Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
29-01-2009
D'Indianen
Op pagina 3 van De Standaard staat een foto van Indianen uit het Braziliaanse regenwoud die aanwezig waren op de opening van het World Social Forum gisteren in Belem, Brazilië..
Ze vallen op door hun uiterlijk maar nog meer door hun aanwezigheid.
De Kayapo of Mekranoti Indianen laten hun stem horen. Ze willen zichzelf verdedigen en het land waar ze al eeuwenlang op hun manier samenwonen, hun kinderen opvoeden, leven zoals zij dat willen.
De indianen van het Regenwoud willen niet verwesteren maar ze negeren de westerse wereld en de ontwikkelingen niet.
In 1999 was Raoni als ambassadeur van de Kayapo in België op initiatief van Promedia. Hij ontmoette politici en we organiseerden een persconferentie in Het Huis van de Toekomst in Vilvoorde. Verschillende bedrijfsleiders waren eveneens uitgenodigd op die persconferentie. De bedoeling was om de oprichting van het Raoni Institute onder de aandacht te brengen en extra fondsen te verzamelen. Dat tweede doel werd niet bereikt. Geen enkele bedrijfsleider toonde interesse. Veel pers is er ook niet komen opdagen.
Later dat jaar trok Rob van Oudenhoven met politica Vera Dua naar het dorp van Raoni voor zijn televisieshow De twaalf werken van RvO. Ze gingen er friet bakken voor de Indianen.
Het hele verhaal is te lezen in mijn boek Ik zou zeggen dat .
Roani was vergezeld door twee neven. Telkens ze in het openbaar verschenen, zetten ze hun traditionele hoofdtooi op. Op kantoor haalden ze hun gsm boven en zetten zich zonder aarzelen aan een pc om hun e-mails te controleren.
Ze kennen de maatschappij met haar moderne technologie en maken er gebruik om hun rechten te verdedigen: het recht om zelf keuzes te maken, zelf te beslissen.
Iemand ontslaan is geen prettige bezigheid. Man Bijt Hond stelde de vraag aan een paar HR specialisten w.o. een professor. Een goede voorbereiding is belangrijk, zei iemand. Je kunt een rollenspel organiseren en zelf eens de plaats innemen van de mens die ontslagen wordt.
Zo kan je zelf ondervinden hoe het aanvoelt, welke emoties opwellen bij degene die de boodschap krijgt.
Onzin natuurlijk. In een rollenspel speel je een rol. Goede acteurs kunnen doen alsof ze echt boos worden of triestig maar zodra de regisseur cut roept zetten ze een ander gezicht op.
Het zijn degenen die riskeren hun baan te verliezen die moeten getraind worden en dat is vandaag iedereen.
Waarom er niet mee beginnen in het onderwijs? Men leert jonge mensen hoe ze een CV moeten opstellen, hoe ze zich moeten gedragen tijdens een sollicitatiegesprek.
Leer ze maar meteen ook hoe ze zich moeten gedragen als ze hun ontslag krijgen: blijf rustig, speel geen slachtofferrol, vraag meteen wat de financiële voorwaarden zijn, dring aan op een outplacement ondersteuning.
Het is niet oneervol om ontslagen te worden om economische redenen. Werknemers zijn stofdeeltjes op de grote tafel van de directiecomités. Iemand niest en het stof vliegt op. Wat naast de tafel valt wordt opgeveegd door de kuisploeg.
Al wie van muziek houdt, moet op zondagmorgen om 10u30 naar Vrije geluiden kijken, het muziekprogramma van de VPRO, op Nederland 1.
Een stukje life muziek, een gesprek en opnieuw muziek.
In het BIM-huis in Amsterdam presenteert Hans Flupsen de meest diverse artiesten.
Vandaag kregen we eerst de violiste Liza Fertschman te horen en te zien gevolgd door de familie Basily, vaders en zonen, met gipsy jazz en als afsluiterpianist Yoram-Hurwitz die een pianocyclus presenteerde met muziek van de Spaanse componist Albéniz.
Tussen de optredens laat Hans Flupsen de artiesten aan het woord over hun nieuwe producties of projecten waar ze aan werken. Uit de schijnbare wanorde op de tafel diept hij een oude foto op, een platenhoes of tikt op zijn laptop een documentair filmpje aan.
