We plannen een feestje om onze geslaagde overtocht te vieren, een droom van jaren, op 17 dagen verwezenlijkt. We organiseren het feestje bij Michel, een Zwitser die hier reeds een paar jaren een klein resort uitbaat, prachtig kader met restaurant aan het zwembad. We nodigen al onze vrienden uit om eindelijk de fles champagne te kraken die we uit Frankrijk meebrachten, overvlogen naar Gran Canaria, en de hele tocht heeft overleeft aan boord. Heel feestelijk drinken we het zalige nat aan de rand van het zwembad. Voor ons een beetje het volbrengen van een droom, met het gevoel in het achterhoofd dat dit niet het einde zal zijn van deze avontuurlijke reizen.
Soms twee feesten per dag, Antilianen kennen er wat van.
We maken snel kennis met de plaatselijke bevolking en met een paar Fransen die dit leven inruilden met het grijze leven in Noord Europa. Het spreekwoord "leven als god in Frankrijk" is nu aangepast aan Guadeloupe. We passen ons ook snel en makkelijk aan. Feesten is hier een belangrijk deel van het dagprogramma.rum wordt hier gedronken als bier.
De verhuis van de boot naar ons hotel was een avontuur op zich. Als je een langer verlof plant ga je toch een beetje op budgetten letten en zo beslissen we met het openbaar vervoer ons te verplaatsen van de stopplaats in Deshey in het Noorwesten van het vrij grote vlindervormige eiland naar ons hotel helemaal de andere kant in het zuidoosten.
4 bussen en 2 liter zweet later komen we aan in de luxe van ons hotel met schat ik ongeveer 100 kg bagage. Een mooi appartement met zicht op zee, neemt het sobere bootleven even over.
De kleren gaan uit en een bad is het eerste waar we van genieten.
De volgende dag is een blij weerzien van onze vrienden die ons meteen vergasten op een Ti Punch en en Planteur, plaatselijk zalige drankjes op basis van rum. Er worden meteen plannen gemaakt om delen van het eiland te verkennen. Het Frans neemt het nu over van het Engels, voor mij een voordeel, Cindy kletst liever in het Engels.
Na 55 mijl komen we terug in een stukje Frankrijk.
Het is de bedoeling, na bijna 2 maanden constant te zeilen, we efkes van boord gaan en terug in het normale leventje te stappen. We hebben dan ook een weekje hotel geboekt om een keer lekker te genieten van gewone dingen die je mist op een boot. Het eerste zal een lekker bad zijn, een normaal bed dat niet beweegt zal terug even wennen zijn.
Guadeloupe is echt een Franse provincie, eigenlijk als toerist moet dit eiland een tegenvaller zijn, je vliegt tien uur om gewoon terug Frankrijk te ontdekken.
Wel terug een heel groen eiland, maar de natuur is echt helemaal geschonden door de Europese cultuur.
We gaan dan ook maar de toerist uithangen en genieten van de luxe van ons hotel. Contrasteren kan ook heel leuk zijn, van heel basic op een boot naar de luxe van een resort. We genieten van wat Frankrijk te bieden heeft, Cindy at gisteren Escargot de Bourgogne.
We slaan de zee gade vanop het land, het is een raar gevoel, terug aan de andere kant te staan.
De reden waarom we even pauzeren op dit eiland is dat we eigenlijk een deal gemaakt hebben met onze Franse vrienden die we jaren geleden leerden kennen toen we nog in Spanje woonden, en terug hebben ontmoet op een kort verblijf in Frankrijk vorige zomer.
We beloofden hen elkaar terug te ontmoeten hier in Guadeloupe waar ze een zomerverblijf hebben.
Mocht Columbus nog terugkomen dan zou Dominica het enige eiland zijn dat hij nog zou herkennen. Dit vertelt veel over de natuur. Het is een eiland met hoge bergen, vandaar meer hangende wolken en bijbehorende regenval.
Daardoor is het eiland waanzinnig groen, ingesneden door meerdere rivieren, watervallen, enz,.... Het enige eiland hier met nog 7 actieve vulkanen.
Het inklaren bij de douane is hier zeer eenvoudig, dat maakt het gevoel van verwelkoming zeer groot. Iedere zondagavond wordt er hier op het strand een BBQ voor zeilers georganiseerd door het "ministerie" van toerisme. Een kleine honderd zeilers van over de hele wereld maken er na de BBQ een gezellige boel van onder Rum punch en plaatselijke dans, tot in de kleine uurtjes. De opbrengst wordt geïnvesteerd in de veiligheid en het toezicht van de jachten die Dominica bezoeken.
Met plaatselijke minibusjes die fungeren als openbaar vervoer, trekken we het regenwoud in. De tocht op zich is al een avontuur, busjes rijden als gekken, voordeel is ze stoppen waar je het wil en maken zelfs een ommetje om je op de juiste plaats te brengen. We bezoeken de watervallen van Trafalgar, een lastige bergtocht brengt ons op een pittoreske plaats met watervallen, warmwaterriviertjes, enz,..
Na een dagje rust zetten we koers naar het Franse Guadeloupe, een tocht van 55 mijl.
