Dit week-end is een groot week-end in Ieper met morgen de Kattenstoet, een driejaarlijks gebeuren. Omdat het echter het laatste week-end is voor ik er, woensdag, voor een tijdje tussenuit trek, laat ik die Kattenstoet aan me voorbij gaan en ben ik nog een week-endje naar de Kempen getrokken. De Kattenstoet is sowieso een beetje druk naar mijn zin.

Een week-endje Kempen dus en vandaag ben ik daar een toertje gaan fietsen: langs Poederlee, Gierle, Vosselaar, Kasterlee, Tielen en Herentals en uiteraard terug tot Vorselaar.

Ook de Kempen heeft nog zijn molens, zoals deze van Gierle op de foto. Deze van Kasterlee stond dik ingepakt vanwege een grondige renovatie. In Kasterlee vond ik ook een, voor een Ieperling, bekend beeld: een "Commonwealth" kerkhof. Het betreft hier wel één van WO II, met 97 Britten en 3 Canadezen die sneuvelden tijdens de bevrijdingsoperaties in september 1944. Met name tijdens de gevechten om het Kempisch Kanaal te overschrijden. De Britten waren vooral Schotten.

Ik maakte voor mijn route vandaag weer gebruik van de fietsknooppunten en was duidelijk niet alleen, er werd veel gefietst vandaag in de Kempen.

Wie mijn blog al een beetje gevolgd heeft, heeft waarschijnlijk gemerkt dat ik wel iets heb voor windmolens. Ik vind dat ze, samen met o.a. kastelen, kloosters, abdijen, (oude) kerken, ..., deel uitmaken van ons erfgoed. Bovendien vind ik dat we ze zomaar niet allemaal aan de Hollanders moeten laten, ook Vlaanderen heeft dus zijn molens. Vandaag besloot ik om er een paar te gaan bekijken. Ik creëerde daarvoor mijn eigen knooppuntenroute, langs vijf exemplaren. In volgorde: de Couchezmolen en de Wullepitmolen in Zarren, de Kruisstraatmolen in Werken, de Beukelaremolen in Merkem en de Beeuwsaertmolen in Bikschote. De Beukelaremolen is een recente reconstructie, nadat de oude molen in 2011 omwaaide tijdens een onweer.

Juist voor mijn eerste molen stootte ik op een probleempje. De weg was afgesloten wegens asfaltwerken en dit zonder dat er een uitwijkmogelijkheid was. Gelukkig kon ik er met de fiets nog juist in de kant langs wandelen. Dit tot ongenoegen van een van de werkmannen, die het duidelijk niet voor fietsers had en vond dat ik maar moest terugkeren en rondrijden. Dat er nergens een omleiding aangegeven was, was hierbij slechts een detail. Ook in Werken moest ik improviseren wegens een wegonderbreking maar hier was wel een wegomleiding aangegeven en mijn voorziene route liep over diezelfde weg terug. Ook aan de Knokkebrug mocht ik nog een eind rondrijden omdat het jaagpad langs het Ieperleekanaal afgesloten was. Aangezien er specifiek een fietsverbod werd aangegeven heb ik me ook niet aan een avontuur gewaagd en ben wel degelijk rondgereden. Gelukkig ken ik hier best mijn weg want ook hier was geen omleiding aangegeven. Aangezien er hierna nog 2 van mijn molens op de route lagen ben ik ook wel degelijk volledig teruggekeerd naar mijn voorziene route.

Vandaag de tabaksroute gefietst. Het valt nu zo niet meer op maar vroeger was de tabaksteelt een behoorlijk grote industrie in West-Vlaanderen en Wervik was daar zo wat het centrum van, getuige daarvan nog steeds het tabaksmuseum in Wervik. Ikzelf ben maar 20 jaar Ieperling maar ik herinner me nog dat de boer bij de kazerne tabak teelde en de bladen te drogen hing. Hij is ondertussen echter gestopt, geloof ik. Momenteel zouden er in West-Vlaanderen nog een 40 kwekers over zijn van de 400 vroeger.

Vandaag de schreveroute gedaan, of voor de niet westvlamingen de grensroute, naar en over de schreve dus. En als je vanuit Westouter, dat vandaag gelukkig wel gewoon bereikbaar was, over de schreve wil dan moet je ook al eens over een bergje. De route is waarschijnlijk wat interessanter laat zomer, wanneer de hop in volle groei staat. Ze toont verder wel dat ook frans-vlaanderen zijn windmolens heeft (er zijn er nog wel meer in de streek). Tegen Proven ben ik de route niet meer verder gevolgd om via Poperinge terug naar mijn startpunt te rijden maar via mijn eigen route richting thuis gegaan. Maar ik heb me daarbij wel een beetje misrekend, ik ben uiteindelijk geëindigd via de N8.