Altijd boeiend, altijd interessant. In vorige programmas kwamen o.a. Omara Portuondo en Ernst Reijsiger langs.
Wie nog niet gekeken heeft: http://www.vpro.nl/programma/vrijegeluiden/
Vrije Geluiden duurt een uur en wordt onmiddellijk gevolgd door het uitstekende Boeken waarin Wim Brandts een gesprek voert met een auteur n.a.v. het verschijnen van zijn of haar nieuw boek. Vandaag was dat Marc Van Roosmalen met Blootvoets door de Amazone. Van Roosmalen doet onderzoek naar de leefgewoonten van apen in het Regenwoud. Hij opende meteen sterk door uit te leggen waarom hij coryfeeën als Jane Goodall verfoeit. Je snapt apen pas als je hun omgeving snapt. Geldt ook voor de mensenwereld, vind ik.
Van Roosmalen bracht 5 jaar door in de kelders van de universiteit in Utrecht om alle daar verzamelde planten te catalogiseren het voedsel van de apen alvorens zijn onderzoek te starten op het terrein. Onderzoekers als Goodall lokken apen met bananen en bestuderen dan hun gedrag dat helemaal niet meer hun natuurlijk gedrag is.
Hij vertelde nog meer boeiende zaken in dat programma.
Presentator Wim Brandt laat zijn gasten vertellen. Hij stelt hoop en al drie of vier vragen. De gast vult 90% van de tijd.
In vorige afleveringen waren o.a. Dirk Draulans te gast met zijn boek Het succes van slechte seks en twee jonge historici, Shoerd Keulen en Ronald Kroeze die samen met Marc Hanneman Vals plat in de Oeral schreven, een zoektocht naar de oostgrens van Europa.
Nog te bekijken op http://boeken.vpro.nl/afleveringen.
Een tafel, twee stoelen, een goede presentator, een auteur, een boek, een gesprek. Simpel en altijd goed.
Om half twaalf is het afgelopen en schakel ik over naar Eén, de 7de dag. Het gaat over het aantal gaten in een Brusselse en een Luikse wafel, gevolgd door een filmpje over de schoenen van BV-vrouwen op de uitreiking van de Gouden Schoen en dan wordt de mening van Helmut Lotti gevraagd.
Zap.
Waarom moet er bij de VRT altijd zoveel heisa zijn over cultuur op televisie? Met Kurt van Eeghem hebben ze iemand in huis die een cultuurprogramma kan dragen. Dat bewijst hij elke dag met Ramblas op Klara. Klassiek, jazz, opera, boeken, poëzie, theater, hij kent het en weet altijd de vragen te stellen die een interessant gesprek op gang brengen.
Heel wat anders dan die programmas waar de presentatoren vinden dat ze de kunstenaar onderuit moeten lullen.
Minister Kathleen Van Brempt wordt de lijsttrekker van de sp.a voor de Europese verkiezingen over een paar maand. Bij de vorige verkiezingen in 2004s stond vakbondsvrouw Mia De Vits op die plek en kreeg meer dan 200.000 stemmen kreeg. Ze rekende erop dat resultaat te herhalen. Om die reden was ze in 2004 ook in de actieve politiek gestapt. De Vits krijgt deze keer een verkiesbare plaats aangeboden op de lijst voor het Vlaams Parlement. Ze bedankt ervoor. Ze zegt in de kranten dat ze uit de actieve politiek stapt. Wat denkt een mens die binnenkort weer zijn stem aan iemand moet geven daar van? Ik zou zeggen dat: - een Vlaams minister komt vaker in de media dan een Europees parlementslid. Van Brempt kwam ons regelmatig vertellen dat we vaker de tram en de bus moesten nemen, dat het file probleem alleen opgelost kon worden als er minder auto's zouden rijden. Dat komt niet goed over bij iemand die om vele redenen het openbaar vervoer niet kan gebruiken en elke dag van Rumst tot Vilvoorde staat aan te