Bron van geluk en frustratie, simpel en complex, boeiend en soms gevaarlijk.
29-04-2009
Succes met de beurs
Deelnemen aan een beurs of salon vakbeurs of publiekbeurs kost geld: huur van de standruimte, de opbouw van de stand, het personeel op de beurs, de catering, de publiciteit en de uitnodigingen, enz. enz. Succes is nooit gegarandeerd.
Ik heb het meegemaakt dat een organisator van een nieuwe beurs mij probeerde te overtuigen met een plan waarop alle namen stonden van bedrijven (uiteraard veel concurrenten) die al ingetekend hadden.
Achteraf belde ik een paar van die collegas: niemand had al toegezegd. Ik heb niet toegezegd en achteraf bleek de opkomst heel mager te zijn geweest.
In Gazet van Antwerpen stond maandag een stukje over een Seniorenbeurs die werd georganiseerd in Antwerp Expo:
Woedende standhouders pakken hun biezen in Antwerp Expo
Ze beloofden 30.000 bezoekers, slechts 100 kwamen opdagen
Volgens het artikel hebben de standhouders zich verenigd en een advocaat in de arm genomen om compensatie te krijgen voor de schade die ze geleden hebben.
Een paar tips:
-Bezin eer je begint.
-Vraag aan de organisator zijn mediaplan: waar, wanneer en hoe voert hij reclame voor de beurs. Heeft hij dat niet, doe dan niet mee.
-Controleer of er in die periode andere grote evenementen zijn voor dezelfde doelgroep.
-Vraag je altijd af of de doelgroep wel een goede reden heeft om naar die beurs te komen. Is er een aanbod dat ze elders niet vinden?
-Voer zelf ook promotie onder je klanten en potentiële klanten (zeker van toepassing bij een vakbeurs).
Het televiesiejournaal van Fr3 meldde dat in Frankrijk zo'n 65% van de kiesgerechtigden op 7 juni niet zouden gaan stemmen voor het Europees Parlement. In datzelfde journaal bekritiseerden politici het feit dat sommige partijen gesjeesde ministers bovenaan op hun lijst zetten. In Italië heeft Berlusconi dat probleem niet. Hij zet een aantal 'rondborstige schonen' op zijn Europese lijst, weet De Morgen: een Big Brother-ster, een lingeriemodel, een soapactrice en een gewezen miss. Hebben we die bij ons ook niet? In de kranten is ook te lezen dat de website Parlorama.eu het aantal aanwezigheden en tussenkomsten geteld heeft tijdens de voorbije legislatuur van het Europees Parlement. Jean-Luc Dehaene is de slechtse Vlaamse Europarlementariër. Hij is 840ste op 920 parlementsleden. Ik ben benieuwd naar de opkomst voor deze verkiezingen in de landen waar geen kiesplicht is. In landen als Bulgarije, Roemenië, Estland, Letland en de andere ex-communistische staten zal er waarschijnlijk nog wat enthousiasme zijn. Maar daarbuiten? Onze Europarlementariërs maken te weinig lawaai. We willen van hen horen dat ze mee aan de touwtjes trekken in het economisch debacle dat de haute-finance ons geleverd heeft. Weten ze wel waar de touwtjes hangen?
