Vanmorgen is mama met de kids naar de Zoo geweest, zodat papa zich mentaal kon voorbereiden op de 10 miles. Het was superleuk, want we hebben naar de zeeleeuwen geweest, waar we achteraf een privé-uitleg kregen van de verzorgster, omdat Julie en Sten maar vragen bleven stellen en toen Julie haar verhaal vertelde van de orka's, was de verzorgster zo ontroerd ...) en naar de baby-dromedaris gaan kijken.
Bij het binnenkomen hadden we ook een foto laten trekken aan de ingang, net zoals vorig jaar. Amai wat een verschil ....
Vanmiddag zijn we gaan supporteren voor papa, want die is mee gaan lopen met de 10 miles van Antwerpen. Hij heeft goed gelopen, maar weet morgen pas zijn officiële tijd. Julie en Sten waren in ieder geval superfier dat hij een medaille had.
Vrijdagavond zijn bonni en bompi komen babysitten, terwijl mama en papa even op adem konden komen.
Vandaag is Sten nog eens gaan zwemmen met Christophe, terwijl de dames zijn gaan shoppen. Julie die blijft maar groeien, dus we zijn weer aan een volgende garderobe toe. Thuis aangekomen heeft ze een modeshow gegeven en serieus met haar poep geschud.
De woensdagmiddag heeft duidelijk deugd gedaan, want de batterijen zijn terug opgeladen. Zowel Julie als Sten vinden het geweldig fijn dat de school terug is begonnen en genieten met volle teugen.
Julie heeft nog altijd een beetje last van haar voet, maar niet dat het haar belet, want ze blijft haar energieke zelf.
Gisteren zijn we op zoek geweest naar een kapper voor Sten, maar bij de ene moesten we heel lang aanschuiven en bij de andere wou Sten niet binnen. Toen kregen we het voorstel van onze buurman dat hij wel kapper wou zijn en zo gezegd zo gedaan.
Vanmiddag zijn we mee gaan vieren op het werk van tante Katrien (bejaardentehuis bestond 15 jaar). Er was een mobiele kinderboerderij op bezoek. Julie had wel wat overtuigingskracht nodig om bij de beestje te gaan, want ze heeft van bijna elk dier bang. Uiteindelijk heeft tante Katrien haar kunnen overtuigen om even het ezeltje te strelen. Een hele overwinning. Als beloning kreeg ze dan ook een paar paaseitjes van de paashaas.
Ondertussen heeft Julie nog steeds veel pijn aan haar voet. Ze heeft gisteren haar voet omgeslagen in de speeltuin. Aan haar voet is echter niets te zien (niet dik, niet blauw), dus hopelijk gaat het met de nodige zalf over.
Vandaag zijn de kids naar bomma en bompa geweest en dat vinden ze altijd geweldig! Het was een heel gevulde dag: met de tram op stap, ijsje eten, schilderen, naar de speeltuin ... het is dus overduidelijk dat ze heel moe zijn.
Dit heeft als gevolg dat Julie weer veel hoofdpijn en buikpijn heeft. Meestal lost een goede nachtrust dit op!!! Met Sten gaat het ondertussen al beter, want die heeft geen hoofdpijn meer, maar nog wel snot. Hopelijk kan hij maandag gezond naar school (om dan waarschijnlijk gewoon terug met een snotneus thuis te komen )
Vandaag kwam Kaatje, nichtje, op bezoek. Daar het weer ging regenen zijn we de binnenspeeltuin 'den deugeniet onveilig gaan maken. Iedereen heeft zich goed kunnen uitleven, terwijl mama heerlijk in haar boek kon lezen.
Terug thuis vonden we heel leuke post voor Julie. Het oncokamp gaat de laatste week van juni door in de 'Duinse Polders' in Blankenberge en het thema is 'Erwazeens'. Julie is al helemaal in sprookjesstemming en heeft al wilde plannen om samen met haar vriendinnetje Myra op de kamer te doen. Het inschrijvingsformulier is al op de post, want Julie wil dit voor geen geld van de wereld missen. Dankzij de appelverkoop in de scholen, sponsort de Stichting Kom op tegen Kanker dit kamp, zodat de kankerpatiëntjes er ook eens tussenuit kunnen. Fantatisch!!
