Als je een ankerplaats aandoet komen heel dikwijls de typische bootjes van de locals je tegemoet gevaren om hun producten te verkopen. Dat varieert van brood, fruit, excursies, langoesten, enz, Deze keer laten we ons verleiden voor een tocht op de Indian river, Wat een schoon stuk natuur, . Geniet van de foto's, Midden in de brousse is een local bar, enkel bier en rum op allerlei manieren te krijgen. Bij het schrijven van deze blog bonst mijn hoofd nog, vandaag wordt het een droge dag dat staat vast.
"Verschillende" eilanden. We hebben nu reeds 8 verschillende plaatsen aangedaan op tot nu toe 3 verschillende eilanden. Verschillend is zeker de juiste uitdrukking, dat merk je al met de Engelse en de Franse eilanden.Franse eilanden zijn volledig naar Europese normen aangepast, inwoners hier verdienen een normaal loon en genieten van een goede sociale zekerheid. De Engelse eilanden zijn meer aan hun lot overgelaten, echt basic, en zie je mensen wonen in heel eenvoudige hutjes, je kan het moeilijk huisjes noemen.Sociale voorziening is nog ver weg. Deze eilanden zijn inderdaad boeiender om te bezoeken, locals zijn vriendelijk en proberen op hun geslepen manier zaken te doen met de bezoekers.De Engelse eilanden genieten nog van het tax free regime, leuk om te shoppen, alhoewel uitkijken geblazen, naar wat je uiteindelijk betaalt.Voedsel en eten, op de Franse eilanden ga je shoppen in de Carrefour, dus dat zegt genoeg. Op de Engelse eilanden ga je groenten kopen in locale overdekte marktjes. Hier en daar vind je een supermarkt die in hoofdzaak hun eigen producten verkoopt.Dominica heet zijn toeristen uitzonderlijk welkom, de emigratiedienst waar je, je gaat inklaren is opvallend vriendelijk, en gaat heel vlot. Veiligheid voor de zeilers wordt hier heel serieus genomen. s'Nachts horen we regelmatig een bootje varen die de wacht houdt tussen de overnachtende zeilboten. Dit geeft ons een goed gevoel.We varen vandaag verder naar het Noorden van Dominica, een tochtje van 18 mijl, we varen onder de luwte van het eiland. Alleen weten we niet welke kledij we gaan dragen, een zwembroek of een regenpak. Gisteren hebben we ongeveer om het half uur een buitje te verwerken gehad. Onze batterijen maken zware tijden door, de zonnepanelen doen maar half hun werk en ook de windgenerator staat er lusteloos bij. De generator moet bijspringen om alles een beetje op punt te houden.
Na onze zeilervaringen van gisteren hebben we vandaag een rustdag ingelast. Ook mede door het weer, het regent hier de hele dag, regen en zonneschijn lopen door elkaar en geven prachtige regenbogen als resultaat, Morgen varen we verder naar het noorden in Porthsmouth, een grote baai die heel wat te bieden heeft, rivieren om op te varen, loval feestjes, enz, Wordt vervolgd Vandaag bezoeken we het zuiden van het eiland,...
Anse Pierre blijkt een goede ankerplaats, de hele dag "hangt" onze boot aan zijn ankerketting. Niets om ons zorgen over te maken. We gaan vroeg slapen om uitgerust aan de overtocht te starten. Tijdens onze nachtrust ga ik ongeveer om de twee uur kijken of alles nog ok is. Om 1 H wordt ik wakker van de sterke wind die plots opsteekt, na controle van het anker blijkt alles ok, terug bed in maar de wind blijft maar loeien, terug bed uit en de schrik slaat me om het hart, ons anker is gaan krabben, en Anse Pierre is gekend voor zijn diepe waters, met een smalle strook met diepte van minder dan 10 meter. Dus van als je anker krabt (lost) valt het naar een diept van meer dan 30 meter. Meteen motor starten en anker ophalen. Cindy vindt het te gevaarlijk om in het donker terug te ankeren en we beslissen meteen maar te zeilen naar Dominica. We heisen het grootzeil met 2 reven en de genua voor 2/3'. Onder de luwte van Martinique zeilen we zalig, maar eens in open zee begint de heksenketel, we vallen meteen in een squall (lokaal onweder) met 40 knopen wind, meteen de genua een stuk meer inrollen, en verder in de duisternis, langzaam bouwen de golven zich op naar 2, 3, ... Meter. Net op dat moment krijgen we een speciaal weerbericht met windstoten van 40 knopen en golven tot 5 meter, slik,.....