schuiven op de E19. Zeker als die iemand ziet dat de file gecreëerd wordt door de flessenhalsen die de ingenieurs overal gelegd hebben. - Vlaams minister Van Brempt heeft weinig charisma. Als ze in het Europees parlement terecht komt, kan ze rustig haar ding doen zonder dat ze te vaak in de media moet komen. In de media moeten politici kunnen scoren, met oneliners, met een brutale bek, met maatregelen die de kiezers aanspreken. De Vits zou dat waarschijnlijk kunnen maar heeft daar geen zin. Een minister steekt zijn/haar nek uit. Het hoofd van een Europees parlementslid komt zelden uit boven de grijze mist. Zou iemand Anne Van Lancker op straat herkennen? Misschien zit ik er helemaal naast. De aankondiging van de Europese sp.a lijst door Caroline Gennez heeft in elk geval opnieuw stof doen opwaaien en dat een dag nadat ze zich per e-mail bij partijgenoten verontschuldigde voor de verwarring en misverstanden die gecreëerd waren rond de naamswijziging van de partij. Een paar maand geleden zag ik Caroline Gennez boodschapen doen in een warenhuis in Mechelen en dacht even om haar aan te spreken en iets te zeggen over doorzettingsvermogen en karakter. Je moet het maar willen doen: voor de partij van Limburg naar Mechelen verhuizen om daar orde op zaken te gaan stellen en daarna het voorzitterschap op te nemen van die partij nadat die bij de federale verkiezingen een geweldige dreun gekregen heeft. Ik zeg dat als buitenstaander. Ik ben van geen enkele partij lid maar ik ken wel iets van communicatie en dat is iets waar onze politici geen verstand van hebben. Als politieke partijen op de beurs genoteerd zouden zijn, waren hun aandelen vandaag niets meer waard. We zullen over een paar maanden zien wie uiteindelijk nog een beetje waarde (en waardigheid) overgehouden heeft. Vandaag weet ik goed voor welke partijen ik niet zal stemmen maar ik weet absoluut niet voor wie wel mijn stem zal krijgen. Het zal van hun communicatie afhangen.
Zelden een lelijker adjectief vóór het woord vrouw zien staan: de multiple vrouw. Het staat vanmorgen in de titel van een artikel in De Morgen van een maandblad dat Sanoma op de markt brengt: Vitaya. Zelfde naam als de televisiezender die mannen de gordijnen injaagt. Volgens het artikel is dit 'type' vrouw vooral zeer actief en drukbezet, en wil al haar taken op een praktische manier combineren. De doelgroep is dus bekend. Nu de doelstelling nog. Het is duidelijk dat Vitaya magazine vooral voor meer advertentie-inkomsten moet zorgen. Dat is al een stuk duidelijker. Ik sprak vandaag in Luxemburg met een paar journalisten van kranten en bladen als La Voix du Luxembourg en Le Jeudi. Ze schrijven over de wereldproblemen en praten over de dalende advertentie inkomsten. Bij Le Soir, Corelio en De Morgen kunnen ze er over meespreken. Een nieuwe krant uitbrengen is geen oplossing en de reclame inkomsten van hun websites genereren niet dezelfde inkomsten als de papieren media. Dat weten ze bij de Gouden Gids ook al jaren. Tijdschriftenuitgevers kunnen wel nieuwe titels op de markt brengen om adverteerders te verleiden. Maar die lezen in de kranten artikels waarin communicatiegoeroes beweren dat klassieke reclame niet meer werkt. Raak er nog maar wegwijs uit. Maar er is dus een nieuw maandblad. Voor de multiple vrouw. Zal ze wel de tijd vinden om dat nieuwe magazine te lezen? De drie Goedeles liggen daar ook nog.
