Vannacht is Julie twee keer wakker geworden van de buikkrampen, gelukkig verzacht een warm kersenpitkussen altijd de pijn en kan ze de slaap terug vatten.
Gisterenavond liet de juf van Julie weten dat er verschillende kinderen in de klas (en aangrensende klas) plotseling moesten overgeven, waarschijnlijk dus buikgriep. Niet de moment om Julie naar school te sturen, dus is ze vandaag bij bompi gaan spelen
Vanmorgen heeft ze voor de eerste keer kunnen ontbijten zonder pijnstiller, dus hopelijk blijft dit zo, want donderdag staat de volgende chemo al op het programma
Vannacht is Julie 3 keer wakker geweest van de buikkrampen en de pijn aan de kaken. Na een pijnstiller vanmorgen heeft ze toch een beetje kunnen eten.
Ze wou absoluut naar school, dus is papa op de middag nog een pijnstiller gaan geven, zodat ze min of meer normaal kon lunchen. Gisteren had Julie en mama in ieder geval vanillepudding gemaakt om mee naar school te nemen, zodat ze zeker iets kon eten. Ze heeft ook nog één boterhammetje kunnen eten
Terug van school was ze heel moe, wat het avondeten natuurlijk niet bevorderde: pijn en moe!! Nu een pijnstiller, een badje en bed in zodat het morgen hopelijk beter gaat, want zowel mama als papa moeten werken.
Naast de buikkrampen heeft Julie nu ook last van haar spieren. Vooral tijdens het eten heeft ze hier het meeste last van, want haar kaken doen pijn, vooral tijdens het kauwen. Ze heeft wel een rustige nacht gehad, dus haar humeur zit wel goed.
Bovendien is eten ook niet meer zo gemakkelijk, want er zit een zeer losse tand onderaan, die er waarschijnlijk vandaag zal uitvallen. Ze vindt het spannend en beangstigend tegerlijktijd: ze wil er vanaf zijn, maar durft er ook niet aan trekken
Gelukkig is haar lip eindelijk aan het genezen (mag wel na 3 weken) en ook haar voet gaat de goede kant uit!!!
Klaar voor nog één week school, want de laatste week van juni gaat Julie op kamp met de vriendjes van het ziekenhuis. Iedereen hier vindt het spannend, want het is de eerste keer dat Julie alleen weggaat en dan nog wel 6 dagen!
Julie heeft een rustige nacht gehad. Vanmorgen vroeg om 6u is ze wel wakker geworden van de buikpijn. We hebben nu iets laxerend gegeven, wat hopelijk soelaas brengt.
Ondertussen heeft mama het te pakken: keelpijn. Het is een wonder dat Julie nog altijd niet ziek is.
Vannacht heeft Julie onrustig geslapen met de nodige nachtmerries, bovendien heeft ze ook veel last gehad van buikkrampen. Ook vanmorgen had ze nog last van haar buikje.
Sten was ook nog niet helemaal in zijn doen, dus die is ook niet naar school gegaan. Beide zijn ze dan even gaan spelen bij bomma en bompa, zodat mama en papa rustig inkopen konden doen (ja, ja want er hangen nog steeds geen gordijnen in het nieuwe huis )
Vanmiddag waren ze allebei terug ok, dus hebben we ze willen verrassen met een bezoekje aan de Sinksenfoor. Ze waren door het dolle heen tot we er aan kwamen: op schooldagen gaat de foor pas open om 16u. Ai, ai dat zullen we moeten goed maken!!!
Daarna zijn we met Sten terug naar de dokter geweest, omdat hij veel parelwratjes heeft. Een paar ervan waren ontstoken, wat teveel besmettingsgevaar voor Julie meebracht. Hij is superflink geweest en was dus kei blij met zijn tatoo (hij heeft uiteraard een voetbal gekozen) die hij als beloning had gekregen.
Tijdens het avondeten kreeg Julie terug last van haar buikje. Hopelijk heeft ze een rustige nacht en kunnen haar darmen wat rusten. (en wij ook)
Vandaag stond de eerste baxter (nog 11 te gaan) op het programma. Van deze chemo wordt Julie niet misselijk, maar kan ze wel spierpijn krijgen. Om dit laatste te vermijden/te verminderen, krijgt ze nu een week cortisone. Hopelijk blijft haar humeur onder controle
Uit de bloedanalyse is echter gebleken dat Julie haar witte bloedcellen zééér laag staan namelijk 700 (moet tussen 2000 en 3000 zijn). Hierdoor heeft ze nauwelijks weerstand, waardoor ze tot maandag niet naar school mag gaan. Voorlopig moet ze een week geen chemopillen nemen, in de hoop dat haar witte bloedcellen stijgen. Volgende donderdag krijgt ze nog een baxter en dan kunnen ze alles nog eens controleren.
