Wonen in de Filipijnen
impressies van een Belg in Zuid-Oost Azie
Inhoud blog
  • De zomer komt eraan
  • OFW
  • Valentijn 2013
  • Schrijven 4
  • Oudejaarsavond
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Hoofdpunten blog chev
    Over mijzelf
    Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
    Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
    Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 68 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
    Zoeken met Google


    forum

    Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum

    Startpagina !
    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    liefdenetwerk
    www.bloggen.be/liefden
    18-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Semana Santa
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    The entry of Jesus into Jerusalem on Palm Sunday marks the beginning of Holy Week.

    Hieronder een overzicht van de betekenis van Pasen in de Christelijke traditie en wat het betekent in de Filipijnen (in het Engels).

    Holy Week (Latin: Hebdomas Sancta or Hebdomas Maior, "Greater Week"; Greek: Μεγάλη Ἑβδομάς, Megale Hebdomas) in Christianity is the last week of Lent and the week before Easter. It includes the religious holidays of Palm Sunday, Maundy Thursday (Holy Thursday) and Good Friday, and lasts from Palm Sunday (or in the Eastern, Lazarus Saturday) until, but not including, Easter Sunday, as Easter Sunday is the first day of the new season of The Great Fifty Days. It commemorates the last week of the earthly life of Jesus Christ as recorded in the Canonical gospels.
































    Holy Week in the Christian year is the week immediately before Easter. The earliest catholic allusion to the custom of marking this week as a whole with special observances is to be found in the Apostolical Constitutions (v. 18, 19), dating from the latter half of the 3rd century and 4th century. In this text, abstinence from flesh is commanded for all the days, while for the Friday and Sunday an absolute fast is commanded. Dionysius Alexandrinus in his canonical epistle (AD 260), refers to the 91 fasting days implying that the observance of them had already become an established usage in his time.

    There is some doubt about the genuineness of an ordinance attributed to Constantine, in which abstinence from public business was enforced for the seven days immediately preceding Easter Sunday, and also for the seven which followed it; the Codex Theodosianus, however, is explicit in ordering that all actions at law should cease, and the doors of all courts of law be closed during those 15 days (1. ii. tit. viii.). Of the particular days of the "great week" the earliest to emerge into special prominence was naturally Good Friday. Next came the Sabbatum Magnum ("Great Sabbath", i.e., Holy Saturday or Easter Eve) with its vigil, which in the early church was associated with an expectation that the second advent would occur on an Easter Sunday.

    There are other Scriptures that refer to the traditions of the Early Church, most notably The Pilgrimage of Etheria (also known as The Pilgrimage of Egeria) which details the complete observance of Holy Week in the early church.

    Holy Week begins with Sunday of the Passion of the Our Lord. Before 1955 this Sunday was known in the Roman Rite simply as Palm Sunday and the preceding Sunday as Passion Sunday. From 1955 to 1971 it was called Second Sunday in Passiontide or Palm Sunday.

    To commemorate the entrance of the messiah into Jerusalem, to accomplish his paschal mystery, it is customary to have before Mass a blessing of palm leaves (or other branches, for example olive branches). The blessing ceremony, preferably held outside the church includes the reading of a Gospel account of how Jesus rode into Jerusalem humbly on a donkey, reminiscent of a Davidic victory procession, and how people placed palms on the ground in front of him. Immediately following this great time of celebration in the entering of Jesus into Jerusalem, he begins his journey to the cross. This is followed by a procession or solemn entrance into the church, with the participants holding the blessed branches in their hands.

    The Mass itself includes a reading of the Passion, the narrative of Jesus' capture, sufferings and death, as recounted in one of the Synoptic Gospels.

    Before the reform of the rite by Pope Pius XII, the blessing of the palms occurred inside the church within a service that followed the general outline of a Mass, with Collect, Epistle and Gospel, as far as the Sanctus. The palms were then blessed with five prayers, and a procession went out of the church and on its return included a ceremony for the reopening of the doors, which had meantime been shut. After this the normal Mass was celebrated.[2]

    The days between Palm Sunday and Holy Thursday are known as Holy Monday (or Fig Monday), Holy Tuesday and Holy Wednesday (sometimes called Spy Wednesday). The Gospels of these days recount events not all of which occurred on the corresponding days between Jesus' entry into Jerusalem and his Last Supper. For instance, the Monday Gospel tells of the Anointing at Bethany (John 12:1-9), which occurred before the Palm Sunday event described in John 12:12-19.

