben ik ook een paar keer rond 7 uur begonnen maar dat was toch eerder uitzonderlijk, en dan nog vroeger! Ik was zelf gewoonlijk al de vroegere vogel.

De eerste passage was vandaag langs Beddgelert, een tip van een kenner. Beddgelert was dan ook echt wel mooi, een oud dorpje aan een kruispunt in de vallei en langs het water. Best wel een mooie plaats dus voor iemand die vanuit een vaste stek de omgeving wil verkennen. Beddgelert komt schijnbaar van Bedd gelert, het graf van Bedd. Ik weet niet wie Bedd geweest is maar het moet dus wel iemand bijzonder geweest zijn en hij ligt hier dus begraven maar ik heb zijn graf niet opgezocht, al stond er wel een wegwijzer naar.

Bij Harlech heb ik nog eens moeten ervaren dat je een kans voor een mooie foto nooit mag laten passeren. In Harlech staat een mooi kasteel, boven op de rots. Ik had het al van ver gezien maar nu merkte ik plots een mooi zicht op fotografeerbare afstand maar ik was er al voorbij voor ik tot het besef kwam. Even dacht ik van een rondje te maken, doe ik wel eens meer maar besloot ik van de volgende gelegenheid wel te gebruiken. Even verder begon het echter te klimmen en ik heb het kasteel niet meer terug gezien tot ik er als het ware voor stond, geen foto van het zicht met het kasteel op de rots dus.

Bij Barmouth, een behoorlijke kustplaats maar veel te druk om te stoppen, dacht ik dat ik een overzetje zou moeten nemen. Ik zou hier oversteken en er stond niet echt een brug op mijn kaart, enkel een zwart lijntje. Dat zwarte lijntje bleek bij nader inzicht de spoorlijn te zijn en naast die spoorlijn ligt een lange houten voetgangers/fiets brug waarover ik dus overgestoken ben.

Als je hier de kust volgt dan gaat het wel eens van de ene vallei naar de andere, geregeld een keer op en af dus. Enkel naar het einde toe ging het door de vallei. Maar dan wel stroomopwaarts, hier moest uiteindelijk dus ook weer geklommen worden.

Ik had het vanmorgen niet echt verwacht door mijn kleine weer depressie maar het is vandaag toch echt weer een goeie dag geworden. Snowdonia is echt wel de moeite, jammer dat ik er alleen het onderste deel van gezien heb. Na de pub van gisteren sta ik vandaag overigens bij de boer en dat doe ik bijlange niet alleen, maar het is hier dan ook behoorlijk aangenaam, mooi en in orde. Gisteren bij de pub was overigens ook een degelijke en populaire camping.

Ik had vandaag overigens bijna een probleem om mijn geld uit te geven. De Schotten en de Ieren drukken hun eigen biljetten. Bij de Schotse biljetten is dat geen probleem, de Bank of Scotland is bekend. Mijn 2 resterende biljetten kwamen echter van de Bank of Ulster en Ulster is in Wales schijnbaar niet bekend. Zowel bij mijn middagpauze, ik heb momenteel niet veel zin in picknicken, als bij de camping was er wat twijfel om mijn biljet te ontvangen. Het was maar omdat er Sterling op stond dat ze ze aanvaardden.

@

Etappe 70: Dublin - Waunfawr 7 + 59 Km

Vanmorgen te vroeg opgestaan om te vroeg te vertrekken en te vroeg aan de ferrie te zijn, maar dat is zo wat een vaste regel bij mij. Als ik ergens op een bepaald tijdstip moet zijn dan neem ik steeds een te grote veiligheidsmarge, onder het motto liever een uur te vroeg dan een minuut te laat.

