Toch wel een woordje over het weer. We lezen in allerlei gespecialiseerde boeken wanneer het beste moment is om dergelijke reis te ondernemen. Op basis van wat je leest ga je jou organiseren en uiteraard de trip plannen op het beste moment van het jaar. Daarom verkozen we midden januari als vertrekdatum. Verder lees je dan alles over klimaatverandering, opwarming van de aarde. Merken we daar iets van, antwoord is JA. We zijn echt op een uniek moment vertrokken, voor die periode was het weer op de oceaan volledig ontregeld door de ene depressie na de andere, die het noorden van de Atlantishe oceaan teisterden. Net na ons vertrek begonnen de storingen elkaar weer op te volgen. De tocht zelf bracht ons vrij zwaar weer, met gedurende de 17 dagen constant een wind tussen de 25 a 35 knopen, met versnellingen tot meer dan 40 knopen, meer dan 8 bft. Dit geeft een zee die echt wel al heftige golven met zich meebrengt. Verder hier op de Caribbean is het weer ook helemaal niet het gewone. Heel veel regen, weliswaar met heel aangename temperaturen, maar dan nog, . Met kerstmis is hier nog een zware storm gepasseerd die vele, vele doden heeft meegebracht. Een volledig dorp is met mensen en al in zee gespoeld, niemand overleefde deze grondverschuiving in St Lucia. We bezochten de plek, daar wordt je helemaal stil van. Voor ons is het dus opportuun de weerberichten van heel dichtbij te vormen. Voordeel met vroeger is dat de voorspellingen heel betrouwbaar zijn. We hadden dan ook voor de oversteek een profesioneel weerman van het KMI die ons dagelijks berichten doorstuurden ivm de best te volgen route. Het resultaat was dat we ongeveer 300 mijl meer hebben gevaren dan gepland, enkel door regelmatig onze koers te verleggen voor de meest rustige zones op de oceaan te vinden, maar soms kan je niet anders dan door een zware zone te varen. Ook de squalls, plaatselijke zware onweersbuien, waren dit jaar overvloedig, tot 10 per nacht, gewoon niet normaal. Dit is het gevaar om brokken te maken, want die winden komen plots op en kunnen jou zeilen aan flarden scheuren. Wel kunnen we die opsporen via de radar, wat je de kans geeft je voor te bereiden. Al bij al hebben we het goed gedaan. Bij de ARC, de fameuze rally zijn talloze gieken gebroken, en zeilen gescheurd, eentje verloor zelfs zijn mast. Maar goed dit is part van het avontuur. Maar we gaan niet klagen, het weer is en blijft hier een voltreffer, wanneer ik dit nu schrijf is het s'avonds 11 uur en ziet in zwembroek buiten met een pintje, hmmmm sorry maar dit is geen straf. Donsdekens zijn helemaal verdwenen uit het decor van de Saybia.
Korte tripjes nu zeker in vergelijking met de laatste lange reis.17 mijl, ongeveer 30 km naar de Pitons.Hoofdzakelijk mooie zijwind van een 20 a 25 knopen.Pitonbay is een pittoresk plaatsje waar het rustig vertoeven is, een nachtje overnacht, s'morgens terug anker op en naar Marigot Bay.Waw wat een baai, heel diep en beschermd. wat een paradijs, geniet van de foto's die we hierbij meesturen.We liggen op nog geen 10 meter van de Mangroves, de Saybia echt gemaneuvreerd tussen andere jachten heel dicht tegen de Mangroves.Onze boot ligt afgemeerd op een 10 meter ook van een gezonken en verlaten zeilboot.Dit geeft ons nu de voldoening van al onze jarenlange voorbereidingen, dit is het echt, voor anker in een baai met een parel van de natuur rondom ons.We beslissen direct om hier een nacht langer te vertoeven.Andere kant van de medaille, de veiligheid en de criminaliteit, onze dinghi gaat iedere dag uit het water en wordt veilig aan boord gebonden, we slapen met gesloten deuren en vensters.we nemen onze voorbereidingen. Maar goed een voorbereid man is er twee waard.Vandaag toch een trieste mail gekregen van goede vrienden die met de ARC, de rally die boten in groep over de oceaan brengt, de overtocht hebben gedaan, en hier dan al enkele weken hebben rondgevaren, die beslist hebben een punt achter hun reis te zetten en hun boot te koop te zetten. Reden, teveel problemen met de boot, een te zware overtocht, en teveel slecht weer, zeg maar teveel wind. Lees ook ons artikel over het weer voor wereldzeilers, .
We vertrekken morgenochtend een 18 mijl zuid, naar de Pitons, de 3 spitse kegelvormige bergen van om en bij de 2800 meter hoog. Een tochtje van een 3 tal uren. Daar gaan we voor anker voor een nacht. Op zaterdag varen we terug noordwaarts en stoppen in Marigot Bay, om de dag nadien dan verder te varen naar Martinique, een Frans eiland, waar we terug een haven zullen aandoen om onderdelen voor onze generator te zoeken. Het zal pas dan zijn dat we terug op internet kunnen en onze blog terug zullen bijwerken.