Uiteraard zijn we tussen de buien door op het pleintje gaan spelen, om daarna paaskoeken te versieren en natuurlijk op te eten. Daarna heeft Julie haar Nailstudio geopend en ook Sten wou klant zijn.
Vandaag zijn we naar de dokter geweest: Julie had sowieso een bloedcontrole op het programma staan en de laatste dagen kloeg ze ook van hoofdpijn en pijn in haar kuit/knie. Het bloedresultaat was prima en na een grondig onderzoek van de kinderarts bleek er ook niets ernstig te zijn met haar hoofd en ledematen. Waarschijnlijk nog een gevolg van de intensieve skiweek. Het mag uiteraard niet erger worden, maar de dokter heeft ons gerustgesteld.
Ook Sten heeft al een heel week hoofdpijn en veel snot. We vermoedden dat hij een sinusontsteking had en dat werd inderdaad bevestigd door de dokter, dus met de nodige medicatie komt dat ook weer goed.
Dankzij het geweldige weer stond er een cinemabezoekje op het programma deze middag: Plop wordt kabourterkoning. Ze hebben er allebei van genoten, ook al vonden ze het soms spannend (plotseling zaten ze allebei om mama haar schoot )
en speciaal voor tante Katrien: het leven begint na 40 zeggen ze, dus geef er een lap op - Gelukkige verjaardag!!!!!
Superfier zijn we op onze meid. Ze heeft haar eerste ster gehaald bij de franse skischool (en tweede is in het vizier). Bij de uitreiking van de diploma moest mama toch een traantje wegpinken. Ongelooflijk dat ze kracht heeft gehad om heel de week als een zotte te skiën. Ze wist van geen ophouden.
De laatste dag hebben we Sten ook meegenomen op de berg. Hij vond het superleuk tussen de benen van papa, maar als hij door had dat hij alleen aan het skiën was, ging het hem toch allemaal wat te snel. Op dat gebied is hij toch een helemaal anders dan zijn zus, die vloog al op haar twee jaar van de berg en het kon niet snel genoeg gaan.
Op de terugweg hebben we traditioneel een tussenstop gemaakt bij onze familie in de Ardennen. De kids hebben samen met Felicitas het huis in paasstemming gebracht en alles versierd. De verrassing was dan ook groot toen we naar buiten gingen, want de paashaas was langsgeweest. Het was duidelijk de eerste stop van de paashaas, want hij was zeer gul geweest. Na een superleuke middag zijn we dan verder huiswaarts gereden, waar we allemaal in onze eigen bedje konden slapen. Spijtig genoeg zijn we wel ons fototoestel daar vergeten, dus kunnen we jullie niet laten meegenieten.
We hebben deze vakantie echt al alles gehad: zon, mist, sneeuw en spijtig genoeg ook regen in het dal. Gelukkig had het vannacht ook goed gesneeuwd, zodat alles terug wit was en we in een heerlijke zonnetje konden gaan skiën.
Als het aan Julie lag zou ze heel de dag skiën, na haar lessen wil ze altijd met ons nog de berg op. Zalig om haar zo te zien genieten. Dat de kinderen zich hier thuis voelen, is duidelijk, want ze doen alsof ze thuis zijn.
Skiën met ons gezinneke hebben we nog nooit gedaan, dus het is best speciaal hier in de bergen te zijn met ons viertjes. In het begin was Sten nog te klein en voirg jaar dan was Julie te ziek. Wij genieten in ieder geval ten top, ook al is de sneeuw niet meer optimaal en de hotelkamer te klein ...
Wonder boven wonder lukt het Julie om zowel in de voormiddag als in de namiddag de skilessen te volgen. Ze vindt het super en is kei gemotiveerd (allez toch volgens de ski-juf). Zelfs na de les is ze niet te houden en wil ze ook nog met ons op de piste.
Ook Sten is in zijn nopjes. Hij voelt zich goed in zijn groepje, met zijn monitor Mike en gaat altijd zonder problemen mee naar de 'Jardin de Neige'. Hij heeft zijn eerste skilessen gehad en vond het ook heel leuk.