Bij de ferrie had ik het even moeilijk, ik moest mijn fiets uit handen geven om aan boord te brengen. Bij Stena Lines UK ben je als fietser een voetganger met een groot stuk bagage. In Cairnryan mocht ik hem, onder begeleiding, nog zelf aan boord duwen maar hier moest hij op een lichte vrachtwagen die de bagage van de voetgangers aan boord reed om deze aan de andere kant terug af te leveren. Nu, ze hebben dat uiteindelijk wel goed gedaan, ik heb niets kunnen opmerken. Tegen 12 uur lagen we aan de kade maar de voetgangers moeten met een bus opgepikt worden op het autodek om van daar naar de terminal gereden te worden en voor dat die bussen op het autodek kunnen moeten er dus al voldoende voertuigen gelost zijn. Nog een heel eindje wachten dus, uiteindelijk was het 12.30 voor ik mijn weg in Wales kon verder zetten.

Voorlopig zie ik tussen Ierland en Wales al even veel overeenkomsten als verschillen. OK, ze rekenen terug in mijlen en ponden en de post is terug mail, rood en royal. Het weer is echter even grijs, miezerig en winderig. Vandaag zelfs echt wel winderig om te fietsen. Om mijn tentje op te stellen heb ik schijnbaar wel kunnen profiteren van een kleine windstilte want daar heb ik geen probleem mee gehad. Verder gaat het hier al evenzo op en af als Ierland. Ook zijn ze hier al even tweetalig als Ierland, en Schotland overigens (als je bedenkt dat het Engels de lokale talen van Schotland, Ierland en Wales verdrongen en vervangen heeft, dan merk je dus dat de Engelsen eigenlijk echt wel de bezettende macht zijn van Groot Brittanië). En ook hier hebben prehistorische Kelten de nodige grafmonumenten overgelaten.

Vandaag overigens geen last gehad van zware benen na de rustdag. Misschien omdat ik de rustdag zonder frieten doorgekomen ben maar mogelijk eerder omdat ik deze voormiddag nog een paar uurtjes aan boord gezeten heb alvorens echt te vertrekken. Een tijdje heb ik gedacht van toch de volledige geplande 70+ te doen maar toen ik even na 5 uur, met een kleine 60 Km op de teller, een camping passeerde ben ik toch maar gestopt. De tweede helft van de rit was toch wel behoorlijk pittig geweest. Ik ben ook nog over een brug gegaan waar ik niet echt gelukkig mee was, er was wel een hoge reling maar de wind kwam van de verkeerde kant en het zicht was toch behoorlijk diep. De camping hoort bij een pub, daar heb ik in het verleden wel eens een slechte ervaring mee gehad maar hier is het wel behoorlijk OK. De wifi is in principe (hopelijk OK) in de pub dus ga ik daar maar een eerste Welsh pintje drinken om dit te uploaden.

De wifi leek in eerste instantie OK maar uiteindelijk kreeg ik toch niets gedaan.

Het weer bleef voor een keer constant in Ierland, het heeft gisteravond nog geregend en vandaag was grijs met af en toe een poging tot miezeren. Vooral was er behoorlijk wat wind, een goede dag om niet te fietsen of te kamperen.

Ik heb gisteren de rest van de trip uitgestippeld. Volgens de huidige plannen kom ik op 15 augustus thuis in Ieper maar er zitten een paar stevige ritten tussen dus misschien dat het nog eens verandert.

Gisteren ook eindelijk mijn obligate Guinness gedronken. Ik ben geen echte fan van het spul maar schijnbaar is het iets dat je in Ierland toch moet doen als bierdrinker, een Guinness drinken, en de aankomst in Dublin leek me een goede gelegenheid. En ik moet toegeven, van't vat in een pub viel hij niet tegen.

