Na een heel druk weekend waren de kinderen amper thuis geweest, dus toen ze vanmorgen naar het sportkamp moesten vertrekken, was Sten zijn reactie 'maar ik ben nog niet thuis geweest'. Ik had er compassie mee, maar ja het was weer werkentijd voor mama en papa, dus niets aan te doen.
Gelukkig vonden ze het super, maar zijn ze nu wel doodmoe. De jetlag in combinatie met een hele dag sporten heeft zijn tol geëist. Vorige nacht zijn ze alletwee wakker geworden. Hopelijk slapen ze vannacht wel door, zodat mama en papa ook hun jetlag kunnen verwerken.
Vandaag vertrekken we terug naar belgie. Mama en sten zijn aan de betere hand, maar we zullen wel terug naar de dokter Moeten met sten, want hij is nog steeds aan het piepen. We zijn vooral heel blij dat Julie niet ziek is geworden.
We kunnen terug kijken op een heerlijke vakantie: veel zon (soms zelfs teveel), goei zwembad, Disney world en vooral heel veel plezier met onze familie!!!!! Het was ongelooflijk hoe de kinderen een eigen taal hebben ontwikkeld en hoeveel engelse woorden ze nu kennen. Hopelijk kunnen ze deze ervaring lang met zich meenemen en duurt het geen jaren voor we iedereen terug zien.
Nonkel willy, tante Rita bedankt voor jullie gastvrijheid!!! We zullen dit nooit vergeten.
Gisteren hebben Sten en mama bij de dokter gezeten. Sten is al dagen aan het hoesten en ik ben opgestaan met koorts en keelpijn. Sten was enorm aan het piepen en heeft een beginnende bronchitis. Ze hebben daar een aërosolbehandeling gegeven en nu neemt hij antibiotica. Hij heeft er zelf niet zoveel last van en blijft alles geven. Ik zit ook aan de antibiotica voor mijn keelontsteking, zodat Julie zeker niet ziek zou worden. Vandaag heb ik nog geen koorts gehad, maar ben nog wel heel slap en heb overal pijn. Het is dus een rustig dagje in Atlanta: mama in de zetel en de kids met papa naar de speeltuin/zwembad.
Eerst zijn we terug naar Seaworld geweest voor de de dofijnenshow. Iedereen vond het prachtig en daarna is het Julie zelfs gelukt om op de foto te gaan met de hoofdrolspelers van het verhaal.
Daarna was het terug naar Disney World, waar we eindelijk al de Disney-figuren hebben kunnen ontmoeten. Spijtig genoeg ging toen ons fototoestel stuk, maar we hebben toch van een paar figuren foto's. Gelukkig hadden we in het begin een fotopas genomen, waarop je al de officiële foto's kon laten zetten, zodat we toch nog een herinnering hebben.
We hebben uiteraard ook nog vele attracties gedaan. Gelukkig moesten we nooit te lang aanschuiven in de hitte, daar Julie een speciale pas had gekregen (dankzij een attest van Leuven). Topper van de dag was Splash Mountain, een zeer steile boomstam (Plopslaland is overtroffen): voor Sten was het te beangstigend want hij was heel bang, mama was vooral heel NAT en de rest vond het geweldig!!!!
Het is mooi geweest, maar vooral ook heel vermoeiend. We hebben hier 5 dagen rond gewandeld in de hitte en ook al was er veel afleiding: het kruipt in je kleren (en vooral in je benen). De lange rit naar Atlanta is gelukkig rustig verlopen en iedereen heeft wat kunnen bijslapen.
Vandaag kon Julie eindelijk de orka's terug ontmoeten. Iedereen was 'very exited' en het moment dat de orka's in het basin kwamen was magischer dan disney world. Julie en Sten vonden het SUPER en voor mama en papa was het vooral heel emotioneel. Al de herinneringen van vorig jaar in Frankrijk kwamen terug naar boven. Onze kleine meid heeft het al ver geschopt
Ook de zeeleeuwenshow stond op het programma en papa was 'chinese' vrijwiliger en heeft een enorme douche gekregen. Het was hilarisch en iedereen heeft ongeloofelijk gelachen.
