Anse Pierre blijkt een goede ankerplaats, de hele dag "hangt" onze boot aan zijn ankerketting. Niets om ons zorgen over te maken. We gaan vroeg slapen om uitgerust aan de overtocht te starten. Tijdens onze nachtrust ga ik ongeveer om de twee uur kijken of alles nog ok is. Om 1 H wordt ik wakker van de sterke wind die plots opsteekt, na controle van het anker blijkt alles ok, terug bed in maar de wind blijft maar loeien, terug bed uit en de schrik slaat me om het hart, ons anker is gaan krabben, en Anse Pierre is gekend voor zijn diepe waters, met een smalle strook met diepte van minder dan 10 meter. Dus van als je anker krabt (lost) valt het naar een diept van meer dan 30 meter. Meteen motor starten en anker ophalen. Cindy vindt het te gevaarlijk om in het donker terug te ankeren en we beslissen meteen maar te zeilen naar Dominica. We heisen het grootzeil met 2 reven en de genua voor 2/3'. Onder de luwte van Martinique zeilen we zalig, maar eens in open zee begint de heksenketel, we vallen meteen in een squall (lokaal onweder) met 40 knopen wind, meteen de genua een stuk meer inrollen, en verder in de duisternis, langzaam bouwen de golven zich op naar 2, 3, ... Meter. Net op dat moment krijgen we een speciaal weerbericht met windstoten van 40 knopen en golven tot 5 meter, slik,.....
Het weerbericht is nog niet uitgepraat of we krijgen een kanjer van een golf over ons, die meteen de kuip voorziet van meer dan 30 cm water. We druipen, het zilte water stroomt ons af, het water gutst in de achterste slaapkamers waar de luiken nog openstonden. Lakens, matrassen alles druipt,.... Gelukkig hebben we onze harnassen aan en liggen we vast, de kracht van zo'n golf is niet te berekenen. We schatten nog een 25 mijl dit weer te moeten trotseren, tot in de luwte van Domenica. Een voordeel onze Saybia gedraagt zich voorbeeldig, danst over de golven, loopt netjes zijn koers uit, en herstelt zich direct na iedere duik in de volgende golf.
We lopen tussen de 7 à 8 knopen en ondergaan ons lot van onze nachtelijke tocht, we druipen, en zijn gezouten als pekelharingen, zelfs onze zonnepanelen liggen bedekt met een zoutlaag.
Rond 8 uur 's morgens komen we aan in Rouseau in Domenica. We leggen ons veilig aan een boei. André begint direct aan een English breakfast, wat als zoetebrood naar binnen gaat. Meteen de waterschade opmeten binnen, de generator starten en wasmachine aan, om al het zout uit de boot te bannen. Rond de middag zijn we klaar en genieten van een zalige siësta. Terug een avontuur rijker.
Wat leren we hieruit,.. Nog beter weerberichten checken, alle alle luiken dicht, hoe heet het ook is in de boot,.... En ja ondergaan.
Positieve noot, onze Saybia is een kanjer, we like her.
Onze trip van Forte de France naar Anse Pierre op Martinique is een rustig tochtje. We zeilen " en style Française", betekent alleen met de genua, dus op de luie manier, zonder grootzeil. Reden is wel weinig wind en dan nog eens vanachter.
Rustig zeilweer en zo hebben we een keer zelf de tijd naar onze foto's en filmpjes van onze overtocht te kijken. Soms schrikken we zelf van het ruige weer dat we hadden. Een filmpje genomen net voor het invallen van de nacht geeft een idee hoe onze Saybia te keer gaat. Jammer dat ik geen filmpjes op onze blog kan zetten, maar wie interesse heeft stuurt ons een email naar cinal@mailasail.com of zet een reactie op dit artikel en ik stuur jullie het beeldmateriaal door.
Hier in Anse Pierre bereiden we onze tocht voor, om morgen naar het volgende eiland Dominica te zeilen. Terug een Engels eiland. Naar een ander eiland varen betekent dat men tussen de eilanden "geniet" van de volle Trade Winds, met hun oceaandeining, gewoonlijk golven van om en bij de 2,5 meter. Meestal is het goed te bezeilen, onder gereefde zeilen.
