Etappe 6: Portsmouth - Isle of Wight 12 + 66 Km

Eindelijk wifi. Voor wie het niet zou merken, de voorbije dagen zijn ook gepost.

De start vanmorgen was een stuk beter dan gisteren, van bij het vertrek in het kort gefietst vandaag. Best wel mooi en warm vandaag.

De rit verliep in 2 delen. Eerst een kort stukje tot aan de ferrie, even onderbroken door een kleiner overzetje, en daarna een "Tour of Wight". Bij aankomst op Wight werd ik getroffen door een abnormaal hoge aanwezigheid van zware (Ford) Mustangs. Deze heb ik enkel in de omgeving van de ferrie gezien dus ik veronderstel dat die op de terugweg waren. Wel reden er op het hele eiland nog een massa stevige Focussen rond.

Ik heb op Wight mijn geplande route voor een groot deel laten schieten. Bij aankomst wou ik, voor de zekerheid, eerst nog inkopen gaan doen in Ryde en mijn geplande route dan dus maar laten varen en ben op het gevoel in de beoogde richting gereden. Wight is waarschijnlijk het bekendst van het festival, met name de editie met onder andere Jimi Hendrix. Schijnbaar loopt het trouwens nog steeds, of terug, ergens in juni. Het bekendste landmark van Wight zijn "The Needles". Drie rotspunten aan het einde van een scherpe klif. Ik heb die overigens al eens eerder gezien, een kleine 40 jaar geleden. In mijn tijd als milicien bij de zeemacht hebben we daar in de buurt, in een baai, eens voor anker gelegen met ons flottielje MSI's. De klif zit in die omgeving ook vol beton, als herinnering aan de koude oorlog. Onder andere raketmotoren zouden in de omgeving getest zijn, zonder daarbij de raketten zelf af te vuren.

Terwijl ik aan de Needles stond kon ik vanaf het vaste land de regen zien afkomen. De eerste druppels bereikten mij net voor de camping maar ik heb nog in redelijke conditie mijn tentje kunnen opzetten. Ondertussen plenst het echter. Mijn tentje staat overigens In Freshwater, het lijkt wel een western naam   .

Etappe 5: Brighton - Portsmouth 117 Km

Eerst nog even over de camping van gisteren. Ik veronderstel dat het grasveldje waarop ik terecht kwam eigenlijk in zijn geheel geboekt was voor een evenement. Iets na zes uur kwamen de gasten die er reeds stonden "thuis" en ze zagen er vrij bijzonder uit, verscheidene waren zwart geschminkt en verder hadden ze allerlei pluimen en andere attributen. Ik veronderstel dus dat er ergens een straattheater of zoiets gehouden werd en dat dus het grasveldje daar voor geboekt was. Er was echter nog voldoende ruimte voor extra gasten, ook na dat ik er bij gekomen was.

Ik heb vandaag, of bij de opmaak van mijn routes, een fout gemaakt. Eerst ging het nog even langs Brighton Pier maar ik heb hem met moeite gezien, het was koud en grijs vanmorgen en de zon had veel moeite om door de wolken te geraken. Na de middag werd het echter toch nog mooi. Je kan niet overal helemaal langs de kust dus volgde ik mijn route richting binnenland, en dat was dus de eerste fout. Het duurde al een eeuwigheid om uit Brighton te geraken, en telkens weer bergop. Ook buiten Brighton ging het verder opwaarts maar het ergste kwam dan nog op de top. De weg liep dood en mijn route stuurde mij, letterlijk, de weide in. Nu, als je goed zag dan merkte je wel een wandelweggetje door de weide dat waarschijnlijk ook wel gefrequenteerd wordt door mountainbikers maar , ik heb het even geprobeerd, met mijn fiets duidelijk net te doen. Nu heb je bij Route You een paar opties bij de aanmaak van je route. Je kan kiezen voor de kortste maar daar heeft niemand wat aan. Je kan, zoals ik meestal, kiezen voor de "mooiste recreationeel". Met die optie was dus ook mijn route van vandaag gemaakt. Je hebt ook nog de optie "mooiste recreationeel - onverhard" maar dan krijg ook niet de wel mooie paden langs bijvoorbeeld een kanaal. Hoe dan ook, door de weide fietsen is naar mijn inzien nooit recreationeel. Nu had ik 2 opties, terug helemaal tot beneden fiets en een route zo dicht mogelijk langs de kust zoeken of een eindje terug en langs de andere kant verder rondrijdend een route zoeken. Ik koos voor de 2de optie, achteraf gezien misschien niet de beste.