Uiteraard hebben we ook de nodige attracities gedaan en heel veel zeedieren gezien: ijsbeer, zeekoe, schildpadden, vissen, haaien, ...
En toen ... was er een enorm hevig onweer met donder en bliksem, met als gevolg dat de dolfijnenshow niet kon doorgaan. Julie was zo ontgoocheld, dat ons moeder- en vaderhart brak, dus morgenvroeg eerste werk gaan we terug om de show te zien (dankzij de actie koop vandaag een ticket en kom morgen gratis terug)
Het is kei schattig om te zien hoe de kinderen hun eigen taaltje hebben ontwikkeld. Een goede mix tussen engels en nederlands en met de nodige gebaren kunnen ze een hele conversatie maken. Julie en Sten antwoorden al automatisch 'yes' en 'no' als we hen iets vragen. Zo funny
Onze aankomst in Disney World was fantatisch want de parade kwam juist voorbij. De verwondering in hun oogjes was geweldig. Ook op de eerste attractie vielen hun mondjes gewoon open.
We hebben gegeten met de prinsessen en uiteraard veel andere figuren gespot, met als hoogtepunt voor Sten: Bliksem McQueen. Hij was zo schattig dat hij hem een kusje heeft gegeven.
Ondertussen is de hoest van Julie een stuk beter. We zijn hier een hele dag buiten, waardoor ze minder in de airco zit ... gelukkig maar, want we waren er niet gerust in. Ook al doet de airco af en toe wel goed, want de hoge vochtigheidsgraad en de hoge temperatuur zijn best vermoeiend voor iedereen ... maar och je hoort ons niet klagen, wetende welk weertje het is in België.
Vandaag hebben we er een serieuse trip opzitten naar Orlando. De kinderen hebben al bij al vrij goed gedaan zo'n 8u in de auto. 's Avonds zijn we gaan eten in het Disney dorp. Julie en Sten waren door het dolle heen. We hebben gegeten in TRex, een dino-restaurant. Soms kwamen de dino's tot leven en dat vond Sten toch wat eng. In het dorp zijn we de eerste disney-figuren tegen gekomen: een opwarmertje voor morgen.
We maken ons wel wat zorgen over Julie, want ze heeft een vreselijk hoest. We vermoeden van al de airco (en het enorme temperatuurverschil met buiten). We hopen echt dat ze geen koorts krijgt. Gelukkig kent de familie hier de medische weg en kunnen we snel verder geholpen worden, indien nodig. We zijn blij dat we zijn gekomen, omdat we haar de tijd van haar leven geven, maar zover van Leuven geeft ons toch een onzeker gevoel. We hebben wel telefonisch contact gehad met Leuven, maar veel kunnen we niet doen : gewoon wachten en hopen dat ze geen koorst krijgt.
Gisteren zijn we naar Stone Mountain geweest: een enorm rotsblok met allerlei attracties erond. Boven op de rots was het enorm warm, maar werden we getrakteerd op een prachtig uitzicht.
Daarna heeft Julie zich helemaal laten gaan op het klimparcour, met wel drie verdiepingen. Het is ongeloofelijk dat ze dit fysiek aan kon, want het was behoorlijk hard werken in 37 graden!!! Sten heeft het ook geprobeerd, maar vond het te hoog en heeft de lagere versie gedaan.
Gelukkig kon iedereen zich daarna afkoelen in het geiserparcour: een klimparcour waar onverwachts geiser in de hoogte gingen. Fun!!!
Vandaag zijn we legoland onveilig gaan maken. Julie heeft haar eigen legotaartjes gemaakt, Sten zijn racewagen en ook papa vond het leuk
Het is hier nog steeds zeer warm (37 graden). Het was dus zweten geblazen in de zoo van Atlanta. Het was wel heel leuk en mooi.
Ze vonden het heerlijk om de parkieten te voederen en bij de panda's gingen ze uit hun dak - Kunfu Panda!!!!!!