    The Chrism Mass, whose texts the Roman Missal now gives under Holy Thursday, may be brought forward to one of these days, to facilitate participation by as many as possible of the clergy of the diocese together with the bishop. This Mass was not included in editions of the Roman Missal before the time of Pope Pius XII. In this Mass the bishop blesses separate oils for the sick (used in Anointing of the Sick), for catechumens (used in Baptism) and chrism (used in Baptism, but especially in Confirmation and Holy Orders, as well as in rites such as the blessing of an altar and a church).

    When the principal services of Holy Thursday, Good Friday, and the Easter Vigil were celebrated in the morning, the office of Matins and Lauds of each day was celebrated on the evening of the preceding day in the service known as Tenebrae.

    Mass of the Lord's Supper

    On this day the private celebration of Mass is forbidden.Thus, apart from the Chrism Mass for the blessing of the Holy Oils that the diocesan bishop may celebrate on the morning of Holy Thursday, but also on some other day close to Easter, the only Mass on this day is the evening Mass of the Lord's Supper, which inaugurates the period of three days, known as the Easter Triduum, that includes Good Friday (seen as beginning with the service of the preceding evening), Holy Saturday and Easter Sunday up to evening prayer on that day.

    The Mass of the Lord's Supper commemorates the Last Supper of Jesus with his Twelve Apostles, "the institution of the Eucharist, the institution of the priesthood, and the commandment of brotherly love that Jesus gave after washing the feet of his disciples."

    All the bells of the church, including altar bells, may be rung during the Gloria in Excelsis Deo of the Mass. The bells and the organ then fall silent until the Gloria at the Easter Vigil.[citation needed] In some countries, children are sometimes told: "The bells have flown to Rome."

    The Roman Missal recommends that, if considered pastorally appropriate, the priest should, immediately after the homily, celebrate the rite of washing the feet of an unspecified number of men, customarily twelve, recalling the number of the Apostles.

    A sufficient number of hosts are consecrated for use also in the Good Friday service, and at the conclusion the Blessed Sacrament is carried in procession to a place of reposition away from the main body of the church, which, if it involves an altar, is often called an "altar of repose". However, the Mass does not officially end and technically extends over the next two days, not "ending" until the end of the Easter Vigil Mass.

    The altars of the church (except the one used for altar of repose) are later stripped quite bare and, to the extent possible, crosses are removed from the church or veiled. (In the pre-Vatican II rite, crucifixes and statues are covered with violet covers during Passion time, but the crucifix covers can be white instead of violet on Holy Thursday.)

    Good Friday

    Roman Catholic Christians treat Good Friday as a fast day, which is defined as only having one full meal with, if needed, two small snacks that together do not make a full meal.

    The Catholic Good Friday in the Roman Rite afternoon service involves a series of readings and meditations, as well as the (sung) reading of the Passion account from the Gospel of John which is often read dramatically, with the priest, one or more readers, and the congregation all taking part. In the traditional Latin liturgy, the Passion is read by the priest facing the altar, with three deacons chanting in the sanctuary facing the people. Unlike Roman Catholic services on other days, the Good Friday service is not a Mass, and in fact, celebration of Catholic Mass on Good Friday is forbidden. Eucharist consecrated the night before (Holy Thursday) may be distributed. The cross is presented, with the people given an opportunity to venerate it. The services also include a long series of formal intercessions. The solemnity and somberness of the occasion has led to a phenomenon whereby in the course of history the liturgical provisions have a tendency to persist without substantial modification, even over the centuries. Some churches hold a three-hour mediation from midday, the Three Hours' Agony. In some countries, such as Malta, Philippines, Italy and Spain, processions with statues representing the Passion of Christ are held.

