Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
In aansluiting met het vorige berticht, maar dan op een meer persoonlijk niveau, dient er gezegd te worden dat de ouders van mijn vriendin in ons huis logeerden van voor Kerstmis 2010 tot even na Nieuwjaar 2011. Alle rechtstreekse familie (zonen, dochters, kleinkinderen) waren hier om vader en moeder, oma en opa te begroeten. Het was leuk voor even, maar na enkele dagen werd het minder leuk. Vooral met de kinderen. Zij schijnen het huis te beschouwen als een soort van speeltuin, omdat het huis groot is, met een ruime livingroom en vele kamers. Alles is piekfijn in orde. wanneer er niemand anders buiten mijn vriendin en mijzelf aanwezig zijn. Wanneer de familie met hun kinderen, na 1 of 2 weken gelogeerd te hebben, weer huiswaarts keert, dienen we eerst de schade op te nemen zodat we weten hoeveel nieuwe borden, glazen, kopjes en bestek we alweer opnieuw moeten aanschaffen om daarna over te gaan tot uitgebreide schoonmaak. Hoezeer ik ook laat verstaan aan de overige familieleden, vooral die met een groot aantal kinderen, dat zij een oogje moeten houden op hun kroost en die tot de orde moeten roepen wanneer dat nodig is, het heeft weinig effekt. Gedurende de perioden dat kleine kinderen hier zijn, lopen die in en uit, lopen trappen op en af, plakken overal stickers, openen konstant de ijskast om te zien of er nog wat eetbaars insteekt en halen dat eruit als zij er zin in hebben. Ik heb dan ook grondig gereklameerd na de Kerstmis 2010/Nieuwjaar 2011-periode omdat ik echt niet vind dat dit tolereerbaar is. Volwassen familieleden trekken dan veelal hun ogen open en responderen dat "kinderen kinderen zijn" en moeten kunnen spelen. Voor zover het mij betreft moeten kinderen inderdaad kunnen spelen. Maar laat hen dan spelen zonder schade aan te richten. Het is niet omdat ik uit Europa kom, dat mijn financiele middelen onbeperkt zijn en zelfs als mijn financiele middelen onbeperkt waren, wens ik geen onnodige schade te betalen voor het feit dat familieleden mijn huis bezoeken en vooral dat zovele van hun kinderen schade aanrichten. Denk niet dat ik het alleen over wat gebroken bordjes, glazen en kopjes heb. Ook de badkamer moet eraan geloven: kinderen gooien speelgoed in het toilet, dat daarna niet meer goed doorspoelt, een loodgieter dient dan aangezocht te worden omn een en ander te herstellen; dat kost algauw duizenden pesos (nog altijd veel goedkoper dan in Europa) maar had allemaal kunnen vermeden worden als de ouders wat meer responsabiliteit hadden gehad en hun kinderen van tijd tot tijd tot de orde hadden geroepen. Om dus terug te keren naar het vorige bericht: het is niet alleen noodzakelijk dat er minder kinderen geproduceerd worden, het is tevens noodzakelijk dat hun ouders verantwoordelijkheid nemen voor de akties van hun kinderen. Dan komt weer hetzelfde probleem voor de proppen: de ouders zijn arm en kunnen dus niet opdraaien voor enige schade ook al erkennen zij dat hun kinderen die schade aangericht hebben. Voor dit jaar (2011) heb ik al tegen mijn vriendin gezegd dat nieuwe familiebezoeken mogelijk welkom zijn in het volgende jaar (2012). In 2011 wil ik even wat rust en prefereer ik het om eens voor geen schade aangericht door anderen te moeten opdraaien.
Categorie:leven in een ander continent
27-04-2011, 10:38 geschreven door cheverrant1
Tepels en taboe
Nog maar eens fragment van een artikel dat dit keer verscheen op MSN op 27 april 2011:
"Nicole Scherzinger gooide op 21 april opnieuw haar heupen in de
strijd en deed waar ze het beste in is op de set van haar stomende nieuwe
muziekvideo in Los Angeles.
Omringd door een groep bloedmooie dansers,
blikte de ex-Pussycat Doll, waarvan hevig gespeculeerd wordt dat ze de rol van
jurylid zal krijgen in de Amerikaanse versie van X-factor, de scènes in voor de
door Paul Hunter geregisseerde muziekvideo voor haar opkomende
single Right There.
Er werd hevig met de heupen geschud en Nicole zette haar afgetrainde lichaam
in de verf in een erg onthullende dansoutfit. De song, haar derde release van
haar debuutalbum Killer Love, zal later dit jaar uitgebracht worden".
Typisch bericht voor de samenleving zoals die is: alles is "stomend", "super-sexy" enz. vooral als het de USA komt waar enerzijds alles (letterlijk) door de beugel kan zolang het niet over "celebrities" gaat, en waar alles wat "celebrities" doen, tenminste voor zover het een breed publiek aan de oren komt, op het randje van het fatsoenlijke af is.
In de Filipijnen is het anders en toch niet; zoals ik al eerder opmerkte is er hier nog een klimaat van jaren zestig aanwezig. Er zijn ontiegelijk veel showbizz-programma's op allerlei lokale televisiekanalen, elke dag, 7 dagen op 7. Als een bekende of minder bekende akteur een mond- of (min of meer) tongkus uitwisselt met een bekende of minder bekende aktrice in het kader van hun rollen in een film of televisieserie, wordt dat als "kontroversieel" bestempeld en gaat men die bepaalde akteur en aktrice meteen interviewen over die ervaring en wat dat al dan niet kan betekenen voor hun persoonlijke levensrelaties. Het idee van deze showbizz-programmas (zoals The Buzz, Tweetbiz Insiders enz.) is kennelijk dat onnoemelijk veel televisiekijkers deze programma's aanschouwen en wakker liggen van wat er daarin verteld wordt. Het is op Amerikaanse lijst geschoeid maar nog ver vandaan Noord-Amerika. Het zijn doorgaans vervelende televisieprogramma's die alsmaar in herhaling treden. Als er al eens een glimp van een vrouwenborst te zien zou kunnen zijn (tepelloos, want vrouwentepels zijn taboe op de Filipijnse televisie) wordt die digitaal gecensureerd. Soms geraakt er al eens een kledingstukje los tijdens een of ander showprogramma gedurende het wilde met de heupen en borsten schudden en dan schreeuwt meteen iedereen moord en brand. Omdat iedereen dan moord en brand schreeuwt groeit het meteen buiten proporties, waarna de danseres, aktrice of model algauw tegenover de pers verklaart dat het allemaal niet zo erg was want zij droeg sowieso tepelbeschermers. Net zoals met de fameuze horrorfilm The Texas Chainsaw Massacre (USA, 1974) geregisseerd door Tobe Hooper het geval was, lijken vele kijkers en vooral reporters meer te zien dan er feitelijk te zien was. Wat er voor schandaal zal losbarsten als een danseres, aktrice of model ooit haar broekje zal verliezen en geen extra-beschermende textiel daaronder draagt, tart elke verbeelding.
Op de foto : Filipijnse aktrice, showhostess, zangeres Anne Curtis die tijdens een showprogramma op televisie in de zomer van 2010 het "ongeluk" had om het bovenstukje van haar bikini te weten loskomen. Zij droeg tepelbeschermers. Op de foto is er niets van dit alles te zien, behalve een mooi meisje.
Een fragment van een artikel verschenen in de Philippine Daily Inquirer op 27 april 2011: "Its come to this: Bishop calls RH backers terrorists By Chona Yu, Jocelyn R. Uy, Christine O. Avendaño Philippine Daily Inquirer, Radyo Inquirer First Posted 03:18:00 04/27/2011
MANILA, PhilippinesAdvocates of the reproductive health (RH) bill
are no better than terrorists because the measure could lead to the
death of innocents, an official of the Catholic Bishops Conference of
the Philippines (CBCP) said Tuesday.
Cebu Archbishop Jose Palma, CBCP vice president, said condoms and abortion were tantamount to killing the innocent.
The Catholic Church, led by the CBCP, opposes the bill because it
believes the measure will allow couples to gain easy access to condoms
and other methods of contraception that can cause abortion."
De Filipijnse overheid, onder leiding van president Benigno Aquino III, sinds halverwege 2010, bracht de zogenaamde RH Bill uit (Reproduction Health Bill): geen wet maar een aanbeveling naar de Filipijnse bevolking toe om "verstandig" te zijn bij en vooraleer aan gezinsuitbreiding te doen. Miljoenen zijn arm hier en arm zijn in de Filipijnen betekent erg arm.Gezinnen bestaande uit talrijke personen die amper of niet kunnen gevoed en gekleed worden, omdat er geen of nauwelijks inkomen is in die gezinnen. Uiteraard zijn de kinderen voorbestemd om eenzelfde arme bestaan te lijden want hun ouders hebben geen geld om die kinderen naar school te sturen; pre-school en elementary oftewel peutertuin en lager onderwijs, zullen nog wel lukken, maar high school oftewel middelbaar onderwijs laat staan college oftewel universiteit zijn meestal uitgesloten omdat er toegangsgeld moet worden betaald dat die armen zich niet kunnen veroorloven. Toch groeit de Filipijnse populatie met ongeveer 2 miljoen per jaar. Elk jaar dus 2 miljoen armen erbij.
Wat stelt de overheid voor of beveelt althans aan ? Maak meer gebruik van condooms en andere voorbehoedsmiddelen zodat er minder aangroei van arme populatie is. Minder arme kinderen is goed want betekent op langere termijn minder arme volwassenen zonder werk, minder leden in arme gezinnen is goed want betekent minder zorgen over voedsel, kleding en school.
Hoe reageert de Katholieke kerk in de Filipijnen ? Met hevig protest. Want armen zijn altijd gelovigen. Minder armen betekent minder gelovigen. Thans worden er vergelijkingen gemaakt door de Katolieke Kerk in de Filipijnen tussen de overheid en aanhangers van de RH Bill met terroristen ! Momenteel zijn er ongeveer 94 miljoen inwoners in de Filipijnen. Tegen 2020 zullen er dat meer dan 100 miljoen zijn, volgens statistieken. 50 % daarvan zijn minderbegaafd, arm tot zeer arm.
Om het cru te verwoorden: neuken doet deugd op het moment dat er geneukt wordt. Iedere keer na het neuken een kleine, doet minder deugd. De kastholieke kerk wil niets horen over neuken. Maar wil wel horen over arme, ongeletterde gelovigen omdat die arme ongeletterde gelovigen zijn net als in de middeleeuwen in Europa.
Een artikel geschreven door Jobers Bersales en gepubliceerd in de Cebu Daily News op 23 oktober 2008: "In the 2008 Times Higher Education Supplement-Quacquarelli
Symonds (THES-QS) world university rankings, not one of the
universities in Cebu made it. Not surprising. What is more telling is
that only two of the 2000 universities in the country are on the top 500
and not at all near the top 100. University of the Philippines is at
398th, Ateneo de Manila University at 451st, while the rest who were
in last year (De La Salle University and University of Santo Tomas)
have dropped out altogether.
What is most depressing is that
countries which used to look with envy at Philippine education, sending
their students here some four decades ago, now have more on the list:
Thailand and Malaysia have five each; Indonesia, three; Singapore, two
(and only because if I recall correctly, they have only two higher education institutions anyway). Worse, our neighbors universities also rank higher than Ateneo or UP. Academicians have assailed the methodology of THES-QS, especially
because it tends to use a universitys level of internationalization and
job recruiters choices as yardsticks. Some, however, defend the survey
as reliable because the academic world in fact has standards that ought
to be common to all and which are very measurable. The surveys
validity is seen, for example, in the fact that universities in such
developing nations as Indonesia, Malaysia and the Philippines do make it
to the top 500.