Ik had voor vandaag een bergritje in gedachte maar het is niet helemaal gelopen als gepland. Op de Monteberg botste ik een eerste maal op een afgesloten weg wegens een of andere rally. Ook langs de andere kant van de Kemmel raakte ik niet in Loker. Dan maar rond gereden richting Westouter maar ook dit bleek langs alle kanten onbereikbaar wegens deze rally. Dan maar de rest van de geplande bergjes geschrapt en via, een licht golvende, lus huiswaarts gekeerd, maar ook dat bleek niet zomaar mogelijk zoals gepland. In de omgeving van Poperinge stuitte ik opnieuw op afgesloten wegen en moest ik mijn route nogmaals herleggen. De timing voor mijn bergrit kwam dus niet echt goed uit.

Vandaag terug gaan toeren in eigen streek. Ik heb daarvoor een eigen knooppuntenroute uitgewerkt, o.a. langs Lo. De meeste van die wegen heb ik al wel eens gedaan, sommige zelfs heel dikwijls. Maar via het knooppuntennetwerk kom je toch nog eens over wegen waar je niet zo dikwijls komt of zelfs helemaal niet. Wegen waar je met de koersfiets ook niet wíl komen. En zo ben ik vandaag dus gepasseerd op enkele plaatsen waar ik nog nooit was. Zo weet ik nu bijvoorbeeld ook waar dierenpark De Zonnegloed in Vleteren precies is, ik had al dikwijls de borden gezien maar had nog nooit het park zelf gezien ... tot vandaag dus. Ik ben er wel niet gestopt.

Lo is één van die plaatsen waar ik wel dikwijls kom maar meestal is dat dan maar een klein hoekje van het centrum. Vandaag ben ik dus even afgestapt in het centrum zelf. Ook aan de Westpoort met de Ceasarsboom. Volgens de legende zou Julius Ceasar zijn paard aan deze boom vastgebonden hebben toen hij hier halt hield onderweg naar Britanië. Dat zou de boom dus zo'n 2000 jaar oud maken. Wat een, overigens lelijk, standbeeld van Toots Thielemans in Lo komt doen dat weet ik ook niet.

Vroeger reed ik met een stevige cameratas met een degelijke camera onder op de rug maar tijdens mijn recentse reis vond ik het allemaal wat omslachtig worden. Op zich is het geen probleem om te dragen maar er zijn toch een aantal nadelen aan verbonden. Bovendien zal ik wanneer ik met volledige bagage ga toeren al tassen genoeg hebben. Ik rijd nu dus met een pocketcameraatje in een zakje van mijn fietstenue. Het nadeel van deze pocketcamera is dat ik hiermee geen vogels in vlucht meer zal kunnen trekken. Vandaag een aantal mooie exemplaren gezien maar het is echt niet te doen om in te zoemen en dan het object nog te vinden en te focussen op een schermpje. Wanneer ze echter op een nest zitten dan wil het nog wel lukken .

Vandaag naar zee geweest.

Langs het Ieperleekanaal en de IJzer naar Diksmuide en dan via de oud spoorlijn recht naar Nieuwpoort, met op het einde wel een kleine omleiding. En dan na de middag langs de andere kant van de IJzer terug naar Diksmuide en verder via Jonkershove naar huis. Natuurlijk krijg je dan terug te maken met WOI, aangezien je zowat op de frontlinie fietst, maar daar heb ik vandaag weinig aandacht aan geschonken. Ik heb vandaag gewoon genoten van de mooie omgeving.

Etappe 6: Laarne - Ieper

De herberg in Laarne is nog een beetje uit de oude doos. Ze hebben een aantal kamers maar ook nog een grote slaapzaal en de waszaal en wc's zijn op de gang. Ikzelf kreeg een 2-persoons kamer en had die helemaal voor mezelf, net zoals de rest van de herberg ... ik was enige gast gisteren, nadat een grote groep 's morgens vertrokken was. Een dag vroeger of later kan een behoorlijk verschil maken wat rust betreft.

Het was voor vandaag dus de bedoeling om verder te gaan naar het tweede deel van die route in het Meetjesland maar ik was ondertussen van gedacht verandert, ik zou vandaag verder gaan langs de Schelde tot Bossuit en van daar langs het kanaal richting Kortrijk trekken. Ik had hiervoor geen route aangemaakt maar ik ging er van uit dat ik de Schelde richting Bossuit wel op de oude manier, op het gevoel en met de kaart, zou vinden en vanaf dan was er geen probleem meer. Eén keer ben ik wel moeten terugkeren toen wat ik dacht een jaagpad was onverwacht overging in een MTB-pad en tenslotte leek dood te lopen. Maar daarna kwam ik vrij vlot langs de Schelde.

Fietsen langs de Schelde blijft mooi, je zit vrijwel altijd in het groen, maar de Schelde is mooier boven Gent dan onder Gent. Tussen Gent en Antwerpen heeft ze meestal nog zijn natuurlijke oevers terwijl die voor Gent zijn afgewerkt, mooi afgewerkt maar wel afgewerkt. Er is ook veel meer scheepvaart voor Gent.