Gooi al je boeken over marketing, over commununicatie, over reclame maar weg (behalve dat van mij uiteraard).Vergeet je kandidatuur voor Marketeer van het Jaar 2009. De prijs gaat naar Jean-Marie Dedecker. Volg de boksmatch. Hij doet wat hij moet doen, of beter, hij doet het tegenovergestelde van wat in de boeken voorgeschreven wordt. In de ring incasseert hij de slagen en haalt op het juiste moment uit met uppercuts. - Journalisten verwijten JMD dat hij een populist is. "Natuurlijk", zegt JMD. "Ik ben daar trots op. Zoek het woord populist maar eens op in het woordenboek." Het publiek rond de ring veert recht. 1-0. - JMD stuurt een privé-detective achter Karel De Gucht. Hele en halve pagina's in de kranten, uitleg op de radio en de televisie, in de Zevende Dag. Ik heb dit gedaan en dat niet. "Natuurlijk ga ik dat nog doen." Hij zegt dat hij zijn werk als parlementariër doet en dat journalisten ook beter hun werk zouden doen. Het publiek veert recht, joelt. 2-0 Het verhaal zou uitgebracht zijn door een misnoegde ex-LDD'er. Misschien. Als het zo is, heeft die een prachtig cadeau geschonken aan JMD. Over een paar dagen komt er een boek uit over JMD. Het zou controversieel zijn. Het stond al in de kranten en het zal nog in de kranten komen. JMD heeft ongetwijfeld zijn reactie al op papier gezet. LDD wint de verkiezingen. De andere partijen hangen nu al in de touwen. De bokshandschoenen van het VB komen uit de shiekenbak. JMD doet het met de blote knuisten. Het publiek houdt van helden (staat in de marketingboekjes). Wat ze vertellen, doet er niet toe. Het Lied van Schijn en Wezen.
In Nederland moeten jongeren die naar de universiteit willen eerst een proef afleggen om te bewijzen dat ze kunnen schrijven zonder fouten. In Vlaanderen is het niet beter gesteld met hun schrijftalent. Een professor Academisch Nederlands vertelde dat het met die spelling nog mee viel omdat ze hun papers getypt moeten afleveren. Met dank aan de spellingcontrole op de computer. Maar de studenten zijn niet in staat drie behoorlijke zinnen op papier te zetten die ook nog verband met elkaar houden. (Peeters & Pichal, VRT Radio, vandaag).
Een vergelijking van de inhoud van Het Journaal (VRT) en Het Nieuws (VTM) in Humo. Wie geïnteresseerd is in actualiteit kan beter wat anders doen tussen zeven en acht 's avonds. Een goede krant lezen, bijvoorbeeld.
Op persreis in het Baskenland een lokale krant gekocht: - le journal du Pays-Basque (Euskal Heriiko Kazeta): een 'tribune libre' op pagina 2 onder de titel Vive l'Europe libre!, een kritische kijk op uitspraken van Obama in Praag i.v.m. met de toetrede van Turkije tot de EU. Verfrissend. En een lokaal weekblad - la semaine du Pays Basque: een protest actie van de vissers van Sain-Jean-de-Luz, ooit de grootste vissershaven voor tonijn in Europa. De visvangst zorgde er voor welvaart tot de industrie de verwerking overnam en verplaatste naar geautomatiseerde fabrieken. Vandaag wordt er nog op sardines gevist en het leven wordt hen zuur gemaakt. Om te protesteren hebben ze een ton sardines uitgekiepert op de trappen van de Chambre de commerce et d'industrie. In Frans-Baskenland is alleen het toerisme nog winstgevend. Op een persreis wijk je met de journalisten al eens af van de begane paden. We bezochten Pasaia, een industriestadje in Spaans Baskenland. Aan de muren hingen affiches met foto's van mannen, jong en oud, die in de gevangenis zaten. De ene opgepakt als verdachte in een bomaanslag, een andere omdat hij betrapt was bij het ophangen van een poster. De affiche was een protest tegen het feit dat ze in gevangenissen zaten vèr van hun woonplaats zodat het voor de familie moeilijk was hen vaak te bezoeken. De echte reden is dat ze in Baskenland als politieke gevangen zouden beschouwd worden. Ik heb een hekel aan nationalisme maar krijg het koud van zo'n affiches met pasfoto's. Ik zag ze ook in Duitsland toen er nog klopjacht gehouden werd op de leden van de Baader Meinhoff Gruppe. En ik dacht aan de ouders die ook die affiches zagen hangen in benzinestations en openbare gebouwen. Wanted. Gezocht.