's Avonds is er ook steeds animatie voor de kinderen, zodat ze zich geen minuut vervelen.
De komende dagen voorspellen ze niet te best weer, maar zolang de kids zich maar amuseren, dan zijn wij al blij.
Vandaag heeft Julie beperkt last gehad van de chemo: eerder stijfheid dan pijn. Ze is nu wel helemaal opgedraaid, omdat we op vakantie vertrekken. Ook Sten is zenuwachtig, want hij is nog nooit gaan skiën en weet dus niet wat hem te wachten staat.
Sten heeft zich zelf in ieder geval een stoere ski-look gegeven. Hij heeft zelf een stuk van zijn haar geknipt. Vooraan is er een hele hap uit, maar met wat gel, kunnen we er nog iets van maken. Gelukkig moet hij in Frankrijk toch meestal een helm dragen
Het ging vandaag opvallend vlotjes op de dagzaal (dat is om het goed te maken voor vorige week denk ik). Julie was onmiddellijk goedgekeurd door de dokter voor de behandeling, zodat we konden starten met de chemo en daarna imuunglobine (voor haar weerstand). Ze hebben nu preventief iets gegeven tegen een allergische reactie en het heeft gewerkt, want Julie had geen last, zodat ze rustig op de computer kon spelen.
Vandaag had ze ook les bij haar ziekenhuisjuf Agnes. Het was zweten en zwoegen, want haar juf Sigrid had moeilijke werkjes meegegeven. Daarna ook nog lezen en dan zat de les er al op.
Vanmorgen heeft ze ook haar laatste cortisonepilletje ingenomen. Gelukkig want haar vreetbuien hebben hun toppunt bereikt. We moesten echt de wekker om het half uur zetten of ze zou heel de dag eten (tijdens zo'n half uur vraagt ze dan 10 keer 'mag ik nu al iets'?) Dit betekent ook het einde van de voorlaatste kuur. Nog 1 lumbale punctie en 2 baxters en dan zijn we daar hopelijk voor altijd vanaf.
Ondertussen heeft ze wel spierpijn gekregen in haar benen en heup, waardoor ze op de geplande hiphop-avond in de school, na 5 minuten is moeten stoppen. Ze vond het gelukkig wel fijn om gewoon naar de andere te kijken. De chemo en de moeilijke nachten beginnen hun tol te eisen (en niet alleen bij haar ). Hopelijk kan ze vannacht goed slapen en is ze klaar voor de laatste dag school voor de vakantie.
Vandaag had Julie haar laatste franse les van dit schooljaar. Ze is altijd zeer graag gegaan en volgens de juf zo leergierig en enthousiast. Ze glunderde dan ook toen ze thuis kwam met een heus diploma.
Vanmiddag zijn we letterlijk en figuurlijk Kai-Mook gaan uitwuiven in de Zoo (de olifanten vertrekken zondag naar Planckendael). Het zal raar zijn, want soms gaan we enkel naar de zoo voor de olifanten en de speeltuin. Zeker toen Julie niet naar school mocht, ben ik heel vaak met haar naar de zoo geweest en hebben we uren gespendeerd bij de Kai-Mook en haar tantes.
De zon was weer van de partij en de zoo was al helemaal in paas- en lentestemming. In de zoo zijn we dan ook nog klasgenootjes van Julie tegengekomen, dus de dag kon niet meer stuk.
Ondertussen wil Julie wel constant eten, wat wel voor discussie zorgt, want ze kan niet blijven eten, maar ja hoe zou je zelf zijn als je heel de tijd honger lijkt te hebben.
Voorlopig blijft de pijn weg, dus daar kunnen we alleen maar blij om zijn. De cortisone begint wel zijn effect te hebben: veel eten, heel aanhankelijk, ... Ook haar emoties heeft ze niet echt onder controle: de ene moment heeft ze de slappe lach, de andere is ze verdrietig, kwaad, gefrustreerd, ... nog 3 pilletjes te gaan.
Gisteren zijn we de verjaardag gaan vieren van Bonni. Er heerste een zomersfeestje, dus de petanque-ballen werden bovengehaald.
