Soms onderbreken we even onze trips en blijven we een beetje ter plekke om op adem te komen en te klussen aan de boot, je kan je niet voorstellen wat er zoal stuk gaat,.. ..- koelventilator van de frigo, we zitten hier op een heel basic eiland, dus zoeken maar, ik vind er eentje in een computershop. - het overdrukventiel van de waterverwarmer lekt zwaar, gelukkig waren we aan boord of onze hele watervoorraad was weggelopen - een lek in de watermaker installatie, oorzaak een terugslagklep die lekt, gelukkig heb ik die in reserve - transfo's die 220 v leveren, 2 van de 4 stuk, hopelijk te vinden op de Franse eilanden, hier werkt alles op 110 volt. Gelukkig kleine zaken en goed op te lossen. Ook de lader van mijn pc liet de geest, als je hier praat over een Apple, lijkt of het dondert in Keulen. Dus momenteel enkel nog een iPad om de blog bij te werken. Dit moet je aanzien als deel van de reis, als je jou daar druk om maakt heb je niets aan de reis. We hebben vrienden ontmoet die daarom de reis hebben afgebroken, teveel problemen met de boot. Ook vonden ze het zeilen hier te zwaar. Maar daar hadden we het al over, het is hier dit jaar vrij winderig en meer golven. Normaal gaat naar mate de zomer vordert de wind ook iets meer liggen, maar wat is nog normaal??? Wij proberen van iedere dag te genieten, wij zien iedere dag als een geschenk, en zijn heel blij dat we hebben doorgezet en dit mogen meemaken. De omgeving, de temperatuur, de locale bevolking maakt alles goed. Niet om hier te komen wonen, maar bezoeken loont de moeite, en doet steeds verlangen om verder te varen, .... En dat zijn we ook van plan.
Portsmouth We wisten het al een beetje, het is hier een gezellige baai, om en bij de 50 boten voor anker. De locals zijn vriendelijk en bieden hun diensten aan, maar dringen niet aan. Iedere zondagavond organiseert de dienst van toerisme hier een party voor alle zeilers hier, de place to be. Een perfecte plaats om ervaringen uit te wisselen, gesprek van de avond blijft toch wel de oversteek van de Atlantische Oceaan dit jaar, maar ook de tochten tussen de eilanden hier, meerderen hadden de ervaringen van de enorme golven die uit de oceaan komen gerold tussen de eilanden. We kunnen er over meepraten. Het is een leuke afsluiter van ons verblijf hier, morgen varen we verder naar Les Sainte, een eilandengroepje ten zuiden van Guadeloupe. Terug naar de Franse stijl? maar deze eilanden zijn zeker het bezoeken waard.
Als je een ankerplaats aandoet komen heel dikwijls de typische bootjes van de locals je tegemoet gevaren om hun producten te verkopen. Dat varieert van brood, fruit, excursies, langoesten, enz, Deze keer laten we ons verleiden voor een tocht op de Indian river, Wat een schoon stuk natuur, . Geniet van de foto's, Midden in de brousse is een local bar, enkel bier en rum op allerlei manieren te krijgen. Bij het schrijven van deze blog bonst mijn hoofd nog, vandaag wordt het een droge dag dat staat vast.
"Verschillende" eilanden. We hebben nu reeds 8 verschillende plaatsen aangedaan op tot nu toe 3 verschillende eilanden. Verschillend is zeker de juiste uitdrukking, dat merk je al met de Engelse en de Franse eilanden.Franse eilanden zijn volledig naar Europese normen aangepast, inwoners hier verdienen een normaal loon en genieten van een goede sociale zekerheid. De Engelse eilanden zijn meer aan hun lot overgelaten, echt basic, en zie je mensen wonen in heel eenvoudige hutjes, je kan het moeilijk huisjes noemen.Sociale voorziening is nog ver weg. Deze eilanden zijn inderdaad boeiender om te bezoeken, locals zijn vriendelijk en proberen op hun geslepen manier zaken te doen met de bezoekers.De Engelse eilanden genieten nog van het tax free regime, leuk om te shoppen, alhoewel uitkijken geblazen, naar wat je uiteindelijk betaalt.Voedsel en eten, op de Franse eilanden ga je shoppen in de Carrefour, dus dat zegt genoeg. Op de Engelse eilanden ga je groenten kopen in locale overdekte marktjes. Hier en daar vind je een supermarkt die in hoofdzaak hun eigen producten verkoopt.Dominica heet zijn toeristen uitzonderlijk welkom, de emigratiedienst waar je, je gaat inklaren is opvallend vriendelijk, en gaat heel vlot. Veiligheid voor de zeilers wordt hier heel serieus genomen. s'Nachts horen we regelmatig een bootje varen die de wacht houdt tussen de overnachtende zeilboten. Dit geeft ons een goed gevoel.We varen vandaag verder naar het Noorden van Dominica, een tochtje van 18 mijl, we varen onder de luwte van het eiland. Alleen weten we niet welke kledij we gaan dragen, een zwembroek of een regenpak. Gisteren hebben we ongeveer om het half uur een buitje te verwerken gehad. Onze batterijen maken zware tijden door, de zonnepanelen doen maar half hun werk en ook de windgenerator staat er lusteloos bij. De generator moet bijspringen om alles een beetje op punt te houden.
