12-uren loop Tielt In Tielt organiseren ze jaarlijks een 12-uren loop ten voordele van Kom op tegen Kanker en de Cliniclowns. Net zoals vorig jaar waren we van de partij, ook al hebben we nu een sneeuwstorm moeten doorstaan.
Het was een ook blij weerzien met lotgenootjes van Julie en hun ouders. De warmte en vriendschap die we telkens ervaren, daar zijn geen woorden voor. Ook de kinderen vinden dit geweldig en hebben hun ongelooflijk goed geamuseerd.
Ook sportief hebben we ons best gedaan: Julie heeft 2400 meter gelopen, Sten 800 meter en mama en papa hebben hun kilometertjes gelopen.
Franse les Julie volgt elke woensdag na 't school Franse les. Ze vindt dit zeer plezant. De lessen lopen tot aan de paasvakantie, dus vandaag had ze haar laatste les en heeft ze een schitterend diploma gekregen.
Buitenspeeldag Vandaag was het ook buitenspeeldag en was het pleintje omgetoverd in een speelparadijs. Julie heeft zich samen met haar vriendinnetje Kato helemaal uitgeleefd. Fun verzekerd.
Sten werd dinsdag 5 jaar, dus was het feesten geblazen!!! Zondag met de familie, dinsdag op school en thuis en woensdag met de vriendjes van de klas. Hij heeft er echt van genoten.
Julie had gisteren heel veel hoofdpijn na de turnles (score 9/10 op de pijnmeter), deze ochtend had ze nog steeds hoofdpijn (score 7/10) en is ze dus met een pijnstiller vertrokken naar school. Ze was ook heel aanhankelijk aan de schoolpoort en het afscheid verliep dus niet vlotjes. Al goed dat we vorige week een beenmergpunctie hebben gehad, want anders zouden we ons teveel zorgen maken.
Het is amper te bevatten, maar het zit er na 2,5 jaar eindelijk op: Julie haar beenmergpunctie was perfect. Na een dag die wel een eeuwigheid duurde, hebben we het verlossende bericht gekregen. Mama heeft er wel zelf voor moeten bellen, want de dokters hun weekend was blijkbaar al begonnen en ons hadden ze niet gebeld. Na 15 minuten in wacht heeft uiteindelijk de dokter van wacht ons kunnen verlossen uit de spanning.
Op 8 april mag haar porth-à-cath eruit. Julie is hier nog wel een beetje bang voor (weer onder narcose, hé), maar de euforie overheerst nu wel!!!
Het wordt dus een geweldig feestweekend met dit goede nieuws en dat kunnen we dit weekend goed vieren met vrienden en familie met het verjaardagsfeest van Sten.
Ondanks de sneeuw deze ochtend zijn we goed in Leuven aangekomen. Wel zonder papa, want die heeft de griep gekregen deze nacht en kon dus niet mee. Julie was wel zenuwachtig, maar was zeer dapper en ik was supertrots op mijn 'kleine', 'grote' meid. Ze is rustig wakker geworden, gelukkig want dat is al anders geweest, maar had wel heel veel pijn in haar rug.
Terug op dagzaal was het een blij weerzien met Kaylin (lotgenootje waarmee ze samen op kamp is geweest) en heeft nog een mooi zakje geknutseld met de knutseljuf. Het was dan nog wel even wachten op de dokter, maar dat vond Julie niet erg, want de cliniclowns waren er. Ze is nu gaan slapen met een pijnstiller en hopelijk heeft ze een rustige nacht.
We hopen dat we morgen voor 18u een telefoontje krijgen met het verlossende bericht, want anders zullen we moeten wachten tot maandag. Het is gelukkig een feestweekend (Sten verjaart), zodat we niet teveel kunnen stilstaan bij dat wachten of we kunnen een extra fles kraken. We gaan voor de fles, dus duimen!!!!
Julie had de laatste dagen een zware verkoudheid en hoest. De kinderarts heeft de nodige medicatie gegeven om al die slijmpjes los te maken, want anders kon de beenmergpunctie van morgen niet doorgaan. Ook Sten heeft een goede hoest een lichte oorontsteking.
We zijn wel blij dat de punctie kan doorgaan, want Julie is op van de zenuwen. Elke avond komt alle angst eruit voor het slapen gaan en ruikt ze zelfs al het medicijn van het masker. Overdag uit zich dit in overdreven emotionele reacties voor kleine dingen. Het zal voor ons allen goed zijn dat het achter de rug is.
Oorbellen Julie begint uit te kijken naar haar eerste communie, nu haar outfit volledig is. Dan komt het meisje in Julie helemaal naar boven: mag ik ook een handtasje? armbandjes? ketting? en natuurlijk oorbellen - in onze familietraditie zorgt de meter hiervoor.
Zaterdag was het zover: Julie kreeg haar eerste oorbellen (en heeft ook al een exemplaar gekozen voor het feest). Volgens haar meter was ze superflink. Julie is dolblij met haar oorbellen en straalt.
School Julie was vrijdag ook superblij toen ze thuis kwam, want ze had een leestest gehad en heeft leesniveau 3 gehaald. Iedereen verrast, maar wel superblij en fier. Al dat lezen thuis heeft dan toch zin gehad en het belangrijste: Julie vind lezen nu plezant en gaat elke week enthousiast naar de bibliotheek.