Ook Sten was in de wolken, want hij heeft nog een laat verjaardagscadeau gekregen (late postlevering). Hij is dol op zijn grote bowlingset en heeft als een echte een strike gegooid. Dat beloven nog leuke middagen te worden in onze straat.
Voorlopig vallen de gevolgen van de chemo en de cortisone mee. Julie is iets prikkelbaarder, maar het is nog onder controle. Ze is enkel wat aanhankelijker geworden, wat het afscheid op school en in bed iets moeilijker maakt. Gelukkig blijft de pijn, buiten af en toe een steekje, weg.
Vandaag zijn we afgezakt naar Tielt om mee te gaan lopen met de 12u jogging voor Kom op tegen Kanker.
Eerst zijn we bij Guust gaan supporteren op de voetbal. Hij heeft goed gespeeld en is een specialist in de tackle. Ondertussen hebben Julie en Sten ook aan het badmintonnen geweest in een heerlijke zonnetje.
Na een heerlijke spaghetti zijn we dan gaan lopen op de piste. Julie heeft maar liefst 1200 meter gelopen en Sten 800 meter (met de nodige hulp) en dat verdiende een diploma + medaille.
Daarna had iedereen nog genoeg energie om in de tuin te spelen, want het was precies zomer.
Gelukkig heeft ze 's nachts geen last gehad van al die inspanningen, want we vreesde er wel wat voor met de chemo van donderdag. Hopelijk blijft dit zo.
Wat een heerlijk weertje: de eerste bbq van het jaar in onze straat is een feit! Julie en Sten hebben er duidelijk van genoten. Julie was wel heel moe en vroeg zelf om te gaan slapen! Ze was dus snel in dromenland.
Vandaag naar Leuven voor een baxter met chemo en we hebben moeten wachten en wachten en ... Na 3u kregen we eindelijk een dokter te zien, die groen licht gaf voor de chemo en half uur later waren we al terug onderweg naar huis. Julie heeft zich voortreffelijk gedragen en lief gespeeld met Alissa (meisje van 2 jaar dat we hebben leren kennen in Villa Rozerood).
We waren net op tijd thuis om Sten af te halen van 't school en om Julie mee te laten doen aan de naschoolse sportactiviteit. Deze week stond er hip-hop op het programma en Julie keek er al heel de dag naar uit. Toen ik haar na een uurtje kwam halen, zat ze echter verdrietig op de bank naast de juf. Blijkbaar was de hiphop-juf (externe) niet komen opdagen en Julie was zeer teleurgesteld, vooral wetende dat terwijl ze daar maar in de nabewaking zat te zitten, Sten gezellig op het pleintje was aan het spelen. Ik had zo met haar te doen Gelukkig was er nog voldoende tijd om nog naar het pleintje te gaan en tenslotte hebben we ook gepicknickt in de straat met een croque uit het vuistje. Na het eten heeft ze nog een heel optreden gedaan voor de buren, met zang en dans, zodat ze weer straalde
We zijn vandaag ook begonnen met een nieuwe cortisoneweek, dus we zetten ons weer schrap voor een stevige week met veel emoties. Gelukkig is papa morgen terug uit Vlissingen, zodat we de aandacht wat kunnen verdelen tussen de kids, want in zo'n week vraagt Julie extra aandacht, omdat ze met zichzelf geen blijf weet. Op hoop van zegen ....
)
stond er een cinemabezoekje op het programma deze middag: Plop wordt kabourterkoning. Ze hebben er allebei van genoten, ook al vonden ze het soms spannend (plotseling zaten ze allebei om mama haar schoot 
Het ging vandaag opvallend vlotjes op de dagzaal (dat is om het goed te maken voor vorige week denk ik). Julie was onmiddellijk goedgekeurd door de dokter voor de behandeling, zodat we konden starten met de chemo en daarna imuunglobine (voor haar weerstand). Ze hebben nu preventief iets gegeven tegen een allergische reactie en het heeft gewerkt, want Julie had geen last, zodat ze rustig op de computer kon spelen.
Gelukkig was er nog voldoende tijd om nog naar het pleintje te gaan en tenslotte hebben we ook gepicknickt in de straat met een croque uit het vuistje. Na het eten heeft ze nog een heel optreden gedaan voor de buren, met zang en dans, zodat ze weer straalde 
