Vandaag is het internationale dag van Make-A-Wish. Dankzij hen heeft Julie (en wij) de dag van haar leven gehad. Eerst met het vliegtuig naar Frankrijk, waarbij we heel de landing in de cockpit hebben gezeten en dan naar de orka's. Die dag straalde ze gewoon enorm tijdens de orka-training. Wij hebben vandaag nog eens nagenoten.
Vandaag was het lentepoets in onze straat en iedereen heeft goed geholpen. Julie had totaal geen last meer van haar ruggeprik en heeft heel de dag alles gegeven. Ook Sten was in zijn nopjes omdat hij eindelijk met water mocht spelen.
Op de middag stond er plotseling een verhuiswagen in de straat: er kwamen nieuwe buren wonen. Oei wat nu, want er stond een tent in het midden van de straat: geen nood met de tent in de lucht kon de vrachtwagen eronder. De mannen hebben dan maar ineens mee helpen verhuizen, zodat het allemaal wat sneller verliep. Deze buren voelden zich onmiddellijk thuis in onze straat ... dat wordt een gezellige zomer!
Julie kwam doodmoe thuis van een dag school. Ze hebben deze week over het verkeer geleerd en de politie is vandaag een fietsparcour komen begeleiden. Ze vond het supertof en ook na 't school heeft ze verder gefietst op het pleintje. Nu is ze natuurlijk doodmoe, met hoofdpijn als gevolg. Gelukkig is de rugpijn uitgebleven vandaag, want gisteren is ze nog met een pijnstiller moeten gaan slapen.
Ze moeten nu 4 dagen niet naar school, zodat ze even kunnen recuperen!
Vanmorgen om 8u30 begon de dag zeer verrassend: papa stond plotseling voor de deur. Hij had een dag verlof genomen om mee naar Leuven te kunnen gaan: de laatste LP, dat moest gevierd worden. Julie was door het dolle heen en supercontent (en mama ook, dan moest ze dit vandaag niet alleen aan).
Om 10u eerst nog extra antistoffen, zodat haar weerstand er op vooruit kan gaan en dan was het weer wachten geblazen. Gelukkig had papa de Ipad bij ... en is er iets gezelliger dan samen te 'ipadden'? Ook het bed heeft voor de nodige afleiding gezorgd
Het was ook wel een blij weerzien met Alissa (vriendinnetje van Villa Rozenrood) en verpleger Raf van de afdeling (Julie heeft altijd een boontje voor Raf gehad en gaat ook mee op oncokamp). Julie wou ook verpleegster Lieve in de bloemetjes zetten, want die was morgen jarig. Toch leuk dat je met een klein gebaar iemand super gelukkig kan maken.
Om 15u was het dan eindelijk zover. Julie had behoorlijk veel schrik, ondanks het feit dat we beloofd hadden dat het zonder masker mocht. Ze hebben haar gewoon wat extra verdoofd en ze heeft het super gedaan. Oef gedaan met die stomme lumbale puncties. Het was telkens een beproeving voor ons allemaal. Een volgende mijlpaal is genomen en hop naar de volgende : 31 mei en 7 juni de laatste baxters!!
Het was nog wel een lange rit naar huis met de files, waardoor we Sten later zijn gaan ophalen bij een schoolkameraad. Niet dat hij dat erg vond, want hij wou nog niet naar huis. Thuis aangekomen was hij ook wel heel blij en heeft staan zingen: het laaste spuitje, het laatste spuitje
Bij Julie begint de spanning te stijgen voor haar laatste lumbale punctie. Ze ziet er enorm tegen op, maar is wel blij dat het dan voorbij is. Sten voelt de spanning ook, want hij vraagt altijd wanneer Julie haar laatste spuit moet hebben. Hij is erg bezorgd om haar, ook al laat hij dat niet altijd blijken
Ondertussen is mama op haar werk een campagne aan het voorbereiden in samenwerking met het rode kruis voor stamceldonatie, gekoppeld aan een bloedinzameling. In totaal werken er 1700 werknemers, dus het zou toch moeten lukken om 100 donors te vinden, niet? Voor zij die nog geen donor zijn, kijk snel op www.stamceldonatie.be en doe vandaag eens iets levensbelangrijk!
