Na een feestelijk afscheid van de chemo was het weer feest vandaag, want mama is jarig.
Julie, Sten en papa hebben ze ongeloofelijk in de watten gelegd. Papa had een overheerlijke maaltijd klaargemaakt en Julie was ober van dienst. Er hong een kei gezellige sfeer op dit eerste 'pilvrij' feestje: zaaaaaalig
Ook al zag het er vanmorgen niet rooskleurig uit, want Sten had 's nachts koorts gehad. Christophe is dan overdag naar de kinderarts geweest, die gelukkig enkel een zeer zware verkoudheid kon vaststellen. Tijdens het feestje was hij gelukkig terug up and running.
Ongelooflijk maar waar: vandaag heeft Julie haar laatste chemopil ingenomen!!! Na 2 jaar en 24 dagen chemo is het nog wat onwezenlijk dat het eindelijk gedaan is.
We hebben dat natuurlijk in stijl gevierd met (kinder)champagne. Julie wou zelfs haar laatste pil doorslikken met champagne, over een mooie afsluiter gesproken.
Nu komen we wel in een onbekend terrein: hoe zal haar lichaam reageren zonder die chemo, gaat ze moeten afkicken, zal haar weerstand weer opbouwen, enz. Diep van binnen zit er wel de schrik voor herval, maar de euforie overheest gelukkig nu. Als we op 9 en 11 oktober bevestiging krijgen dat ze genezen is, zullen we pas echt euforisch zijn, om daarna 1000x kaarsjes te branden zodat ze niet hervalt.
Langs deze weg wil ik nog eens iedereen bedanken voor de leuke kaartjes en berichtjes, zodat we het gevoel hadden dat jullie er allemaal bij waren bij dit belangrijk moment!
Vanavond bericht gekregen van het ziekenhuis dat het twee vetweefsels waren in mama haar arm en dus super goedaardig. Oef, want ne mens begint wat te denken op den duur
Julie is ondertussen aan het aftellen: nog 6 dagen chemopilletjes. Ongeloofelijk om te zien welk parcour we hebben afgelegd. De laatste lijn is ingezet: oef!!!
weekend De tweede week was duidelijk veel vermoeiender voor de kids. Zowel Sten als Julie zijn heel moe. Ze zijn beide heel blij dat het weekend is. Gelukkig staat er ook een rustig weekend op het programma, waardoor ze goed kunnen recupereren.
wachten Spijtig genoeg heeft mama nog geen resultaat van haar arm. Het labo is nog een extra test aan het uitvoeren op het weefsel, omdat de standaardtest niet voldoende was. Hopelijk weten we maandag meer, maar dat kon de dermatoloog niet beloven, want ze wist niet hoelang de nieuwe test zou duren. Pfff ik heb het gehad met al dat wachten en onzekerheid
Vanmorgen is alles zeer vlotjes gelopen in Leuven. Julie is goed nagekeken, omdat ze toch serieus verkouden is, maar voorlopig is het inderdaad maar neus en keel en zijn longen vrij, dus houden zo.
Haar bloedwaarden waren ook OK, dus we zitten helemaal op schema voor de laatste reeks pillen. Nog 12 dagen en dan is het zover: laatste chemopil. Eindelijk, maar ook onwezenlijk
Turnen Julie heeft een superweek achter de rug. Ze is niet supermoe en heeft genoten van het weerzien van haar klasgenootjes. Enkel het turnen heeft haar parten gespeeld. Vanavond had ze weer veel spierpijn van de intensieve oefeningen tijdens de turnles.
Eén week school wil wel zeggen dat ze serieus verkouden is, hopelijk blijft het daar bij.
Operatiekwartier Mama is vandaag even onder het mes gemoeten, om twee knobbeltjes uit haar rechterarm te laten weghalen. Volgens de chirurg zagen ze er zeer onschuldig uit, maar volgende week donderdag weten we het zeker, want dan is de uitslag binnen.
Het bracht wel ongeloofelijk veel emoties teweeg, om het operatiekwartier binnen te stappen. Hier is het allemaal begonnen voor Julie: van keizersnede bij haar geboorte tot het ontdekken van de leukemie. Ik had dit niet verwacht, waardoor de tranen maar bleven stromen. Het personeel was echt super!!!
Eindelijk was het zover: Julie en Sten stonden deze ochtend heel enthousiast op. Ze waren dolblij dat het terug school was: Sten omdat hij naar de tweede kleuterklas mocht en Julie om haar vriendjes terug te zien.
Om 16u was hun enthousiasme nog even groot en vertelde ze al hun belevenissen. Sten was fier dat hij het verste op vakantie was geweest, want volgens hem is al de rest naar Frankrijk geweest Julie vond het nieuwe smartbord (digitaal schoolbord) supercool. Ze mag een usbstick meebrengen met vakantiefoto's!
Net zoals vorig jaar zijn we uitgenodigd door de Kinderkankeroudervereniging van Leuven in Bobbejaanland. Na een heerlijk ontbijt kwamen we aan in een wel heel druk park. Gelukkig dat Julie een voorrangspasje had, zodat we nergens moesten aanschuiven, want het was er superdruk.
Julie was vooral blij haar vriendinnetjes van het oncokamp terug te zien en heeft er enorm van genoten. Je ziet duidelijk dat hier vriendschappen voor het leven zijn gemaakt.
Julie heeft er in ieder geval voor gezorgd dat papa op bijna alle railways is geweest, terwijl hij daar niet echt fan van is. Terwijl Sten er voor gezorgd heeft dat mama zot gedraaid was van al die draaimolens
We hebben met z'n allen genoten en dag mooi afgesloten met een BBQ in de straat om het einde van de vakantie te vieren. Het was weer super gezellig en het is leuk te zien hoeveel liefde en vriendschap deze straat uitstraalt ... iedereen is ook enorm begaan met onze situatie en duimen hard voor 9 oktober.
... en eindelijk start de school weer: Julie en Sten kijken er enorm naar uit (en eerlijk gezegd mama en papa zullen ook blij zijn ...)