De warmte en al het stappen waren wel vermoeiend, dus de auto met airco was een goede verkoeling.
Vandaag zijn we naar Amicolola Park geweest met een mooie waterval. Terwijl de kinderen met auto naar de waterval gingen, hebben mama en papa de 'trail' naar boven geklommen. Het was verschrikkelijk warm, maar wel prachtig! Daarna is iedereen via de trappen terug naar beneden gegaan: 604 stuks. Julie heeft het heel goed gedaan, maar het laatste stuk had ze krampen in haar kuit. Sten heeft het wonder boven wonder super gedaan. Hij heeft heel de middag gespeeld en gewandeld als de beste!
Daarna zijn we nog goud gaan zoeken en de kinderen edelstenen. Het was een mooie vangst, dus ons valies zal meer wegen (<:
We zijn na een vlucht van 10u goed aangekomen in Atlanta, USA. Het is behoorlijk goed gegaan met de kinderen, ondanks het feit dat Sten niet geslapen heeft. Gelukkig hadden we een attest voor Julie waardoor we in de luchthaven van Zaventem en Atlanta niet hebben moeten aanschuiven. In Atlanta hebben ze ons zelfs met een golfkarretje naar de andere kant van de terminal gebracht en dat vonden ze super!
Ondertussen zijn we het uurverschil al wat gewoon (6u vroeger dan in België), want de eerste nacht waren Sten en Julie al wakker om 2u 's nachts Gisteren stond er natuurlijk al een bezoek aan het zwembad op het programma, want daar had Julie zo naar uitgekeken.
We hebben ook het geluk gehad om 'the 4 July' te vieren op de bovenverdieping van de Hilton in het centrum van Atlanta. Boven op het dak hadden we een fantatisch zicht op heel de stad en ook daar heeft Julie haar radslag getoond. We hebben de avond afgesloten met een geweldig vuurwerk.
Vanmorgen was het Sten zijn laatste schooldag in het eerste kleuterklasje. Hij zal zijn juf heel hard missen en heeft haar dan ook in letterlijk en figuurlijk in de bloemekes gezet.
In de namiddag konden we eindelijk Julie terug in onze armen nemen. Ze straalde en heeft haar enorm geamuseerd: ze vertelde heel de weg naar huis en heeft zelfs het kamplied gezongen voor ons. De moni's, de verpleging en de dokters hebben kei goed gezorgd voor onze kindjes en hebben hun een herinnering voor het leven bezorgd.
Thuis aangekomen was het direct naar het pleintje waar Sten en vele klasgenootjes het einde van het schooljaar aan het vieren waren. Het eerste contact met Sten liep wat stroef, hij wist niet goed hoe reageren en wou geen knuffel geven. Julie was er helemaal van aangedaan ocharme het prutske. Ze had haar broertje zo gemist en hij zag haar niet staan. Gelukkig was dit na 15 minuutjes over en hebben ze zich beide uitgeleefd op het spinneweb. Julie was ook blij nog wat klasgenoten te zien en na de eerste vragen over haar haartjes, was er precies niets meer aan de hand.
Daarna was haar pijp natuurlijk uit en had ze veel hoofdpijn (waarschijnlijk oververmoeid), dus met een pijnstiller is ze uiteindelijk in slaap gevallen en vertrokken naar 'sprookjesland'.
Vanmorgen zat er post van Julie in de bus. Op de envelloppe stond een duidelijke boodschap: alleen Sten mag dit opendoen. Wij hebben dus vol ongeduld moeten wachten tot Sten thuis was. Het was een kei leuke boodschap en Sten was vooral heel blij met al die kusjes.
Sten is vandaag ook naar de kapper geweest, zodat hij er piekfijn uit ziet voor haar thuiskomst.
Julie was aan de telefoon weer super enthousiast, want er was een fee 100 jaar geworden en ze hebben een heus verjaardagsfeest georganiseerd. Ons meisje amuseert zich echt ongeloofelijk en heeft duidelijk geen tijd om ons te missen, wij daarentegen ...