Het ging redelijk goed, op basis van het kaartje op mijn GPS en zijn kompas ging het richting westen. Onderweg op mijn "omleiding" zag ik plots, in het midden van nergens, een weide vol geparkeerde auto's. Bij nader inzien bleek het om een "car boot sale" te gaan, de Engelse versie van onze rommelmarkt. Zij doen dat dus ergens midden in een weide. Later zou ik er nog 2 passeren. Bij Henfeldging het even fout en reed ik me weer vast op een doodlopende weg. Ik kreeg hier dan wel wat raad, om terug te keren richting centrum en dan de wegwijzers naar Shoreham te volgens. Daar was ik dan terug aan de kust. Na 45 Km was ik zo nog niet de helft daarvan richting Portsmouth gevorderd. De volgende keer dat mijn route richting binnenland ging besloot ik om niet te volgen maar hier had ik het wel kunnen doen. Een kilometer moest ik sowieso weer een eindje van de kust weg en kwam ik automatisch terug op mijn GPS-route.

Uiteindelijk ben ik dus geëindigd bij Portsmouth, met al mijn follietjes na een rit van 117 Km. Meer moet dat toch niet zijn. Er zijn in deze omgeving wel meerdere campings maar ik blijk de oudste gekozen te hebben, en dat merk je wel een beetje. De ontvangst was echter goed en vriendelijk. De meeste gasten lijken mij permanente plaatsen te hebben, en die zien er wel behoorlijk uit. Ik heb het in Frankrijk wel eens anders meegemaakt. Het gigantische tenten (gras-)veld heb ik alvast voor mij alleen. Er is hier echter ook weer geen wifi en de blog al dus nog een dag extra moeten wachten. Je zou denken dat het niet meer van deze tijd is om logies aan te bieden zonder wifi.

Vandaag overigens veel fietsers tegengekomen, van alle soorten maar ook wel best sportieve fietsers.

Etappe 4: Hastings - Brighton 72 Km

Het begon vandaag een stuk gemakkelijker dan gisteren, verder afdalen naar Hastings. In Hastings eerst nog wat rondgelopen n de Old Town. Best leuk maar ook wel een zootje, alles zo'n beetje bijeen gegooid. Van "the castle" was niet veel meer te zien en de battle was eigenlijk een stuk in land. Het kasteel van vandaag was overigens Pevensey Castle, een eindje verder maar ook hier resten nog maar een paar stukken van muren. Verder was Hastings een typisch Engelse kuststad, veronderstel ik, maar eigenlijk was Eastbourne de eerste échte kuststad die ik tegenkwam, met alles erop en eraan inclusief amusementspier en grote hotels. Het mooie aan die Engelse kustplaatsen, groot en klein, is dat ze hun "belle-epoque" gebouwen behouden hebben, ook groot en klein. Het geeft ze toch wat karakter tegenover bijvoorbeeld onze kust. Zandstranden zijn hier wel moeilijk te vinden, voor de liefhebbers.

Voorbij Eastbourne ging het weer in land en dus bergop, deze maal niet vanwege de rare voorkeur van Route You maar gewoon omdat het niet anders kon. Het klimmen was deze keer echter echt de moeite waard, het zicht rondom was schitterend met kliffen en vuurtorens aan de ene kant en golvende weiden en dorpjes aan de andere kant. Eén van die dorpjes was East Dean. De logische route hier was doorrijden tot aan het T-kruispunt en dan linksaf. Mijn route ging echter eerder links, in het dorpje rechts en daarna terug links weer de hoofdweg op. Ik besloot mijn route te volgen, eens kijken wat het dorpje te bieden had. Het bleek een hoogvlieger te zijn. Engelser kan niet. Oud stenen huizen met een pub aan de "village green", prachtig.