Zullen ze het dan nooit leren? Het is nochtans niet moeilijk: eerst intern communiceren en dan pas naar buiten komen met het verhaal. Zelfs als je tegenkanting verwacht van de medewerkers, het personeel, de achterban. Je bent niet verplicht om iedereen naar zijn of haar mening te vragen. Democratie en communicatie - dat zijn geen partners in een gelukkig huwelijk. Maar eerst moeten de leden van de club informatie en toelichting krijgen en dan mag alles in het publiek gegooid worden. Ondanks alle mediatrainingen maken politici voortdurend dergelijke fouten. Of doen ze het met opzet? Politici willen scoren, aandacht krijgen. Met de verkiezingen in het verschiet zullen ze er alles aan doen om hun foto in de kranten te krijgen. Ze zullen alle kansen aangrijpen. Wie eerst zaait, eerst maalt. Maar als je slecht zaaigoed uitstrooit of de grond niet behoorlijk bewerkt vooraleer aan te vangen met zaaien, blijft je na het malen met meer kaf dan koren achter. Eigen schuld, dikke bult. Het kwaad is geschied en zal met geen enkele huilbui nog uitgewist kunnen worden Voor de kiezers die binnenkort weer moeten stemmen, maakt het niets uit of de P in sp.a voor partij of voor progressief staat. Ze hebben al lang hun buik vol van de signalen en projecten die hen bijna dagelijks voorgeschoteld worden. Daarom, beste partijvoorzitters, een paar tips: - Bereid de communicatie voor. - Zorg dat iedereen hetzelfde verhaal vertelt. - Hou de wilde paarden in toom. Sluit ze desnoods op in hun box. - Zorg dat de boodschap duidelijk is, voor iedereen te begrijpen.
De voorbije weken is het aantal UFO-meldingen op Volkssterrenwacht Urania sterk toegenomen. Veel mensen houden de heldere planeet Venus voor een vliegende schotel. Doordat Venus op woensdag 14 januari haar grootste hoekafstand tot de zon bereikt (= de hoek tussen Venus, de zon en de Aarde) , is de planeet tot enkele uren na zonsondergang zichtbaar.
http://www.urania.be Dat bericht brengt mij terug naar Sicilië. We waren met ons vieren op bezoek bij Simona en Giorgio Occhipinti, door zijn collega's en vrienden de meest barokke jazzpianist ter wereld genoemd. We logeerden bij hen thuis in Raguza en op een avond namen ze ons mee naar een plek op de boerenbuiten, naar Donna Fugata, voor een Siciliaans maal met de familie en vrienden van Giorgio, onder de olijfbomen en onder een sterrenhemel die we in België nergens meer te zien krijgen. Die nacht schitterde ze opvallend groot. "Venere", zei Giorgio. Venere. Venus in die warme nacht van Donna Fugata. De laatste aanslag, de finale van een schitterend concert.
Het nieuws op de radio gisterochtend, 13 januari: de naam en het logo van de politieke partij LDD staan te koop. De journalist zegt er nog bij dat het bericht in P-Magazine staat en in Gazet van Antwerpen. Dan maar GvA gekocht. s Avonds was het ook een onderwerp in het VRT televisienieuws.
En vandaag meldt de radio dat het aanbod van de eBay site gehaald is. Het bod was al opgelopen tot meer dan 100.000 euro.
Wat is er aan de hand?
In 2007 werd reclameman Wim Schamp door Jean-Marie Dedecker aangezocht om mee te werken aan zijn nieuwe partij.
Uit een artikel in Het Nieuwsblad van 13 juni 2007
Ik heb zelf Jean-Marie Dedecker geadviseerd bij de oprichting van zijn partij en ook voor zijn logo. Een deel van zijn mensen wilden zichzelf propageren als ultraliberalen, maar ik heb gezegd: Jean-Marie, doe dat niet. Ik raadde hem aan om Robin Hood te spelen, de rebel van de politiek, om stemmen weg te halen bij de socialisten. En ik heb gelijk gekregen. Ze wilden die Partij van het Gezond Verstand beklemtonen, maar ik heb hen gezegd om de merknaam Dedecker te promoten, want daar draait het om. Niet dat je rechts bent en liberaal zeker niet, want die zijn de mensen nog het meeste beu.
(interview met Wim Schamp door Bart Moerman, Het Nieuwsblad, 13 juni 2007)
De samenwerking tussen Dedecker en Schamp werd eind 2007 opgezegd omwille van een dispuut en er bleven onbetaalde facturen liggen.
Wim Schamp liet daarop de naam van de partij en het logo deponeren en zette ze nu te koop op eBay, voor het goede doel.