Vandaag mochten we het rapport van Julie gaan halen. Het was super goed: we wisten wel dat het geen probleem zou zijn, maar dat het zo goed was, verwonderde ons toch. De eindtoetsten heeft ze bijna foutloos afgewerkt, ook de juf was verbaasd.
We zijn dan ook supertrots op ons meisje, want het was toch geen evident jaar voor haar! Toen we haar vandaag belde en het goede nieuws vertelde, was dolgelukkig en trots dat ze naar het tweede leerjaar mag! En terecht
Op het kamp hebben ze ook niet stil gezeten: ze zijn op bezoek geweest naar het zandsculputrenfestival en daar liep verpleger Raf rond in een pamper. Julie vond het hilarisch, want ze was nog altijd aan het lachen toen ze het vertelde ... daar willen later het fijne van weten. Ze bevestigde ook dat haar haartjes nog steeds uitvallen, maar dat het steeds minder en minder is.
Gisteren hebben ze ook gefilmd van Ketnet, maar deze opnames zijn blijkbaar voor het promotiefilmpje van 'Kom op appels' in oktober ...
We hebben net met Julie gebeld en ze amuseert zich kei goed. Ze hebben vandaag met een grote go-cart gaan rijden en het KAK-spel gespeeld met onderbroeken op hun hoofd (foto's op www.vakantiekamp.be )
Ze hebben ook bezoek gekregen van ROX!!! Voor wie niet meer dagelijks naar ketnet kijkt, dit zijn 3 grote helden nl Rik, Olivia en Xavier, die samen met de auto ROX alle slechterikken pakken. Sten is wel jaloers hoor, want hij vindt ROX het einde!
Julie zegt dat de haartjes nog steeds aan het uitvallen zijn, maar dat het precies toch wat minder is.
Vanmiddag hebben we voor de eerste gebeld met Julie. Ze vindt het heel leuk en ligt met 3 andere meisjes op een kamer. Ze zegt dat ze nog altijd een beetje haar heeft, maar dat haar bed weer helemaal vol lag vanmorgen. Ondertussen hebben we al kunnen genieten van de eerste foto's van het kamp
Sten vraagt regelmatig naar Julie, maar geniet ook wel van al de aandacht. Vandaag heeft hij samen met papa de racebaan nog eens opgesteld ...
Goed vertrokken Vanmorgen is Julie goed vertrokken. Het was een blij weerzien met haar vriendinnetjes Myra en Mandy en ook de knuffel van verpleger Raf deed haar helemaal opfleuren. Op het moment van vertrek pikte er wel wat traantjes bij Julie (en ook wel bij mama), maar ze heeft zich sterk gehouden. Sten daarentegen was wel verdrietig in de terugrit naar huis 'ik ga Julie zo missen'.
Jullie kunnen haar allemaal volgen via www.vakantiekamp.be en kaartjes/berichtjes sturen is de boodschap!
Schoolfeest Vandaag was het schoolfeest en stonden er weer optredens op het programma. Sten had niet veel zin, maar heeft uiteindelijk wel goed meegedaan.
De klas van Julie heeft een super optreden gegeven. Ik moest alles voor haar filmen, zodat ze nog kon nagenieten. Het deed toch wel een beetje pijn dat ze er niet bij was. Ik weet wel ze heeft nu de tijd van haar leven, maar dat maakt het gemis niet minder. Pff je mag er gewoon niet bij stil staan dat dit 'de situatie' zou zijn, zo zonder haar. Gelukkig kon mama haar gedachten snel verzetten door zelf op te treden met het ouderkoor.
laatste schooldag Vandaag was het Julie haar laatste schooldag, daar ze morgen op kamp vertrekt. Daar het morgen schoolfeest is, mist ze het optreden. De juf had daarom een privé-optreden geregeld, zodat Julie toch kon optreden en wij van haar konden genieten. (zie filmke)
Het afscheid met sommige klasgenootjes viel zwaar, maar de afspraakjes in de vakantie maakte veel goed. Julie zal ook haar juf missen, want die had ze dolgraag en wij hadden haar ook graag, want ze heeft de situatie met Julie altijd enorm ondersteund.
doeme toch Vanmorgen stond Julie met jeukende haartjes op: doeme toch ze zijn aan het uitvallen. Het is echt in plukken, dus het zal niet met uitdunnen blijven deze keer. Iedereen is hier een beetje van de kaart. Weer die laatste chemo die heeft het gedaan. De timing kan niet slechter, want nu ze net van al die baxters af is, lijkt ze precies zieker dan tijdens de behandeling.
