André heeft een ouderwetse lintmeter vanonder het stof gehaald en telt de dagen af voor de grote afreis, heeft vandaag nummer 30 afgesneden. De dead-line komt eraan en de adrenaline komt stilletjes in beweging in onze lichamen. Meer dan 37.000 mijl of ongeveer 65.000km liggen voor de boeg, 3 à 4 jaar zijn daar voor uitgenomen.
Voor de afreis heb je een lijst af te werken waar je soms angstzweet van in de handen krijgt. Hoofdzaak is het in orde maken van het schip, maar ook praktische zaken als paspoorten, verzekeringen, inentingen, teveel om op te noemen, body check-up, enz De Saybia wordt voorzien van een nieuw kleedje, 2 nieuwe zeilen met een totale oppervlakte van 180 m2, een nieuw reddingsvlot oceaanwaardig, tal van andere snufjes zoals zonnepanelen, vernieuwen van ons batterijpark, 11 in totaal, veiligheidsmateriaal,... Maar goed we kijken vooruit de trip gaat over de Kaap Verdische eilanden, naar Sant Lucia waar we ongeveer begin februari aankomen. Het winterseizoen hoppen tussen de Leeward Eilanden. AL even gedacht de gure winter in Belgie even te onderbreken en een weekje met ons mee te zeilen. Vraag gerust onze gedetailleerde route en de meest gunstige plaatsen om te vliegen. Laat derest aan ons over, wij zorgen voor exotische zeiltrips, fantastische ankerplaatsen waar een cocktail met Bounty-allures dubbel zo goed smaakt. hou je van meer spanning, er is nog een kabinet vrij voor de Antigua en de Heiniken race. Ondertussen trek ik terug mijn werkkledij aan om ons schip tip top aan de startlinie te krijgen, half januari.Alain Plaetinck00 34 687 32 38 12alainplaetinck@gmail.comcinal@mailasail.comcindy-alain@hotmail.com
Reeds bij onze thuiskomst, eind april, na onze eerste Transatlantische oversteek, wisten we dat het thuiskomen slechts een tijdelijke situatie zou zijn. Ondertussen zijn Cindy en ikzelf hard aan het werk aan een volgend avontuur. Je kan het al raden de zee roept ons terug, het was zon een aparte ervaring dat daar een vervolg op komt. Concrete plannen,... deze keer wagen we ons aan een overtocht naar het Caribisch gebied, weliswaar met de SAYBIA.
GOED NIEUWS,....
Jullie kunnen meegenieten van deze spannende fantastische avonturen. Leg jou agenda naast ons onderstaand reisplan en neem snel contact met: André: andredesmet1@skynet.be Alain: cindy-alain@hotmail.com 00 34 687 32 38 12
REISPLAN:
Tot 15 jan 2014. De Saybia blijft op de Canarische eilanden, met als tijdelijke thuishaven Pasito Blanco in het zuiden van Gran Canaria . Daguitstappen, weekends of een weekje kunnen geboekt worden. 15 jan tot 31 jan. De laatste klusjes worden geklaard om de Saybia voor te bereiden voor de overtocht. Er zijn nog een aantal plaatsen vrij voor de overtocht (ongeveer 18 dagen), wees er snel bij, als zeiler moet je dit een keer meegemaakt hebben. Dit is jou kans om in een volledig uitgerust jacht en ervaren bemanning te genieten van deze overzeese cruise. 2700 mijl van Gran Canaria naar Barbados. Begin februari tot eind mei. Saybia hopt eilandjes in de Caribs, de parels van de zee kunnen door jullie ontdekt worden in de oase en luxe van de Hanse 53. Mei tot november.Saybia verlaat de Hurricane Belt en schuilt in Grenada, een eiland ten zuiden van de Caribs. Vandaar zijn als mogelijk nog mooiere uitstappen te plannen naar Trinidad, enz,....
U kan de boot, of een hut huren met bemanning voor een dag, weekend, weekje,.... Wij bespreken het vaarplan, de services aan boord,.... Neem contact met ons op voor verdere info om jullie vakantie tot een voltreffer te maken.
We staan versteld dat dit gigantische schip toch last heeft van de eeuwige oceaandeining, meestal ligt de zee bijna olieglad, bijna geen golfjes en toch gaat het logge schip steeds hellen van links naar rechts.
Cruises La Costa biedt ons een excellente service die blijkbaar hoort bij zo'n cruise. De dagen vliegen voorbij, enkele hoogtepunten zijn The Captains Gala, prachtige avondshows, naar meer smakende cocktails, zonnebaden op het deck, genieten van al dat moois.
Zo gaat het allemaal snel en zo komt het dat er gisteren geen Today krantje meer in onze kajuit lag, maar een uitcheckformulier voor de volgende dag. Terug koffers inpakken nog een laatste gala, drankje en uitschepen op het Canarische Tenerife, vanwaar we een Overzet nemen naar Las Palmas onze thuisbasis. Nog een laatste ritje en de wereldreizigers met bagage schepen terug in op hun eigen nestje.