This was the reality as the first semester
wound down last week with the University of San Carlos gathering its
administrators and academic managers for a two-day assessment prelude to
planning the next three years. This semi-annual exercise this time
led by a new president, Fr. Dionisio Miranda, SVD has been going on
for USC, and I suppose, for other universities, for a few years now in
an attempt to beat the odds of an educational system trapped in dead
calm these past two decades, like the proverbial sailor waiting for the
winds to move his ship out of the doldrums. Despite hundreds of millions of pesos invested in infrastructure and
facilities over the last five years, USC faces the daunting task of
sustaining its avowed reputation as the premier university south of Manila because government subsidies to higher education especially those courses that traditionally do not have large enrollments are but a trickle. That it has managed to produce topnotchers among its graduates
(No. 1 in Civil Engineering; No. 4 in Architecture this year, for
example) is no mean feat considering this near-absence of
state-sponsored assistance. The same can be said of the other private
educational institutions in Cebu that contribute the much-needed
manpower for building the nation but receive a pittance from the State.
I always think, tough, that the task is doubly difficult on the part of
USC because it is nearly a century ahead of the others in providing
tertiary education in Cebu. Much is expected of it, not just in
providing quality college education, but more so for its graduate programs which are in the business of knowledge production.
Just where is the State in all of these? The Commission on Higher Education is heavily saddled with attending to the needs of over 2000 universities, many of which were created by
congressmen just to suit their constituents wants (not needs, mind you)
even if these are barely able to pretend to be universities at all.
The time has come to take the plight of the Philippine educational
system seriously. Instead of propping up moribund academic institutions,
why not just offer comprehensive scholarships the whole gamut, from tuition
to cost of living for students to attend a few but very highly
reputable state-supported universities? This is what Singapore did 10
years ago, when it decided to pour its billions to support just one
institution. Today, the National University of Singapore is ranked 30th
in the world. It is never too late to follow this lead. Or, we can just
wait till this proverbial creaking ship now trapped in the doldrums
finally sinks to the bottom of the ocean of ignominy."
Sinds oktober 2008 is er weinig of niets veranderd aan het universiteitssysteem, noch aan het basisonderwijs in de Filipijnen. Men kan voor- of tegenstander zijn van een universitair systeem dat in de eerste plaats is afgestemd op "werk vinden"; het had en heeft wel een doel. Decennia geleden in de westerse wereld was universitair onderwijs genieten een privilige voor welgestelden die het konden betalen, daarna meer open voor minder welgestelden die met behulp van een beurs ook toegang vonden tot de universiteit, daarna meer open voor hoelanger hoe meer volk want meer en meer ouders (zelf vaak van eenvoudige komaf maar beter af omdat zij een steeds groter loon verdienden in hun beroepsleven) konden het zich veroorloven om zoon of dochter een universitaire opleiding te laten genieten (op zich geen slechte zaak). Werk vinden werd echter minder en minder evident, want universiteit gelopen hebben, betekende niet langer een garantie om vlug aan de slag te geraken. Werkgevers werden steeds selektiever en hoe groter het aanbod werd van universitair geschoolde kandidaat-werknemers, hoe selektiever er werd omgesprongen, met als gevolg dat enkel de besten van de besten (primus inter pares) snel hun universitaire opleiding in praktijk konden omzetten. Hetgeen uiteindelijk altijd het doel was en is van de werkgevers. De rest van de kandidaten vervoegde gewoon de rangen van de werklozen. Nog altijd, of meer dan ooit. Hier in de Filipijnen gaat men aan de slag in het buitenland (als zogenaamde OFW oftwel Overseas Filipino Worker), meestal in Arabische landen waar zelfs een carwasher tot 4 maal meer verdient dan in de Filipijnen). In de Filipijnen leven we nog steeds in een tijdperk dat vergelijkbaar is met de jaren zestig en zeventig in Europa. Binnenlands geraken kandidaat-werknemers met universitaire opleiding wel aan banen. Slechtbetaalde banen, als men die vergelijkt met de lonen voor gelijkaardige banen in het buitenland. Ook vele universitairen gaan naar het buitenland als OFW. Basis- en middelbaar onderwijs (elementary & highschool) zijn deplorabel, want er zijn zoveel studenten (gezien de hoge bevolkingsgroei) dat vele scholen in shiften van ongeveer 4 uur werken: een vroege shift van 6 tot 10 uur 's morgens, een middenshift van 10 uur 's morgens tot 2 uur 's namiddags en een late shift van 2 uur tot 6 uur 's namiddags. Er wordt veel aandacht besteed aan lokale historie (op zichzelf ook weer geen slechte zaak als men voorstander is van nationaal bewustzijn) en aan geloof (een goeie zaak voor hen die erop vertrouwen dat de toekomst aan hen is die goed studeren en nog meer geloven, een slechte zaak voor diegenen die althans op het geloofsaspekt niet zo vertrouwen en zeggen gelijk te krijgen door de evolutie van de wereld gade te slaan en het onderwijs dat tot die evolutie geleid heeft). Hoedanook is er een enorm groeiende populatie in de Filipijnen dat een middelmatig onderwijs geniet en achteraf werkloos blijft of slechtbetaald en zwaar en vuil werk moet opknappen. In tegenstelling tot Belgie en andere Europese landen in de jaren vijftig en zestig worden hier niet massaal de deuren geopend voor migranten van Arabische oorsprong die het vuile en zware werk wel even zullen komen doen, maar niet kunnen genieten van allerlei voordelen die in Europa ter beschikking werden gesteld. Leraars en opvoedkundigen in de Filipijnen worden zelf ook onderbetaald, als men het vergelijkt met Europa en het westen. Zij werken in slechte akkomodaties (meestal oudere schoolgebouwen met gebrekkige infrastruktuur en oud lesmateriaal) en zijn dus niet ideaal gemotiveerd. Men blijft glimlachen hier. Toch vraag ik mij vaak af wat het meest opmerkelijke is: de glimlach rond vele monden of de desperaatheid in vele ogen.
Categorie:leven in een ander continent
20-04-2011, 13:14 geschreven door cheverrant1
19-04-2011
In de Heilige week...
Alles gaat hier zijn traditionele gangetje. Ook, of vooral, in de Heilige Week (de week voorafgaand aan Pasen). De bevolking is alreeds vertrokkken of maakt zich op om te vertrekken naar allerlei provincies om familie te bezoeken. "Travel light" is de boodschap die men overal hoort, maar velen vertrekken met boordevolle kartonnen dozen en allerlei zakken overladen met goederen. Al die bagage wordt ijverig gekontroleerd door politiediensten met snuffelhonden, voor het geval er explosieven zouden te vinden zijn. Op lucht- zee-, en bushavens lopen de passagiers de grond plat om een plaatsje te bemachtigen. Alles duurt lang omwille van de kontroles. Vliegtuigen, ferryboten en bussen werden en worden nagezien op mogelijke mankementen vooraleer ze vertrekken. Hopelijk werden en worden die toestellen ook gerepareerd als dat nodig was en is, want alle 4 voorgaande jaren (tenminste sinds ik hier het dagelijkse nieuws op televisie, radio en internet volg) waren er elk jaar ferryboten die op zee in moeilijkheden kwamen, bussen die in ravijnen donderden, met als gevolg tientallen doden en gewonden. Altijd weer stof tot praten voor de nieuwsreporters...
Hier in de buurt waar ik woon (Antipolo City) werd er enige dagen geleden al overgegaan tot een soort van repetitie (denk ik) van lamentaties uit de bijbel in verband met Pasen en de dood van Jezus Christus. Die repetitie (als het dat was) duurde 24 onafgebroken uren. Over enkele dagen, om precies te zijn vanaf donderdag (maundy thursday) tot vrijdag (good friday), zullen de eigenlijke lamentaties plaatsvinden, opnieuw voor 24 onafgebroken uren. Als je niet snel kunt inslapen, lig je in je bed te luisteren en je te ergeren want, hoe goedbedoeld het allemaal ook mag zijn, 's anderendaags ontwaak je wel graag uitgerust en als je werk te doen hebt kun je een goede nachtrust wel gebruiken. Velen hier hebben geen werk en dus geeft het niet hoe fanatiek-religieus ze zingen gedurende 24 onafgebroken uren, want ze moeten nergens heen na afloop van de lamentaties.Je hoort wel dronkaards met veel lawaai in de straten passeren 's nachts die zich hoegenaamd niet storen aan de lamentaties omwille van te stomdronken en ook zij moeten 's morgens nergens heen om werk uit te voeren... De katholieke gezagdragers kijken instemmend neer op dit alles, want de lamentaties getuigen van godvruchtigheid en het nergens heen moeten omwille van geen werk getuigt van armoede die de kerk wel kan apprecieren want dat maakt weer nieuwe gelovigen en/of bestendigt de oude gelovigen in hun geloof. Als vele dingen niet zo schrijnend waren, zou het surrealistisch-grappig kunnen zijn. Naar mijn indruk is het echter vooral schrijnend...
Categorie:leven in een ander continent
19-04-2011, 11:51 geschreven door cheverrant1
18-04-2011
Semana Santa
The
entry of Jesus into Jerusalem on Palm Sunday marks the beginning of Holy
Week.
Hieronder een overzicht van de betekenis van Pasen in de Christelijke traditie en wat het betekent in de Filipijnen (in het Engels).
Holy Week in the Christian year is the week immediately before
Easter. The earliest catholic allusion to the custom of marking this week as a
whole with special observances is to be found in the Apostolical Constitutions (v. 18,
19), dating from the latter half of the 3rd century and 4th century. In this
text, abstinence from flesh is commanded for all the days, while for the Friday
and Sunday an absolute fast is commanded. Dionysius Alexandrinus in his
canonical epistle (AD 260), refers to the 91 fasting days implying that the
observance of them had already become an established usage in his time.
There is some doubt about the genuineness of an ordinance attributed to Constantine, in which abstinence from public
business was enforced for the seven days immediately preceding Easter Sunday, and also for the seven which followed it;
the Codex Theodosianus, however, is explicit in
ordering that all actions at law should cease, and the doors of all courts of
law be closed during those 15 days (1. ii. tit. viii.). Of the particular days
of the "great week" the earliest to emerge into special prominence was naturally
Good Friday. Next came the Sabbatum Magnum ("Great Sabbath", i.e., Holy Saturday or Easter Eve) with its vigil,
which in the early church was associated with an expectation
that the second advent would occur on an Easter
Sunday.
There are other Scriptures that refer to the traditions of the Early
Church, most notably The Pilgrimage of Etheria (also known as The
Pilgrimage of Egeria) which details the complete
observance of Holy Week in the early church.
Holy Week begins with Sunday of the Passion of the Our Lord. Before 1955 this
Sunday was known in the Roman Rite simply as Palm
Sunday and the preceding Sunday as Passion Sunday. From 1955 to 1971 it was
called Second Sunday in Passiontide or Palm Sunday.
To commemorate the entrance of the messiah into Jerusalem, to accomplish his paschal mystery, it is customary to have before
Mass a blessing of palm leaves (or
other branches, for example olive branches). The blessing ceremony, preferably
held outside the church includes the reading of a Gospel account of how Jesus
rode into Jerusalem humbly on a donkey, reminiscent of a Davidic victory
procession, and how people placed palms on the ground in front of him.
Immediately following this great time of celebration in the entering of Jesus
into Jerusalem, he begins his journey to the cross. This is followed by a
procession or solemn entrance into the church, with the participants holding the
blessed branches in their hands.
The Mass itself includes a reading of the Passion, the narrative of Jesus'
capture, sufferings and death, as recounted in one of the Synoptic Gospels.