    • The Church mourns for Christ's death, reveres the Cross, and marvels at his life for his obedience until death.
    • The only sacraments celebrated are Penance and Anointing of the Sick. While there is no celebration of the Eucharist, Holy Communion is distributed to the faithful only in the Service of the Passion of the Lord, but can be taken at any hour to the sick who are unable to attend this service.
    • The altar remains completely bare, without texts, candlesticks, or altar cloths.
    • It is customary to empty the holy water fonts in preparation of the blessing of the water at the Easter Vigil.
    • The Stations of the Cross are often prayed either in the church or outside.
    • The Celebration of the Passion of the Lord takes place in the afternoon, ideally at three o'clock, but for pastoral reasons a later hour may be chosen.
    • Since 1970, the colour of the vestments is red. Previously it was black. If a bishop celebrates, he wears a plain mitre.
    • 'The liturgy consists of three parts in the Roma Rite: the Liturgy of the Word, the Veneration of the Cross, and Holy Communion.
    Liturgy of the Word
    Prostration of the celebrant before the altar.
    The readings from Isaiah 53 (about the Suffering Servant) and the Epistle to the Hebrews are read.
    The Passion narrative of the Gospel of John is sung or read, often divided between more than one singer or reader.
    General Intercessions: The congregation pray for the Church, the Pope, the Jews, non-Christians, unbelievers and others.
    Veneration of the Cross: A crucifix is solemnly unveiled before the congregation. The people venerate it on their knees. During this part, the "Reproaches" are often sung.
    Communion service: Hosts consecrated at the Mass of the previous day are distributed to the people.
    • Even if music is used in the Liturgy, it is not used to open and close the Liturgy, nor is there a formal recessional (closing procession).
    • It was once customary in some countries, especially England, to place a veiled monstrance with the Blessed Sacrament or a cross in a Holy Sepulchre".
    • If crucifixes were covered starting with the next to last Sunday in Lent, they are unveiled without ceremony after the Good Friday service.

    Because the Mass did not officially end on Holy Thursday, no Mass is celebrated until sundown.

    In some Anglican churches, including the Episcopal Church in the United States, there is provision for a simple liturgy of the word with readings commemorating the burial of Christ.

    The tabernacle is left empty and open. The lamp or candle usually situated next to the tabernacle denoting the Presence of Christ is put out, and the remaining Eucharistic Hosts consecrated on Holy Thursday are kept elsewhere, usually the sacristy, with a lamp or candle burning before it, so that, in cases of the danger of death, they may be given as viaticum.

    The celebration of Easter begins after sundown on what is therefore liturgically Easter Sunday, though still Saturday in the civil calendar. Easter Vigil is the longest and most solemn of the Catholic Church's Masses, lasting up to three or four hours.

    Easter Vigil

    In the Roman Catholic tradition, the Easter Vigil consists of four parts:

    1. The Service of Light
    2. The Liturgy of the Word
    3. The Liturgy of Baptism: The sacraments of Baptism and Confirmation for new members of the Church and the Renewal of Baptismal Promises by the entire congregation.
    4. Holy Eucharist

    The Liturgy begins after sundown on Holy Saturday as the crowd gathers inside the unlit church. In the darkness (often in a side chapel of the church building or, preferably, outside the church), a new fire is kindled and blessed by the priest. This new fire symbolizes the light of salvation and hope that God brought into the world through Christ's Resurrection, dispelling the darkness of sin and death. From this fire is lit the Paschal candle, symbolizing the Light of Christ. This Paschal candle will be used throughout the season of Easter, remaining in the sanctuary of the Church or near the lectern, and throughout the coming year at baptisms and funerals, reminding all that that Christ is "light and life."

    Candles lit for the Easter Vigil at Heiligenkreuz Abbey in Austria.

    All baptized Catholics present (i.e. those who have received the "Light of Christ") receive candles which are lit from the Paschal candle. As this symbolic "Light of Christ" spreads throughout those gathered, the darkness is decreased. A deacon, or the priest if there is no deacon, carries the Paschal Candle at the head of the entrance procession and, at three points, stops and chants the proclamation "Light of Christ" or "Christ our Light," to which the people respond "Thanks be to God." Once the procession concludes, the deacon or a cantor chants the Exultet (also called the "Easter Proclamation"), and, the church remaining lit only by the people's candles and the Paschal candle, the people take their seats for the Liturgy of the Word.

