Vanmorgen wou Julie al naar school vertrekken en toen Sten dat hoorde, wou hij mee. Ik mocht niet mee, want Julie moest hem naar de klas brengen. Stiekem ben ik hen gevolgd en het is blijkbaar super gegaan (ik had mijn spionnen ingezet). Superfier waren ze allebei en wij eigenlijk ook wel.
Daarstraks is Julie thuisgekomen met pijn in haar rechterheup. Ze is goed gaan slapen, maar stond na een half uur terug bij ons, omdat ze teveel pijn had. We hebben het ingesmeerd met een goede zalf (pijnstiller wou ze niet, dus dat wil zeggen dat de pijnlijk houdbaar is) en hopelijk heeft ze een rustige nacht. Ze heeft gisteren wel heel zot gedaan op de trampoline bij tante Katrien, dus hopelijk is dit daar het gevolg van.
Van ons mag het alle dagen zo onweren: wij hebben geen druppel gezien! Wat heerlijk een hele dag zon!
's Morgens lekker luilakken en 's middags naar tante Katrien, samen met bonni en bompi. Julie was zoals gewoonlijk niet weg te slaan van de trampoline. De jongens hebben vooral gevoetbald (mini en maxi) en dan heeft Julie eerst tante Katrien, dan mama en dan bonni in beslag genomen met gezelschapspelletjes. Een middagje samen met familie, meer moet dat niet zijn.
De dames hebben tot 7u30 geslapen, dus dat viel goed mee. Na een heerlijke badje, zijn de meisjes naar de opening van 'het steen' geweest in Antwerpen, terwijl de jongens zijn gaan zwemmen. Het Steen kreeg vandaag officieel een nieuwe bestemming namelijk 'het steen der wijzen' voor kinderen vanaf 6 jaar. Het beginthema is water. Ze zijn in een duikboot geweest, in een speciaal voetbad (een getransformeerde aanhangwagen), een workschop rond water en wetenschap, ...
In de namiddag zijn we Planckendael onveilig gaan maken.
De dag hebben we afgesloten bij Myra thuis, met heerlijke macaroni en een ijsje met verse aardbeien, die Sten samen met Tom heeft klaargemaakt.
De meisjes tellen nu af naar het kamp en het volgende logeerpartijtje is al gepland in de zomer!
Vandaag was het eindelijk zover: Myra komt logeren. De verlegenheid was snel over en de meisjes zijn onmiddellijk in Julie haar kamer gaan spelen.
In de namiddag zijn we naar de speeltuin geweest, terwijl Sten met z'n kameraad naar een andere ging. Ze hebben geen 5 min stil gezeten en waren dus moe. Papa heeft toen voor muilezel gespeeld en de twee dames vervoerd. Christophe heeft heel de middag 'zottekes' gedaan en dat heeft Myra geweten, want ze fluisterde tegen Julie: jij hebt een rare papa.
Na het avondeten was iedereen uitgeteld, maar een dessertje kon er nog wel in.
Vandaag zijn we samen met Bas (dikke vriend van Julie), en zijn gevolg naar de Beekse Bergen geweest. Het zonneke was van de partij, dus de dag was al geslaagd.
Een autosafari, een bootsafari, een wandelsafari .... en een kanosafari. Vandaag kon je uitzonderlijk met de kano tussen de dieren. Dat was een meevaller, want dit wisten wij niet. Het was een zalige dag met zeer fijn gezelschap, daar zullen we nog lang van nagenieten.
Julie heeft vandaag kei goed geholpen met poetsen (onze poetsvrouw komt op donderdag en morgen is het feestdag). Ze heeft alle slaapkamers en de gang gepoetst en ervoor gezorgd dat alles veel sneller klaar was.
Daarna zijn we heerlijk in de straat gaan spelen, want EINDELIJK was het niet aan het regenen op een woensdagnamiddag. Gezellig touwtje springen met de buurmeisjes en Sten natuurlijk voetballen/basketten.
Toen hebben ze ook 'ongelukje' gespeeld, waarbij een kruk voor de nodige animatie heeft gezorgd. Spijtig genoeg heeft de kruk ook voor echte gewonden gezorgd en heeft Julie nu een blauw oog. Ben eens benieuwd hoe dat het er morgen gaat uit zien.
Al dat spelen heeft er voor gezorgd dat Julie doodop was en om 19u30 spontaan kwam vragen om te gaan slapen. Iets dat ze maar heel zelden doet, dus ze is diep gegaan.
Ondertussen is ze ook wilde plannen aan het maken, want vrijdag komt Myra logeren!!!! Ze is echt aan het aftellen
Vandaag hebben de kids genoten van papa zijn aanwezigheid. Ravotten in de zetel en heerlijk wakker worden bij papa na een middagdutje. Wat kan het leven toch simpel zijn.
We zijn vandaag ook naar de opendeurdag geweest van de middelbare zeevaartschool, zodat Julie en Sten zich een beter beeld konden vormen van het 'varen'. Er waren allerlei demonstraties, waarbij het in het water springen met reddingspak voor sensatie zorgden.