Vandaag dus een dagje om rond te wandelen in Dublin en het viel niet tegen. Het valt wel op dat veel van de historische gebouwen nog maar beginnen vanaf het eerste verdiep, het gelijkvloers wordt dan in beslag genomen door een moderne winkel of eetgelegenheid of zoiets. Verder ook wat memorials bezocht, om te beginnen de Remembrance Garden voor de slachtoffers van de onafhankelijkheidsstrijd door de eeuwen. We mogen niet vergeten dat de Ieren honderden jaren gestreden voor hun vrijheid en voor sommige is die strijd dus nog niet gestopt. Al moeten we wel hopen dat het nu een politieke strijd blijft, van wat ik gehoord heb is het rond 12 juli toch behoorlijk warm geweest in (London)Derry. Een andere memorial is deze voor de "Famine", de hongersnood die Ierland tegn de helft van de 19° eeuw trof. Door opeenvolgende jaren van mislukte aardappeloogsten, door schimmelziekte en droogte, en het gedrag van de Engelse bezetters leden de Ieren massaal honger. Een paar miljoen Ieren zagen uiteindelijk emigratie, vooral naar Amerika, nog als enige overlevingsmogelijkheid. Nog een paar miljoen stierven van ontbering, waardoor de Ierse bevolking in de 2° helft van de 19° eeuw zowat halveerde. Het is geen monument waar je erg vrolijk van wordt maar toont je wel een realiteit van toen. Bij het andere uiterste heb ik een bezoek gebracht aan Dublin Castle. Er zou al meer dan 1.000 jaar een versterkte burcht staan op de locatie. De basis van het huidige Castle is gelegd in het begin van de 13° eeuw. Ik voelde me wel een beetje bekocht bij het Castle. Er werd ook melding gemaakt van opgravingen uit het Viking tijdperk, iets dat me wel enigszins boeit. Achteraf bleek dat de tentoonstelling van die opgravingen enkel deel uitmaken van de begeleide rondleiding en niet van de vrije rondgang. De 3 euro extra zouden me niet uitmaken maar ik had geen zin om een paar uur met een groep achter een gids aan te lopen, het interessantste deel heb ik dus gemist. Tenslotte nog langs de St Patrick's kathedraal geweest (maar niet getoond op de foto's). Op deze locatie zou St Patrick de eerste Ierse bekeerlingen gedoopt hebben met water van een riviertje dat nog steeds onder de kathedraal stroomt.

Morgen zou een lange dag kunnen worden. Mijn boot vertrekt reeds om 08.10 uur maar ik zal pas op de middag terug aan land gaan en heb dan nog een rit uitgestippeld van een 75 Km. Er schijnen echter vrij veel campings te zijn in Wales en ik heb wel een paar mogelijkheden om vroeger te stoppen als het te laat zou worden.

Etappe 69: Rathdrum - Dublin 79 Km

Ook gisteren werd het weer een mooie avond maar ook vanmorgen regende het weer, zij het niet zo hard als gisteren morgen. Verder werd het vandaag vooral een grijze, miezerige en eerder frisse dag. De zon probeerde wel geregeld eens door te breken maar de buitjes hadden meer succes. Het was pas bij het naderen van Dublin dat de zon echt door kwam.

Ook ikzelf heb verder gedaan zoals ik gisteren bezig was. 't is te zeggen, de vlottere wegen verkozen boven de route uit de gids. In Laragh was er de keuze tussen 2 opties en voor beide opties was wel iets te zeggen. Er was eigenlijk een hogere optie en een minder hoge optie. De hogere optie had ook wel iets dat aantrok omdat het ook een beetje historisch had, ze ging over de military road die de Engelsen in de 18° aanlegden omdat de Ierse rebellen het afgelegen gebied gebruikten om te verschuilen. Ik koos echter voor de lagere optie omdat die Dublin binnen kwam langs de kust. Ik zou dan eerst langs de ferrie pier rijden om een ticket te kopen voor de boot op woensdag. Ik maakte ook hier de route nog een beetje lager door voor de grotere weg te kiezen, tot kort voor Bray. Bij Bray zou mijn R255 aansluiting maken met de N11 en dat leek me wel wat druk te worden, dus koos ik er voor om richting Enniskerry te gaan om terug aan te pikken bij mijn routeboekje. Daarbij kwam ik even voorbij Bray op de weg richting Dublin. Hier ging ook het routeboek over R wegen omdat dat waarschijnlijk de enige ernstige optie is. In Bray komt men, met nog 20 Km te gaan, eigenlijk al in het voorgeborchte van Dublin terecht. Het werd daar dan ook onaangenaam druk, niet dat het een probleem werd maar het was gewoon niet aangenaam fietsen. Ook de kust was hier niet echt bijzonder te noemen. Bij het binnen rijden van Dublin had ik er eigenlijk op gerekend van wel wegwijzers tegen te komen richting ferrie maar dat viel lelijk tegen. Met een beetje hulp kwam ik wel in de goede richting maar de aanduidingen waren nog steeds twijfelachtig en bovendien ligt de ferrie terminal midden in het gewone haven gebied, met alle drukte vandien. Ik ben blij dat ik besloten heb om vandaag reeds naar daar te rijden voor mijn ticket, zo kon ik de route eens doen zonder tijdsdruk of stress want het is, met name met de fiets, niet simpel. In Dublin zelf ben ik dan een hostel gaan opzoeken. Ik had een adres van een hostel, en wist het ongeveer liggen, maar probeerde eerst een ander te vinden waarvan ik enkel de naam en summiere ligging kende maar dat beter gelegen was, ook met het oog op het vertrek op woensdag morgen. Toen ik het, na enig heen en weer rijden, gevonden had bleken ze geen plaats te hebben voor mijn fiets. Dus ben ik maar naar mijn eerste adres gereden. Dat lag echter net boven de rand van mijn kaartje maar met een beetje hulp heb ik het toch vlot gevonden.