Bij Seaford kwam ik terug beneden aan de kust maar dat betekende niet dat er niet meer geklommen moest worden, dat hoort er hier altijd toch weer terug bij. In Newhaven mocht ik nogmaals ervaren hoe extreem Sustrans is met zijn routes. Om te beginnen liep mijn weg boven op een kort maar wreed stijl klimmetje dood te lopen op een trap en 60 Kg fiets ging ik zo niet maar even de trap op dragen. Het bleek echter mijn fout te zijn. Beneden aan dat klimmetje stond nog een kleine wijzer naar een asfalt padje naast de weg, waarlangs fietsers naar boven konden. Ik heb hier te voet moeten duwen, fietsen was hier niet te doen. De "weg" boven was pas écht erg. Volgens mijn inschatting, op basis van sommige (kassei-)stenen die hier en daar nog lagen, is deze weg destijds nog aangelegd door de Romeinen en sindsdien nooit meer onderhouden. Overigens hadden deze "weg" en zijn zijwegen, want die waren er ook nog, wel gewoon straatnamen en bewoning en dus ook verkeer! Gelukkig duurde hij niet té lang.

Uiteindelijk eindigde mijn toch vandaag net voor Brighton. Mijn beoogde camping bleek echter volzet en schijnbaar zijn campings dun gezaaid in Brighton. De enige campings waarnaar ze mij konden verwijzen waren een eind weg en op en over de berg. Nadat ik buiten de receptie mijn opties overlopen had besloot ik nog eens binnen te gaan om te vragen of ze iets wisten over hostels in Brighton. Ondertussen was er echter een man bij komen staan in de receptie en die vond dat hij voor een fietser nog wel ergens een plaatsje kon vinden en zo kon ik dus toch op de camping terecht. Er is hier echter geen wifi dus dit verslag zal met, minstens, een dag vertraging verschijnen.

Etappe 3: Fokestone - Hastings 78 Km

Eerste les van vandaag ... er bestaat een vlak Engeland, maar daarover later meer.

Het begon vandaag stevig, om van de camping te vertrekken. Het was gisteren al pittig maar vandaag met volle bepakking pas echt stevig. Daarna ging het echter via de Sustrans 2, in westelijke richting deze keer, een eindje langs de zee. Route You, het programma dat ik meestal gebruik om mijn fietsroutes te maken, heeft duidelijk een eigen idee over het begrip "nicest" route. Plots leidde mijn route weg van de kust richting binnenland, de berg op. Tijdens mijn klim kwam ik 2 Gurkha's tegen die, met zijn tweetjes, in volle kledij met een stevige rustig aan een pittige mars bezig leken. Waarschijnlijk kwamen ze van de grote militaire basis, die ik een eindje verder passeerde en waar o.a. ook een Gurkha Regiment gekazerneerd was. Na de berg, en zijn afdaling, kwam ik terug aan de kust en een eind verder passeerde ik diezelfde 2 Gurkha's die te voet dus al een eind verder gevorderd waren dan ik met de fiets. Ik zie echt niet de bonus van even via die berg te rijden, behalve om rond die grote militaire basis te rijden.

Toen mijn route in een stadje een eind verder weer het binnenland in trok besloot om ze te negeren en verder de Sustrans te volgen. Goed een kilometer verderop eindigde echter de kustweg en leidde de Sustrans mij ook terug naar mijn route. Het ging hier echter verder over een mooi pad, tussen het groen langs een kanaal. Dat kanaal heb ik echter niet veel gezien vanwege dat groen. Wel in de verte, uiteraard zou ik bijna zeggen, een kasteel opgemerkt, Lympne Castle. Je moet hier echter oppassen want de kerktorens zien er hier ook wel uit als een kasteel. En na het pad langs het kanaal kwam ik dus op de vlakte, met aan de horizon wel wat heuvels maar verder gigantische korenvelden afgewisseld met al even grote schapenweiden. Na de middag, een 25 Km verder schat ik, begon het echter terug zwaar te golven. Vlak Engeland bestaat dus maar het is klein.

Mijn rit eindigde vandaag bij Hastings, vooral bekent van de "Battle" waarbij Willem de Veroveraar in 1066 de Engelsen versloeg. Voorlopig heb ik hier nog niets van opgemerkt, ik weet niet of er hoe dan ook veel van op te merken valt, maar misschien passeer ik er morgen bij het vertrek wel.