    The Liturgy of the Word consists of between two and seven readings from the Old Testament. The account of the Exodus is given particular attention in the readings since it is considered to be the Old Testament antetype of Christian salvation. Each reading is followed by a psalm and a prayer relating what has been read in the Old Testament to the Mystery of Christ. After these readings conclude, a fanfare may sound on the organ and additional musical instruments and the Gloria in Excelsis Deo is sung. During this outburst of musical jubilation the congregation's candles are extinguished, the church lights are turned on, and bells rung while the church's decorative funnings — altar frontals, the reredos, lectern hangings, processional banners, statues and paintings — which had been stripped or covered during Holy Week, are ceremonially replaced and unveiled and flowers are placed on altars and elsewhere. (In the pre-Vatican II rite, the statues, which have been covered during Passion Time, are unveiled at this time.) Members of the congregation may have been encouraged to bring flowers which are also brought forward and placed about the sanctuary and side altars. A reading from the Epistle to the Romans is proclaimed. The Alleluia is sung for the first time since the beginning of Lent (or, in the pre-Vatican II rite, since Septuagesima). The Gospel of the Resurrection then follows, along with a homily.

    After the conclusion of the Liturgy of the Word, the water of the baptismal font is consecrated and any catechumens or candidates for full communion are initiated into the church, by baptism and/or confirmation, respectively. After the celebration of these sacraments of initiation, the congregation renews their baptismal vows and receive the sprinkling of baptismal water. The general intercessions follow.

    After the Liturgy of Baptism, the Liturgy of the Eucharist continues as usual. This is the first Mass of Easter Day. During the Eucharist, the newly baptised receive Holy Communion for the first time. According to the rubrics of the Missal, the Eucharist should finish before dawn.

    Easter Sunday

    Easter Sunday is the great feast day and culmination of not only Holy Week but the whole year. On this day, the Resurrection of Jesus Christ is celebrated. It is considered the most important day in the Church year, as it is the day on which Jesus rose from the dead. Easter Sunday is the main reason why Christians keep Sunday as the primary day of religious observance.

    Philippines

    In the predominantly Catholic Philippines, Maundy Thursday and Good Friday are national holidays; work is suspended in government offices and private businesses. Most stores are closed and most people in the cities head to the provinces for the long Easter weekend.

    Holy Week is commemorated with street processions, the Way of the Cross, and a Passion play called the Sinakulo. The Church keeps the day solemn by not tolling the church bells, and no mass will be celebrated. In some communities (most famously in San Fernando, Pampanga), the processions include devotees who self-flagellate and sometimes even have themselves nailed to crosses as expressions of penance. After three o'clock in the afternoon of Good Friday (the time at which Jesus is traditionally believed to have died), noise is discouraged, some radio stations and television stations sign off (while others remain signed-on, broadcasting Religious Programming), businesses automatically close, and the faithful are urged to keep a solemn and prayerful disposition through to Easter Sunday.

    At Mass on Palm Sunday, Catholics carry "palaspas" or palm leaves to be blessed by the priest. Many Filipinos bring home the palm leaves after the Mass and place these above their front doors or their windows, believing that doing so can ward off evil spirits. Holy Monday marks the beginning of the Pabasa (literally, reading) or Pasyon, the marathon chanting of the story of Jesus' life, passion, and death, which continues day and night, for as long as two straight days. A popular Holy Thursday tradition is the Bisita Iglesia (Church Visit), which involves visiting several Churches at which the faithful would pray the Stations of the Cross. The last Mass before Easter is also celebrated on Holy Thursday, usually including a reenactment of the Washing of the Feet of the Apostles; this Mass is followed by the procession of the Blessed Sacrament before it is taken to the Altar of Repose. Good Friday in the Philippines is commemorated with street processions, the Way of the Cross, the commemoration of Jesus' Seven last words (Siete Palabras) and a Passion play called the Sinakulo.

    Easter morning is marked with joyous celebration, the first being the dawn Salubong, wherein large statues of Jesus and Mary are brought in procession together to meet, imagining the first reunion of Jesus and his mother Mary after Jesus' Resurrection. This is followed by the joyous Easter Mass.