Ten onrechte, volgens Jean-Marie Dedecker die zegt dat hij betaalde voor het ontwerp en dat de partij daarom de eigenaar is.
Wat is er misschien nog aan de hand?
Een paar hypotheses:
- Wim Schamp moet nog steeds geld krijgen van Jean-Marie Dedecker en probeert hem onder druk te zetten. Wordt tegengesproken door Dedecker. De facturen zouden betaald zijn.
- Dedecker heeft om één of andere reden op de tenen getrapt van Schamp.
- Wim Schamp heeft opdrachten nodig en zet zich in de kijker. Niet de goede manier en Schamp zal dat ook wel weten.
- Schamp wil alleen nog eens in het nieuws komen. Operatie gelukt als dat zijn levensdoel is.
Copyright: complex en gevaarlijk
Communicatoren moeten alert zijn voor copyright problemen.
Een paar voorbeelden:
- Een reclamebureau maakt een televisiespot voor een niet-commerciële campagne, voor een NGO. Een televisie station biedt aan de spot gratis nog een aantal keer uit te zenden. Kan niet om copyright redenen.
- Een foto gebruiken om een biografie van een muzikant te illustreren op een website die geen enkel commercieel doel heeft. De foto wordt ter beschikking gesteld door de muzikant. De fotograaf stuurt via zijn federatie een aanmaning tot betaling van copyright. Hij is de eigenaar van de foto, niet de muzikant. De eigenaars van de website moeten betalen.
Nog meer voorbeelden? Kijk eens in Ik zou zeggen dat, uitgeverij Plantyn.
Intellectueel eigendomsrecht is een complexe materie en het kan nooit kwaad af en toe advies in te winnen van een jurist die zich gespecialiseerd heeft in mediarecht of contact op te nemen met een auteursrechten vereniging zoals Sabam.
Winter. 11°C liet mijn auto mij vanmorgen weten. In de provincie Namen werd dinsdagnacht 21,9 genoteerd. Eindelijk hebben we nog eens een echte winter en kunnen we klagen over de koude en de sneeuw die ijs geworden is op de trottoirs.
Het is tijd om erwtensoep te maken. In Holland noemen ze erwtensoep die een dag oud is, snert.
He Etymologisch Woordenboek van Van Dale schrijft dat snert uit het fries komt maar geeft verder geen uitleg. In de gewone Van Dale staat dat het gebruikt wordt voor iets dat op niets lijkt, zeer slecht of waardeloos is.
Niet iedereen lust erwtensoep. Niet iedereen houdt van een strenge winter.
Ik hou van de seizoenen, van het verlangen naar een zachte lente en een hete zomer op een koude winteravond. Van het na regen komt zonneschijn gevoel en what goes up must come down maar dan omgekeerd.
Grote zorgen om 115.000 tijdelijk werklozen is de titel in Het Laatste Nieuws van 6 januari en Tweede golf van ontslagen dreigt op 9 januari.
Ben niet zeker of de lente voor iedereen even opwekkend en aangenaam zal zijn.
Op de websites van Media Marketing en Pub las ik dat Anita Descheemaeker, de general manager van reclamebureau McCann Erickson en nog wat medewerkers, agentschap verlaten hebben als gevolg van de economische crisis. Anita werkte 20 jaar voor het bureau. Haar taak wordt overgenomen door de CEO.
Ik heb met Anita Descheemaeker samengewerkt toen ik bij Promedia verantwoordelijk was voor de communicatie. Zij Account Manager was bij McCann. Zij maakten één van de sterkste campagnes die Promedia gevoerd heeft: Het bestaat als het in de Gouden Gids staat. Van McCann is ook de spraakmakende televisiespot met de Schotten die bij het begin van een rugbywedstrijd hun rok opheffen om de tegenstander te intimideren. Voor welk whiskymerk was dat ook weer?
Sterke campagnes, talent, inzet, het betekent allemaal niets als de omzet en de winst dalen.
Ik las in de krant dat de top van Ethias zichzelf van bonussen voorzag, berekend op de omzet van de First rekeningen. Hoe meer first-rekeningen er verkocht werden, hoe hoger de bonussen. Het rendement van de First-rekening was niet van belang. Ik heb voor een communicatiebureau gewerkt waar Ethias de hoofdaandeelhouder was. Nooit van een bonus gehoord. Het bureau is opgedoekt.