Etappe 2: Folkestone - Folkestone 79 Km

Oorspronkelijk was het de bedoeling om direct richting westen door te fietsen. Kort voor het vertrek merkte ik, op het internet, dat de camping die ik in Folkestone voor ogen had een bookingsminimum van 2 nachten had. Misschien betrof dit slechts voor bookings op voorhand maar ik besloot om alleszins eens de opties te bekijken voor eventueel een extra dag hier. Ik werkte een route uit langs de kust richting oosten, terug langs Dover dus. Ik zou daarbij via Dover Castle gaan, verder langs een vuurtoren even buiten Dover en dan richting Deal Castle. Daar zou ik het keerpunt maken en, om niet gewoon heen en terug te rijden, via Sandwich terugkeren. Uiteindelijk heb ik niet afgewacht of ik hier voor 1 nacht terecht kon of niet, ik had al beslist om dat ritje sowieso te doen.

Een ritje langs de kust betekent hier duidelijk niet hetzelfde als bij ons. Ze hebben hier Heuvelland en de kust samen gelegd. Om richting Dover te rijden volgde ik deze keer de Sustransroute 2. De Sustransroutes zijn vergelijkbaar met de LF routes bij ons. Ik heb direct kunnen leren dat voor Sustrans elk pad ook bruikbaar is als fietspad, sommige stukken waren toch tamelijk onaangenaam. In Dover ben ik inderdaad langs, en eigenlijk rond, het kasteel gereden maar ik heb het niet bezocht, om verschillende redenen. Ten eerste was het nog gesloten toen ik er toe kwam, ten tweede is de inkom 25£ wat toch wat veel is voor een gepensioneerde budgetreiziger en ten derde leek het me behoorlijk groot wat dus betekent da je er al snel een paar uur moet voor rekenen en ik deed liever mijn fietstocht.

De tocht tot aan de vuurtoren was ook een behoorlijke klus om er te geraken, door het bos, en bovendien is hij momenteel gesloten maar ik heb wel mijn foto kunnen nemen. Om terug te keren heb ik een betere optie gevonden, zonder bospad. Uiteindelijk kwam ik dan toch beneden aan de zee maar daar werd het niet makkelijker vanwege de wind op kop die daar dus volledig vrij spel heeft. Even verder passeerde ik Walmer, een leuk kustplaatsje dat ook zijn kasteel bleek te hebben. Maar mijn doel was dus Deal. Het kasteel van Deal is echt wel opvallend. Het heeft eigenlijk geen hoeken maar is een aaneenschakeling van bogen, in drie verdiepen. Het lijkt een beetje op een taart met drie lagen. Op een luchtfoto valt het nog meer op maar die kon ik zelf dus niet maken.

En dan ging het dus naar Sandwich. Ik heb er eens rond gereden en het is duidelijk een historisch stadje maar meer kan ik er niet van zeggen. Van hier ging het dus door de countryside, met zijn villages en cottages ... en eindelijk ook eens met rugwind ... en plots ook met een abdij-ruïne. Uiteindelijk kwam ik dus terug in Folkestone, waar ik eerst nog even langs Tesco's reed voor mijn eten voor morgen.

Dit week-end is een groot week-end in Ieper met morgen de Kattenstoet, een driejaarlijks gebeuren. Omdat het echter het laatste week-end is voor ik er, woensdag, voor een tijdje tussenuit trek, laat ik die Kattenstoet aan me voorbij gaan en ben ik nog een week-endje naar de Kempen getrokken. De Kattenstoet is sowieso een beetje druk naar mijn zin.

Een week-endje Kempen dus en vandaag ben ik daar een toertje gaan fietsen: langs Poederlee, Gierle, Vosselaar, Kasterlee, Tielen en Herentals en uiteraard terug tot Vorselaar.

Ook de Kempen heeft nog zijn molens, zoals deze van Gierle op de foto. Deze van Kasterlee stond dik ingepakt vanwege een grondige renovatie. In Kasterlee vond ik ook een, voor een Ieperling, bekend beeld: een "Commonwealth" kerkhof. Het betreft hier wel één van WO II, met 97 Britten en 3 Canadezen die sneuvelden tijdens de bevrijdingsoperaties in september 1944. Met name tijdens de gevechten om het Kempisch Kanaal te overschrijden. De Britten waren vooral Schotten.