Ik heb vandaag, op mijn laatste fietsdag in Ierland, ook mijn eerste, en dus laatste, Ierse herten gezien. Drie stuks maar ze stonden aan de rand van een bos en waren niet bereidt om te wachten voor een foto. Maar het was toch leuk om te zien dat ze er écht zijn en niet alleen op de verkeersborden langs de weg.

Etappe 68: Graiguenamanagh - Rathdrum 82 Km

Het is een goede beslissing gebleken om door te rijden naar de camping gisteren. Het is nog een mooie avond geworden en alles wat droog moet zijn is weer droog ... geweest. In de loop van de nacht is het terug beginnen regenen, wat het ook vanochtend bij het opbreken nog deed. Mijn tentje is dus terug natjes in de tas gegaan. Het is wel gestopt met regenen en de zon probeerde zelfs even door te breken maar het is toch vooral een grijze en miezerige dag geworden.

Ik heb vandaag de route wat terzijde geschoven. Sowieso moest ik eerst volgens eigen weg terug aansluiten. Dat gebeurde in Bunclody, na 32 Km. Van daar heb ik echter ook de route niet gevolgd maar mijn weg verder gezet via de R wegen, deze waren ruim rustig genoeg en van afstand zal het ook niet zo veel geschollen hebben. De officiële route kronkelt wel wat meer via de lokale weggetjes maar verder liepen ze zo goed als parallel. Het wegdek zal ook weinig geschollen hebben, dat is sowieso zelden echt goed. Het grootste verschil was het gemak, zo goed als recht op recht en verder de wegwijzers volgen zonder op alle zijstraatjes en splitsingen te moeten letten.

En zo ben ik dus voor een laatste nachtje kamperen in Ierland terecht gekomen op het grote Holiday Park Hidden Valley.

Etappe 67: Clommel - Graiguenamanagh 101 Km

Volgens de patron zijn weer-app zou het vandaag wisselend bewolkt en zonnig worden. Toen ik vannacht omstreeks 1 uur wakker werd had ik daar maar weinig vertrouwen in, het goot water. Ook bij het opstaan, om 6 uur, regende het nog maar al veel minder en zo waar om klokslag 8 uur was daar het eerste waterzonnetje. Het begin van een wisselende bewolking en zon.

Ik heb er nog even aan gedacht om een andere route naar beneden, mogelijk via een minder steile afdaling, te zoeken maar uiteindelijk heb ik toch voor dezelfde weg terug gekozen. Wel met een goed gecontroleerde afdaling, een steile, natte afdaling dan doen we het rustig aan tegenwoordig.