    Categorie:leven in een ander continent
    18-04-2011, 12:59 geschreven door cheverrant1
    07-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Politieke en andere kommentaren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Als ik websites bezoek zoals bijvoorbeeld www.politics.be krijg ik vaak de indruk dat het alleen maar om een welles-nietes spelletje gaat tussen verschillende kommentatoren. Velen proberen hun gelijk te bewijzen door hun kommentaren te illustreren door allerlei berichten van wikipedia (hetgeen weinig zin heeft want wikipedia is samengesteld door berichten van om het even wie en niet noodzakelijk door wetenschappelijk gefundeerde berichtgevers), of door allerlei zogenaamd wetenschappelijk geinspireerde berichten (soms wel degelijk authentiek, soms ook niet) op allerlei websites waarvoor niemand eigenlijk tijd heeft om die ten gronde te lezen.
    Men bericht vaak en graag over allerlei onderwerpen die direkt of  afstandelijk iets met politiek te maken hebben. Ja toegegeven, dat doe ik soms ook hier op deze blog: een of ander artikel aangrijpen om een stelling te poneren die te maken heeft met de Filipijnen. Ik durf wel stellen dat ik die artikels aangrijp als start voor mijn eigen zienswijze op de samenleving in de Filipijnen. Sinds ongeveer 6 jaar kom ik hier regelmatig en sinds 4 jaar leef ik hier permanent. Ik volg het dagelijkse nieuws op televisie, radio, internet en in dagbladen. De Filipijnen geven niet veel om het internationale nieuws (slechts enkele minuten aandacht daarvoor in een televisiejournaal dat ongeveer anderhalf duurt...). Zij worden wel getroffen door de internationale omstandigheden: als een land in het Midden-Oosten wordt aangevallen door Noord-Amerika, gaan de brandstofprijzen omhoog overal elders; als brandstofprijzen omhoog gaan, stijgen ook de voedselprijzen want de distributiekosten stijgen. Simpel voorbeeld.
    Ook simpel om te begrijpen: aktie veroorzaakt reaktie.
    Op websites zoals www.politics.be blijft men doorgaan met kommentarieren op allerlei gebeurtenissen en toevalligheden of niet zo-toevalligheden die het land (Belgie) naar de dieperik brengen. In de Filipijnen is men meestal onverschillig tegenover elke internationale gebeurtenis, toevalligheid of niet zo-toevalligheid die het land ook niet vooruit helpen en tuit men de lippen wanneer er weer eens een lokale onaangenaamheid heeft plaatsgevonden. Omdat zovelen arm zijn in de Filipijnen, denken die armen alleen maar in termen van: waar zullen mijn maaltijden (ontbijt, lunch en avondmaal) vandaag en morgen vandaan komen ? Velen hebben slechts 1 maaltijd per dag om het even of het ontbijt, lunch of avondmaal is... De meesten hebben geen toegang tot het internet en plaatsen dus ook geen kommentaren op wat voor websites dan ook. Als zij geinspireerd worden om deel te nemen aan een protestaktie, zullen zij dat volgaarne doen op voorwaarde dat zij een maaltijd in ruil krijgen. Dat scheelt alweer een dag...


    Categorie:leven in een ander continent
    07-04-2011, 11:34 geschreven door cheverrant1
    04-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reaktie op aktie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Onlangs kreeg ik een bericht van een lezer op 1 van mijn artikelen in dit blog. Hieronder laat ik u mijn antwoord op zijn kommentaar lezen:
    "Hallo,
    eerst en vooral: het bericht waarop u reageert is voornamelijk een bericht van iemand anders (een Nederlander) dat ik gebruikte om mijn eigen inzichten te illustreren. Als u meer van mijn blog-artikelen leest zult u merken dat ik niet bijzonder negatief ben over de Filipijnen noch over de Filipijnse bevolking. Ik ben ook negatief over Belgie (waar ikzelf vandaan kom) en over Europa en over de USA. Soms ben ik ook positief over dit alles, en voornamelijk probeer ik allerlei te vergelijken tussen Europa, de USA en de Filipijnen. Het is een vrije wereld en iedereen kan schrijven en publiceren wat men wil. Als mijn artikelen (meervoud !) u als negatief overkomen dan zij het zo, maar misschien hebt u maar 1 of enkele artikelen op mijn blog gelezen.
    Ik heb geen idee wie u bent noch waar u vandaan komt, of u in de USA, Europa, in de Filipijnen of ergens anders leeft. Ikzelf woon permanent in de Filipijnen sinds 4 jaar. Mijn impressies die ik van tijd tot tijd op mijn blog publiceer zijn de mijne en afkomstig van wat ik rond mij heen zie en ervaar. Zonder iemand specifiek te willen kwetsen of aan te vallen. Als u of uw familie zich persoonlijk aangevallen voelen door mijn artikelen, dan spijt mij dat. Ik kan alleen maar benadrukken dat het in geenszins mijn bedoeling is om iemand persoonlijk aan te vallen. Volkeren zijn vrij om andere volken te bekommantarieren, nietwaar ? Iedereen is vrij om kommentaar te leveren op wat dan ook. U bent vrij om kommentaar te leveren op mijn blog-artikelen als die u niet aanstaan. Gelukkig leven wij in een min of meer vrije wereld om dat te doen.
    Beste groeten."