Vanmorgen is mama met de kids naar de Zoo geweest, zodat papa zich mentaal kon voorbereiden op de 10 miles. Het was superleuk, want we hebben naar de zeeleeuwen geweest, waar we achteraf een privé-uitleg kregen van de verzorgster, omdat Julie en Sten maar vragen bleven stellen en toen Julie haar verhaal vertelde van de orka's, was de verzorgster zo ontroerd ...) en naar de baby-dromedaris gaan kijken.
Bij het binnenkomen hadden we ook een foto laten trekken aan de ingang, net zoals vorig jaar. Amai wat een verschil ....
Vanmiddag zijn we gaan supporteren voor papa, want die is mee gaan lopen met de 10 miles van Antwerpen. Hij heeft goed gelopen, maar weet morgen pas zijn officiële tijd. Julie en Sten waren in ieder geval superfier dat hij een medaille had.
Vrijdagavond zijn bonni en bompi komen babysitten, terwijl mama en papa even op adem konden komen.
Vandaag is Sten nog eens gaan zwemmen met Christophe, terwijl de dames zijn gaan shoppen. Julie die blijft maar groeien, dus we zijn weer aan een volgende garderobe toe. Thuis aangekomen heeft ze een modeshow gegeven en serieus met haar poep geschud.
De woensdagmiddag heeft duidelijk deugd gedaan, want de batterijen zijn terug opgeladen. Zowel Julie als Sten vinden het geweldig fijn dat de school terug is begonnen en genieten met volle teugen.
Julie heeft nog altijd een beetje last van haar voet, maar niet dat het haar belet, want ze blijft haar energieke zelf.
Gisteren zijn we op zoek geweest naar een kapper voor Sten, maar bij de ene moesten we heel lang aanschuiven en bij de andere wou Sten niet binnen. Toen kregen we het voorstel van onze buurman dat hij wel kapper wou zijn en zo gezegd zo gedaan.
Vanmiddag zijn we mee gaan vieren op het werk van tante Katrien (bejaardentehuis bestond 15 jaar). Er was een mobiele kinderboerderij op bezoek. Julie had wel wat overtuigingskracht nodig om bij de beestje te gaan, want ze heeft van bijna elk dier bang. Uiteindelijk heeft tante Katrien haar kunnen overtuigen om even het ezeltje te strelen. Een hele overwinning. Als beloning kreeg ze dan ook een paar paaseitjes van de paashaas.
Ondertussen heeft Julie nog steeds veel pijn aan haar voet. Ze heeft gisteren haar voet omgeslagen in de speeltuin. Aan haar voet is echter niets te zien (niet dik, niet blauw), dus hopelijk gaat het met de nodige zalf over.
Vandaag zijn de kids naar bomma en bompa geweest en dat vinden ze altijd geweldig! Het was een heel gevulde dag: met de tram op stap, ijsje eten, schilderen, naar de speeltuin ... het is dus overduidelijk dat ze heel moe zijn.
Dit heeft als gevolg dat Julie weer veel hoofdpijn en buikpijn heeft. Meestal lost een goede nachtrust dit op!!! Met Sten gaat het ondertussen al beter, want die heeft geen hoofdpijn meer, maar nog wel snot. Hopelijk kan hij maandag gezond naar school (om dan waarschijnlijk gewoon terug met een snotneus thuis te komen )
Vandaag kwam Kaatje, nichtje, op bezoek. Daar het weer ging regenen zijn we de binnenspeeltuin 'den deugeniet onveilig gaan maken. Iedereen heeft zich goed kunnen uitleven, terwijl mama heerlijk in haar boek kon lezen.
Terug thuis vonden we heel leuke post voor Julie. Het oncokamp gaat de laatste week van juni door in de 'Duinse Polders' in Blankenberge en het thema is 'Erwazeens'. Julie is al helemaal in sprookjesstemming en heeft al wilde plannen om samen met haar vriendinnetje Myra op de kamer te doen. Het inschrijvingsformulier is al op de post, want Julie wil dit voor geen geld van de wereld missen. Dankzij de appelverkoop in de scholen, sponsort de Stichting Kom op tegen Kanker dit kamp, zodat de kankerpatiëntjes er ook eens tussenuit kunnen. Fantatisch!!
Uiteraard zijn we tussen de buien door op het pleintje gaan spelen, om daarna paaskoeken te versieren en natuurlijk op te eten. Daarna heeft Julie haar Nailstudio geopend en ook Sten wou klant zijn.