De eindbestemming van vandaag was origineel New Ross. Daar zou ik bij gebrek aan camping de hostel opzoeken. De patron vertelde me gisteren echter over een nieuwe camping die pas zou geopend hebben in Graiguenamanagh, even boven New Ross. Ik zou dan wel mijn route moeten wijzigen maar in het geheel zou het niet zo veel verschil maken en het zou de eerder korte rit van vandaag wat verlengen en de eerder lange rit van morgen wat verkorten, het overwegen waard dus. Bij het naderen van New Ross zag ik achter en naast mij opnieuw donkere wolken samentroepen. Om niet in dezelfde situatie als gisteren te komen zou ik dus toch maar op hostel gaan in New Ross. De eerste druppels vielen al nog voor ik New Ross bereikte. De échte regen begon net toen ik aan een supermarktje kwam waar ik nog wat inkopen zou doen. Toen ik daar buiten kwam zag ik terug blauwe hemel en witte wolken, misschien toch nog even doorgaan. Maar om de hoek zag ik, in mijn rijrichting, nog steeds een donkere hemel. Toch maar niet doorgaan dus, op zoek naar de hostel. Ik wist wel ongeveer waar ik moest zoeken maar de kaartjes zijn dan toch wat te summier om precies te zien waar. Uiteindelijk, met een beetje hulp, vond ik toch mijn doel ... om daar te horen dat ze al een paar jaar geen hostel meer doen. Ze hebben nog wel 2 cottages te huur maar die waren beiden voor vannacht bezet dus daar konden ze me ook niet mee helpen. Ze verwezen me wel naar een, volgens hun, goede B&B met een beetje verder een goede pub voor diner, ik dus maar naar daar. Aan de deur hing echter een briefje met de mededeling dat inchecken kan om 5 uur, zonder ergens een vermelding of er nog een vrije kamer is. Ik zou dus nog 2 uur moeten rondhangen zonder zekerheid of ik wel een kamer zou hebben, dat zag ik dus niet zitten. Verder zoeken in het centrum dan maar. De eerste die ik zag en informeerde was volzet, zij wees me een andere maar daar hing aan het venster een papiertje met "no vacancies". Nog wat verder rond gereden maar niets te zien. Wel een "boutique hotel" met "luxury rooms" maar ik veronderstelde daarbij ook luxury prijzen, ook niet dus. Ondertussen had ik al even ver rond gereden als dat ik, volgens mijn schatting, zou moeten doen hebben om die camping te bereiken en had ik ook al nog een buitje gehad, allemaal zonder resultaat en een toeristische dienst was er schijnbaar ook al niet.

Uiteindelijk had ik er genoeg van en besloot ik om alsnog die camping op te zoeken. En daar ben ik overigens geraakt zonder nog nat te worden. Ik ben wel één buitje achterlangs gepasseerd, de straat lag nog nat. Bij het binnenrijden van de rand van Graiguenamanagh, wat een naam, besloot ik direct maar bij de eerste passanten te vragen of ze die nieuwe camping kenden. Dat was een goed idee, ik was vlakbij. Een beetje terug, rechtdoor waar ik afgedraaid was en de eerste links. De grasperkjes op de nieuwe camping konden doen met wat meer gras en wat minder stenen maar de douche was OK en de campers keuken is super.

En zo werd dus een rit die zich origineel aankondigde rustige rit van 66 Km een stevige rit van 101 Km. En morgen beloofd ook stevig te worden wat om terug in te pikken op mijn route moet ik langs Scullogue Gap en gap staat hier voor pas. Dat wordt dus al vlug klimmen morgen.

Etappe 66: Youghal - Clommel 92 Km

Gisteren omstreeks 7 uur is het naast het waaien ook beginnen regenen. Er zat dus niets anders op dan in mijn tentje naar de regen te liggen luisteren en wachten tot het laat genoeg is om in mijn slaapzak te kruipen om proberen te slapen. Tegen de ochtend waren de regen en wind gestopt, mijn tentje was echter nog wel nat om in te pakken.