Uitgestippelde planning is niet altijd tot uitvoer te brengen. We zijn 's morgens vertrokken vanuit Le Marin richting Anse Dufours. Na een drietal uur goed zeilen komen we aan in de baai, blijkt veel kleiner dan verwacht, met een zeer sterke valwind die de boten rond hun anker zwiert. Met onze diepstekende kiel wagen we het toch om ons anker uit te gooien. Mooi, dat is het hier, op het pittoreske strandje staat de hut van Robinson Crusoe, weliswaar met zonnepanelen nu. We zwemmen vanaf de boot naar het strand uitgerust met snorkel, palmen, enz. Onder water is het mooi, maar we zijn beter gewend. Vanop het strand zien we onze Saybia zwieren om zijn anker en voelen plots de drang om te vertrekken en een veiliger plek te zoeken om te overnachten. We varen verder naar Forte de France, de hoofdstad van Martinique. We vinden een ideale ankerplek en voelen ons veiliger voor de nacht. Heel dikwijls kruipen we vroeg in bed, dit heeft alles te maken met de vroege inval van de avond, rond 6 h is het hier donker. Om 11h wordt ik wakker van een squall, 35 knopen wind gieren om onze boot die enkel vast ligt met zijn anker. Dus bed uit en tijdje ankerwatch. Na een half uurtje is het al over. Voordeel de batterijen hebben een boast gekregen door de windgenerator. Je ziet aan alles zit een voordeel. Na ontbijt dinghi te water en op stap, Fort de France is een typische Franse stad, zijn bistro's, crêperies, croissants,.. We betalen hier ook in Euro. Voordeel je hebt hier een Carrefour, met al zijn lekkers,....
Jaja onze dames hebben ons blij verrast, een Haute Cuisine op Valentijn avond. De foto's spreken voor zichzelf, . Morgen vertrekken we alweer, een tochtje van 20 mijl brengt ons naar Anse Dufour, een baai waar we voor anker gaan en blijkt een snorkel paradijs te zijn. Na een nachtje varen we eventjes door naar Fort De France de hoofdstad van het eiland, niet direct de mooiste plaats om te liggen, maar wel om wat voorraad in te slaan. We zullen een dag of 2 out off wifi zijn.
Zeilen betekent meteen ook klussen. Een boot die uitgerust is voor langere trips is echt een wereldje op zich, een allegaartje techniek die ook zijn onderhoud vraagt. Le Marin is een geschikte plaats om te klussen, want klussen is inkopen en onderdelen zoeken. Ons lijstje: - het buitenscherm van onze plotter is uitgevallen, een dealer van Simrad kon meteen herstellen. Opgelost. - de generator is uitgerust met allerlei veiligheidssensoren die de generator stoppen bij slechte koeling, oliedruk, enz Er zijn meer problemen met die sensoren dan met de generator zelf. We vernieuwen ze allemaal. Bij verder nazicht zien we dat de waterpomp lekt. Een erger probleem, een waterpomp is heel duur en natuurlijk niet op voorraad. Dus pomp demonteren en zelf openmaken, bij nazicht zien we de keerdichtingen lekken: Cindy gaat op pad en vindt uiteindelijk op de andere kant van het eilanden in een afgelegen buurt de gepaste dichtingen, kostprijs 8. Hmmmm een beetjes puzzelen en alles ok. - de batterijen krijg ik een punthoofd van, alles gedemonteerd met de batterijen naar een specialist om ze uit testen en alles ok. Waarom laden die batterijen niet helemaal op???? We kijken alle bedrading na op corrosie, alles wordt gereinigd en weer testen, wordt vervolgd, - onze nieuwe zeilen tonen een gebrekje, de stoppers van de trimlijntjes van de genua zijn weg???? zowel de verticale dan de horizontale??? Zijn ze ooit gemonteerd of zijn ze weg gerukt, ok klein herstel, nieuwe stoppers monteren en ok. Meteen hebben we ook onze schoten vervangen. Knalgeel was onze voorkeur. Zo de Saybia is er weer helemaal klaar voor. Nog even een bezoek aan de Tandarts door Alain die een afgebroken tand heeft en dan zeilen we terug verder. Reisplan Anse Noir en Anse Dufour, baaien waar het mooi snorkelen is, en daarna varen we door naar het noorden van het eiland naar Fort De France. Na Martinique varen we verder naar Domenica, hebben we vorig jaar ook gedaan, een eiland wat een van de groenste is van het gebied hier, dus gegarandeerd iedere dag een regenbui, maar adembenemend mooi. Het is ook een verzamelplaats voor wereldreizigers, iedere zondag wordt er een feest georganiseerd door de locals om al de zeilers samen te brengen, we gaan erop af.
DIT GEEFT ONS EEN HEEL APART GEVOEL, 3000ST BEZOEKER VANDAAG OP DE SITE. JAMMER DAT WE NIET KUNNEN NAGAAN WIE HET IS. THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS THANKS ER ZIJN DAGEN DAT WE MEER DAN 100 BEZOEKERS HADDEN, DIT MOTIVEERT ONS OM ZO SNEL MOGELIJK DE SITE UP TO DATE TE HOUDEN. SOMS IS HET PROBLEEM DAT WE MOEILIJK AAN WIFI GERAKEN, SOMS EEN HEEL EIND STAPPEN OM EEN INTERNET CAFEE TE VINDEN.