L'Aquila crolla, un'intera città finisce in strada 150 doden zijn er al geteld en 70 duizend mensen zijn hun woning kwijt. Aardbevingen, tsunami, vulkaanuitbarstingen: telkens weer ondervinden we dat we hier maar gasten zijn. Abruzzo. Het is een mooie streek, wild. Weinig toeristen gaan die kant op. Alleen bergbeklimmers worden aangetrokken door de Gran Sasso, de hoogste berg van Italië waar Mussolini een tijd gevangen gezet is. De witte herdershonden dragen een halsband met pinnen om zich te beschermen tegen wolven. In de bergen lopen beren vrij rond. Ik ben er drie keer geweest. Op de markt van L'Aquila begon een marktkramer uit volle borst "Parla mi d'Amore" te zingen. In de pizzeria waar ik s'avonds ging eten bekeken ze mij eerst argwanend, de tweede dag zegde iedereen vriendelijk goede dag en de volgende avond kwamen ze mij vragen waar ik vandaan kwam en of ik geen zin had een handeltje op te zetten met tweedehands auto's. Het bijgeloof is leeft nog sterk onder de bevolking. In Cocullo trekt elke eerste donderdag van mei de slangenprocessie door de straten van het dorp om bescherming af te smeken. Het beeld van San Domenico hangen ze vol levende slangen. Op de markten worden amuletten verkocht die bescherming bieden tegen het kwade. Het heeft hen niet veel geholpen. De marktkramers zullen een tijd lang niet meer zingen. De autostrade naar Cocullo is afgesloten. Ook nieuwe huizen zijn ingestort. Il bluff dei palazzi anti-sismici, titelt de Corriere della Sera vandaag. Franco Barberi, presidente della Commissione grandi rischi, beweert dat er bij een gelijkaardige aardbeving in Californië niet één dode zou gevallen zijn. De brug die Berlusconi zo graag zou bouwen tussen het vaste land en Sicilië wordt opnieuw ter discussie gesteld. Ongetwijfeld terecht. In L'Aquila staat ook een kerk gebouwd ter ere van de enige paus die er ooit de brui aan gaf. Het geval staat bekend als 'Il gran rifiuto'. Zijn pausnaam was Clemens. Dante gaf hem een plek in zijn hel. Dat verhaal schrijf ik nog eens neer in een volgend boek. Ik vraag mij af of de kerk nog recht staat.
Interessant artikel deze week in Knack: Marketing achter de verkiezingen.
Drie wijzen geven hun mening: Jan Callebaut, ex-Censydiam en nu Why5research, Guillaume Van der Stighelen van Duval Guillaume en Fons Van Dijck, ex-SPA, ex-Telenet en nu think/BBDO dat voor Open VLD werkt .
Zoals te verwachten, spreken ze mekaar tegen.
Toch een interessante opmerking gevonden bij Jan Callebaut:
Er wordt veel onzin verteld over marketing. Terwijl het helemaal niet alleen over reclame of een slogan gaat. Marketing, dat is de markt bestuderen.
Juist. En al het andere is communicatie.
Ook een opmerkelijke quote in De Standaard vandaag van Carl Honoré, auteur van het boek Slow Kids: Opvoeden is productontwikkeling geworden.
Vandaag is iedereen een product dat verkocht moet worden: politici, Missen, zangers (of wat er moet voor doorgaan), schuinsmarcheerders, kinderen. De televisie is een warenhuiscatalogus.
Wie geen held wordt, is een verliezer. Bij die verliezers zitten vele parels die in stilte schitteren.
Ik ben Emile Clemens
Ik ben een man en woon in Duffel (België) en mijn beroep is communicatie consultant.
Ik ben geboren op 29/01/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boeken, jazz en media..
Ook: Docent PR en Interne Communicatie. Boek: Ik zou zeggen dat ... (uitg. Plantyn). Jazz'halo.