Sten is nog niet helemaal de oude, maar is vandaag wel naar school geweest. Hij zei dat hij geen keelpijn meer had en wou bij Juf Bieke gaan spelen. Het was blijkbaar toch te vroeg, want hij is heel de dag lastig geweest en heeft niet willen eten. Morgen hopelijk beter, want Julie is zeer vatbaar!
We zijn met Sten gisterenavond dan toch maar naar dokter geweest: hij heeft een keelontsteking. Hopelijk krijgt Julie het niet over. Beide kids zijn dan ook vroeg gaan slapen, want ook Julie was zeer moe. We zullen toch meer middagdutjes moeten opleggen (uit zichzelf doet ze het niet, ze wil niet toegeven)
Julie heeft gisteren terug meegeturnd en dat bleek nog te vroeg, want ze heeft terug last van haar voet. Vandaag is het sportdag, maar daar zal ze scheidsrechter of zo moeten zijn, want sporten mag niet.
Vannacht is mama gaan supporteren voor haar collega's die mee hebben gelopen met de Roparun (www.roparun.nl): een estaffetenloop van Parijs naar Rotterdam ten voordele van het kankerfonds. Het was super om zo'n team aan het werk te zien. Dit jaar zelfs speciaal opgedragen aan de collega's met zieke kinderen. Ze hebben dus gelopen voor Julie en dat vond ze fantatisch! (en ook voor Kato trouwens)
Vanmorgen is Sten met koorts opgestaan: niet dat hij er last van had, toevallig gevoeld. Vanmiddag was hij wel plattekes, want zijn koorts was gestegen en hij klaagt van keelpijn. Dankzij de Unifen (waarom bestaat er niets zo'n geweldig middel voor volwassenen?) is hij nu terug up and running. Hopelijk slaapt hij vannacht goed en is het morgen over, want Julie haar witte bloedcellen staan heel laag en ze is dus zeer vatbaar!
Het '6-jarigenfeest' was een topper. Voor Julie kon het al niet meer stuk, want papa was als verrassing eventjes op en neer gereden uit Vlissingen om mee te komen vieren. Het optreden heeft ze goed meegedaan, maar tijdens het bal, is ze regelmatig moeten gaan zitten omdat ze te moe was. Van opgeven was er echter geen sprake, want Julie wou blijven tot het laatste nummer. Resultaat, pas om 21u45 in haar bed en stikkapot.
Vanmorgen is ze rond 8u bevend en een beetje in paniek wakker geworden, maar na een glas water is ze terug in slaap gevallen tot 10u30. Gelukkig maar, want vanmiddag stond er een verjaardagsfeestje op het programma: haar eerste van dit schooljaar, want daarvoor mocht ze nooit niet gaan. Ze was in de wolken en ze heeft zich rot geamuseerd. Ook de andere kinderen vonden het super dat Julie er eindelijk terug bij was.
Daarna was het nog niet gedaan met feesten, want er stond nog een communiefeest op het programma. Dat was bijna op in mineur geëindigd, want Sten heeft een serieuse val gemaakt met zijn fiets (nu zal hij wel door hebben dat je niet van een trap kan me een fiets). Hij is recht met zijn kaak op de stenen gevallen, maar het zag er gelukkig erger uit, dan het was.
Nu staan er nog twee rustige dagen op het programma en daarna is papa weer thuis!
Het is weer een moeilijke nacht geweest. Julie heeft veel nare dromen gehad en bovendien had ze heel veel oorpijn. Na een pijnstiller heeft ze uiteindelijk toch rustig kunnen verderslapen. Hierdoor heeft Sten ook onrustig geslapen en die was vooral verdrietig omdat papa er niet was.
Vanmorgen vroeg Julie zelf om naar haar dokter in Antwerpen te gaan. Gelukkig krijgt ze daar een voorkeursbehandeling en zijn we onmiddellijk verder geholpen. De oorontsteking is terug (waarschijnlijk nooit weggeweest), dus terug antibiotica, want haar witte bloedcellen staan heel laag.