Hard werken, overuren kloppen, creatieve ideeën ontwikkelen, loyaal zijn . Sorry. Its the economy, stupid.
Een Duitse miljardair, Adolf Merckle, heeft zelfmoord gepleegd. De man was 74. Hij zou 1 miljard euro verloren hebben door de financiële crisis.
Neem nog een bord snert. t Is lekker en je wordt er warm van.
In het stadspark van Leuven is een man doodgevroren. In Gaza worden kinderen aan flarden geschoten.
De humanitaire corridor die Israël heeft geopend, is voorlopig niet meer dan een pr-operatie. Dat zeggen de hulpverleners in Gaza. staat op de voorpagina van De Standaard van 8 januari. Een klant vroeg de lijst met de namen van de medewerkers aan zijn project, met hun functie. Iemand had pers-attaché achter mijn naam gezet. Ik heb het laten veranderen in Public Relations. Misschien geen goed idee.
De communicatoren in de bedrijven hebben in oktober/november hun budget opgemaakt in functie van de objectieven die de onderneming in 2009 wil halen. Ze zullen waarschijnlijk al beperkingen ingebouwd hebben: minder reclame, minder evenementen, minder personeels- en klantenmagazines. Minder overheadkosten? 't Scheelde misschien niet veel of ze saneerden zichzelf weg.
De communicatiebureaus zullen ook een budget opgemaakt hebben: contracten die verlengd worden, contracten die geannuleerd worden, nieuwe klanten. Nieuwe klanten? Waar?
PR mensen hebben gezien dat krantenredacties krimpen: minder journalisten, meer synergie. Zal er nog iemand naar hun persconferenties komen? Worden hun persberichten nog gelezen?
Wat moeten docenten in communicatieopleidingen aan hun studenten vertellen?
Ik heb er al aan gedacht om mijn studenten te waarschuwen en boven de deur van mijn leslokaal de tekst uit Dantes Inferno aan te brengen: Gij die hier binnengaat, laat alle hoop varen. *
Aan het BIRM** volgen ze een opleiding Communicatie of Marketing in avondcursus. Ze hopen op een goede dag lid te worden van de giilde van communicatoren. Ooit. Wanneer? Het zal van henzelf afhangen.
Communicatie is in. Geen misverkiezing of de helft van de kandidates vertelt met wiegende heupen en wapperende wimpers dat ze communicatie studeren. Vroeg of laat krijg je die exemplaren over de vloer en stel je vast dat ze niet in staat zijn twee krantentitels te noemen of een behoorlijke zin op papier te zetten. Gelukkig zijn er ook de anderen, zij die het vak met hart en ziel beoefenen, alle evoluties en ontwikkelingen op de voet volgen, zich bijscholen door cursussen te volgen en naar seminaries te gaan. Hopelijk krijgen ze allemaal de waardering die ze verdienen. De communicatieverantwoordelijken zijn de eersten die de gevolgen voelen van een economische crisis. Telkens het woord besparingen viel in een directievergadering keken al mijn collegas mijn kant uit. HR, finance, sales, IT: afblijven a.u.b. want levensnoodzakelijk. Maar al die reclame? Waartoe dient dat eigenlijk? En dat personeelsblad? Niemand leest dat. Die vakbeurs? Te duur. Tijdverlies. Sponsoring? Haalt niets uit.
Budget cut. Niets aan te doen. Ik mocht al blij zijn als mijn functie niet geschrapt werd.
Zijn wij, communicatiemensen, een bedreigde diersoort?
Dat hangt van ons zelf af. Het is aan ons om te bewijzen dat goede communicatie altijd nodig is. Een crisisperiode biedt uitgelezen kansen om ons métier te tonen.
Ondernemingen moeten nu niet naar buiten komen met hoera!-verhalen maar met boodschappen die hun doelgroepen aanspreken. Meer dan ooit is Ken uw klant het adagio. Weet wat er leeft, wat het publiek zoekt. Probeer geen ijskasten te verkopen aan de eskimos, zoals Theofiel Boemerang uit de Suske en Wiske strips.
