Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
25-06-2009
Smartphones: gedaan met luisteren
Blackberry, I-Phone e.a. Geweldig. Als je vandaag zo'n ding niet op tafel of in de hand hebt, ben je een dinosauriër. Ik heb er geen en ik zal proberen er lang aan te weerstaan, tenzij ik er een gratis krijg. Een lunch met een smartphoner, een rustig gesprek tussen twee afspraken in, een autorit: ooit waren dat allemaal gelegenheden om te praten en te luisteren. Praten kan je zoveel als je wil met de smartphoners. Je kan ook rustig zeggen wat je wil. Ze luisteren toch niet. Voortdurend zitten ze naar dat onding te turen. Blijft het drie minuten onaangeroerd dan komt er plots een signaal binnen, grijpen het vast of het om hun lid gaat en beginnen te lezen en te schrijven. Elk bericht is van levensbelang en moet beantwoord worden. De uitslag van een sportwedstrijd of ander heel belangrijk nieuws: meteen bekijken. In een week tijd heb ik twee keer zin gehad dat zo'n conversatiedoder uit de handen van de eigenaar te rukken en te verpletteren onder mijn schoen. Ik heb het niet gedaan. Ligt niet in mijn aard. En wie weet, straks stuurt één van hen mij misschien een uiterst belangrijk bericht. Op een antwoord zal hij moeten wachten tot ik mijn p.c. geopend heb en mijn e-mails nagekeken. Misschien heb ik het moment suprême dan wel gemist. Het is mij eerlijk gezegd nog nooit overkomen. Een tip voor leerkrachten: geef een les smartphone etikette. De studenten moeten natuurlijk wel luisteren.
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