Ze mocht gelukkig wel terug naar school, want vanavond is het '6-jarigenfeest' en ze moest nog gaan repeteren. Julie zal met haar klas optreden en achteraf krijgt ze een diploma van de kleuterschool!!!
Julie heeft een heel moeilijke nacht gehad. Ze had het bezoek aan Leuven duidelijk te verteren. Ze heeft tot middernacht heel onrustig geslapen en als ze wakker werd, was het altijd huilend. Ze zat helemaal in de knoop met haar gevoelens, want ze kon niet echt benoemen wat er aan de hand was. Uiteindelijk is ze tussen ons in slaap gevallen, dus wij hebben niet goed geslapen, want Julie ligt geen 5 minuten stil in bed.
Haar voet en lip zijn nog altijd niet beter. Gisteren hadden ze een uitstrijkje genomen van haar lip, maar daar is spijtig genoeg iets mee misgelopen in het ziekenhuis, waardoor we dus nog altijd niet weten wat de wonde op haar lip veroorzaakt. Voorlopig zalf blijven smeren, tenzij het slechter wordt, dan moet er een nieuw uitstrijkje genomen worden.
Het slapen gaan vanavond verliep wel rustig, dus hopelijk blijft de nacht ook rustig, want papa is weer naar Vlissingen, dus mama moet het alleen zien te klaren.
Vanmorgen heeft Julie haar verhaal fier gaan vertellen in haar klas Met orka t-shirt en orka-pet heeft ze zeker de show gesteeld.
Vanmiddag zijn we even naar Leuven geweest, omdat Julie nog steeds last heeft van haar voet. Bovendien ligt haar onderlip ook al een heel week open en het betert niet. Ze vermoeden dat het zeer grote koortsblaas is (papa heeft er nu ook eentje), maar ze hebben voor alle zekerheid een uitstrijkje genomen. Om de genezing te versnellen hebben ze ook een laserbehandeling gegeven (is niet pijnlijk).
De voet blijft een misterie, want als de dokter drukt, wringt, trekt aan de voet heeft ze geen pijn, maar van zodra ze stapt of loopt, begint ze te manken. De dokter heeft haar nu een week absolute rust voorgeschreven, zodat ze volgende week kunnen evalueren. Dat wordt nog een hele uitdaging, want Julie heef geen zittend gat (zoals ze in Antwerpen zeggen).
Bij het ontwaken vanmorgen was het weer aan het regenen Dus konden we weer niet naar de zee, dan maar naar het lokale shoppingcenter, waar de kinderen zich hebben kunnen uitleven op de verschillende paardenmolens
Tijdens de terugvlucht is Julie behandeld als een echte heldin. Ze heeft een heerlijke maaltijd van Business Class gekregen en ook de rest van de familie heeft à volonté mogen drinken. Julie heeft ook allerlei cadeautjes gekregen en na de landing is ze in de cockpit ontvangen door de piloot.
Thuis aangekomen stond het Make-A-Wish team ons op te wachten met een heerlijke macaroni met hesp/kaas. Het was dus moeilijk om hen in bed te krijgen, maar nu is de rust terug gekeerd.
Vanmorgen werden we met de taxi afgezet voor attractiepark 'Marineland', waar madama Bénédicte ons stond op te wachten, daar het park nog gesloten was. Er stond onmiddellijk een bezoek aan de orka's op het programma. Er was ook nog een verrassing, want orka Wieke had net een baby gekregen en die mocht vandaag voor de eerste keer mee in het grote bassin.
Julie heeft samen met verzorgster Anke (uit Nederland) allerlei spelletjes gespeeld met de orka's. De dieren waren op de duur zo vertrouwd met haar dat ze elke opdracht uitvoerden, zonder hulp van Anke: draaien, tong uitsteken, zwaaien, ... Ook Sten was onder de indruk!!! Alles is gefilmd en er zijn prachtige foto's getrokken, maar daar voor zullen jullie nog even geduld moeten hebben, want dit lukt hier niet in het hotel.
Na het persoonlijke bezoek mochten we nog heel de dag het park bezoeken. Wat hebben we allemaal nog gezien: een grappige zeeleeuwenshow (Sten ging volledig uit zijn dak), een prachtige dolfijnenshow (waar ook een baby mee deed), haaien, reuze zeeschildpadden, pinguïns, and last but nog least: de show van de ORKA'S Julie vond het super en Anke had haar onmiddellijk erkend in het publiek, dus haar dag kon niet meer stuk. Tijdens de show hebben ze ook een film getoond met de geboorte van de baby: indrukwekkend.