Before the reform of the rite by Pope Pius
XII, the blessing of the palms occurred inside the church within a service
that followed the general outline of a Mass, with Collect, Epistle and Gospel,
as far as the Sanctus. The palms were then blessed with five prayers, and a
procession went out of the church and on its return included a ceremony for the
reopening of the doors, which had meantime been shut. After this the normal Mass
was celebrated.[2]
The days between Palm Sunday and Holy Thursday are known as Holy Monday (or Fig Monday), Holy Tuesday and Holy Wednesday (sometimes called Spy Wednesday).
The Gospels of these days recount events not all of which occurred on the
corresponding days between Jesus' entry into Jerusalem and his Last Supper. For instance, the Monday Gospel tells
of the Anointing at Bethany (John 12:1-9), which occurred before the Palm Sunday event
described in John 12:12-19.
The Chrism Mass, whose texts the Roman Missal now gives under Holy Thursday, may be
brought forward to one of these days, to facilitate participation by as many as
possible of the clergy of the diocese together with the bishop. This Mass was
not included in editions of the Roman Missal before the time of Pope Pius XII.
In this Mass the bishop blesses separate oils for the sick (used in Anointing of the Sick), for catechumens (used in Baptism) and chrism (used in
Baptism, but especially in Confirmation and Holy Orders, as well as in rites
such as the blessing of an altar and a church).
When the principal services of Holy Thursday, Good Friday, and the Easter
Vigil were celebrated in the morning, the office of Matins and Lauds of each day
was celebrated on the evening of the preceding day in the service known as Tenebrae.
On this day the private celebration of Mass is forbidden.Thus, apart from the Chrism Mass for the blessing of
the Holy Oils that the diocesan bishop may celebrate on the morning of Holy
Thursday, but also on some other day close to Easter, the only Mass on this
day is the evening Mass of the
Lord's Supper, which inaugurates the period of three days, known as the Easter Triduum, that includes Good Friday (seen as beginning with the service of
the preceding evening), Holy Saturday and Easter Sunday up to evening prayer on that day.
The Mass of the Lord's Supper commemorates the Last Supper of Jesus with his Twelve Apostles, "the
institution of the Eucharist, the institution of
the priesthood, and the commandment of
brotherly love that Jesus gave after washing the feet of his disciples."
All the bells of the church, including altar bells, may be rung during the
Gloria in Excelsis Deo of the
Mass. The bells and the organ then fall silent until the Gloria at the Easter Vigil.[citation needed] In some
countries, children are sometimes told: "The bells have flown to Rome."
The Roman Missal recommends that, if considered pastorally appropriate, the
priest should, immediately after the homily, celebrate the rite of washing
the feet of an unspecified number of men, customarily twelve, recalling the
number of the Apostles.
A sufficient number of hosts are consecrated for use also in the Good
Friday service, and at the conclusion the Blessed Sacrament is carried in
procession to a place of reposition away from the main body of the church,
which, if it involves an altar, is often called an "altar of repose". However, the Mass does not
officially end and technically extends over the next two days, not "ending"
until the end of the Easter Vigil Mass.
The altars of the church (except the one used for altar of repose) are later
stripped quite bare and, to the extent possible, crosses are removed from the
church or veiled. (In the pre-Vatican II rite, crucifixes and statues are
covered with violet covers during Passion time, but the crucifix covers can be
white instead of violet on Holy Thursday.)
Good Friday
Roman Catholic Christians treat Good Friday as a fast day, which is defined as only having one full meal
with, if needed, two small snacks that together do not make a full meal.
The Catholic Good Friday in the Roman Rite
afternoon service involves a series of readings and meditations, as well as the
(sung) reading of the Passion account from the Gospel of John which is often read dramatically,
with the priest, one or more readers, and the congregation all taking part. In
the traditional Latin liturgy, the Passion is read by the priest facing the
altar, with three deacons chanting in the sanctuary facing the people. Unlike
Roman Catholic services on other days, the Good Friday service is not a Mass, and in fact,
celebration of Catholic Mass on Good Friday is forbidden. Eucharist consecrated the night before (Holy
Thursday) may be distributed. The cross is
presented, with the people given an opportunity to venerate it. The services also include a long series
of formal intercessions. The solemnity and somberness of the occasion has led to
a phenomenon whereby in the course of history the liturgical provisions have a
tendency to persist without substantial modification, even over the centuries.
Some churches hold a three-hour mediation from midday, the Three Hours' Agony. In some countries,
such as Malta, Philippines, Italy and Spain, processions with statues representing the Passion
of Christ are held.
The Church mourns for Christ's death, reveres the Cross, and marvels at his
life for his obedience until death.
The only sacraments celebrated are Penance and Anointing of
the Sick. While there is no celebration of the Eucharist, Holy Communion is
distributed to the faithful only in the Service of the Passion of the Lord, but
can be taken at any hour to the sick who are unable to attend this service.
The altar remains completely bare, without texts, candlesticks, or altar
cloths.
It is customary to empty the holy water fonts in preparation of the blessing
of the water at the Easter Vigil.
The Celebration of the Passion of the Lord takes place in the afternoon,
ideally at three o'clock, but for pastoral reasons a later hour may be chosen.
Since 1970, the colour of the vestments is red. Previously it was black. If
a bishop celebrates, he wears a plain mitre.
'The liturgy consists of three parts in the Roma Rite: the Liturgy of the
Word, the Veneration of the Cross, and Holy Communion.
The Passion narrative of the Gospel of
John is sung or read, often divided between more than one singer or reader.
General Intercessions: The congregation pray for the Church, the
Pope, the Jews, non-Christians, unbelievers and others.
Veneration of the Cross: A crucifix is
solemnly unveiled before the congregation. The people venerate it on their
knees. During this part, the "Reproaches" are often sung.
Communion service: Hosts consecrated at the Mass of the previous day
are distributed to the people.
Even if music is used in the Liturgy, it is not used to open and close the
Liturgy, nor is there a formal recessional (closing procession).
Because the Mass did not officially end on Holy Thursday, no Mass is
celebrated until sundown.
In some Anglican churches, including the Episcopal Church in the
United States, there is provision for a simple liturgy of the word with
readings commemorating the burial of Christ.
The tabernacle is left empty and open. The lamp or candle usually situated
next to the tabernacle denoting the Presence of Christ is put out, and the
remaining Eucharistic Hosts
consecrated on Holy Thursday are kept elsewhere, usually the sacristy, with a lamp or candle burning before it, so
that, in cases of the danger of death, they may be given as viaticum.
The celebration of Easter begins after sundown on
what is therefore liturgically Easter Sunday, though still Saturday in the civil
calendar. Easter Vigil is the longest and most solemn of the Catholic Church's
Masses, lasting up to three or four hours.
In the Roman Catholic tradition, the Easter Vigil
consists of four parts:
The Service of Light
The Liturgy of the Word
The Liturgy of Baptism: The sacraments of Baptism and Confirmation for new
members of the Church and the Renewal of Baptismal Promises by the entire
congregation.
The Liturgy begins after sundown on Holy
Saturday as the crowd gathers inside the unlit church. In the darkness
(often in a side chapel of the church building or, preferably, outside the
church), a new fire is kindled and blessed by the priest. This new fire
symbolizes the light of salvation and hope that God brought into the world
through Christ's Resurrection, dispelling the darkness of sin and death. From
this fire is lit the Paschal candle,
symbolizing the Light of Christ. This Paschal candle will be used throughout the
season of Easter, remaining in the sanctuary of the Church or near the lectern,
and throughout the coming year at baptisms and funerals, reminding all that that
Christ is "light and life."
All baptized Catholics present (i.e. those who have received the "Light of
Christ") receive candles which are lit from the Paschal candle. As this symbolic
"Light of Christ" spreads throughout those gathered, the darkness is decreased.
A deacon, or the priest if there is no deacon, carries the Paschal Candle at the
head of the entrance procession and, at three points, stops and chants the
proclamation "Light of Christ" or "Christ our Light," to which the people
respond "Thanks be to God." Once the procession concludes, the deacon or a
cantor chants the Exultet (also called the "Easter Proclamation"), and,
the church remaining lit only by the people's candles and the Paschal candle,
the people take their seats for the Liturgy of the Word.
The Liturgy of the Word consists of between two and seven readings from the
Old Testament. The account of the Exodus is
given particular attention in the readings since it is considered to be the Old
Testament antetype of Christian salvation. Each reading is followed by a psalm
and a prayer relating what has been read in the Old Testament to the Mystery of
Christ. After these readings conclude, a fanfare may sound on the organ and
additional musical instruments and the Gloria in Excelsis Deo is sung. During
this outburst of musical jubilation the congregation's candles are extinguished,
the church lights are turned on, and bells rung while the church's decorative
funnings altar frontals, the reredos, lectern hangings, processional banners,
statues and paintings which had been stripped or covered during Holy Week, are
ceremonially replaced and unveiled and flowers are placed on altars and
elsewhere. (In the pre-Vatican II rite, the statues, which have been covered
during Passion Time, are unveiled at this time.) Members of the congregation may
have been encouraged to bring flowers which are also brought forward and placed
about the sanctuary and side altars. A reading from the Epistle to the Romans is proclaimed. The
Alleluia is sung for the first time since the
beginning of Lent (or, in the pre-Vatican II rite, since Septuagesima). The Gospel of the Resurrection then follows, along with a
homily.
After the conclusion of the Liturgy of the Word, the water of the baptismal font is consecrated and any catechumens or candidates for full
communion are initiated into the church, by baptism
and/or confirmation, respectively. After the
celebration of these sacraments of initiation, the congregation renews their
baptismal vows and receive the sprinkling of baptismal water. The general intercessions
follow.
After the Liturgy of Baptism, the Liturgy of the Eucharist continues as usual. This is the first Mass
of Easter Day. During the Eucharist, the newly baptised receive Holy Communion
for the first time. According to the rubrics of the Missal, the Eucharist should finish before dawn.
Easter Sunday
Easter Sunday is the great feast day and culmination of not only Holy Week
but the whole year. On this day, the Resurrection of Jesus Christ is celebrated.
It is considered the most important day in the Church year, as it is the day on
which Jesus rose from the dead. Easter Sunday is the main reason why Christians
keep Sunday as the primary day of religious observance.
In the predominantly Catholic Philippines,
Maundy Thursday and Good Friday are national holidays; work is suspended in
government offices and private businesses. Most stores are closed and most
people in the cities head to the provinces for the long Easter weekend.
Holy Week is commemorated with street processions, the Way of the Cross, and
a Passion play called the Sinakulo. The Church
keeps the day solemn by not tolling the church bells, and no mass will be
celebrated. In some communities (most famously in San Fernando, Pampanga), the processions include devotees who
self-flagellate and sometimes even have themselves nailed to crosses as
expressions of penance. After three o'clock in the afternoon of Good Friday (the
time at which Jesus is traditionally believed to have died), noise is
discouraged, some radio stations and television stations sign off (while
others remain signed-on, broadcasting Religious Programming), businesses
automatically close, and the faithful are urged to keep a solemn and prayerful
disposition through to Easter Sunday.
At Mass on Palm
Sunday, Catholics carry "palaspas" or palm leaves to be blessed by the
priest. Many Filipinos bring home the palm leaves after the Mass and place these
above their front doors or their windows, believing that doing so can ward off
evil spirits. Holy Monday marks the beginning of the Pabasa (literally, reading)
or Pasyon, the marathon chanting of the story of
Jesus' life, passion, and death, which continues day and night, for as long as
two straight days. A popular Holy Thursday tradition is the Bisita
Iglesia (Church Visit), which involves visiting several Churches at which
the faithful would pray the Stations of
the Cross. The last Mass before Easter is also
celebrated on Holy Thursday, usually including a reenactment of the Washing of the Feet of the Apostles; this Mass is followed by the
procession of the Blessed Sacrament before
it is taken to the Altar of Repose. Good Friday in the Philippines is commemorated with
street processions, the Way of the Cross, the commemoration of Jesus'
Seven last words (Siete Palabras) and a
Passion play called the Sinakulo.