Vandaag zijn we naar de dokter geweest: Julie had sowieso een bloedcontrole op het programma staan en de laatste dagen kloeg ze ook van hoofdpijn en pijn in haar kuit/knie. Het bloedresultaat was prima en na een grondig onderzoek van de kinderarts bleek er ook niets ernstig te zijn met haar hoofd en ledematen. Waarschijnlijk nog een gevolg van de intensieve skiweek. Het mag uiteraard niet erger worden, maar de dokter heeft ons gerustgesteld.
Ook Sten heeft al een heel week hoofdpijn en veel snot. We vermoedden dat hij een sinusontsteking had en dat werd inderdaad bevestigd door de dokter, dus met de nodige medicatie komt dat ook weer goed.
Dankzij het geweldige weer stond er een cinemabezoekje op het programma deze middag: Plop wordt kabourterkoning. Ze hebben er allebei van genoten, ook al vonden ze het soms spannend (plotseling zaten ze allebei om mama haar schoot )
en speciaal voor tante Katrien: het leven begint na 40 zeggen ze, dus geef er een lap op - Gelukkige verjaardag!!!!!
Superfier zijn we op onze meid. Ze heeft haar eerste ster gehaald bij de franse skischool (en tweede is in het vizier). Bij de uitreiking van de diploma moest mama toch een traantje wegpinken. Ongelooflijk dat ze kracht heeft gehad om heel de week als een zotte te skiën. Ze wist van geen ophouden.
De laatste dag hebben we Sten ook meegenomen op de berg. Hij vond het superleuk tussen de benen van papa, maar als hij door had dat hij alleen aan het skiën was, ging het hem toch allemaal wat te snel. Op dat gebied is hij toch een helemaal anders dan zijn zus, die vloog al op haar twee jaar van de berg en het kon niet snel genoeg gaan.
Op de terugweg hebben we traditioneel een tussenstop gemaakt bij onze familie in de Ardennen. De kids hebben samen met Felicitas het huis in paasstemming gebracht en alles versierd. De verrassing was dan ook groot toen we naar buiten gingen, want de paashaas was langsgeweest. Het was duidelijk de eerste stop van de paashaas, want hij was zeer gul geweest. Na een superleuke middag zijn we dan verder huiswaarts gereden, waar we allemaal in onze eigen bedje konden slapen. Spijtig genoeg zijn we wel ons fototoestel daar vergeten, dus kunnen we jullie niet laten meegenieten.
We hebben deze vakantie echt al alles gehad: zon, mist, sneeuw en spijtig genoeg ook regen in het dal. Gelukkig had het vannacht ook goed gesneeuwd, zodat alles terug wit was en we in een heerlijke zonnetje konden gaan skiën.
Als het aan Julie lag zou ze heel de dag skiën, na haar lessen wil ze altijd met ons nog de berg op. Zalig om haar zo te zien genieten. Dat de kinderen zich hier thuis voelen, is duidelijk, want ze doen alsof ze thuis zijn.
Skiën met ons gezinneke hebben we nog nooit gedaan, dus het is best speciaal hier in de bergen te zijn met ons viertjes. In het begin was Sten nog te klein en voirg jaar dan was Julie te ziek. Wij genieten in ieder geval ten top, ook al is de sneeuw niet meer optimaal en de hotelkamer te klein ...
Wonder boven wonder lukt het Julie om zowel in de voormiddag als in de namiddag de skilessen te volgen. Ze vindt het super en is kei gemotiveerd (allez toch volgens de ski-juf). Zelfs na de les is ze niet te houden en wil ze ook nog met ons op de piste.
Ook Sten is in zijn nopjes. Hij voelt zich goed in zijn groepje, met zijn monitor Mike en gaat altijd zonder problemen mee naar de 'Jardin de Neige'. Hij heeft zijn eerste skilessen gehad en vond het ook heel leuk.
's Avonds is er ook steeds animatie voor de kinderen, zodat ze zich geen minuut vervelen.
De komende dagen voorspellen ze niet te best weer, maar zolang de kids zich maar amuseren, dan zijn wij al blij.
stond er een cinemabezoekje op het programma deze middag: Plop wordt kabourterkoning. Ze hebben er allebei van genoten, ook al vonden ze het soms spannend (plotseling zaten ze allebei om mama haar schoot 
