Julie heeft de laatste weken heel veel jeuk op haar hoofd, dit ten gevolge van het weekje zwembad in Lanzarote. Haar hoofdhuid is helemaal uitgedroogd en door het krabben ontstaan er schilfers en zitten we dus in een visieuze cirkel. Het gaat al iets beter, maar een hoofdhuid kan je nu niet zo goed hydrateren. Sinds dinsdag heeft ze ook uitslag op haar linkerarm en droge plekken. Misschien toch maar eens terug naar de dermatoloog gaan, want de zinkkuur brengt precies ook geen wijziging bij haar wratjes.
Ondertussen doet Julie wel gewoon verder en geniet ze volop: - gaan schaatsen met vriendinnetjes op de badboot - de Sint gaan bezoeken op het werk van mama. - haar eerste skiles op borstels. Op sneeuw kan Julie al heel goed haar plan trekken, maar die borstels was wel wat wennen in het begin. Ze vond het in ieder geval superleuk, dus hebben we ze maar ineens ingeschreven voor het skikamp tijdens de kerstvakantie.
Vandaag stopt de nabehandeling officieel. Julie moest de laatste 2 maanden 'preventief' antibiotica (bactrim) nemen. Het laatste pilletje is genomen, dus het zit er op. Echt wel spijtig dat ze nu nog een maand zinkpillen moet nemen voor haar wratjes, want Julie heeft nu niet het gevoel dat er iets veranderd.
Hopelijk blijft ze nu gespaard van de griepjes, keelontstekingen, oorontstekingen, ... zodat de winter hier zonder teveel medicatie kan voorbij gaan.
Ondertussen gaat het super goed met Julie: ze geniet volop van het leven. Turnen, skiën, gaan spelen bij vriendinnetjes, slaappartijtjes ... en vooral veel zwemmen. Het doet deugd dat ze weer gewoon kind mag zijn.
Jullie hebben ook gemerkt dat we niet dagelijks aan onze blog meer aanvullen. Ik, mama, gebruikte dit vaak om mijn gevoelens van me af te schrijven en uiteraard om iedereen op de hoogte te houden. Nu voelt het meer aan als een inbraak in ons leventje, omdat we 'eindelijk' terug een gewoon leventje aan het leiden zijn. Ik heb me voorgenomen om elke woensdag een kort verslagje te maken tot de volgende beenmergpunctie, want ik weet dat vele van jullie ook de bevestiging nodig hebben, dat alles nog steeds ok is.
Vandaag weer naar Leuven voor bloedcontrole + een botmeeting die ze vorige keer waren vergeten. Sten was erbij, want de school was gesloten. Bij de botmeting mocht hij niet mee naar binnen, waardoor hij (onder supervisie van een andere patiënt) alleen 15 min in de wachtzaal heeft moeten zitten. Gelukkig hadden we een Ipad bij om hem te entertainen. Ik ben wel zeer trots op onze jongen, want uiteindelijk is hij nog maar 4 jaar en meestal niet op z'n gemak bij vreemden. Gelukkig heeft Julie goed stil gelegen bij de botmeting en is alles vlot verlopen.
Daarna hebben we op consultatie wel vrij lang moeten wachten, maar de kinderen hebben zich kunnen amuseren met het speelgoed, dus voor hen is de tijd gevlogen. Julie is gelukkig weeral goedgekeurd. Haar bloed blijft heel stabiel dwz dat haar bloedbeeld nauwelijks is gewijzigd tegenover de periode waarin ze chemo nam. Haar rode bloedcellen en bloedplaatje zijn dus nog altijd op peil, maar haar witte bloedcellen blijven aan de lage kant. Niets om ons zorgen om te maken, dit komt gewoon omdat de chemo de aanmaak 2 jaar heeft verhinderd.
We hebben de dag leuk kunnen afsluiten in Planckendael, waar we Kai-Mook nog eens konden groeten, want nu ze niet meer in Antwerpen zit, missen we ze wel. Ondanks dat de beloofde zon van Sabine Hagedoren er toch niet was, hebben de kinderen alle parcours en speeltuinen gedaan. Tenslotte hebben we ons kunnen warmen aan een vuurtje en dat heeft ook wel z'n charme.
Eindelijk hier een verslag van ons reisje naar Lanzarote. We hebben op zich pech en geluk gehad met het weer: pech want de laatste 10 jaar hadden ze geen regen gezien tijdens de herfstvakantie, geluk want het waren maar een paar druppeltjes bij ons en de rest van het eiland heeft storm gehad. Bovendien bleef de temperatuur altijd tussen de 25 en 31 graden, dus kou hebben we zeker niet gehad.
Julie en Sten (iets minder door zijn gips) hebben zich kunnen laten gaan in het Aquapark. Gelukkig was er ook een voetbalveldje, waar Sten vele uren heeft doorgebracht.
Tenslotte heeft Julie de week afgesloten met de uitspraak van het jaar ... wetende dat Sten in het gips lag, papa met een ontsteking zit in zijn voet (teveel gaan lopen in de hoop niet teveel bij te komen met de all-inclusive) en mama een hoofdtletsel heeft (een ongeluk in het aquapark) ... 'dat is nu wel raar, hé. Ik ben twee jaar ziek geweest en nu ben ik de enige normaal hier ' Een waarheid als een koe en ik ben superblij dat zij nu diegene is die nergens last van heeft, hier alleen door doet mijn hoofd al minder pijn
Even een kort berichtje om te laten weten dat alles OK is met Julie en Sten. Ze hebben een fantatische vakantie achter de rug in Lanzarote en hebben een leuk kleurtje gekregen.
Een verslag volgt nog hoor, maar mama heeft een accidentje gehad in het aquapark in Lanzarote met een gekneusde schedel en binnenoor als gevolg . Ze heeft nog teveel last om een uitgebreid verslag te maken. Straks terug naar de dokter, want het betert maar niet .
% 