Easter morning is marked with joyous celebration, the first being the dawn Salubong,
wherein large statues of Jesus and Mary are brought in procession together to
meet, imagining the first reunion of Jesus and his mother Mary after Jesus' Resurrection. This is followed by the joyous
Easter Mass.
Categorie:leven in een ander continent
18-04-2011, 12:59 geschreven door cheverrant1
07-04-2011
Politieke en andere kommentaren
Als ik websites bezoek zoals bijvoorbeeld www.politics.be krijg ik vaak de indruk dat het alleen maar om een welles-nietes spelletje gaat tussen verschillende kommentatoren. Velen proberen hun gelijk te bewijzen door hun kommentaren te illustreren door allerlei berichten van wikipedia (hetgeen weinig zin heeft want wikipedia is samengesteld door berichten van om het even wie en niet noodzakelijk door wetenschappelijk gefundeerde berichtgevers), of door allerlei zogenaamd wetenschappelijk geinspireerde berichten (soms wel degelijk authentiek, soms ook niet) op allerlei websites waarvoor niemand eigenlijk tijd heeft om die ten gronde te lezen. Men bericht vaak en graag over allerlei onderwerpen die direkt of afstandelijk iets met politiek te maken hebben. Ja toegegeven, dat doe ik soms ook hier op deze blog: een of ander artikel aangrijpen om een stelling te poneren die te maken heeft met de Filipijnen. Ik durf wel stellen dat ik die artikels aangrijp als start voor mijn eigen zienswijze op de samenleving in de Filipijnen. Sinds ongeveer 6 jaar kom ik hier regelmatig en sinds 4 jaar leef ik hier permanent. Ik volg het dagelijkse nieuws op televisie, radio, internet en in dagbladen. De Filipijnen geven niet veel om het internationale nieuws (slechts enkele minuten aandacht daarvoor in een televisiejournaal dat ongeveer anderhalf duurt...). Zij worden wel getroffen door de internationale omstandigheden: als een land in het Midden-Oosten wordt aangevallen door Noord-Amerika, gaan de brandstofprijzen omhoog overal elders; als brandstofprijzen omhoog gaan, stijgen ook de voedselprijzen want de distributiekosten stijgen. Simpel voorbeeld. Ook simpel om te begrijpen: aktie veroorzaakt reaktie. Op websites zoals www.politics.be blijft men doorgaan met kommentarieren op allerlei gebeurtenissen en toevalligheden of niet zo-toevalligheden die het land (Belgie) naar de dieperik brengen. In de Filipijnen is men meestal onverschillig tegenover elke internationale gebeurtenis, toevalligheid of niet zo-toevalligheid die het land ook niet vooruit helpen en tuit men de lippen wanneer er weer eens een lokale onaangenaamheid heeft plaatsgevonden. Omdat zovelen arm zijn in de Filipijnen, denken die armen alleen maar in termen van: waar zullen mijn maaltijden (ontbijt, lunch en avondmaal) vandaag en morgen vandaan komen ? Velen hebben slechts 1 maaltijd per dag om het even of het ontbijt, lunch of avondmaal is... De meesten hebben geen toegang tot het internet en plaatsen dus ook geen kommentaren op wat voor websites dan ook. Als zij geinspireerd worden om deel te nemen aan een protestaktie, zullen zij dat volgaarne doen op voorwaarde dat zij een maaltijd in ruil krijgen. Dat scheelt alweer een dag...
Categorie:leven in een ander continent
07-04-2011, 11:34 geschreven door cheverrant1
04-04-2011
Reaktie op aktie
Onlangs kreeg ik een bericht van een lezer op 1 van mijn artikelen in dit blog. Hieronder laat ik u mijn antwoord op zijn kommentaar lezen: "Hallo, eerst en vooral: het bericht waarop u reageert is voornamelijk een bericht van iemand anders (een Nederlander)
dat ik gebruikte om mijn eigen inzichten te illustreren. Als u meer van
mijn blog-artikelen leest zult u merken dat ik niet bijzonder negatief
ben over de Filipijnen noch over de Filipijnse bevolking. Ik ben ook
negatief over Belgie
(waar ikzelf vandaan kom) en over Europa en over de USA. Soms ben ik
ook positief over dit alles, en voornamelijk probeer ik allerlei te
vergelijken tussen Europa, de USA en de Filipijnen. Het is een vrije
wereld en iedereen kan schrijven en publiceren wat men wil. Als mijn
artikelen (meervoud !) u als negatief overkomen dan zij het zo, maar
misschien hebt u maar 1 of enkele artikelen op mijn blog gelezen. Ik
heb geen idee wie u bent noch waar
u vandaan komt, of u in de USA, Europa, in de Filipijnen of ergens
anders leeft. Ikzelf woon permanent in de Filipijnen sinds 4 jaar. Mijn
impressies die ik van tijd tot tijd op mijn blog publiceer zijn de mijne
en afkomstig van wat ik rond mij heen zie en ervaar. Zonder iemand
specifiek te willen kwetsen of aan te vallen. Als u of uw familie zich
persoonlijk aangevallen voelen door mijn artikelen, dan spijt mij dat.
Ik kan alleen maar benadrukken dat het in geenszins mijn bedoeling is om
iemand persoonlijk aan te vallen. Volkeren zijn vrij om andere volken
te bekommantarieren, nietwaar ? Iedereen is vrij om kommentaar te
leveren op wat dan ook. U bent vrij om kommentaar te leveren op mijn
blog-artikelen als die u niet aanstaan. Gelukkig leven wij in een min of
meer vrije wereld om dat te doen. Beste groeten."
En hierna het bericht van de lezer: Beste, "Maar
even ter info niet alle filipijnse mensen zijn zo.. mijn familie die
vragen
helemaal niks geen geld helemaal niks.. en als we ze geld lenen
gebruiken ze vaak voor het eten.. dus ik snap niet waarom je
zo negatieve info geeft.!"
Categorie:leven in een ander continent
04-04-2011, 10:47 geschreven door cheverrant1
26-03-2011
Kinderen, populatie en armoede
Sinds enige tijd, wel sinds de nieuwe regering aantrad in de Filipijnen op 01 juli 2010, is er heel wat te doen over een zogenaamde wet of eerder bedoeling om een bepaalde geboorteberperking te lanceren en om de ongebreidelde vermenigvuldiging af te zwakken. "The Reproductive Health Bill, popularly known as the RH Bill, is a Philippine bill aiming to guarantee universal access to methods and information on birth control and maternal care. The bill has become the center of a contentious national debate. There are presently two bills with the same goals: House Bill No. 96 or the Reproductive Health Act and Population and Development Act of 2010 introduced by Albay1st district representative Edcel Lagman, and Senate Bill No. 2378 or the Reproductive Health Act introduced by Senator Miriam Defensor Santiago.
While there is general agreement about its provisions on maternal and child health, there is great debate on its key proposal that the Filipino taxpayer and the private sector will fund and undertake widespread distribution of family planning devices such as birth control pills (BCPs) and IUDs, as the government continues to disseminate information on their use through all health care centers. Private companies and the public and private elementary and secondary school system will be required to participate in this information and product dissemination as a way of controlling the population of the Philippines.[1]
The bill is highly controversial, with experts, academics, religious institutions, and major political figures both supporting and opposing it, often criticizing the government and each other in the process. The issue is so divisive that at one point, the Catholic Bishops Conference of the Philippines threatened to excommunicate the President, Benigno Aquino III if he supported the bill."
De bevolking in de Filipijnen werd in 2010 geschat op 94 miljoen. Volgens een min of meer wetenschappelijke schatting zal de bevolking in 2020 111 miljoen bedragen. De cijfers over de armoede onder Filipijnen lopen nogal uiteen, maar zou wel een 50 % van de bevolking kunnen weerspiegelen, nu al. Hogere populatie betekent dat er meer jobs moeten gekreerd worden en er meer voedsel moet geproduceerd worden. De brandstofprijzen blijven voorlopig de hoogte ingaan en hogere brandstofpijzen leiden tot hoger voedselprijzen, alleen al omdat het voedsel moet getransporteerd worden naar de verdelers die hogere onkosten doorrekenen naar hun konsumenten.
De familie van mijn vriendin telt vele kinderen en kleinkinderen. Zowat een jaar geleden vertelde de echtgenoot van een zuster van mijn vriendin mij dat zijn oudste dochter naar de universiteit gaat en dat kan bekostigd worden omdat zij een deeltijdse job heeft in een fastfood-restaurant waardoor zij transport en andere onkosten zelf kan dragen; Zijn op 1 na oudste dochter gaat ook naar de universiteit maar zij heeft geen job en dus is het twijfelachtig of hij haar studies (vooral haar tranport en andere onkosten) kan blijven betalen. Wat doen hij en zijn echtgenote ondertussen ? Zij maken een nieuwe baby... De vijfde al in het huisgezin. De geboorte is voorzien in juni 2011. Dat zal ook niet helpen om onkosten voor de op 1 na oudste dochter aan de universiteit te lenigen...
Op de lokale televisie was er onlangs wat berichtgeving over het probleem van overpopulatie. Wie liet men aan het woord ? Rooms-Katholieke priesters en gezagsdragers die uiteraard weigerachtig zijn tegenover elke geboortbeperking, enkele mannelijke (waarschijnlijk universiteits-) studenten die weigerachtig staan om een condoompje over hun penissen te schuiven als zij van bil gaan en enkele "ouderen van dagen" die weigerachtig doen omdat hen nooit iets anders voorgehouden werd dan voortplanten... Voor een publiek met overwegend "beperkte" edukatie zoals hier, is het pleit dan wel vlug beslist. In 2020 zal het er bijgevolg niet fraaier uitzien dan nu.
Categorie:leven in een ander continent
26-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
25-03-2011
Drugsmokkelaars veroordeeld in China
Enkele Filipijnse drugsmokkelaars die op heterdaad werden betrapt in China, zijn veroordeeld tot ophanging ingevolge de Chinese strafwetgeving. De verontwaardging is groot in de Filipijnen over een barbaars verdict.
Eerst en vooral: "if you can't do the time, don't do the crime". Goed, hier gaat het dus niet over "doing time" maar over executie ingevolge gepleegde misdaden. Een recent (op 18 maart jl.) uitreksel van een gepubliceerd artikel in de Manila Bulletin:
"Filipino relatives of drug smugglers to China are implored by China's ambassador to Manila to understand why these so-called "scourge of society" must be executed by lethal injection and that while he commiserates with the families the verdicts will push through "sooner or later" in consonance with Chinese laws.
That they are a scourge of society was the phrase used by the Chinese embassy in Manila to announce the finality of the verdict.
Ambassador Liu Jintao also said that other than the deferment of the original dates of February 21 and 22 to still-unscheduled times, Sally Ordinario-Villanueva, 32, Ramon Credo, 42, and Elizabeth Batain, 38, can no longer opt for reprieve, clemency or commutation.
I would like to confirm that the three criminals who have been sentenced to death are at the moment still alive. But the verdict is the final verdict. So the penalty will be carried out sooner or later and everything will be done in accordance with the law in China, Liu told the press.
"The verdict of the Supreme People's Court (SPC) is final and executory," he told a press briefing on Thursday.
He posed a plea to Filipino families whose relatives engage in drug trafficking in China to understand that drug traffickers destroy Filipinos as well as the Chinese people. He asked for respect of Chinese laws against heroin smuggling, wherein at least 50 grams could lead to 15 years to life in prison or death.
These drug traffickers are not only victimizing the Chinese people, they are also victimizing the Filipino people," he stressed.
The SPC of China had upheld lower courts' sentence for the three, who separately smuggled a total 15,323 grams or more than four kilograms each of heroin into Xiamen and Shenzhen in southern China in 2008.