De grootste uitdaging zal erin bestaan de CEOs en General Managers te overtuigen maar dat hoort er bij.
Niemand zal mij ooit horen beweren dat communicatie gemakkelijk is. Maar wel boeiend en uitdagend.
* Dit is het bijbelse gij dat in de meeste vertalingen gebruikt wordt.
** CVO BIRM, Durletstraat, Antwerpen: een opleiding communicatie of marketing in avondcursus
Ik was er niet bij maar ik hoorde het 's morgens in het nieuws op de radio en 's avonds in the televisie journaal. Ik las erover in de kranten. Het zal ongetwijfeld uitgebreid aan bod gekomen zijn in De Rode Loper. MNM, de nieuwe hitzender van de VRT is van start gegaan met Peter Van de Veire achter de microfoon: "... een beetje geschiedenis en gij bent er bij!" Daarna schakelde hij over op "je". Ik heb het boek 'Het Einde van de Standaardtaal' van Joop van der Horst gelezen en in dezelfde periode hoorde ik op de radio dat in Brugge een cursus Brugs voor buitenlanders georganiseerd wordt. Ik las ook dat men bij de VRT trots is journalisten in huis te hebben die geroemd worden om hun keurig taalgebruik. Zeer verwarrend allemaal. Een tijd geleden sprak ik met een taaltrainer die Nederlands onderwijst aan anderstaligen (en die daar veel geld voor betalen). "Je en jij, dat gebruik ik niet in mijn lessen", zei hij. "Niemand zegt dat." Ik vroeg hem of hij hen dan ook de vervoegingen aanleerde: gij zijt, gij waart. En wat hij met de meervoudsvorm deed. Gijlieden? Ik kreeg geen antwoord want hij knoopte een gesprek aan met iemand anders. Hoe moet dat nu verder? Alles mag en alles kan? Ik hou van alle talen. Ik hou ook van dialecten (voor mijn eindverhandeling koos ik indertijd dialectologie als onderzoeksgebied). Ik luister vooral graag naar mensen die hun taal goed beheersen en correct gebruiken, in het Engels, in het Frans, in het Duits en ook in het Nederlands. Ik ben bang dat die groepen steeds kleiner worden. De jongeren kunnen het niet meer of willen het niet meer. Ligt het aan hun voorbeelden, hun hitzenders? En wat is het nu? Gij bent of gij zijt?
Op 1 januari zag ik een mannetje merel (de zwarte) in de ijzige koude achter een vrouwtje merel (de bruine) aanzitten met duidelijke bedoelingen en dacht: alles komt altijd goed. Op 2 januari gaf Herman Van Rompuy zijn toespraak als nieuwe Eerste Minister in het parlement. Misschien komt het nog goed. Op 3 januari zag ik een kievit in een weide en dacht: waarom is die niet vertrokken naar warmere oorden? Maar ik heb het nagekeken en het blijkt dat niet alle kieviten (met één -t-) in het najaar wegtrekken. Checken en dubbel checken maakt het verschil tussen goede en slechte communicatie. Ik volg de media, lees kranten en tijdschriften. Het is onderdeel van mijn vak: ik verzorg de communicatie voor bedrijven en organisaties. De titel van mijn blog is ook de titel van mijn boek dat vorig jaar gepubliceerd werd door uitgeverij Plantyn: 'Ik zou zeggen dat ... - Ondernemingscommunicatie in theorie in praktijk.' De onderneming uit de ondertitel slaat op commerciële bedrijven, vzw's, ngo's, politieke partijen, federaties m.a.w. op elke vorm van samenwerking door mensen met de bedoeling in de maatschappij iets te weeg te brengen. Om daar in te slagen, moeten ze communiceren en de geschikte kanalen en media hanteren. De theorie in het boek is afgeleid uit jarenlange praktijk en ervaring als communicatie verantwoordelijke in grote en kleine organisaties. Maar een boek over communicatie is nooit af. Elke dag gebeurt er wel iets waar een communicator commentaar kan bij geven. Dat is de bedoeling van deze blog: commentaar geven bij communicatie. Welkom. Emile Clemens
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