Ik zei gisteren dat mijn eindbestemming Youghal is maar eigenlijk waren het nog een dikke 8 Km voor ik er echt was. De leuke vuurtoren en de interessante ingangspoort passeerde ik sowieso maar ik heb ook nog even wat rondgereden om het plaatsje te bekijken alvorens verder te gaan. Volgende "place of interest" was Lismore. Daar ben ik even langs gegaan bij Lord en Lady Burlington, die hun "stekje in Ierland" onderhouden door de tuinen open te stellen voor het publiek. Hun "stekje" is dus Lismore Castle, hun "private house in Ireland". Ik veronderstel dus dat ze ook nog (een) private house(s) buiten Ierland hebben. Het "basis" kasteel dateert van 1185. Het heeft in de 16° eeuw ook nog dienst gedaan als Bisschoppelijk paleis tot het gekocht werd door Sir Walter Raleigh. Die verkocht het in 1602 aan Richard Boyle en als ik het goed begrijp zijn de huidige bezitters, bovengenoemde Lord en Lady, rechtstreekse afstammelingen van deze Richard Boyle. De tuinen vond ik persoonlijk nogal tegenvallen, rommelig en slecht onderhouden. Maar het was mij eigenlijk vooral te doen om een oogje te werpen op het kasteel zelf, een aardig stekje is dat. Daarna ging het verder, even over de pas, richting Clommel.

Even voor Clommel was er de optie om voor een rustige weg te kiezen die echter wel begon met een steile klim. Ik heb verkozen om de grotere weg te volgen, die was zeker rustig genoeg en die steile beklimming had ik vandaag niet meer nodig. Ik vernoem vandaag als eindbestemming Clommel maar mijn camping ligt daar eigenlijk een dikke 8 Km voorbij, en wat voor kilometers. Die steile beklimming die ik vandaag niet meer nodig had heb ik dus toch gedaan om mijn camping te bereiken en hoe, een muur van 4 kilometer lang. Bovendien begon het kort na het begin van de klim te regenen, écht regenen. Tegen het einde van die 4 kilometer was ik doorweekt als een verzopen waterkieken. Had ik geweten dat die klim zo lang en steil ging zijn ik zou misschien wel in Clommel gebleven zijn, het zag er een levendig stadje uit met tal van overnachtingsmogelijkheden. Had ik daarbij nog geweten van die regen, die nog steeds voort duurt, dan had ik zeker beneden gebleven. Gelukkig kan ik mijn kleren hier wel uithangen in wat achteraf gezien de bar blijkt te zijn. De camping op zich heeft een "ouderwetse charme" maar de ontvangst en de faciliteiten zijn wel goed. Ik heb ook in een, al even ouderwets, keukentje gekookt.

Morgen wordt het in principe een hostel want en zijn schijnbaar voor de volgende 100+ kilometers geen campings meer op de route.

Etappe 65: Cork - Youghal 56 Km

Geen Franse jongeren meer gisteravond in de hostel, dat scheelt al wat in rust. Wel ook weer hier, de jonge Nederlandse van in Belfast en onderweg. Zij houdt het hier echter voor bekeken, goed 2 weken is genoeg geweest voor haar. Het laatste stuk naar Dublin doet ze met de bus. Schijnbaar gaat dat hier tamelijk vlot met de fiets op de bus, ik heb er nog over gehoord. De lange afstand bussen zijn eigenlijk gewoon toerbussen en de fiets zou dan mee gaan in de bagage ruimte.

Na een stralende dag gisteren was het vanmorgen weer zwaar bewolkt en winderig. Later streden opklaringen en miezer regen met elkaar, waarbij uiteindelijk de opklaringen het haalden maar de wind ging nooit weg. Hij stond vandaag meestal op zij maar met het kronkelen van de route ook al wel eens van voor en dan viel het best wel tegen. Ook voor het opstellen van de tent was hij niet echt meewerkend.

Vier Castles stonden er op het eerste kaartje vandaag. Het eerste, Blackrock Castle, heb ik. Het tweede, in Monkstown, heb ik niet gezien, het derde, Belvelly Castle, stond in de stellingen wegens reconstruction. Daar heeft dus een koppel het idee gehad om het kasteel te herbouwen om er vakantiewoningen of zoiets in te maken. Voorlopig staat er alleen een toren en daar zie ik weinig vensters in, hoe dat gaat werken als vakantiewoning? Voor het vierde kasteel, Barryscourt Castle, ben ik een stuk omgereden maar daar zag ik van ver ook al stellingen boven steken dus heb ik mijn poging afgebroken. Uiteindelijk 1 op 4 dus.