Na onze zeilervaringen van gisteren hebben we vandaag een rustdag ingelast. Ook mede door het weer, het regent hier de hele dag, regen en zonneschijn lopen door elkaar en geven prachtige regenbogen als resultaat, Morgen varen we verder naar het noorden in Porthsmouth, een grote baai die heel wat te bieden heeft, rivieren om op te varen, loval feestjes, enz, Wordt vervolgd Vandaag bezoeken we het zuiden van het eiland,...
Anse Pierre blijkt een goede ankerplaats, de hele dag "hangt" onze boot aan zijn ankerketting. Niets om ons zorgen over te maken. We gaan vroeg slapen om uitgerust aan de overtocht te starten. Tijdens onze nachtrust ga ik ongeveer om de twee uur kijken of alles nog ok is. Om 1 H wordt ik wakker van de sterke wind die plots opsteekt, na controle van het anker blijkt alles ok, terug bed in maar de wind blijft maar loeien, terug bed uit en de schrik slaat me om het hart, ons anker is gaan krabben, en Anse Pierre is gekend voor zijn diepe waters, met een smalle strook met diepte van minder dan 10 meter. Dus van als je anker krabt (lost) valt het naar een diept van meer dan 30 meter. Meteen motor starten en anker ophalen. Cindy vindt het te gevaarlijk om in het donker terug te ankeren en we beslissen meteen maar te zeilen naar Dominica. We heisen het grootzeil met 2 reven en de genua voor 2/3'. Onder de luwte van Martinique zeilen we zalig, maar eens in open zee begint de heksenketel, we vallen meteen in een squall (lokaal onweder) met 40 knopen wind, meteen de genua een stuk meer inrollen, en verder in de duisternis, langzaam bouwen de golven zich op naar 2, 3, ... Meter. Net op dat moment krijgen we een speciaal weerbericht met windstoten van 40 knopen en golven tot 5 meter, slik,.....
Het weerbericht is nog niet uitgepraat of we krijgen een kanjer van een golf over ons, die meteen de kuip voorziet van meer dan 30 cm water. We druipen, het zilte water stroomt ons af, het water gutst in de achterste slaapkamers waar de luiken nog openstonden. Lakens, matrassen alles druipt,.... Gelukkig hebben we onze harnassen aan en liggen we vast, de kracht van zo'n golf is niet te berekenen. We schatten nog een 25 mijl dit weer te moeten trotseren, tot in de luwte van Domenica. Een voordeel onze Saybia gedraagt zich voorbeeldig, danst over de golven, loopt netjes zijn koers uit, en herstelt zich direct na iedere duik in de volgende golf.
We lopen tussen de 7 à 8 knopen en ondergaan ons lot van onze nachtelijke tocht, we druipen, en zijn gezouten als pekelharingen, zelfs onze zonnepanelen liggen bedekt met een zoutlaag.
Rond 8 uur 's morgens komen we aan in Rouseau in Domenica. We leggen ons veilig aan een boei. André begint direct aan een English breakfast, wat als zoetebrood naar binnen gaat. Meteen de waterschade opmeten binnen, de generator starten en wasmachine aan, om al het zout uit de boot te bannen. Rond de middag zijn we klaar en genieten van een zalige siësta. Terug een avontuur rijker.
Wat leren we hieruit,.. Nog beter weerberichten checken, alle alle luiken dicht, hoe heet het ook is in de boot,.... En ja ondergaan.
Positieve noot, onze Saybia is een kanjer, we like her.