Het was mooi, heel mooi, spanend heel spannend, deze reis zal nog lang naleven. Het was een heel lange voorbereiding, het is allemaal super verlopen een droom werd werkelijk. Ons enig probleem nu, een luxeprobleem, wat wordt onze volgende droom? Een mens leeft maar als hij kan blijven dromen, en werken aan die droom. WORDT VERVOLGD,.....
Iets groter schip als op de heenreis, nog de vraag wat we het leukst vinden, k denk dat Cindy en mezelf een verschillende mening zullen hebben daarover.
We zouden nooit een reisbureau binnenstappen om een cruise te boeken, maar nu de kans zich voordoet om eigenlijk goedkoper terug te reizen via zo'n luxeboot dan het nemen van drie langdurende oncomfortabele vluchten was de keuze snel gemaakt.
Op zich niet echt mijn ding, maar zeker leuk om de navigatie en s nachts varen even over te laten aan de crew.
Relaxen, lekker eten en genieten van de shows staan in schril contrast met het avontuurlijke oceaanzeilen.
Bij onze overtocht ligt de oceaan erbij als een meer, een heel lichte deining wiegt het logge schip naar de overkant. Hadden we bij onze overtocht maar zo'n weertje, een droomzeilweertje.
Verder tijd genoeg om onze blog op nog even bij te houden, meer dan 1000 foto's te herschikken, enz en misschien wel in stilte denken aan een volgend avontuur.
Een 100% Engels eiland, terug links verkeer, de Guinness behoort tot het lokale bier en de voertaal een moeilijk te verstaan Engels.
We verkennen het eiland op een totaal verkeerde manier, met een minibuss rondtoeren op het eiland is saai, het is vrij dor en er is niets te zien. Als je dan de oevers verkent ondek je dat het eiland wel schatten bezit voor zeilers, veel beschermde baaitjes omringt met stranden van wit poederzand zand, zeiljachten laten er hun anker zakken in turquoise water en liggen vrij onbeweeglijk te genieten van het natuurlijk zwembad rondom.
Iets na de middag gooit de Costa Mediterrania de trossen los, en onder luid getoeter en een op de traanklieren werkende Potchelli zetten we definitief koers naar de Canarische eilanden. Onze beide harten scheuren helemaal uit elkaar, dit is het nadeel van afscheid nemen van een zo geslaagde, boeiende en soms wel spannende reis. We grijpen ons terug vast aan de 5 dagen op zee die ons nog resten. Er zijn slechtere manieren om een reis af te ronden.
Onze laatste dag in St. Maarten staat meteen ook in het teken van het inschepen op onze cruise die ons terug naar Europa brengt.
Onze sterren doen het nog steeds zeer goed, een taxi brengt ons naar het cruisedock, en zoals we al dachten moeten we onze bagage ( meer dan 100 kg), een goede 100 m naar de boot zeulen, maar wat dacht je, doordat we de cruise inpikken terwijl die eigenlijk al in Miami is vertrokken, staan ze ons al op te wachten, verlossen ons op die manier van onze bagage en worden we in de plaats heel persoonlijk ontvangen en onthaalt op een lekkere, welkomstdrink, ons persoonlijk aangeboden door de captain.
Pas nu beseffen dat onze terugreis nu echt wel is ingezet en er geen weg meer terug is. Het positieve is dat de boot nog een stop maakt in Antigua, vanwaar de transatlantische overtocht wordt ingezet naar Tenerife. Een overzeese tocht van ongeveer 5 dagen.
We vallen in herhaling met te vertellen dat ieder eiland zo verschillend en verrassend is.
Wat Martinique te bieden heeft voor zeilers is grenzeloos. Je doet een rondtoer met de auto op dit pittoreske eiland en geen 200 m kan je rijden of ergens zie je masten van zeilboten, de baaien, binnenmeren volgen elkaar op en zijn allen bezaaid met zeilboten, megajachten, high speed vessels, enz....
Nog niet gesproken van de prachtige stranden met wit poederzand. Het is ook het eiland met tot nog toe de meeste hotels, resorts,....
Nog kenmerkend is de luchthaven aan Nederlandse kant, die start vlak bij het strand, waar zonnekloppers telkens moeten ruimen als een vliegtuig start, en op het einde van de startbaan ligt een berg vanongeveer 300m hoog, spectaculair hoe de reuze boeings hun kisten op die toch wel te korte landingsbaan neerzetten juist boven de hoofden van de strandgasten, foto's spreken voor zichzelf.
Ook brachten we een bezoek aan de fameuze sailorsbar van de Heineken regatta, de zeilwedstrijd in het Caraibisch gebied die jaarlijks begin maart honderden zeiljachten naar St. Maarten brengt.
Een van onze grote zorgen was onze bagage. Naast kledij hebben we onze zeilpakken, satteliettelefoon, reddingsvesten, zeekaarten en pilots, enz mee te zeulen. Het was in eerste instantie de bedoeling om een gedeelte op te sturen met de post of met een of ander tranportorganisatie, dit bleek echt onbetaalbaar, van eiland naar eiland tellen ze onnoemlijke prijzen.
Vandaar de oplossing om terug te varen en niet te vliegen.
