Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
07-04-2009
L'Aquila
L'Aquila crolla, un'intera città finisce in strada 150 doden zijn er al geteld en 70 duizend mensen zijn hun woning kwijt. Aardbevingen, tsunami, vulkaanuitbarstingen: telkens weer ondervinden we dat we hier maar gasten zijn. Abruzzo. Het is een mooie streek, wild. Weinig toeristen gaan die kant op. Alleen bergbeklimmers worden aangetrokken door de Gran Sasso, de hoogste berg van Italië waar Mussolini een tijd gevangen gezet is. De witte herdershonden dragen een halsband met pinnen om zich te beschermen tegen wolven. In de bergen lopen beren vrij rond. Ik ben er drie keer geweest. Op de markt van L'Aquila begon een marktkramer uit volle borst "Parla mi d'Amore" te zingen. In de pizzeria waar ik s'avonds ging eten bekeken ze mij eerst argwanend, de tweede dag zegde iedereen vriendelijk goede dag en de volgende avond kwamen ze mij vragen waar ik vandaan kwam en of ik geen zin had een handeltje op te zetten met tweedehands auto's. Het bijgeloof is leeft nog sterk onder de bevolking. In Cocullo trekt elke eerste donderdag van mei de slangenprocessie door de straten van het dorp om bescherming af te smeken. Het beeld van San Domenico hangen ze vol levende slangen. Op de markten worden amuletten verkocht die bescherming bieden tegen het kwade. Het heeft hen niet veel geholpen. De marktkramers zullen een tijd lang niet meer zingen. De autostrade naar Cocullo is afgesloten. Ook nieuwe huizen zijn ingestort. Il bluff dei palazzi anti-sismici, titelt de Corriere della Sera vandaag. Franco Barberi, presidente della Commissione grandi rischi, beweert dat er bij een gelijkaardige aardbeving in Californië niet één dode zou gevallen zijn. De brug die Berlusconi zo graag zou bouwen tussen het vaste land en Sicilië wordt opnieuw ter discussie gesteld. Ongetwijfeld terecht. In L'Aquila staat ook een kerk gebouwd ter ere van de enige paus die er ooit de brui aan gaf. Het geval staat bekend als 'Il gran rifiuto'. Zijn pausnaam was Clemens. Dante gaf hem een plek in zijn hel. Dat verhaal schrijf ik nog eens neer in een volgend boek. Ik vraag mij af of de kerk nog recht staat.
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