Oudenaarde is eigenlijk wel een bezoek waard, met o.a. zijn begijnhof, maar dat deed ik vijf jaar geleden nog, bij mijn vertrek naar de Baltics, en vandaag had ik er geen zin in. Voor de aansluiting met het kanaal van Bossuit stond een nadar en een bord met omleiding voor fietsers maar die stonden een beetje aan de kant, waardoor ik dus even twijfelde. Toen kwam er iemand met een tijdrijdersfiets van de andere kant dus dacht ik dat het wel OK was ... tot er een eind verder totaal geen doorgang meer mogelijk was, toch terugkeren dus. Ik veronderstel dat een boer de nadar opzij zetten om aan zijn veld te geraken en dat de tijdrijder een eind verder gewoon een keerpunt had. De terugkeer was wel even een relaxmoment.

Het weer vandaag viel nog redelijk mee in de zin dat ik behoorlijk droog bleef en af en toe de zon zag maar de wind bleef een, in toenemende mate, stevige tegenstander. In Gullegem nam ik nog een paar minuten pauze aan de Bergelenput voor de laatste, zwaarste loodjes maar het slot was echt wel een gevecht.

Etappe 5: Antwerpen - Laarne

Een koud windje vanmorgen en hij stond op de kop, vrijwel de volledige route dus. Gelukkig kronkelt de Schelde een beetje, wat af en toe voor een beetje verlichting zorgde.

Ik ben vandaag Antwerpen uit gereden langs een route die ik nog nooit eerder deed en ook nooit meer doen zal. Het stuk langst de kaaien was al weinig inspirerend en toen dat beterde toen verslechtte de weg, ik hou niet zo van Roubaix toestanden. In Hoboken moest ik het veer naar Kruibeke nemen. Ik moest daar een 25 minuten op wachten en maakte daarvan gebruik om een lange broek aan te doen, het was dus echt niet aangenaam vanmorgen.

Een eerste doel vandaag was Rupelmonde. Ik heb onlangs een artikel en foto van de Graventoren gezien en het leek me wel de moeite om daar even te passeren. De Graventoren is de restant van een burcht die de Graven van Vlaanderen daar in de 12° eeuw neerplanten ter verdediging van de Schelde. Ook Mercator kwam ik in de buurt tegen, hij is er in de 16° eeuw geboren.

Van de oranje boot heb ik donderdag ook al een foto genomen, tussen Mariekerke en St-Amands, maar toen zag hij er iets anders uit. Om maar te zeggen dat de getijden een behoorlijk eind de Schelde op gaan.

Na de middag werd het weer een ietsje bezig in de zin dat het iets warmer werd en er wat opklaringen, en dus wat zon, kwamen maar de wind bleef stevig tegen doen. Het was best wel lastig vandaag.

Etappe 4: Vorselaar - Antwerpen, goed voor een kleine 35 Km   ... Ik heb het natuurlijk iets langer gemaakt door naar Stabroek te fietsen en daar de Gansrijdersroute te doen. Na de route ben ik dan door de haven richting Antwerpen gereden om uiteindelijk uit te komen op 105 Km .

Gansrijders ben ik vandaag op de route niet tegengekomen maar ze moeten zo'n rit toch een goede streekgebonden naam geven, nietwaar? Wel ben ik het Fort van Stabroek tegengekomen, dit is nog in behoorlijk goede staat. Er huist zelfs een bedrijfje in dat er outdoor activiteiten aanbied. Later ben ik nog zo'n fort tegengekomen, het Fort van Ertbrand, maar dat is momenteel nog afgesloten en verboden toegang. Vanaf 12 mei zou het wel opengesteld worden. Onderweg, op een groot Joods kerkhof, ook geleerd dat de Joden eigenlijk pakweg 3.600 jaar voor lopen op onze jaartelling. Er liggen daar mensen die overleden zijn in het jaar 55xx.

Op het einde dus teruggekeerd via de haven en dat is best meegevallen, ze hebben daar een van behoorlijk naar zeer goed variërend fietspad liggen.

Ik heb hier, bij moeder, nog een crossfiets hangen die ik destijds gekocht heb om tijdens de vuilere (winter-)periode te blijven fietsen maar waarvoor ik in Ieper geen plaats meer heb om hem te stallen. Om deze fiets ook nog eens te laten bollen ben ik er vanmorgen een toertje mee gaan doen.

Ik koos hiervoor de diamantroute. Niet dat er op de route nog veel van de diamant te zien is, tenzij je afwijkt om op zoek te gaan naar een paar musea in de omgeving, maar het was vroeger wel een belangrijke industrie in de Kempen. Het betrof echter vooral een thuis industrie met kleinere slijperij-fabriekjes in de tuin achter het huis. De meeste van deze slijperijen zijn ondertussen verdwenen sinds de industrie in de Kempen concurrentie kreeg van de lageloonlanden, vooral in Azië. Voor mij was het toch vooral te doen om een leuke fietsroute te doen en dat was het wel, al zou ze niet "racefiets geschikt" zijn. Het ging wel enkele keren over bos- en veldwegen, eigenlijk ideaal voor de crossfiets dus.

Het hoogtepunt van de dag kwam op de terugweg, langs de Nete tussen Nijlen en Grobbendonk. Ik zag daar een drietal herten een verplaatsing maken door de weiden. Ze waren daarbij wel behoorlijk gehaast en lieten zich niet storen door af en toe een prikkeldraad op de route.