Een kort ritje om te herbeginnen vandaag, dit was de enige camping voor de eerste 100+ kilometers na Cork, maar ik ben er niet rouwig om. Het draaide niet echt vandaag, ik geloof dat ik dat na Belfast ook al opgemerkt heb. Hoewel het vandaag een relatief vlakke rit was, was er toch veel vals plat bij. En ook die wind en het wegdek hielpen niet echt.

Het nadeel van hostels is dat daar soms groepen jongeren logeren. Jongeren op zich zijn best aangenaam maar in groep is het gewoonlijk geen voorteken van rust en kalmte. Al zeker als het Franse jongeren zijn, of ben ik nu een beetje racistisch bezig. Alleszins hadden die van gisteren een boel kabaal bij met tot behoorlijk laat lawaai op de gang en slaande deuren maar ik veronderstel dat dit wel met alle jongeren in groep zo is.

Vanmorgen dus, rustig, Cork een beetje gaan bezoeken, het is geen algemeen succes. Ik vond het behoorlijk rommelig. Er zijn natuurlijk wel mooie plaatsen maar de algemene indruk vond ik toch niet zo goed. Er zijn natuurlijk wel een boel kerken en een paar kathedralen. En er is het Elizabeth Fort. Een 17° eeuws fort dat destijds als verdediging gebouwd werd op een rots buiten de stad. De stad bleef echter groeien en omringt op de duur het fort, waardoor het in de 19° eeuw zijn functie verliest. Het wordt dan wel voor een hoop andere dingen gebruikt en tot recent, 2013, huisde de politie er nog in. Nu is het open voor het publiek maar de stad is er zodanig rond vergroeid dat je het pas ziet als je er vlak voor staat. Foto's levert dat zo dus niet op. Op de wallen heb je wel een zicht op de stad maar heel fotogeniek zijn die zichten nu ook weer niet. Om 12 uur ben ik dan gaan lunchen in de Engelse Markt, een overdekte markt en, volgens eigen zeggen, de oudste in zijn soort. Het restaurant is op het balkon en daar kon ik merken dat het met het Engels van de Fransen toch niet zó goed gaat. Er is een kleine zij trap maar daar staat in grote letters "Exit Only" en daarna nog eens "No Entry" met het verzoek om binnen te komen via de centrale trap. De enige die ik langs de kleine trap naar boven zag komen bleken allemaal Fransen te zijn.

Na de lunch ben ik terug richting hostel gegaan om op mijn gemak nog wat plannen te maken. Ik kon de rust eigenlijk wel gebruiken na 15 dagen en zo'n 1.300 Km fietsen. Het zal het laatste deel van die duur en lengte zijn. De volgende stop, in Dublin, is in principe over 5 dagen, dat had ik gisteren al bekeken. Dat betekent dat ik op 1 augustus in Wales zal zijn, waar ik na een week een stop plan in Cardiff. Verder denk ik, een paar dagen later al, nog eens te stoppen in Oxford om dan stilaan richting Dover te gaan. Hoewel er geen deadline op staat verwacht ik momenteel om na precies 3 maanden terug thuis te zijn, op 16 augustus dus.

Etappe 64: Glegarriff - Cork 91 Km

Gisteravond is nog een lekker zonnetje doorgebroken. Ook vanmorgen was het weer behoorlijk, weliswaar bewolkt maar droog. Dat is wel handig aangezien de tent de volgende dagen, nu dus droog, opgeborgen blijft. Toch was het geen beste start vanmorgen. Ik heb er in Ierland nog niet veel last van gehad maar vanmorgen was het zo ver, een kolonie mini monstertjes rondom mijn tent. Ik heb nog eens opgebroken in regenkledij maar dat doet dus niets voor het gezicht en de handen.

De route was vandaag behoorlijk rechtlijnig, eerst de N71 en daarna de R585 helemaal tot in Cork. Mooi met natuurlijk wat op en af maar verder weinig spectaculair. Het mooiste zat in het begin toen het nog langs de Bantry Bay ging.

En nu zit ik dus voor 2 nachten in hostel in Cork. Mijn was heb ik hier uit handen moeten geven, ik doe dat liever niet maar het is niet anders.