In the case of the three, the amount they carried was "way beyond, way beyond," thus the severity of the verdict, said Liu.
Pointing out that the situation in Filipino drug-smuggling on the China route is "really, really bad," Liu emphasized on Thursday:"I dont want to link this (execution) case with the general relations between China and the Philippines because I dont want to see our wonderful relationship being kidnapped by these drug criminals."
He emphasized that trade and investment relations between the two countries have surged ahead, and any differences are outweighed by cooperation and dialogues.
Liu also said that sooner or later the executions would push through and nothing more would prevent them -- "the issue is not on China's agenda on the visit," Liu added.
He believes the highest officials of the Philippine Government already "have a very, very good and clear understanding of Chinese laws, as a February 18 Joint Statement between Vice President Jejomar C. Binay and top Chinese officials show." Nog maar pas, enkele maanden geleden, werd de zoon van een Filipijnse gouverneur, Ronald Singson, 42, zoon van Ilocos Sur Governor Luis Chavit Singson gearresteerd in China wegens bezit van enkele (+- 25) grammen drugs. Onmiddellijk ging de hele diplomatieke machine van de Filipijnen in werking en werd de aangehoudene weer uitgeleverd vanuit China naar de Filipijnen. Hij onderging daar zijn vonnis, dat bestond uit achttien maanden effektief in de cel. Het is mij niet zo direkt duidelijk of men in de Filipijnen vervroegd kan vrijkomen omwille van goed gedrag in de gevangenis, maar ook als dat niet zo is, komt de man weer vrij na anderhalf jaar. Omdat hij een zoon is van een diplomaat. Lijkt op meten met twee maten en gewichten, nietwaar ? Klinkt dit bekend in Belgische oren ?
Categorie:leven in een ander continent
25-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
22-03-2011
Libie en de gevolgen
De Amerikanen en de andere geallieerde landen hebben eindelijk een reden gevonden om Libie aan te vallen: er was onrust in het land vanwege "ontevredenen" en de onrust werd door de militairen bedwongen door moord en doodslag. Genoeg voor de Amerikanen en bondgenoeten om in te grijpen en te beginnen met bombardementen als inleiding tot een algehele invasie. Kwam de onrust er werkelijk door "ontevredenen" of werd de onrust aangewakkerd door agitatoren betaald door de CIA en/of door de Amerikaanse overheid ? Weken voordien braken er al soortgelijke onlusten uit in Egypte, maar de toenmalige Egyptische president, Mohammed Hosni Moubarak, besloot om af te treden en het presidentschap over te laten. In andere Arabische landen zoals Tunesie en Algerije zien we gelijkaardige dingen: onrust vanwege de bevolking en protesten tegenover de regering en de leiders. Is dit allemaal toeval ? Spruit de onrust in 1 land voort omwille van onrust in een ander min of meer gelijkaardig land, of is het allemaal een komplot van de USA ? Met als eerste doel momenteel om Libie aan te vallen ? Wat zal het volgende doelwit zijn ? Iran ? Dient men overal een komplot in te zien ? De Amerikanen zoeken al lang naar een geldige reden om Iran binnen te vallen. De kernenergie daar en wat men er mogelijk mee van plan is hetgeen een bedreiging kan vormen voor de USA en de rest van de zogenaamde vrije wereld. De Amerikanen zoeken naar een reden om Yemen binnen te vallen, hetgeen een bolwerk is van moslim-fundamentalisten, of althans zo wordt het ons voorgeschoteld. Er zal allemaal wel iets van waar zijn, en dat maakt het precies zo moeilijk om waarheid van leugen, om letterlijke bedreiging van bedrog te onderscheiden. De Amerikaanse dollar stijgt alweer in waarde, de internationale olieprijzen stijgen, de aandelenwaarden stijgen. Velen (alreeds rijke aandelenbezitters) worden er beter van. Meer velen (het gewone volk) worden er niet beter van, integendeel: worden er armer door omdat zij meer moeten betalen voor een litertje diesel aan de pomp. In de Filipijnen is het niet anders. Iedereen klaagt in de Filipijnen. Net als in Belgie. Duurdere olie leidt tot duurdere voedselprijzen, duurdere voedselprijzen leiden tot meer armoede, meer armoede leidt tot meer kriminaliteit... Een litertje diesel is een litertje diesel. Niets meer en niets minder. De ene dag betaal je er meer voor dan op een andere. Gewoon maar omdat de Amerikanen (gesteund door Europese en andere bevriende landen) nog maar eens een ander land gaan bombarderen. Het is eenvoudig gesteld, maar het is zo. De Amerikaanse troepen zijn alreeds jarenlang aan het vechten in Irak, Afghanistan en Pakistan. Onlangs kondigde men aan dat Irak nu wel stelselmatig kon verlaten worden door de Amerikaanse troepen. De Amerikaanse troepen zijn evenwel in de regio, en nu is de kans schoon om andere Arabische landen aan te vallen die al lang een doorn in hun oog zijn; als de Amerikaanse troepen zich terugtrekken uit Irak en helemaal terugkeren naar de USA om daarna weer landen als Libie (binnenkort Iran en...) aan te vallen zal dat aardig wat meer kosten. Ook in de Amerikaanse regering en de Amerikaanse legerleiding denkt men ekononisch... Nu is het moment. Anderen zullen wel de prijs betalen. Of er een derde wereldoorlog aanbreekt ? Nog niet meteen. Want de Amerikanen en Europese bondgenoten worden nog altijd gesteund door zeer machtige Arabische landen zoals Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten en Egypte (waar zopas nog onrust was, herinnert u het zich ?) die er ekonomische belangen bij hebben wanneer diktators zoals de Libische Kaddafi en de Iraanse Ahmadinejad van de kaart worden geveegd zodat zij op hun beurt meer olie kunnen leveren wanneer zij dat willen. Wanneer zij er geen ekonomische belangen meer bij zullen hebben, zal het strijdtoneel er geheel anders uitzien.
Categorie:leven in een ander continent
22-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
14-03-2011
Japan en de gevolgen van een natuurramp
Een bericht van Reuters verschenen op internet enkele uren geleden geschreven door Taiga Uranaka and Ki Joon Kwon:
"FUKUSHIMA, Japan Japan scrambled to avert a meltdown at a
stricken nuclear reactor on Monday after a second hydrogen explosion
rocked the facility, just days after a devastating earthquake and
tsunami that killed at least 10,000 people.
Roads and rail, power and ports have been crippled across much of
Japan's northeast and estimates of the cost of the multiple disasters
have leapt to as much as $170 billion. Analysts said the economy could
even tip back into recession.
Japanese stocks closed down more than 6 percent, the biggest fall since the height of the global financial crisis in 2008.
Rescue workers combed the tsunami-battered region north of Tokyo for
survivors and struggled to care for millions of people without power and
water in what Prime Minister Naoto Kan has dubbed his country's worst
crisis since World War Two.
Officials say at least 10,000 people were likely killed in the
8.9-magnitude earthquake and tsunami that followed it. Kyodo news agency
reported that 2,000 bodies had been found on Monday in two coastal
towns alone.
"It's a scene from hell, absolutely nightmarish," said Patrick Fuller of
the International Red Cross Federation from the town of Otsuchi.
"The situation here is just beyond belief, almost everything has been
flattened. The government is saying that 9,500 people, more than half of
the population could have died and I do fear the worst."
Crucially, officials said the thick walls around the radioactive cores
of the damaged reactors at the nuclear power plant appeared to be intact
after the hydrogen blast, the second there since Saturday.
The big fear is of a major radiation leak from the complex in Fukushima,
240 km (150 miles) north of Tokyo, where engineers have been battling
since the weekend to prevent a meltdown in three reactors.
The core container of the No. 3 reactor was intact after the explosion,
the government said, but it warned those still in the 20-km (13-mile)
evacuation zone to stay indoors. The plant operator, Tokyo Electric
Power Co (TEPCO), said 11 people had been injured in the blast.
Kyodo said 80,000 people had been evacuated from the zone, joining more
than 450,000 other evacuees from quake and tsunami-hit areas in the
northeast.
"Everything I've seen says that the containment structure is operating
as it's designed to operate. It's keeping the radiation in and it's
holding everything in, which is the good news," said Murray Jennex, of
San Diego State University.
"This is nothing like a Chernobyl ... At Chernobyl (in Ukraine in 1986)
you had no containment structure -- when it blew, it blew everything
straight out into the atmosphere."
Officials said on Sunday that three nuclear reactors in Fukushima were
at risk of overheating, raising fears of an uncontrolled radiation leak.
Engineers worked desperately to cool the fuel rods. If they fail, the
containers that house the core could melt, or even explode, releasing
radioactive material into the atmosphere.
Nuclear experts said it was probably the first time in the industry's
57-year history that sea water has been used in this way, a sign of how
close Japan may be to a major accident.
"Injection of sea water into a core is an extreme measure," Mark Hibbs
of the Carnegie Endowment for International Peace. "This is not
according to the book."
The nuclear accident, the worst since Chernobyl, sparked criticism that
authorities were ill-prepared and the threat that could pose to the
country's nuclear power industry.
A Japanese official said before the blast that 22 people were confirmed
to have suffered radiation contamination and up to 190 may have been
exposed. Workers in protective clothing used hand-held scanners to check
people arriving at evacuation centers.
U.S. warships and planes helping with relief efforts moved away from the
coast temporarily because of low-level radiation. The U.S. Seventh
Fleet described the move as precautionary.
South Korea, Hong Kong, Singapore and the Philippines said they would test Japanese food imports for radiation.
NO POWER, NO WATER
Almost 2 million households were without power in the north, the
government said. There were about 1.4 million without running water.
Tens of thousands of people are missing.
The town of Otsuchi in Iwate prefecture was obliterated.
"After my long career in the Red Cross where I have seen many disasters
and catastrophes, this is the worst I have ever seen. Otsuchi reminds me
of Osaka and Tokyo after the Second World War when everything was
destroyed and flattened," Japan Red Cross President Tadateru Konoe told
Reuters during a visit to the coastal town.
Whole villages and towns have been wiped off the map by Friday's wall of
water, triggering an international humanitarian effort of epic
proportions.
"When the tsunami struck, I was trying to evacuate people. I looked
back, and then it was like the computer graphics scene I've seen from
the movie Armageddon. I thought it was a dream . it was really like the
end of the world," said Tsutomu Sato, 46, in Rikuzantakata, a town on
the northeast coast.
ENORMOUS ECONOMIC COSTS
Estimates of the economic impact are only now starting to emerge.
Hiromichi Shirakawa, chief economist for Japan at Credit Suisse, said in
a note to clients that the economic loss will likely be around 14-15
trillion yen ($171-183 billion) just to the region hit by the quake and
tsunami.
Even that would put it above the commonly accepted cost of the 1995 Kobe quake which killed 6,000 people.
The earthquake has forced many firms to suspend production and shares in
some of Japan's biggest companies tumbled on Monday, with Toyota Corp
dropping almost 8 percent. Shares in Australian-listed uranium miners
also dived.
"When we talk about natural disasters, we tend to see an initial sharp
drop in production ... then you tend to have a V-shaped rebound. But
initially everyone underestimates the damage," said Michala Marcussen,
head of global economics at Societe Generale.
Risk modeling company AIR Worldwide said insured losses from the earthquake could reach nearly $35 billion.
Global companies from semiconductor makers to shipbuilders faced
disruptions to operations after the quake and tsunami destroyed vital
infrastructure, damaged ports and knocked out factories supplying
everything from high-tech components to steel.
The Bank of Japan offered a combined 15 trillion yen ($183 billion) to
the banking system earlier in the day to soothe market jitters.
Finance Minister Yoshihiko Noda said authorities were closely watching
the yen after the currency initially rallied on expectations of
repatriations by insurers and others. The currency later reversed course
in volatile trading.