Koffers zijn gepakt, maar onze reis is nog niet afgelopen. We houden nog halt in Sint Maarten, een vrij klein eiland dat dan nog eens is opgedeeld in een Nederlands en Frans gedeelte. De Hollanders hebben er een echt stukje Nederland gecreëerd, en de Fransen, maar dat kennen we al hebben er zelfs een stukje Saint Tropez nagebootst. Wat Sint Maarten aantrekkelijk maakt is dat het een Tax Free eiland is, dus alles een stuk goedkoper is. Heel veel zeilboten gaan er halthouden voor de nodige herstellingen uit te voeren en materiaal aan te kopen zonder taksen, rekening houden dat alle electronische apparaten zoal een 30 à 40 % goedkoper zijn dan Europa.
Verder doen we nog een stop in Antigua, een eiland gekend onder de zeilers voor zijn jaarlijks georganiseerde wedstrijd voor zeilboten. Een regatta waar deels professionele zeilboten aan deelnemen maar ok de veel te zwaar beladen zeilboten die hun rondreis onderbreken om even hun adrenaline uit te testen om de race deel te nemen.
Daarop volgend de oversteek naar Tenerife, een reis van ongeveer 5 dagen. Als laatste doen we het laatste stukje met de snelle overzet van Tenerife naar Gran Canaria.
We hebben nu in totaal een 20tal eilanden bezocht hier in het Caribisch gebied. Hoe meer zuidelijk gelegen, des te meer spraken de eilanden ons aan, hun originaliteit, gemengd met Engelse invloeden deden ons het meest verbazen. De Franse eilanden daarentegen zijn te verfranst, naast hun prachtige natuur, zeker onder water, en hun ideale klimaat, doen ze heel erg Europees aan. Wat de levensduurte betreft, zijn eigenlijk alle eilanden een tegenvaller. De minder ontwikkelde eilanden, zoals Grenada, Union Island, Bequia,... zijn voeding heel schaars en dus ook extreem duur, op de grotere eilanden, is dan alles te verkrijgen maar aan prijzen die in Europa nog niet gekend zijn.
Waar we zeker hebben van genoten is meestal de gastvrijheid, de prachtige en verrassende natuur en niet te evenaren, het klimaat. Moeten we wel merken dat we een heel stuk te vroeg zijn aangekomen. We hebben harde winden te verwerken gehad bij de overtocht, de tocht van Barbados naar Bequia , en verder zuidwaarts waren vrij lastige zeiltochten. We merkten dat vanaf februari hier het weer een heel stuk stabieler wordt en een heel stuk zachter, de golven van rond de 3 meter, waar wij heel dikwijls hadden mee af te rekenen zijn nu geslonken naar een meer comfortabele 1,5 meter. Natuurlijk komt iedereen zo vroeg mogelijk aan om hier zo lang mogelijk te genieten van het seizoen, dat eindigt rond eind mei, meteen het begin van orkaan seizoen. Het weer is ook minder betrouwbaar geworden, orkanen komen in deze periode bijna nooit voor, nochtans heeft er zich vorig weekend eentje ontwikkeld boven de Canarische eilanden, een zeer zware storm heeft vooral Tenerife en Gran Canaria geteisterd, gelukkig komt dit heel zelden voor.
Je voelt het al aan komen in deze tekst, aan alle mooie liedjes komt een eind, ook wij moeten een keer terug, met pijn in het hart maar toch ook met een beetje verlangen naar ons eigen nestje wat we een kleine 4 maanden geleden hebben achtergelaten. Hoe was al een tijdje de vraag, hoe gaan we terug, het makkelijkst is terugvliegen, doen ook de meesten na een verre zeilreis, maar dit trok ons niet echt aan, de reis zou bestaan uit drie vluchten, met een reistijd van 42 uur. Niet echt een aantrekkelijk vooruitzicht, zeker niet als je daarbij nog eens meer dan 100 kg bagage meezeult, en rekening houden met een serieus prijskaartje voor deze niet aantrekkelijke reis.
Dus dachten we dit reisgeld beter te investeren. We gingen het net afspeuren en kwamen terecht bij aanbiedingen van cruises, die hun seizoen hier ook afronden, om dan het seizoen aan de middellandse zee te starten. Daardoor bieden zij transatlantische cruise aan, allen met verschillende start en aankomstplaatsen. Na een beetje speuren vonden we een cruise, die begint bij Sint Maarten, hier vlak bij, en ons na een tussenstop in Antugua brengt naar Tenerife, vlak bij onze vertrekplaats. Voordeel, geen gesleur met bagage, geen uren op luchthavens wachten op je volgende vlucht, nee in de plaats een 7 daagse cruise met alles op en aan. De keuze was dus snel gemaakt. We varen terug op een heel comfortabele manier.
Ondertussen hebben we enkelen berekening gemaakt en zullen we in deze periode meer dan 6800 mijl, of 12.300km hebben afgelegd, daarvan ongeveer 650 uren gezeild. Gaat dit vervelen, neen zeker niet, voor ons is dit de meest ontspannende en boeiende manier van reizen en zeker voor herhaling of verlenging vatbaar.