    En hierna het bericht van de lezer:
    Beste,
    "Maar even ter info niet alle filipijnse mensen zijn zo.. mijn familie die vragen helemaal niks geen geld helemaal niks.. en als we ze geld lenen gebruiken ze vaak voor het eten..  dus ik snap niet waarom je zo negatieve info geeft.!"
                         
                       


    Categorie:leven in een ander continent
    04-04-2011, 10:47 geschreven door cheverrant1
    26-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kinderen, populatie en armoede
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Sinds enige tijd, wel sinds de nieuwe regering aantrad in de Filipijnen op 01 juli 2010, is er heel wat te doen over een zogenaamde wet of eerder bedoeling om een bepaalde geboorteberperking te lanceren en om de ongebreidelde vermenigvuldiging af te zwakken.
    "The Reproductive Health Bill, popularly known as the RH Bill, is a Philippine bill aiming to guarantee universal access to methods and information on birth control and maternal care. The bill has become the center of a contentious national debate. There are presently two bills with the same goals: House Bill No. 96 or the Reproductive Health Act and Population and Development Act of 2010 introduced by Albay 1st district representative Edcel Lagman, and Senate Bill No. 2378 or the Reproductive Health Act introduced by Senator Miriam Defensor Santiago.

    While there is general agreement about its provisions on maternal and child health, there is great debate on its key proposal that the Filipino taxpayer and the private sector will fund and undertake widespread distribution of family planning devices such as birth control pills (BCPs) and IUDs, as the government continues to disseminate information on their use through all health care centers. Private companies and the public and private elementary and secondary school system will be required to participate in this information and product dissemination as a way of controlling the population of the Philippines.[1]

    The bill is highly controversial, with experts, academics, religious institutions, and major political figures both supporting and opposing it, often criticizing the government and each other in the process. The issue is so divisive that at one point, the Catholic Bishops Conference of the Philippines threatened to excommunicate the President, Benigno Aquino III if he supported the bill."

    De bevolking in de Filipijnen werd in 2010 geschat op 94 miljoen. Volgens een min of meer wetenschappelijke schatting zal de bevolking in 2020  111 miljoen bedragen. De cijfers over de armoede onder Filipijnen lopen nogal uiteen, maar zou wel een 50 % van de bevolking kunnen weerspiegelen, nu al. Hogere populatie betekent dat er meer jobs moeten gekreerd worden en er meer voedsel moet geproduceerd worden. De brandstofprijzen blijven voorlopig de hoogte ingaan en hogere brandstofpijzen leiden tot hoger voedselprijzen, alleen al omdat het voedsel moet getransporteerd worden naar de verdelers die hogere onkosten doorrekenen naar hun konsumenten.

    De familie van mijn vriendin telt vele kinderen en kleinkinderen. Zowat een jaar geleden vertelde de echtgenoot van een zuster van mijn vriendin mij dat zijn oudste dochter naar de universiteit gaat en dat kan bekostigd worden omdat zij een deeltijdse job heeft in een fastfood-restaurant waardoor zij transport en andere onkosten zelf kan dragen; Zijn op 1 na oudste dochter gaat ook naar de universiteit maar zij heeft geen job en dus is het twijfelachtig of hij haar studies (vooral haar tranport en andere onkosten) kan blijven betalen. Wat doen hij en zijn echtgenote ondertussen ? Zij maken een nieuwe baby... De vijfde al in het huisgezin. De geboorte is voorzien in juni 2011. Dat zal ook niet helpen om onkosten voor de op 1 na oudste dochter aan de universiteit te lenigen...