Ik maakte voor mijn route vandaag weer gebruik van de fietsknooppunten en was duidelijk niet alleen, er werd veel gefietst vandaag in de Kempen.

Wie mijn blog al een beetje gevolgd heeft, heeft waarschijnlijk gemerkt dat ik wel iets heb voor windmolens. Ik vind dat ze, samen met o.a. kastelen, kloosters, abdijen, (oude) kerken, ..., deel uitmaken van ons erfgoed. Bovendien vind ik dat we ze zomaar niet allemaal aan de Hollanders moeten laten, ook Vlaanderen heeft dus zijn molens. Vandaag besloot ik om er een paar te gaan bekijken. Ik creëerde daarvoor mijn eigen knooppuntenroute, langs vijf exemplaren. In volgorde: de Couchezmolen en de Wullepitmolen in Zarren, de Kruisstraatmolen in Werken, de Beukelaremolen in Merkem en de Beeuwsaertmolen in Bikschote. De Beukelaremolen is een recente reconstructie, nadat de oude molen in 2011 omwaaide tijdens een onweer.

Juist voor mijn eerste molen stootte ik op een probleempje. De weg was afgesloten wegens asfaltwerken en dit zonder dat er een uitwijkmogelijkheid was. Gelukkig kon ik er met de fiets nog juist in de kant langs wandelen. Dit tot ongenoegen van een van de werkmannen, die het duidelijk niet voor fietsers had en vond dat ik maar moest terugkeren en rondrijden. Dat er nergens een omleiding aangegeven was, was hierbij slechts een detail. Ook in Werken moest ik improviseren wegens een wegonderbreking maar hier was wel een wegomleiding aangegeven en mijn voorziene route liep over diezelfde weg terug. Ook aan de Knokkebrug mocht ik nog een eind rondrijden omdat het jaagpad langs het Ieperleekanaal afgesloten was. Aangezien er specifiek een fietsverbod werd aangegeven heb ik me ook niet aan een avontuur gewaagd en ben wel degelijk rondgereden. Gelukkig ken ik hier best mijn weg want ook hier was geen omleiding aangegeven. Aangezien er hierna nog 2 van mijn molens op de route lagen ben ik ook wel degelijk volledig teruggekeerd naar mijn voorziene route.

Vandaag de tabaksroute gefietst. Het valt nu zo niet meer op maar vroeger was de tabaksteelt een behoorlijk grote industrie in West-Vlaanderen en Wervik was daar zo wat het centrum van, getuige daarvan nog steeds het tabaksmuseum in Wervik. Ikzelf ben maar 20 jaar Ieperling maar ik herinner me nog dat de boer bij de kazerne tabak teelde en de bladen te drogen hing. Hij is ondertussen echter gestopt, geloof ik. Momenteel zouden er in West-Vlaanderen nog een 40 kwekers over zijn van de 400 vroeger.

Vandaag de schreveroute gedaan, of voor de niet westvlamingen de grensroute, naar en over de schreve dus. En als je vanuit Westouter, dat vandaag gelukkig wel gewoon bereikbaar was, over de schreve wil dan moet je ook al eens over een bergje. De route is waarschijnlijk wat interessanter laat zomer, wanneer de hop in volle groei staat. Ze toont verder wel dat ook frans-vlaanderen zijn windmolens heeft (er zijn er nog wel meer in de streek). Tegen Proven ben ik de route niet meer verder gevolgd om via Poperinge terug naar mijn startpunt te rijden maar via mijn eigen route richting thuis gegaan. Maar ik heb me daarbij wel een beetje misrekend, ik ben uiteindelijk geëindigd via de N8.

Ik had voor vandaag een bergritje in gedachte maar het is niet helemaal gelopen als gepland. Op de Monteberg botste ik een eerste maal op een afgesloten weg wegens een of andere rally. Ook langs de andere kant van de Kemmel raakte ik niet in Loker. Dan maar rond gereden richting Westouter maar ook dit bleek langs alle kanten onbereikbaar wegens deze rally. Dan maar de rest van de geplande bergjes geschrapt en via, een licht golvende, lus huiswaarts gekeerd, maar ook dat bleek niet zomaar mogelijk zoals gepland. In de omgeving van Poperinge stuitte ik opnieuw op afgesloten wegen en moest ik mijn route nogmaals herleggen. De timing voor mijn bergrit kwam dus niet echt goed uit.