The earthquake was the fifth most powerful to hit the world in the past
century. It surpassed the Great Kanto quake of September 1, 1923, which
had a magnitude of 7.9 and killed more than 140,000 people in the Tokyo
area.
(Additional reporting by Nathan Layne, Risa Maeda and Leika Kihara in
Tokyo, Chris Meyers and Kim Kyung-hoon in Sendai, Walter Brandimarte and
Scott DiSavino in New York, Natsuko Waki in London and Fredrik Dahl in
Vienna; Writing by Nick Macfie, Editing by Dean Yates)."
Het is duidelijk dat deze ramp onoverzichtelijke gevolgen heeft, zowel voor Japan zelf, als voor buurlanden die daar voedsel en andere produkten kopen, als voor de rest van de wereld. Niemand is voorbereid op iets zoals wat daar plaatsvond. In Belgie vinden de Groenen dit alweer een mooi excuus om het gebruik van kernenergie te veroordelen. Dat deden zij voordien ook al, maar boden nooit alternatieven behalve extra heffingen op het gebruik van allerlei schadelijke en wegwerpverpakkingen. Niemand heeft ooit beweerd dat kernenergie veilig is, voor zover ik weet. Een uitzonderlijke natuurramp aangrijpen om gelijk te halen is een typisch politiek opportunistische reflex. 'Zie je wel ? We hebben het altijd gezegd..."
Intussen gaat men door met het promoten van zonnepanelen om huizen te verwarmen (wat best realiseerbar is in California, USA, bijvoorbeeld) en met het promoten van windturbines. Als er hier in Belgie geen zon is, zullen die panelen weining energie opleveren; als er geen wind is zullen die turbines evenmin veel opleveren. Toch wel, hoor ik al zeggen: want als er geen wind is, dan werken die turbines met motoren... Hoe worden die motoren dan wel aangedreven ? Men hoort veel tegenwoordig over elektrisch aangedreven voertuigen... Propere energie, geen uitlaatgassen, de vehikels moeten alleen om de haverklap worden opgeladen. Hoe ? Door elektriciteit natuurlijk. Waar komt de elektriciteit vandaan ? Uit leidingen. Wie levert de energie in de leidingen ? Elektriciteitsmaatschappijen. Waar halen die de energie vandaan ? Uit kerncentrales en andere centrales die ook niet meteen proper zijn voor de natuur en de samenleving.
Als een aardbeving met de kracht die Japan trof ooit Belgie treft, zal er weinig van het land overblijven, met of zonder kerncentrales. In de Filipijnen werd ooit (vanaf 1976) een kerncentrale gebouwd in Bataan, op een kleine afstand van de vulkaan Pinatubo. Dat was een goed idee... Om allerlei redenen werd de bouw wel voleindigd, maar werd de kercentrale nooit in gebruik genomen. U kan daarover meer lezen in het artikel op wikipedia /en.wikipedia.org/wiki/Bataan_Nuclear_Power_Plant.
Categorie:leven in een ander continent
14-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
11-03-2011
Aardbeving en daaropvolgende tsunami teisteren Japan
Op 11 maart 2011 in de vroege morgen werd Japan getroffen door een zware aardbeving van ongeveer 8.9 op de schaal van Richter. Allerlei paniekberichten en -beelden doen reeds de ronde op MSN, Yahoo en alle andere internationale websites. Het zou om de hevigste aardbeving gaan in Japan sinds 140 jaar. Na de aardbeving volgde een tsunami die grote streken in het noordoosten overspoelde. Er wordt gevreesd dat nucleaire kerncentrales wel eens zouden kunnen getroffen worden. Voor alle veiligheid werden de kerncentrales afgesloten en vooralsnog werden er geen lekken van radioactief materiaal in de omgeving waargenomen. De vraag blijft natuurlijk wat voor schade een tsunami aan kerncentrales kan veroorzaken en wat daar dan de gevolgen van kunnen zijn. Er is sprake van tientallen, mogelijk honderden doden tengevolge van de aardbeving en de daaropvolgende tsunami. Tsunami-alarm werd afgekondingd in de Filipijnen, Nieuw-Zeeland, Indonesie, Hawaii enz. Zoals gewoonlijk worden er spektakulaire beelden uitgezonden op televisie want spektakelbeelden zorgen voor hoge kijkcijfers. In omstandigheden zoals deze zijn spektakelbeelden waarschijnlijk ook wel op hun plaats. Onnodig om dingen te minimaliseren wanneer de realiteit zelfs onvoorstelbaar is. Wat mij vooral opviel waren de verschillende cijfers op allerlei verschillende websites: het ging van 8.9 over 7.7 en zelfs 7.2 op de schaal van Richter. Sommige nieuwsdiensten verwarden kennelijk de kracht van de eerste aardbeving met de kracht van de naschokken...Hoe betrouwbaar zijn uiteindelijk al deze gegevens ? En waarschijnlijk nog belangrijker: wat doet het er uiteindelijk toe als je huis weggespoeld wordt ? Maak je je zorgen over de kracht waarmee dat gebeurde ? Of het 8.9 of "slechts" 7.2 was op de schaal van Richter ? Als je goed verzekert bent, inlcusief tegen aardbevingen, zal het uiteindelijk wel meevallen... Indien niet, heb je van de ene dag op de andere niets meer. Meer geluk, volgende keer... Hier in de buurt waar ik woon (Antipolo City, nabij Manila) begon men te videoke-zingen vroeger op de avond, zoals gewoonlijk op vrijdagsavonds, maar men hield er al vroeg mee op. Toeval, of wil men hier toch niet zo direkt zingend de pijp doen uitgaan ? Brandstofpijzen schieten verder de hoogte in. Als er echt een tsunami naar de Filipijnen komt, gaan de mensen weer hamsteren in supermarkten en lokale winkels en voor je het weet is alles leeggekocht. Hetzelfde vond plaats op het einde van 2009 toen op korte tijd twee vernietigende tyfoons het land teisterden. Hoedanook, met alle technologie waarover meteorologische en seismologische internationale instituten beschikken, lijken dergelijke katastrofes toch onvoorspelbaar... In het midden-oosten wordt overal gevochten, ondr elkaar of tegen Amerikanen; olieprijzen gaan de hoogte in ook voor Europeanen; Azie wordt getroffen door natuurrampen en olieprijzen gaan opnieuw de hoogte in, niet omdat er zoveel olie uit Azie vloeit naar andere werelddelen maar omdat de beursprijzen daardoor omhoog schieten. Alles beinvloedt alles. Vooral wanneer het slecht gaat...
Categorie:leven in een ander continent
11-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
10-03-2011
Schrijven (3)
Tot dusver gaat het schrijven goed. Enkele dagen geleden stopte ik met het schrijven aan mijn romans, omdat ze afgewerkt waren. Nu wordt het tijd om de manuscripten op "word" te zetten. Terwijl ik daarmee zal bezig zijn, zal ik nog altijd wel hier en daar elementen zien die enigszins kunnen veranderd worden. Wat ik dan ook zal doen, als het noodzakelijk is. Het proces van schrijven is moeizaam en inspannend. Toch ben ik nooit gelukkiger dan wanneer ik dit kan doen. Ik deed dit al dertig of vijfendertig jaar geleden en was gelukkig om het te kunnen doen. Ik stopte ermee omdat ik een drukke kantoorbaan had en wanneer ik 's avonds naar huis keerde hoe langer hoe minder energie had om nog enkele uurtjes te schrijven. Op zondagen ? Jawel. Daar komen de uitdrukkingen "zondagsschrijvers" en "zondagsschilders" dan ook vandaan. Het leek mij voorheen niet genoeg om enkel op zondagen wat te schrijven. En misschien maar best, want ik had niet genoeg levenservaring om ergens over te schrijven. Wat gedichten en wat korte verhalen, die gepubliceerd werden in allerlei literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland (die inmiddels allang ter ziele zijn). Een dichtbundel uitgegeven in eigen beheer... Mijn trouwe fans waren uiteraard mensen uit mijn eigen, direkte omgeving. Sommigen waren geinteresseerd uit beleefdheid, sommigen uit vriendschap, en een enkeling die geinteresseerd was omwille van oprechte interesse, stierf voortijdig. Allemaal dingen, afzonderlijk beschouwd van het hebben van een drukke kantoorbaan, om te besluiten er de brui aan te geven. Nooit definitief; meer als een tijdelijk afscheid van iets dat misschien ooit weer zou herbegonnen worden en misschien nooit. Hier in de Filipijnen, begon ik er weer aan, nu zowat twee jaar geleden. Omdat ik tijd en weer energie heb en niets mij belet om het niet te doen. Ik leef hier nu al meer dan drie jaar (het zal spoedig vier jaar zijn) en de eerste jaren dacht ik er niet over na om weer te gaan schrijven. Niet bewust alleszins. Dan begon het plotseling weer te kriebelen. Sindsdien ben ik voorzichtig gestart; eerst met een korte novelle. Voornamelijk om voor mezelf uit te maken of ik "nog steeds enig talent had in die richting". Dat viel zo goed mee, dat ik besloot om een tweede novelle te schrijven. Na afloop daarvan begon ik aan het schrijven van romans; spionageromans met een min of meer literaire inslag. Enkele romanmanuscripten zijn thans afgewerkt. Tijd nu om deze op "word" te zetten, af te printen en op te sturen naar uitgevers. Afwachten wat dat wordt. Inmiddels doorgaan met schrijven aan roman nummer 4 en alreeds wat ideeen neerpennen voor roman nummer 5. Daarnaast ook ideeen neerpennen voor allerlei korte verhalen. Sommige ideeen zullen uitgewerkt worden en andere niet. Hoedanook is het aangenamer om enkele boeken gepubliceerd te zien worden, dan om nooit veel te publiceren en om "heen te gaan" in de hoop dat enkele manuscripten nog wel eens posthuum enig licht zullen zien...
Categorie:leven in een ander continent
10-03-2011, 09:06 geschreven door cheverrant1
07-03-2011
Brandstofprijzen
Vandaag, 07 maart 2011, zijn de brandstofpijzen aan de normale tankstations in de Filipijnen ongeveer als volgt: Regular unleaded gasoline = P 60 per liter (of ongeveer 1 EUR); Diesel fuel = P 51 per liter (of ongeveer 75 EUROcent). In Europa klaagt men altijd. In de USA klaagt men evenzeer. Als het niet over het weer is, dan klaagt men over de brandstofpijzen. In Europa worden er aanzienlijke taksen geheven op brandstof. In de USA zijn die taksen al beduidend minder. In de Filipijnen heft de overheid ook wel een beetje taks op brandstof, maar die taks is eigenlijk te verwaarlozen. Men klaagt hoedanook. In rijkere landen klaagt men omdat elke prijsverhoging (bovenop de alreeds aanzienlijke taks) onwelkom is (vooral in Europa dat over weinig of geen eigen brandstof beschikt); de USA pompt wel eigen brandstof naar boven maar niet genoeg om aan het dagelijkse verbruik te kunnen voldoen; de Filipijnen voeren brandstof in vanuit het midden-oosten en klagen dus evenzeer wanneer de dagprijzen de hoogte ingaan; er wordt verondersteld dat er wel enige plaatsen in de Filipijnen of in de onmiddellijke omgeving zijn waar men petroleum zou kunnen winnen maar het proces om dat te doen is zo kostbaar dat het resultaat twijfelachig blijft. Grote petroleummaatschappijen stellen zich kandidaat om te gaan boren maar hangen er wel een prijskaartje aan vast dat het budget van de Filipijnen vooralsnog te boven gaat. Misschien moeten de Filipijnen een "joint venture" aangaan met andere Aziatische landen zoals Zuid-Korea, Vietnam, Japan, China, Maleisie enz om de grote petroleummaatschappijen te betalen voor hun diensten. Tot dusver is niemand echt bereid om zich aan zo'n avontuur te wagen. Als de onrust in het midden-oosten, hetgeen begon in Egypte, overwaaide naar Libie en nu alreeds Tunesie heeft bereikt doorgaat, zullen brandstofpijzen wekdra ongekende hoogten ingaan. In Europa zal iedereen klagen. In de USA ook. Het wordt tijd voor Azie om te kiezen tussen blijven betalen voor brandstof uit het midden-oosten of voor een wel degelijk kostbare investering maar met aanzienlijke prospektieven op eigen grondgebied. .