    Op de lokale televisie was er onlangs wat berichtgeving over het probleem van overpopulatie. Wie liet men aan het woord ? Rooms-Katholieke priesters en gezagsdragers die uiteraard weigerachtig zijn tegenover elke geboortbeperking, enkele mannelijke (waarschijnlijk universiteits-) studenten die weigerachtig staan om een condoompje over hun penissen te schuiven als zij van bil gaan en enkele "ouderen van dagen" die weigerachtig doen omdat hen nooit iets anders voorgehouden werd dan voortplanten... Voor een publiek met overwegend "beperkte" edukatie zoals hier, is het pleit dan wel vlug beslist. In 2020 zal het er bijgevolg niet fraaier uitzien dan nu.




    Categorie:leven in een ander continent
    26-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    25-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drugsmokkelaars veroordeeld in China
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Enkele Filipijnse drugsmokkelaars die op heterdaad werden betrapt in China, zijn veroordeeld tot ophanging ingevolge de Chinese strafwetgeving.
    De verontwaardging is groot in de Filipijnen over een barbaars verdict.

    Eerst en vooral: "if you can't do the time, don't do the crime".  Goed, hier gaat het dus niet over "doing time" maar over executie ingevolge gepleegde misdaden. Een recent (op 18 maart jl.) uitreksel van een gepubliceerd artikel in de Manila Bulletin:

    "Filipino relatives of drug smugglers to China are implored by China's ambassador to Manila to understand why these so-called "scourge of society" must be executed by lethal injection and that while he commiserates with the families the verdicts will push through "sooner or later" in consonance with Chinese laws.

    That they are a scourge of society was the phrase used by the Chinese embassy in Manila to announce the finality of the verdict.

    Ambassador Liu Jintao also said that other than the deferment of the original dates of February 21 and 22 to still-unscheduled times, Sally Ordinario-Villanueva, 32, Ramon Credo, 42, and Elizabeth Batain, 38, can no longer opt for reprieve, clemency or commutation.

    ”I would like to confirm that the three criminals who have been sentenced to death are at the moment still alive. But the verdict is the final verdict. So the penalty will be carried out sooner or later and everything will be done in accordance with the law in China,” Liu told the press.

    "The verdict of the Supreme People's Court (SPC) is final and executory," he told a press briefing on Thursday.

    He posed a plea to Filipino families whose relatives engage in drug trafficking in China to understand that drug traffickers destroy Filipinos as well as the Chinese people. He asked for respect of Chinese laws against heroin smuggling, wherein at least 50 grams could lead to 15 years to life in prison or death.

    ”These drug traffickers are not only victimizing the Chinese people, they are also victimizing the Filipino people," he stressed.

    The SPC of China had upheld lower courts' sentence for the three, who separately smuggled a total 15,323 grams or more than four kilograms each of heroin into Xiamen and Shenzhen in southern China in 2008.

    In the case of the three, the amount they carried was "way beyond, way beyond," thus the severity of the verdict, said Liu.

    Pointing out that the situation in Filipino drug-smuggling on the China route is "really, really bad," Liu emphasized on Thursday:"I don’t want to link this (execution) case with the general relations between China and the Philippines because I don’t want to see our wonderful relationship being kidnapped by these drug criminals."

    He emphasized that trade and investment relations between the two countries have surged ahead, and any differences are outweighed by cooperation and dialogues.

    Liu also said that “sooner or later” the executions would push through and nothing more would prevent them -- "the issue is not on China's agenda on the visit," Liu added.

    He believes the highest officials of “the Philippine Government already "have a very, very good and clear understanding of Chinese laws,” as a February 18 Joint Statement between Vice President Jejomar C. Binay and top Chinese officials show."
    Nog maar pas, enkele maanden geleden, werd de zoon van een Filipijnse gouverneur, Ronald Singson, 42, zoon van Ilocos Sur Governor Luis “Chavit” Singson gearresteerd in China wegens bezit van enkele (+- 25) grammen drugs.  Onmiddellijk ging de hele diplomatieke machine van de Filipijnen in werking en werd de aangehoudene weer uitgeleverd vanuit China naar de Filipijnen. Hij onderging daar zijn vonnis, dat bestond uit achttien maanden effektief in de cel. Het is mij niet zo direkt duidelijk of men in de Filipijnen vervroegd kan vrijkomen omwille van goed gedrag in de gevangenis, maar ook als dat niet zo is, komt de man weer vrij na anderhalf jaar. Omdat hij een zoon is van een diplomaat. Lijkt op meten met twee maten en gewichten, nietwaar ? Klinkt dit bekend in Belgische oren ?