Tot slot heeft Julie zich nog kunnen laten gaan in de souveniershop, want ze had een zééér grote cent gekregen van Make-A-Wish om een aandenken mee te brengen: een knuffel orka met baby, een orka t-shirt, een orka-pet en een orka pennenzak voor volgend jaar. Natuurlijk hebben mama en papa ook aan Sten gedacht en ook hij heeft een knuffel en pet gekozen.
Moe, maar zééér voldaan zijn we met de taxi terug naar het hotel gebracht, waar beide kids met orka-knuffel in de hand in slaap zijn gevallen. Aangekomen waren de batterijen terug wat opgeladen, zodat ze ook nog een plonsje hebben kunnen doen in de zee. Beter had deze dag niet kunnen eindigen!!!!!
Vanmorgen stond om 7u het make-a-wish team klaar met een zéééér uitgebreid onbijt. Toen we onze buikjes hadden vol gegeten, stonden de buren (sommige nog in ochtendtenu) klaar om 7u45 om Julie uit te wuiven!!!!!!
Julie en Sten vonden het opstijgen zeer spannend (soms met angstige oogjes). Tijdens de vlucht vonden ze het geweldig en hebben ze ook cadeautjes gekregen van de crew. Make-a-wish had ook een brief geschreven voor de piloot, waarin het verhaal van Julie stond. Dit had als gevolg dat de piloot Julie en mama heeft uitgenodigd in de cockpit tijdens de landing. Een ongeloofelijke ervaring: vooral omdat er héééél veel wind stond en het voor de piloot ook een uitdaging was om te kunnen landen. Maar de piloot en Julie hebben dat fantatisch gedaan: bij aankomst heeft Julie de motor mogen afzetten. Sten is ook nog een kijkje komen nemen in de cockpit en ze hebben zich beide even piloot gewaand.
Spijtig genoeg heeft het hier heel dag kei hard geregend en hebben we dus niet echt kunnen genieten van Nice, maar iedereen is nog aan het bekomen van al de indrukken op het vliegtuig en de luchthaven, zodat we zeker goed kunnen slapen.
Morgen staat het bezoek van de orka's op het programma!!!! Gelukkig voorspellen ze morgen goed weer.
In de namiddag zijn we onze buren gaan bezoeken aan de zee (Middelburg-Nederland). Julie en Sten hebben zich uitgeleefd op de speeltuin van de boerderijcamping. De remmen ging pas helemaal los toen ze aan de zee kwamen. Ondanks het koude water heeft Julie er zooooo van genoten om nog eens in water te zitten ,om daarna te rollebollen van de duinen.
Julie blijkt een oorontsteking te hebben. Deze week kloeg ze af en toe over oorpijn, maar maakte geen koorts. We zijn dus onmiddellijk gestart met antibiotica, want anders kunnen we zondag niet vliegen.
Van haar voet hebben ze ook een foto genomen, maar hier was geen barst/breuk te zien. Ze heeft wel een peesontsteking en moet dus rusten: oei, oei dat gaat nog wat geven.
Haar witte bloedcellen stonden te laag, dus haar medicatie wordt weer aangepast!!!!
Hopelijk is tegen zondag alles veel beter, zodat ze volop kan genieten van de orka's!!!!
Vanmorgen moesten we vroeg uit de veren, want neefje Lennert deed zijn eerste communie. Julie en Sten vinden elke gelegenheid om te feesten superleuk, dus hun geluk kon niet op.
Julie heeft zich weer heel de dag laten gaan, maar blijkt toch nog altijd last te hebben van haar voetje. Ze klaagt niet van pijn, maar ze mankt en kan niet goed meer lopen. (niet dat het haar remt hoor ). Een aantal weken geleden had ze haar voet omgeslagen en sinds de loopwedstrijd heeft ze terug last. Morgen moet ze weer naar het ziekenhuis voor een bloedcontrole, zodat de dokter haar voet ook kan onderzoeken. Hopelijk niets te ernstig, zodat de trip naar de orka's niet in het gedrang komt, want de spanning begint te stijgen. Julie (en ook Sten) zijn serieus aan het aftellen: nog 3 keer slapen
gemaakt om mee naar school te nemen, zodat ze zeker iets kon eten. Ze heeft ook nog één boterhammetje kunnen eten 
Ze heeft wel een rustige nacht gehad, dus haar humeur zit wel goed.