Categorie:leven in een ander continent
07-03-2011, 11:38 geschreven door cheverrant1
27-02-2011
Taal (Tagalog , Engels)
Zoals al eerder vermeld in vroegere artikels op dit blog is de officiele taal van de Filipijnen het Tagalog. Er zijn zowat 150 verschillende dialekten, maar daar ga ik nu niet op verder borduren. Engels wordt door de Filipijnse overheid gepropagandeerd als zogenaamde tweede taal. De propaganda klinkt leuk en kan mogelijk wel wat internationale investeerders die Engels spreken hierheen lokken. Misschien ook niet, want de officiele overheid is nogal stroef (om het zacht uit te drukken) en niet geneigd om snel werk van iets te maken, met name bouwvergunningen en arbeidstoelatingen om maar twee voorbeelden te geven van wat mogelijke investeerders uit de aard der zaak graag snel zien manifesteren. Terug naar de taal dan. Heel wat Filipijnen spreken een mondjevol Engels, genoeg om toeristen te woord te staan. Het onderwijs van Engels is miniem (in het beste geval enkele uurtjes per week voor lagere school- en middelbare schoolstudenten). Enkel college- of universiteitsstudenten krijgen meer Engels onderwijs. Toen ik hier voor het eerst kwam in 2005 als toerist leek al dat Engels best aangenaam. Ook op televisie waren er nogal wat Engelstalige programma's te zien (zelfs Britse feuilletons zoals Midsummer Murders met John Nettles !). Dat was wel op kabeltelevisie in het hotel... Maar ook standaard Filipijnse zenders (die men gewoon via een antenne kan ontvangen op televisietoestellen in huiskamers van gewone Filipijnse inwoners) hadden nogal wat Amerikaanse programma's. In 2007 toen ik hier permanent kwam wonen, was dat nog altijd zo. Thans, in 2011, blijken de programma's op de standaard Filipijnse zenders (die men dus gewoon via een antenne kan ontvangen) nogal veranderd te zijn. Thans zie je bijna uitsluitend programma's in Tagalog en heel wat Amerikaanse films worden in Tagalog gedubde versies uitgezonden (1992's Batman Returns van Tim Burton, 1980's Superman van Richard Donner enz). Zelfs aankondigingen van programma's die in de volgende minuten zullen te zien zijn (ook al betreft het episodes van Amerikaanse series die gelukkig nog wel in originele versie worden vertoond) worden in Tagalog gegeven. Nieuwsuitzendingen die voorheen op sommige zenders in het Engels waren, worden nu in Tagalog aaneen gepraat. Alleen commercials worden nog vaak in het Engels gegeven, waarschijnlijk omdat het goedkoper is om Amerikaanse commercials van goedverkopende produkten in de Filipijnen uit te zenden dan om nieuwe commercials in Tagalog te maken voor dezelfde artikelen. In de bioskopen is het aanbod van Amerikaanse en Filipijnse films nog altijd evenwichtig, maar zijn de Filipijnse films (dus in Tagalog gesproken) wel kenmerkend meer succesrijk. Muziek is enorm belangrijk hier. Elke Filipijn pretendeert wel zelf te kunnen zingen en doet dit ook bij elke gelegenheid. De muziek echter komt ook meer en meer uit eigen land en steeds minder uit Amerika of Groot-Brittannie. Zomerhits komen vaak uit Korea (weliswaar in een Engels gezongen versie) maar worden snel gekopieerd door Filipijnse entertainers die het uitbrengen in Tagalog. Dit zijn meestal rampestampers van het slag van VTM-Tien om te zien....
Alhoewel er sinds juni 2010 een nieuwe president is (Benigno Aquino III) die liberaal is, alsook een nieuwe regering die ook min of meer liberaal verondersteld wordt te zijn, en die allemaal buitenlandse en dus Engels-sprekende investeerders willen aantrekken, schijnt het Engels als tweede taal steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen. Is dit toeval ? Of is er werkelijk iets aan de gang om het Engels steeds meer uit het oor te verbannen ? Uiteraard wil ik hier geen pleidooi houden voor Amerikaanse of Europese imperialisten. Maar als men investeerders vanuit die continenten hier wil aantrekken omdat men hun dollars of euro's best kan gebruiken, lijkt het minimaliseren van het Engels wel erg tegensprekelijk.
Foto: portret van William Shakespeare
Categorie:leven in een ander continent
27-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
26-02-2011
Internationale onrust
Sinds enkele weken is er weer veel internationaal nieuws: eerst was er onrust in Egypte hetgeen leidde tot het ontslag van president Hosni Moubarak. Nu is er onrust in Lybie (buurland van Egypte), hetgeen waarschijnlijk zal leiden tot de afzetting van president Momar Kahdafi. Hosni Moubarak trad af als president zonder veel bloedvergieten; als Momar Kadhafi verplicht wordt om af te treden zal dit ongetwijfeld met veel bloedvergieten gepaard gaan. Daarna zal hem ongetwijfeld asiel worden aangeboden in landen als Zwitserland of Monaco waar hij fabelachtige bankrekeningen heeft. Er is onrust in Algerije en in Marokko (hetgeen Europese staatshoofden nog wel wat kopzorgen gaat bezorgen want in de voorbije vijftig jaren werden Marokkaanse en Algerijnse staatsburgers zoveel privileges verleent om zich in Europa te vestigen en werd het hen zo makkelijk gemaakt om zich zonder noemenswaardige visa aan te bieden gewoon omdat er zoveel diplomatieke en ekonomische belangen waren tussen Europa en het Midden-Oosten waardoor het nu moeilijk wordt om de klok om te draaien). Ook Arabische mensen begrijpen wel dat de wereld er anders zou kunnen uitzien dan die eruit ziet. Zij begrijpen ook wel dat armoede en honger niet noodzakelijk zijn wanneer zovele andere landen baden in weelde (ook andere landen uit het Midden-Oosten !). Haat kan in vele richtingen gaan. Uiteindelijk gaat het natuurlijk in 1 richting: het westen dat afhankelijk is van oliebevoorrading vanuit het midden-oosten. Olieprijzen swingen de pan uit, de Amerikaanse dollar waarmee internationale olieprijzen nog steeds berekend en geevauleerd worden gaat weer omhoog na een scherpe diepgang in de afgelopen 2 jaren. De Amerikaanse C.I.A. is waarschijnlijk nog maar eens aan een grootscheeps offensief begonnen om de Amerikaanse dollar terug op te krikken en om slaven te maken van enkele landen die al voordien slavenlanden waren maar die thans een doorn in hun oog zijn. Dit alles leidt alweer tot hogere internationale olieprijzen waardoor mensen in andere continenten (Afrika, Azie, maar ook Europa enz.) getroffen worden. Niet onmiddellijk, want voor Europa komt de lente er al aan en daarna de zomer en zijn de verwarmingskosten laag; de prijzen aan de pomp om voertuigen bij te tanken zullen het echter weldra uitwijzen. De verwarmingskosten voor huizen zullen het ook wel uitwijzen, maar waarschijnlijk pas over enkele maanden wanneer de Europeanen zich weer beginnen te bevoorraden voor de komende winter 2011-2012. In de Filipijnen (deel van Azie) is verwarming uiteraard geen probleem. Het is hier altijd wel warm (althans in de meeste gedeelten van het land). Brandstofprijzen voor auto's en andere gemotoriseerde vehikels (inclusief deze voor publiek transport) gaan alweer de hoogte in en de dagelijkse stroom van werknemers die 's morgens van huis naar werkvloer gaat en 's avonds van werkvloer naar huis terugkeert gaat dat ondervinden. Voedselprijzen gaan dan ook de hoogte in want als leveranciers hogere brandstofpijzen moeten betalen, rekenen zij dat door aan de konsumenten. In landen waar het inkomen laag blijft, is elke prijsverhoging onaangenaam. Misschien is dat ook wel onderdeel van de strategie van de Amerikaanse C.I.A. om Aziatische landen te onderdrukken. Laat geen komplot-theorie onbenut blijven als er gebruik van kan gemaakt worden. Kan iemand zich een betere komplot-theorie inbeelden dan een komplot waarmee niemand nog wil meegaan maar toch onderhevig aan is ?
Categorie:leven in een ander continent
26-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
19-02-2011
Plaatsen bezoeken in de Filipijnen
Hier nog een blog-artikel van iemand die Siep Busink heet en uit Nederland komt (gedateerd 17/02/2011) en in de Filipijnen verblijft: "Jullie hebben waarschijnlijk wel gemerkt dat ik de laatste tijd niet zo heel veel berichtjes heb achtergelaten.. Ik doe hier momenteel niet zo heel veel bijzonders en ben heel druk bezig met mn divemaster. Vind het een beetje saai om alle details van die opleiding op een blog te zetten.. Maar ik ben nu bijna klaar met mn divemaster en heb het gevoel dat hier pas echt heb leren duiken... Voordat ik hierkwam was het een beetje ronddobberen en leuke visjes kijken op een paar fun duikjes per jaar. Hier is het duiken met slates, flessen, boeien, koraallijnen en meetlinten. Terwijl je alles uitrolt, opschrijft, vastbindt en vult met water of lucht moet je onder koralen kijken en zoeken naar alle kleine dingetjes in alle kleine hoekjes.. En als je fouten maakt moet het allemaal overnieuw.. Dus in plaats van recht vooruit kan ik nu ondersteboven, binnestebuiten en van achter naar voren duiken.. Ben nu ruim over 150 duiken heen maar haal de 200 helaas niet voordat ik wegga.. 3 weekjes nog, wat voor mn gevoel waarschijnlijk morgen is want de tijd vliegt nogsteeds voorbij.
Ik heb naast het feit dat ik hier best wat langer zou willen blijven ook best wel zin om naar huis te komen. Een warme douche zou wel lekker zijn en een maaltijd zonder rijst zou ook wel lekker zijn. Desondanks dat het eten hierzo heel goed is en ik eigenlijk niet mag klagen. Verder heb ik hier als ik mijn divemaster heb gehaald alles bereikt. Alle interne opleidingen heb ik gehaald en ik weet een hele hoop van alle visjes en andere levende dingen onder water. Ik heb ook een hele hoop fotos gemaakt en zal de beste online zetten zodra ik een normale internetverbinding heb.
Voordat ik naar huis ga probeer ik nog een weekendje naar een resort te gaan, lekker eten, warme douche en er is daar blijkbaar een pier waar een van de mooiste nachtduiken van het land kan worden gedaan.. Moet dus nog ff gedaan worden. Verder gaan we zondag naar Maasin om een soort natuurpark te gaan bekijken. Daar heb ik erg veel zin in.. De vier uur in het krakkemikkige busje en de vier uur terug wat minder maar goed, de ouwe sjago tang die hier al 3 maanden ronddwaald en iedereen het leven zuur maakt gaat vervroegt naar huis dus de laatste weekjes worden vast leuk en gezellig.