Terwijl Sten en papa zijn gaan zwemmen, hebben mama en Julie lekker lui geweest in pyama.
In de namiddag wou Julie mee naar een babyborrel zonder baby (de peter van mama gaf een borrel voor het kleinkind dat in Australië was geboren), terwijl papa een halve marathon ging lopen en Sten naar een verjaardagsfeestje ging.
Julie heeft enorm genoten van alle aandacht en flink geholpen: opdienen, afwassen, kleine kindjes entertainen. Ook haar radslagkunstjes werden met veel enthousiasme onthaald, waardoor ze meer op haar handen heeft gestaan dan op haar voeten.
De dag werd in schoonheid afgesloten, want ook papa en Sten zijn nog afgezakt, naar het ondertussen baby-etentje Het was super gezellig en iedereen heeft genoten van het samenzijn. Een dag die we niet snel zullen vergeten.
Vandaag stond de volgende bloedcontrole op het programma. Het nemen van het bloed ging moeizaam, ze hebben tweemaal een vingerprik moeten doen en dan hadden ze eigenlijk nog te weinig. Gelukkig is met hulp van de verpleegster en het labo er toch een resultaat verkregen: alles is goed! Julie ging vandaag naar de kinderboerderij dus we moesten op tijd zijn voor de bus. Toen de dokter er nog niet was om 8u45, heeft de verpleegster de assistente opgebeld van op de kinderafdeling. Die was er onmiddellijk, zodat Julie goedgekeurd naar de kinderboerderij kon.
Op de kinderboerderij heeft Julie een konijntje geaaid, wat voor haar een hele prestatie is, want ze heeft schrik van elk dier! Ze was dus ook supertrots (en wij ook).
De buikpijn is gelukkig weg, maar ondertussen heeft Sten keelpijn en veel snot, dus hopelijk krijgt ze dat niet over.
Julie is de laatste weken helemaal in de ban van radslag. Uren heeft ze geoefend en nu kan ze het perfect uitvoeren. Haar beste vriendin Rica kan dit echter met één hand, dus dat was de volgende uitdaging. En ja hoor, toen ik haar ging halen van de school, kwam ze fier vertellen dat het gelukt was ... radslag met één hand. Ben benieuwd wat de volgende uitdaging wordt ... geen handen
De laatste twee nachten heeft Julie last van buikpijn. Ook vanmorgen heeft ze nog dikwijls naar toilet moeten gaan, maar vanmiddag was het over. Gelukkig maar want er stond een zoo-bezoek op het programma, waar we natuurlijk weer naar onze zeeleeuwvrienden zijn geweest. We zijn ook het pasgeboren rendiertje gaan bewonderen en veel andere.
Daarna zijn bonni en bompi op bezoek geweest, die alle aandacht hebben moeten geven aan hun kleinkinderen: samen huiswerk maken, samen gezelschapspellekes spelen, samen zwaardvechten op de Wii, samen winkeltje spelen, samen dansen ... ja de kleinkinderen houden ze jong
Julie en Sten hebben er enorm van genoten en zijn onmiddellijk in slaap gevallen. Hopelijk nu een nachtje zonder buikpijn!
Lezen is voor Julie altijd een opgave geweest en daarom waren we ook blij verrast dat ze spontaan vroeg of ze mocht lezen. Gisteren hadden we een paar leuke verhaaltjes gelezen en ze heeft duidelijk de smaak te pakken.
We moeten dikwijls voor haar strips voorlezen, maar dat is zo lastig, dus proberen we haar te stimuleren door steeds naar die strips te verwijzen: 'wat zou het leuk zijn mocht je een strip in je bed kunnen lezen' enzo. Toevallig vond Christophe vandaag een strip van Suske en Wiske voor beginnende lezers en ze was dolblij. Hopelijk heeft ze nu een klik gemaakt en blijft ze het leuk vinden, want die dagelijkse strijd is zo vermoeiend (maar het moet echt, want ze blijft op leesniveau 1 steken).
Gisteren en vandaag hebben we vooral genoten van de zon: zoo-bezoek, spelen in de straat, naar de speeltuin ... gewoon genieten. Gelukkig had Julie niet veel last van haar ruggeprik. 's Avonds heeft ze wel wat hoofdpijn en rugpijn, maar gezien de omstandigheden valt dit heel goed mee.
Vandaag is het internationale dag van Make-A-Wish. Dankzij hen heeft Julie (en wij) de dag van haar leven gehad. Eerst met het vliegtuig naar Frankrijk, waarbij we heel de landing in de cockpit hebben gezeten en dan naar de orka's. Die dag straalde ze gewoon enorm tijdens de orka-training. Wij hebben vandaag nog eens nagenoten.
Vandaag was het lentepoets in onze straat en iedereen heeft goed geholpen. Julie had totaal geen last meer van haar ruggeprik en heeft heel de dag alles gegeven. Ook Sten was in zijn nopjes omdat hij eindelijk met water mocht spelen.