Vandaag terug gaan toeren in eigen streek. Ik heb daarvoor een eigen knooppuntenroute uitgewerkt, o.a. langs Lo. De meeste van die wegen heb ik al wel eens gedaan, sommige zelfs heel dikwijls. Maar via het knooppuntennetwerk kom je toch nog eens over wegen waar je niet zo dikwijls komt of zelfs helemaal niet. Wegen waar je met de koersfiets ook niet wíl komen. En zo ben ik vandaag dus gepasseerd op enkele plaatsen waar ik nog nooit was. Zo weet ik nu bijvoorbeeld ook waar dierenpark De Zonnegloed in Vleteren precies is, ik had al dikwijls de borden gezien maar had nog nooit het park zelf gezien ... tot vandaag dus. Ik ben er wel niet gestopt.

Lo is één van die plaatsen waar ik wel dikwijls kom maar meestal is dat dan maar een klein hoekje van het centrum. Vandaag ben ik dus even afgestapt in het centrum zelf. Ook aan de Westpoort met de Ceasarsboom. Volgens de legende zou Julius Ceasar zijn paard aan deze boom vastgebonden hebben toen hij hier halt hield onderweg naar Britanië. Dat zou de boom dus zo'n 2000 jaar oud maken. Wat een, overigens lelijk, standbeeld van Toots Thielemans in Lo komt doen dat weet ik ook niet.

Vroeger reed ik met een stevige cameratas met een degelijke camera onder op de rug maar tijdens mijn recentse reis vond ik het allemaal wat omslachtig worden. Op zich is het geen probleem om te dragen maar er zijn toch een aantal nadelen aan verbonden. Bovendien zal ik wanneer ik met volledige bagage ga toeren al tassen genoeg hebben. Ik rijd nu dus met een pocketcameraatje in een zakje van mijn fietstenue. Het nadeel van deze pocketcamera is dat ik hiermee geen vogels in vlucht meer zal kunnen trekken. Vandaag een aantal mooie exemplaren gezien maar het is echt niet te doen om in te zoemen en dan het object nog te vinden en te focussen op een schermpje. Wanneer ze echter op een nest zitten dan wil het nog wel lukken .

Vandaag naar zee geweest.

Langs het Ieperleekanaal en de IJzer naar Diksmuide en dan via de oud spoorlijn recht naar Nieuwpoort, met op het einde wel een kleine omleiding. En dan na de middag langs de andere kant van de IJzer terug naar Diksmuide en verder via Jonkershove naar huis. Natuurlijk krijg je dan terug te maken met WOI, aangezien je zowat op de frontlinie fietst, maar daar heb ik vandaag weinig aandacht aan geschonken. Ik heb vandaag gewoon genoten van de mooie omgeving.

Etappe 6: Laarne - Ieper

De herberg in Laarne is nog een beetje uit de oude doos. Ze hebben een aantal kamers maar ook nog een grote slaapzaal en de waszaal en wc's zijn op de gang. Ikzelf kreeg een 2-persoons kamer en had die helemaal voor mezelf, net zoals de rest van de herberg ... ik was enige gast gisteren, nadat een grote groep 's morgens vertrokken was. Een dag vroeger of later kan een behoorlijk verschil maken wat rust betreft.

Het was voor vandaag dus de bedoeling om verder te gaan naar het tweede deel van die route in het Meetjesland maar ik was ondertussen van gedacht verandert, ik zou vandaag verder gaan langs de Schelde tot Bossuit en van daar langs het kanaal richting Kortrijk trekken. Ik had hiervoor geen route aangemaakt maar ik ging er van uit dat ik de Schelde richting Bossuit wel op de oude manier, op het gevoel en met de kaart, zou vinden en vanaf dan was er geen probleem meer. Eén keer ben ik wel moeten terugkeren toen wat ik dacht een jaagpad was onverwacht overging in een MTB-pad en tenslotte leek dood te lopen. Maar daarna kwam ik vrij vlot langs de Schelde.