Verder heb ik niet zoveel te vertellen dus ga ik proberen nog wat fotos online te zetten. Tot de volgende. Siep"
Vroeger hielden mensen een dagboek bij waarin zij dit soort van kommentaren konden neerpennen. Tegenwoordig publiceert men dit op een blog waar iedereen het kan lezen (als men dit wenst en er, meestal bij toeval, op stoot) wanneer men op het internet aan het surfen is. Typische toeristenverslagen die alleen maar een idee geven van hoe het in de Filipijnen is of kan zijn als je daar toerist bent of denkt er als toerist heen te gaan. Als je "Filipijnen" door "Spanje" verandert en een lokale stad of dorpje door "Costa del Sol", kan men een vrijwel identiek bericht lezen. Ik leef al een kleine 4 jaren in de Filipijnen nu en ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zoveel plaatsen bezoek. Van tijd tot tijd, jawel. Maar ik maak er echt geen gewoonte van. Als toerist wil men veel "zien" en "veel fotograferen" om later op facebook te plaatsen of te ontwikkelen en in foto-albums te plakken. Als vaste bewoner probeert men gewoon dagelijks te overleven en somtijds iets te zien dat de moeite waard kan zijn gewoon omdat men hier is en de reisonkosten dus niet onoverkomelijk. Men kan Mount Pinatubo bezoeken (een legendarische vulkaan hier in de Filipijnen waarin nu een meer is) en helemaal tot aan de rand van de top klimmen en foto's nemen. Oscar Wilde (de fameuze Ierse schrijver) bezocht ooit de USA en specifiek de Niagara Falls. Men vertelde hem dat de Niagara Falls een favoriete plek was voor jonggehuwden die daarheen trokken op hun huwelijksreis. Wilde's kommentaar was: "Dit moet dan nog een ontgoocheling geweest zijn na hun huwelijksnacht"...
Categorie:leven in een ander continent
19-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
18-02-2011
Komen wonen in de Filipijnen
Een vraag die ik vaak lees op allerlei blogsites van Belgen en Nederlanders die geinteresseerd zijn om te gaan wonen in de Filipijnen is: hoe ga ik daarheen en, als het daar niet lukt of het mij niet aanstaat, hoe ga ik terug naar Belgie of Nederland ? Op zichzelf is het antwoord daarop eenvoudig: met een vliegtuig.. Men kan het ook wel per schip proberen, maar dat neemt algauw enkele weken in beslag. Met een vliegtuig reist men van Belgie of Nederland in minder dan 24 uren naar de Filipijnen (zelfs als er wat oponthoud is in internationale luchthavens). Natuurlijk beslist men niet zomaar om te gaan wonen in een ander continent. Bijgevolg komen vragen als "hoe kom ik daar en hoe kan ik eventueel terug ?" mij nogal lichtzinnig over. Iemand die in de Filipijnen wil komen wonen, neemt vooraf inlichtingen. Er zijn Filipijnse ambassades en Belgie en in Nederland; de adressen daarvan zijn te vinden op internet. Dus gaat men daarheen en neemt inlichtingen. Het meest voor de hand liggende is om gewoon even "langs te komen als toerist". Men heeft geen enkel speciaal visum nodig om hierheen te komen, een internationaal reispaspoort volstaat. Men kan hier 21 dagen (oftwel 3 weken) verblijven. Als je hier langer wilt verblijven dien je wel naar de Filipijnse ambassade in Belgie of Nederland te gaan, en men zal je vlot een visum verschaffen voor 59 dagen (dus bijna twee maanden). Men dient daarvoor administratieve onkosten te betalen en men dient certifikaten voor te leggen dat men blanco strafblad heeft en dat de dienst "buitenlandse zaken" van eigen land geen bezwaren maakt tegenover het vertrek. Op enkele uurtjes tijd kan men dit meestal wel in orde brengen. Het kan geen kwaad om eerst eens even poolshoogte te komen nemen. Om te zien hoe de samenleving hier is, hoe de temperaturen zijn, of men hier wel zal kunnen aarden. Uiteraard maakt het een verschil uit of je een relatie hebt met een Filipina of Filipino en of je hier met familie van dezen in kontakt kunt treden. Of met vrienden van dezen. Zoniet, vergeet het best, tenzij men erg avontuurlijk en onafhankelijk is. En dan op eigen risiko. Zoniet is het erg moeilijk om een voet aan de grond te krijgen. De lokale bevolking komt wel gastvrij over maar steelt vaak de schoenen van je voeten als je niet opmerkzaam bent en het maakt niet uit of je die schoenen nog aan hebt of niet. Voor mensen die eerst een als toerist hierheen komen en daarna besluiten dat er "toekomt inzit", zijn er verschillende ekonomische of relationale mogelijkheden. Als men in Belgie of Nederland wettelijk gehuwd is met een Filipijn(se), is het uiteraard het makkelijkst. Wat voor legale problemen er zich ook mogen voordoen, het huwelijk met een Filipijnse staatsburger vereenvoudigt vele zaken in de Filipijnen. Als men niet wettelijk gehuwd is met een Filipijn(se), gaan vele dingen al wat stroever, maar nog altijd met behulp van Filipijnse vrienden of vriendinnen (en met hun familie) raakt men er nog wel uit. Komt men hier zomaar op goed geluk heen en in de overtuiging dat alles wel zal loslopen omdat men soms al jaren overal heenreist en dus op zogenaamde ervaring in Aziatische landen kan bogen, vergeet het. de Filipijnen is een probleemland om te gaan wonen, om een zaak te beginnen, om te overleven. Alleen als men, als Belg of Nederlander, over veel geld beschikt, is het makkelijk om iedereen wat cash toe te schuiven en dingen te versieren, maar als men zoveel cash heeft: waarom dan niet gewoon in Belgie of Nederland blijven ? Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Hier is het gras net zo groen als overal elders. En het rot ook net zo makkelijk, net als overal elders.
Categorie:leven in een ander continent
18-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
16-02-2011
Lawaai
Waarschijnlijk het meest vooruitspringende element dat me hier stoort is het lawaai. Deze morgen was het vrij rustig (in de voormiddag) maar in de namiddag, wanneer velen een siesta houden, begon men in de omgeving te hameren en te kloppen en het gaat nog steeds door. Twee nachten geleden was er ergens in de omgeving een heftige ruzie, werd er veel over en weer geschreeuwd en wat glas gebroken, allemaal in het midden van de nacht. De zomer komt eraan hier, de dagtemperaturen stijgen en de nachttemperaturen zijn al niet meer zo koel als enkele weken geleden en dat wakkert de emoties aan. Later in de namiddag begint men meestal luidruchtige muziek te spelen, meestal vanaf 4 uur of daaromtrent en dat gaat dan door tot 8 uur of daaromtrent. De buren aan weerskanten van mijn huis worden meestal stil na 8 uur 's avonds, maar dan gaan overburen aan het werk... Schuins aan de overkant van de straat, op enkele tientallen meters afstand van mijn huis, hebben de overburen zelf een videokemachine en bovendien een grote ruimte vooraan hun huis. Regelmatig worden daar luidruchtige feestjes georganiseerd (verjaardagspartijtjes, Valentijn, Kerstmis, Nieuwjaar...) en wordt de videokemachine benut door zangers en zangeressen uit de buurt die al dan niet kunnen zingen. Als die kunnen zingen, valt het nog wel mee. Als die niet kunnen zingen is het resultaat alleen maar lawaai. Iedereen amuseert zich rot de hele avond en halve nacht en denkt geen moment aan anderen die 's anderendaags misschien moeten gaan werken, aan kinderen die vroeg naar school moeten, aan babies en ouderen die wel een gezonde nachtrust kunnen waarderen. 's Anderendaags dan, als de muzikaliteit of wat daarvoor moet doorgaan enigszins is verstomd, begint men ergens anders in de buurt weer te timmeren, te kloppen, te hameren, te zagen of te boren. Mensen werken voortdurend aan aan huizen maar als ik er passeer zie ik nooit in het oog springende verbeteringen. Ik mag veronderstellen dat zij verbeteringen aanbrengen want ik kan mij niet voorstellen dat zij alleen maar timmeren, kloppen, hameren, zagen en boren omdat zij dat lawaai zo graag horen... Af en toe zie ik ook wel eens iemand schilderen: de gevel van zijn huis ofzo. Zonder lawaai, en het resultaat is vrijwel meteen al zichtbaar. Als er al wat rustige momenten zijn in de vroege namiddag, komen er wel wat jeepney's langsgereden (publieke transportmiddelen die enigszins te vergelijken zijn met bussen) meestal terugkerend van dienst of ernaartoe rijdend want de straat waarin ik woon heeft geen stopplaatsen voor deze voertuigen, ofwel erg luidruchtige motorfietsen ofwel erg luidruchtige bestelvoertuigen die een lading komen afzetten bij een plaatselijke kruidenierswinkel (sari sari store, heet dat hier). Rust komt er alleen als men dood gaat, veronderstel ik.
Een fragment van een artikel verschenen in de Philippine Daily Inquirer op 27 april 2011:
Alles gaat hier zijn traditionele gangetje. Ook, of vooral, in de Heilige Week (de week voorafgaand aan Pasen).
Enkele Filipijnse drugsmokkelaars die op heterdaad werden betrapt in China, zijn veroordeeld tot ophanging ingevolge de Chinese strafwetgeving. 
De Amerikanen en de andere geallieerde landen hebben eindelijk een reden gevonden om Libie aan te vallen: er was onrust in het land vanwege "ontevredenen" en de onrust werd door de militairen bedwongen door moord en doodslag. Genoeg voor de Amerikanen en bondgenoeten om in te grijpen en te beginnen met bombardementen als inleiding tot een algehele invasie. 
Vandaag, 07 maart 2011, zijn de brandstofpijzen aan de normale tankstations in de Filipijnen ongeveer als volgt:
Zoals al eerder vermeld in vroegere artikels op dit blog is de officiele taal van de Filipijnen het Tagalog. 
Sinds enkele weken is er weer veel internationaal nieuws: eerst was er onrust in Egypte hetgeen leidde tot het ontslag van president Hosni Moubarak. Nu is er onrust in Lybie (buurland van Egypte), hetgeen waarschijnlijk zal leiden tot de afzetting van president Momar Kahdafi. Hosni Moubarak trad af als president zonder veel bloedvergieten; als Momar Kadhafi verplicht wordt om af te treden zal dit ongetwijfeld met veel bloedvergieten gepaard gaan. Daarna zal hem ongetwijfeld asiel worden aangeboden in landen als Zwitserland of Monaco waar hij fabelachtige bankrekeningen heeft. Er is onrust in Algerije en in Marokko (hetgeen Europese staatshoofden nog wel wat kopzorgen gaat bezorgen want in de voorbije vijftig jaren werden Marokkaanse en Algerijnse staatsburgers zoveel privileges verleent om zich in Europa te vestigen en werd het hen zo makkelijk gemaakt om zich zonder noemenswaardige visa aan te bieden gewoon omdat er zoveel diplomatieke en ekonomische belangen waren tussen Europa en het Midden-Oosten waardoor het nu moeilijk wordt om de klok om te draaien). Ook Arabische mensen begrijpen wel dat de wereld er anders zou kunnen uitzien dan die eruit ziet. Zij begrijpen ook wel dat armoede en honger niet noodzakelijk zijn wanneer zovele andere landen baden in weelde (ook andere landen uit het Midden-Oosten !).
Hier nog een blog-artikel van iemand die Siep Busink heet en uit Nederland komt (gedateerd 17/02/2011) en in de Filipijnen verblijft:
Een vraag die ik vaak lees op allerlei blogsites van Belgen en Nederlanders die geinteresseerd zijn om te gaan wonen in de Filipijnen is: hoe ga ik daarheen en, als het daar niet lukt of het mij niet aanstaat, hoe ga ik terug naar Belgie of Nederland ? Op zichzelf is het antwoord daarop eenvoudig: met een vliegtuig..
Waarschijnlijk het meest vooruitspringende element dat me hier stoort is het lawaai. 
