Het is al even geleden, maar onze laptop heeft het begeven en op een Ipad een heel bericht typen ... daar begin ik niet aan.
Julie heeft de krokusvakantie afgesloten met een dansoptreden en het behalen van haar 200 meter zwembrevet. Ze heeft er enorm van genoten en dan genieten wij ook mee. Een hele week dansen had natuurlijk wel een invloed op haar spierpijn, maar het was wel onder controle. De oefeningen van de kiné beginnen hun vruchten af te werpen. Het is nog niet in orde uiteraard, maar ze heeft toch al geen pijnstillers meer gevraagd.
De laatste tijd merken we ook dat Julie niet goed in haar vel zit: iedereen is tegen haar. Ze is zeer prikkelbaar en ontploft regelmatig heel emotioneel. Als we er naar vragen dat kan ze dit niet verwoorden. We vermoeden dat de aankomende beenmergpunctie in combinatie met haar zieke peter er wel voor iets zal tussen zitten, dus laten we haar af en toe stoom afblazen ... maar gemakkelijk is het niet. Zeker niet voor Sten, want die kan dit helemaal niet plaatsten en strooit dan nog extra zout in de wonden. pfff
Controle Vandaag is Julie op controle geweest in Antwerpen en het resultaat was uitstekend! De dokter heeft ook haar wratjes bevrozen, want deze waren nog steeds niet weg (ondanks de zinkbehandeling). We hebben ook meegegeven dat Julie veel last heeft van hoofdpijn en gewrichtspijn, maar daar is spijtig genoeg niet veel aan te doen. De kiné brengt in ieder geval nog geen vermindering van de pijn in haar benen en rug, maar ja we zijn dan ook nog maar een week verder.
Carnaval Vorige week heeft Julie zich goed geamuseerd op het carnavalsfeest op school. Als een echte bruid liep ze sierlijk over de speelplaats en kreeg veel 'ooh' en 'aah' te horen. Ze glunderde. Ook Sten mocht meevieren en is als een 'rode duivel' gegaan en dat vond hij heel cool.
Verdriet Eergisteren hebben we moeten vertellen aan Julie dat haar peter hervallen is van lymfenklierkanker. De angst in haar ogen sprak boekdelen. Ze was dan ook enorm verdrietig en is vooral bang dat het niet goed gaat aflopen. Om haar te kalmeren zijn we op zoek gegaan naar hoe we 'don marco' (zo noemt ze haar peter) kunnen helpen met oa tekeningen, gedichtjes en verhaaltjes schrijven en ... ze wil haar knuffel 'chemokasper' geven, want ze heeft die zelf niet meer nodig!
Kids Julie blijft behoorlijk veel pijn hebben aan haar onderrug. Ze gaat dikwijls met een pijnstiller slapen, omdat ze er niet van kan slapen ... en als Julie een pilletje vraagt zegt dat al iets. Door omstandigheden start ze pas morgen met haar kiné, dus al onze hoop is daarop gericht. Hopelijk komt dit niet door al dat skiën, want als ze dat niet meer mag doen, vrees ik voor een hysterische reactie. Zondag heeft ze er in ieder geval weer van genoten en ook Sten heeft de smaak te pakken.
Vandaag had Sten al carnaval op school en hij is weer als Mario Bross gegaan. Toen hij zichzelf in de spiegel zag met een snor, vond hij het plotseling niet meer leuk, maar eens in 't school vond hij het super plezant. Vrijdag is het aan Julie en dan mag Sten ook verkleed naar school.
Wereld-kanker-dag De maandag was het wereld kankerdag, maar ik heb eerder het gevoel dat het een kankerweek is aan het worden. Deze week vernomen dat een lotgenootje niet meer verder geholpen kan worden, vandaag gehoord dat mijn lieve tante borstkanker heeft en morgen moet Julie haar peter terug onder de scan omdat ze vrezen dat hij is hervallen. Ik moet me al heel dag sterk houden, want ik wil niet dat Julie dit allemaal weet. Gelukkig kreeg ik vandaag ook wel het bericht dat een ander lotgenootje wel een bevestiging kreeg dat alles nog prima is, waardoor ik toch terug een beetje hoop kreeg. Pfff
Donderdag hebben we vastgesteld dat Sten wormpjes had. Op zich geen probleem, want met 1pilletje is dat opgelost. Nadeel is dat iedereen van het gezin zo'n pilletje moet nemen. Daar had Julie geen rekening mee gehouden. Julie ging helemaal uit haar dak: ik heb al twee jaar pillen moeten nemen ... Ik kan dat niet meer ... Ik wil dit niet!!!!!!! Uiteindelijk hebben we haar kunnen overtuigen, maar daar bleef het niet bij. Toen ze ging slapen begon ze plotseling heel hard 'bijna panisch' te huilen. Ze had ongelooflijk veel schrik dat ze ook wormen zou krijgen. Ze dacht dat ze dan naar Leuven moest en was ontroostbaar. Het dutske!! Ze is uiteindelijk toch in slaap gevallen en de volgende ochtend heeft ze er niets meer van gezegd. Sten vond het daarentegen helemaal niet erg en maakte er zelfs grapjes over: hihi als ik nu een scheetje laat vliegen die wormen in de lucht ... En toen was de toon gezet en sloeg de fantasie van de jongens in huis op hol