Het weerbericht is nog niet uitgepraat of we krijgen een kanjer van een golf over ons, die meteen de kuip voorziet van meer dan 30 cm water. We druipen, het zilte water stroomt ons af, het water gutst in de achterste slaapkamers waar de luiken nog openstonden. Lakens, matrassen alles druipt,.... Gelukkig hebben we onze harnassen aan en liggen we vast, de kracht van zo'n golf is niet te berekenen. We schatten nog een 25 mijl dit weer te moeten trotseren, tot in de luwte van Domenica. Een voordeel onze Saybia gedraagt zich voorbeeldig, danst over de golven, loopt netjes zijn koers uit, en herstelt zich direct na iedere duik in de volgende golf.
We lopen tussen de 7 à 8 knopen en ondergaan ons lot van onze nachtelijke tocht, we druipen, en zijn gezouten als pekelharingen, zelfs onze zonnepanelen liggen bedekt met een zoutlaag.
Rond 8 uur 's morgens komen we aan in Rouseau in Domenica. We leggen ons veilig aan een boei. André begint direct aan een English breakfast, wat als zoetebrood naar binnen gaat. Meteen de waterschade opmeten binnen, de generator starten en wasmachine aan, om al het zout uit de boot te bannen. Rond de middag zijn we klaar en genieten van een zalige siësta. Terug een avontuur rijker.
Wat leren we hieruit,.. Nog beter weerberichten checken, alle alle luiken dicht, hoe heet het ook is in de boot,.... En ja ondergaan.
Positieve noot, onze Saybia is een kanjer, we like her.
Onze trip van Forte de France naar Anse Pierre op Martinique is een rustig tochtje. We zeilen " en style Française", betekent alleen met de genua, dus op de luie manier, zonder grootzeil. Reden is wel weinig wind en dan nog eens vanachter.
Rustig zeilweer en zo hebben we een keer zelf de tijd naar onze foto's en filmpjes van onze overtocht te kijken. Soms schrikken we zelf van het ruige weer dat we hadden. Een filmpje genomen net voor het invallen van de nacht geeft een idee hoe onze Saybia te keer gaat. Jammer dat ik geen filmpjes op onze blog kan zetten, maar wie interesse heeft stuurt ons een email naar cinal@mailasail.com of zet een reactie op dit artikel en ik stuur jullie het beeldmateriaal door.
Hier in Anse Pierre bereiden we onze tocht voor, om morgen naar het volgende eiland Dominica te zeilen. Terug een Engels eiland. Naar een ander eiland varen betekent dat men tussen de eilanden "geniet" van de volle Trade Winds, met hun oceaandeining, gewoonlijk golven van om en bij de 2,5 meter. Meestal is het goed te bezeilen, onder gereefde zeilen.
Uitgestippelde planning is niet altijd tot uitvoer te brengen. We zijn 's morgens vertrokken vanuit Le Marin richting Anse Dufours. Na een drietal uur goed zeilen komen we aan in de baai, blijkt veel kleiner dan verwacht, met een zeer sterke valwind die de boten rond hun anker zwiert. Met onze diepstekende kiel wagen we het toch om ons anker uit te gooien. Mooi, dat is het hier, op het pittoreske strandje staat de hut van Robinson Crusoe, weliswaar met zonnepanelen nu. We zwemmen vanaf de boot naar het strand uitgerust met snorkel, palmen, enz. Onder water is het mooi, maar we zijn beter gewend. Vanop het strand zien we onze Saybia zwieren om zijn anker en voelen plots de drang om te vertrekken en een veiliger plek te zoeken om te overnachten. We varen verder naar Forte de France, de hoofdstad van Martinique. We vinden een ideale ankerplek en voelen ons veiliger voor de nacht. Heel dikwijls kruipen we vroeg in bed, dit heeft alles te maken met de vroege inval van de avond, rond 6 h is het hier donker. Om 11h wordt ik wakker van een squall, 35 knopen wind gieren om onze boot die enkel vast ligt met zijn anker. Dus bed uit en tijdje ankerwatch. Na een half uurtje is het al over. Voordeel de batterijen hebben een boast gekregen door de windgenerator. Je ziet aan alles zit een voordeel. Na ontbijt dinghi te water en op stap, Fort de France is een typische Franse stad, zijn bistro's, crêperies, croissants,.. We betalen hier ook in Euro. Voordeel je hebt hier een Carrefour, met al zijn lekkers,....