Op de middag stond er plotseling een verhuiswagen in de straat: er kwamen nieuwe buren wonen. Oei wat nu, want er stond een tent in het midden van de straat: geen nood met de tent in de lucht kon de vrachtwagen eronder. De mannen hebben dan maar ineens mee helpen verhuizen, zodat het allemaal wat sneller verliep. Deze buren voelden zich onmiddellijk thuis in onze straat ... dat wordt een gezellige zomer!
Julie kwam doodmoe thuis van een dag school. Ze hebben deze week over het verkeer geleerd en de politie is vandaag een fietsparcour komen begeleiden. Ze vond het supertof en ook na 't school heeft ze verder gefietst op het pleintje. Nu is ze natuurlijk doodmoe, met hoofdpijn als gevolg. Gelukkig is de rugpijn uitgebleven vandaag, want gisteren is ze nog met een pijnstiller moeten gaan slapen.
Ze moeten nu 4 dagen niet naar school, zodat ze even kunnen recuperen!
Vanmorgen om 8u30 begon de dag zeer verrassend: papa stond plotseling voor de deur. Hij had een dag verlof genomen om mee naar Leuven te kunnen gaan: de laatste LP, dat moest gevierd worden. Julie was door het dolle heen en supercontent (en mama ook, dan moest ze dit vandaag niet alleen aan).
Om 10u eerst nog extra antistoffen, zodat haar weerstand er op vooruit kan gaan en dan was het weer wachten geblazen. Gelukkig had papa de Ipad bij ... en is er iets gezelliger dan samen te 'ipadden'? Ook het bed heeft voor de nodige afleiding gezorgd
Het was ook wel een blij weerzien met Alissa (vriendinnetje van Villa Rozenrood) en verpleger Raf van de afdeling (Julie heeft altijd een boontje voor Raf gehad en gaat ook mee op oncokamp). Julie wou ook verpleegster Lieve in de bloemetjes zetten, want die was morgen jarig. Toch leuk dat je met een klein gebaar iemand super gelukkig kan maken.
Om 15u was het dan eindelijk zover. Julie had behoorlijk veel schrik, ondanks het feit dat we beloofd hadden dat het zonder masker mocht. Ze hebben haar gewoon wat extra verdoofd en ze heeft het super gedaan. Oef gedaan met die stomme lumbale puncties. Het was telkens een beproeving voor ons allemaal. Een volgende mijlpaal is genomen en hop naar de volgende : 31 mei en 7 juni de laatste baxters!!
Het was nog wel een lange rit naar huis met de files, waardoor we Sten later zijn gaan ophalen bij een schoolkameraad. Niet dat hij dat erg vond, want hij wou nog niet naar huis. Thuis aangekomen was hij ook wel heel blij en heeft staan zingen: het laaste spuitje, het laatste spuitje
Bij Julie begint de spanning te stijgen voor haar laatste lumbale punctie. Ze ziet er enorm tegen op, maar is wel blij dat het dan voorbij is. Sten voelt de spanning ook, want hij vraagt altijd wanneer Julie haar laatste spuit moet hebben. Hij is erg bezorgd om haar, ook al laat hij dat niet altijd blijken
Ondertussen is mama op haar werk een campagne aan het voorbereiden in samenwerking met het rode kruis voor stamceldonatie, gekoppeld aan een bloedinzameling. In totaal werken er 1700 werknemers, dus het zou toch moeten lukken om 100 donors te vinden, niet? Voor zij die nog geen donor zijn, kijk snel op www.stamceldonatie.be en doe vandaag eens iets levensbelangrijk!
Vanmorgen is mama met de kids naar de Zoo geweest, zodat papa zich mentaal kon voorbereiden op de 10 miles. Het was superleuk, want we hebben naar de zeeleeuwen geweest, waar we achteraf een privé-uitleg kregen van de verzorgster, omdat Julie en Sten maar vragen bleven stellen en toen Julie haar verhaal vertelde van de orka's, was de verzorgster zo ontroerd ...) en naar de baby-dromedaris gaan kijken.
Bij het binnenkomen hadden we ook een foto laten trekken aan de ingang, net zoals vorig jaar. Amai wat een verschil ....
Vanmiddag zijn we gaan supporteren voor papa, want die is mee gaan lopen met de 10 miles van Antwerpen. Hij heeft goed gelopen, maar weet morgen pas zijn officiële tijd. Julie en Sten waren in ieder geval superfier dat hij een medaille had.
Vrijdagavond zijn bonni en bompi komen babysitten, terwijl mama en papa even op adem konden komen.
Vandaag is Sten nog eens gaan zwemmen met Christophe, terwijl de dames zijn gaan shoppen. Julie die blijft maar groeien, dus we zijn weer aan een volgende garderobe toe. Thuis aangekomen heeft ze een modeshow gegeven en serieus met haar poep geschud.
Ben eens benieuwd hoe dat het er morgen gaat uit zien.