Fietsen langs de Schelde blijft mooi, je zit vrijwel altijd in het groen, maar de Schelde is mooier boven Gent dan onder Gent. Tussen Gent en Antwerpen heeft ze meestal nog zijn natuurlijke oevers terwijl die voor Gent zijn afgewerkt, mooi afgewerkt maar wel afgewerkt. Er is ook veel meer scheepvaart voor Gent.

Oudenaarde is eigenlijk wel een bezoek waard, met o.a. zijn begijnhof, maar dat deed ik vijf jaar geleden nog, bij mijn vertrek naar de Baltics, en vandaag had ik er geen zin in. Voor de aansluiting met het kanaal van Bossuit stond een nadar en een bord met omleiding voor fietsers maar die stonden een beetje aan de kant, waardoor ik dus even twijfelde. Toen kwam er iemand met een tijdrijdersfiets van de andere kant dus dacht ik dat het wel OK was ... tot er een eind verder totaal geen doorgang meer mogelijk was, toch terugkeren dus. Ik veronderstel dat een boer de nadar opzij zetten om aan zijn veld te geraken en dat de tijdrijder een eind verder gewoon een keerpunt had. De terugkeer was wel even een relaxmoment.

Het weer vandaag viel nog redelijk mee in de zin dat ik behoorlijk droog bleef en af en toe de zon zag maar de wind bleef een, in toenemende mate, stevige tegenstander. In Gullegem nam ik nog een paar minuten pauze aan de Bergelenput voor de laatste, zwaarste loodjes maar het slot was echt wel een gevecht.

Etappe 5: Antwerpen - Laarne

Een koud windje vanmorgen en hij stond op de kop, vrijwel de volledige route dus. Gelukkig kronkelt de Schelde een beetje, wat af en toe voor een beetje verlichting zorgde.

Ik ben vandaag Antwerpen uit gereden langs een route die ik nog nooit eerder deed en ook nooit meer doen zal. Het stuk langst de kaaien was al weinig inspirerend en toen dat beterde toen verslechtte de weg, ik hou niet zo van Roubaix toestanden. In Hoboken moest ik het veer naar Kruibeke nemen. Ik moest daar een 25 minuten op wachten en maakte daarvan gebruik om een lange broek aan te doen, het was dus echt niet aangenaam vanmorgen.

Een eerste doel vandaag was Rupelmonde. Ik heb onlangs een artikel en foto van de Graventoren gezien en het leek me wel de moeite om daar even te passeren. De Graventoren is de restant van een burcht die de Graven van Vlaanderen daar in de 12° eeuw neerplanten ter verdediging van de Schelde. Ook Mercator kwam ik in de buurt tegen, hij is er in de 16° eeuw geboren.

Van de oranje boot heb ik donderdag ook al een foto genomen, tussen Mariekerke en St-Amands, maar toen zag hij er iets anders uit. Om maar te zeggen dat de getijden een behoorlijk eind de Schelde op gaan.

Na de middag werd het weer een ietsje bezig in de zin dat het iets warmer werd en er wat opklaringen, en dus wat zon, kwamen maar de wind bleef stevig tegen doen. Het was best wel lastig vandaag.

Etappe 4: Vorselaar - Antwerpen, goed voor een kleine 35 Km   ... Ik heb het natuurlijk iets langer gemaakt door naar Stabroek te fietsen en daar de Gansrijdersroute te doen. Na de route ben ik dan door de haven richting Antwerpen gereden om uiteindelijk uit te komen op 105 Km .

Gansrijders ben ik vandaag op de route niet tegengekomen maar ze moeten zo'n rit toch een goede streekgebonden naam geven, nietwaar? Wel ben ik het Fort van Stabroek tegengekomen, dit is nog in behoorlijk goede staat. Er huist zelfs een bedrijfje in dat er outdoor activiteiten aanbied. Later ben ik nog zo'n fort tegengekomen, het Fort van Ertbrand, maar dat is momenteel nog afgesloten en verboden toegang. Vanaf 12 mei zou het wel opengesteld worden. Onderweg, op een groot Joods kerkhof, ook geleerd dat de Joden eigenlijk pakweg 3.600 jaar voor lopen op onze jaartelling. Er liggen daar mensen die overleden zijn in het jaar 55xx.

Op het einde dus teruggekeerd via de haven en dat is best meegevallen, ze hebben daar een van behoorlijk naar zeer goed variërend fietspad liggen.