Communicatoren hebben het lastig.
De communicatoren in de bedrijven hebben in oktober/november hun budget opgemaakt in functie van de objectieven die de onderneming in 2009 wil halen. Ze zullen waarschijnlijk al beperkingen ingebouwd hebben: minder reclame, minder evenementen, minder personeels- en klantenmagazines. Minder overheadkosten? 't Scheelde misschien niet veel of ze saneerden zichzelf weg.
De communicatiebureaus zullen ook een budget opgemaakt hebben: contracten die verlengd worden, contracten die geannuleerd worden, nieuwe klanten. Nieuwe klanten? Waar?
PR mensen hebben gezien dat krantenredacties krimpen: minder journalisten, meer synergie. Zal er nog iemand naar hun persconferenties komen? Worden hun persberichten nog gelezen?
Wat moeten docenten in communicatieopleidingen aan hun studenten vertellen?
Ik heb er al aan gedacht om mijn studenten te waarschuwen en boven de deur van mijn leslokaal de tekst uit Dantes Inferno aan te brengen: Gij die hier binnengaat, laat alle hoop varen. *
Aan het BIRM** volgen ze een opleiding Communicatie of Marketing in avondcursus. Ze hopen op een goede dag lid te worden van de giilde van communicatoren. Ooit. Wanneer? Het zal van henzelf afhangen.
Communicatie is in. Geen misverkiezing of de helft van de kandidates vertelt met wiegende heupen en wapperende wimpers dat ze communicatie studeren. Vroeg of laat krijg je die exemplaren over de vloer en stel je vast dat ze niet in staat zijn twee krantentitels te noemen of een behoorlijke zin op papier te zetten.
Gelukkig zijn er ook de anderen, zij die het vak met hart en ziel beoefenen, alle evoluties en ontwikkelingen op de voet volgen, zich bijscholen door cursussen te volgen en naar seminaries te gaan. Hopelijk krijgen ze allemaal de waardering die ze verdienen.
De communicatieverantwoordelijken zijn de eersten die de gevolgen voelen van een economische crisis. Telkens het woord besparingen viel in een directievergadering keken al mijn collegas mijn kant uit. HR, finance, sales, IT: afblijven a.u.b. want levensnoodzakelijk. Maar al die reclame? Waartoe dient dat eigenlijk? En dat personeelsblad? Niemand leest dat. Die vakbeurs? Te duur. Tijdverlies. Sponsoring? Haalt niets uit.
Budget cut. Niets aan te doen. Ik mocht al blij zijn als mijn functie niet geschrapt werd.
Zijn wij, communicatiemensen, een bedreigde diersoort?
Dat hangt van ons zelf af. Het is aan ons om te bewijzen dat goede communicatie altijd nodig is. Een crisisperiode biedt uitgelezen kansen om ons métier te tonen.
Ondernemingen moeten nu niet naar buiten komen met hoera!-verhalen maar met boodschappen die hun doelgroepen aanspreken. Meer dan ooit is Ken uw klant het adagio. Weet wat er leeft, wat het publiek zoekt. Probeer geen ijskasten te verkopen aan de eskimos, zoals Theofiel Boemerang uit de Suske en Wiske strips.
De grootste uitdaging zal erin bestaan de CEOs en General Managers te overtuigen maar dat hoort er bij.
Niemand zal mij ooit horen beweren dat communicatie gemakkelijk is. Maar wel boeiend en uitdagend.
* Dit is het bijbelse gij dat in de meeste vertalingen gebruikt wordt.
** CVO BIRM, Durletstraat, Antwerpen: een opleiding communicatie of marketing in avondcursus
08-01-2009, 22:22
Geschreven door Emile Clemens 
|
