|
van de Nationale Loterij.
Op woensdag 10 juni pakt Het Laatste Nieuws uit met een spectaculair bericht: Nationale Loterij liegt over winnaars.
De Loterij heeft verhalen verzonnen over de Euromillions winnaars in België.
In plaats van een profiel te schetsen van de echte winnaars (een alleenstaande Griek, een oude dame uit Blankenberge) vertelde de Nationale Loterij dat de miljoenen gewonnen waren door een gezin met kinderen, het typisch gezin dat ook regelmatig in reclamespots opduikt.
Radio Eén pikte er meteen op in (de kranten worden heel vroeg verdeeld) en belde diezelfde ochtend met een woordvoerster van de Loterij die ontkende dat er leugens verspreid werden. Ze zei dat ze er alles aan deden om de anonimiteit van de winnaars te beschermen door zo weinig mogelijk informatie vrij te geven. Maar een andere winnaar fantaseren? Is nooit gebeurd.
Pech voor de woordvoerster. Een dag later dook, opnieuw in Het Laatste Nieuws, ex-topman Vincent Hoyat op: Ik moést liegen van de loterij. Ja, ik loog over de winnaars. Jarenlang. Ik wil mij hoogstpersoonlijk excuseren bij alle lottospelers en mensen die zich geraakt voelen door de leugens van mij en van de Nationale Loterij.
Nog een dag later, op vrijdag, ontkent de CEO dat hij op de hoogte was. Ik heb nooit geweten dat er verhalen verzonnen werden over lottowinnaars.
De woordvoerster werd niet meer gehoord.
Het is het lot van veel woordvoerders. Hun opdracht is het om vragen van de journalisten te beantwoorden. Om dat behoorlijk te kunnen doen, moeten ze op de hoogte zijn van alles wat er reilt en zeilt in de organisatie maar vaak worden ze in het ongewisse gelaten. Ze hebben geleerde dat geen commentaar uit den boze is.
Het is zeer aannemelijk dat de woordvoerster van de Loterij haar overste(n) gecontacteerd heeft vooraleer de vragen van de radiojournaliste te beantwoorden. Het is nog meer aannemelijk dat die haar gezegd hebben dat er niets van aan was.
Een dag later duikt dan als een duivel uit een doosje de ex-werknemer op, de dader. De woordvoerster staat voor schut en lijdt gezichtsverlies. De journalisten contacteren haar niet meer. Ze is blijkbaar toch niet op de hoogte.
Ik heb het zelf meegemaakt. De ene dag vertel je aan de journalisten het verhaal dat je opgedragen is en de volgende dag geeft de CEO een interview waarin hij net het tegenovergestelde zegt.
Wat doe je daaraan? Niks. Je neemt ontslag omdat je je werk niet naar behoren kan doen of je slikt de pil door en blijft zitten omdat je een hypotheek af te lossen hebt en het schoolgeld van de kinderen nog moet betalen.
Ik zei het al en zal het blijven zeggen: communicatie is een moeilijk vak en er zijn weinig CEOs of Algemeen Directeurs die er kunnen mee omgaan zoals het hoort.
Geen paniek. De klanten kan het weinig schelen. Het voorbije weekend werd er evenveel gegokt als altijd.
16-06-2009, 21:39
Geschreven door Emile Clemens 
|