Ze is dan maar naar school vertrokken met een pet, zodat de plukken niet op de grond zouden vallen in de klas. Gelukkig is het goed gegaan in haar klas: ze heeft het gewoon verteld, zodat er geen rare vragen zouden komen en haar klasgenootjes waren super lief.
Voor het slapengaan heeft papa het dan kort geschoren, zodat het uitvallen niet zo erg meer is. Julie kon haar traantjes niet bedwingen, maar een goede, dikke knuffel van Sten deed wonderen. Met het vooruitzicht dat ze na het zwemmen haar haar niet meer moet drogen, konden we haar ook wat opfleuren.
Man, man, man dit doet wat met een moeder en vader hart, pfff
Vandaag organiseerde het Rode Kruis een bloedinzameling en registratie stamceldonatie op mama haar werk, met Julie als mascotte. Het was een groot succes, maar liefst 177 collega's/vrienden hebben zich als bloeddonor geregistreerd.
Dankzij de foto en wat peptalk heeft mama ook heel wat collega's kunnen overtuigen om stamceldonor te worden. Aantal kennen we niet echt, omdat er ook al veel collega's zich geregistreerd hadden via de website www.stamceldonor.be
De 3 biggetjes De outfit voor het oncokamp is klaar. De bomma heeft een prachtig biggetjespak gemaakt, zodat Julie samen met haar vriendinnen de fuif onveilig kunnen gaan maken als 'de 3 biggetjes'.
Vakantie Ondertussen kijkt iedereen hier ook enorm uit naar onze vakantie naar Amerika. In de post zaten er vandaag twee 'dino-koffertjes' voor Julie en Sten. Ze waren kei blij en willen meteen vertrekken.
Julie heeft haar leestest achter de rug. Op 2 woordjes na heeft ze net niet leesniveau 2 gehaald, maar ze is wel superfier dat ze over mag naar het tweede leerjaar. De juf had duidelijk gemerkt dat ze heel goed had geoefend. De boodschap dat ze heel de zomer zal moeten blijven oefenen met lezen, vond ze minder prettig. We zullen dus tijdens de vakantie creatief uit de hoek moeten komen om haar zover te krijgen.
Ondertussen is het nog 4 nachten slapen voor het mega coole kamp. Spijtig genoeg zal het weer niet echt mee zitten, maar ik denk niet dat de kinderen zich daar iets van gaan aantrekken.
Iedereen kan/mag uiteraard een kaartje sturen naar Julie: dit kan op twee manieren ofwel per post ofwel via de website van het kamp www.vakantiekamp.be , waar je een berichtje kan achterlaten (wordt dagelijks afgedrukt)
De duinse Polders Tav Groep 1: Julie Claus A. Ruzettelaan 195 8730 Blankenberge
Het was een super leuk weekend: gewoon met vrienden en familie samen zijn, meer moet dat niet zijn.
Julie heeft alles gegeven en heeft gelukkig geen pijn meer. Moe maar voldaan is ze vandaag vroeg in haar bedje gekropen, zodat ze klaar is voor de grote toetsenweek.
Ondertussen is het ze voor twee dingen aan het aftellen: nog 7 keer slapen en ze vertrekt op oncokamp en nog 16 keer slapen en ze kan gaan zwemmen in Atlanta in het openluchtzwembad van Tante Rita en Nonkel Willy.
Julie vond het hilarisch, want ze was nog altijd aan het lachen toen ze het vertelde ... daar willen later het fijne van weten.