    Categorie:leven in een ander continent
    25-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    22-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Libie en de gevolgen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De Amerikanen en de andere geallieerde landen hebben eindelijk een reden gevonden om Libie aan te vallen: er was onrust in het land vanwege "ontevredenen" en de onrust werd door de militairen bedwongen door moord en doodslag. Genoeg voor de Amerikanen en bondgenoeten om in te grijpen en te beginnen met bombardementen als inleiding tot een algehele invasie.
    Kwam de onrust er werkelijk door "ontevredenen" of werd de onrust aangewakkerd door agitatoren betaald door de CIA en/of door de Amerikaanse overheid ? Weken voordien braken er al soortgelijke onlusten uit in Egypte, maar de toenmalige Egyptische president, Mohammed Hosni Moubarak, besloot om af te treden en het presidentschap over te laten. In andere Arabische landen zoals Tunesie en Algerije zien we gelijkaardige dingen: onrust vanwege de bevolking en protesten tegenover de regering en de leiders. Is dit allemaal toeval ? Spruit de onrust in 1 land voort omwille van onrust in een ander min of meer gelijkaardig land, of is het allemaal een komplot van de USA ? Met als eerste doel momenteel om Libie aan te vallen ?
    Wat zal het volgende doelwit zijn ? Iran ? Dient men overal een komplot in te zien ?
    De Amerikanen zoeken al lang naar een geldige reden om Iran binnen te vallen. De kernenergie daar en wat men er mogelijk mee van plan is hetgeen een bedreiging kan vormen voor de USA en de rest van de zogenaamde vrije wereld. De Amerikanen zoeken naar een reden om Yemen binnen te vallen, hetgeen een bolwerk is van moslim-fundamentalisten, of althans zo wordt het ons voorgeschoteld. Er zal allemaal wel iets van waar zijn, en dat maakt het precies zo moeilijk om waarheid van leugen, om letterlijke bedreiging van bedrog te onderscheiden.
    De Amerikaanse dollar stijgt alweer in waarde, de internationale olieprijzen stijgen, de aandelenwaarden stijgen.
    Velen (alreeds rijke aandelenbezitters) worden er beter van. Meer velen (het gewone volk) worden er niet beter van, integendeel: worden er armer door omdat zij meer moeten betalen voor een litertje diesel aan de pomp. In de Filipijnen is het niet anders.
    Iedereen klaagt in de Filipijnen. Net als in Belgie. Duurdere olie leidt tot duurdere voedselprijzen, duurdere voedselprijzen leiden tot meer armoede, meer armoede leidt tot meer kriminaliteit...
    Een litertje diesel is een litertje diesel. Niets meer en niets minder. De ene dag betaal je er meer voor dan op een andere. Gewoon maar omdat de Amerikanen (gesteund door Europese en andere bevriende landen) nog maar eens een ander land gaan bombarderen. Het is eenvoudig gesteld, maar het is zo.
    De Amerikaanse troepen zijn alreeds jarenlang aan het vechten in Irak, Afghanistan en Pakistan. Onlangs kondigde men aan dat Irak nu wel stelselmatig kon verlaten worden door de Amerikaanse troepen. De Amerikaanse troepen zijn evenwel in de regio, en nu is de kans schoon om andere Arabische landen aan te vallen die al lang een doorn in hun oog zijn; als de Amerikaanse troepen zich terugtrekken uit Irak en helemaal terugkeren naar de USA om daarna weer landen als Libie (binnenkort Iran en...) aan te vallen zal dat aardig wat meer kosten. Ook in de Amerikaanse regering en de Amerikaanse legerleiding denkt men ekononisch...
    Nu is het moment. Anderen zullen wel de prijs betalen.
    Of er een derde wereldoorlog aanbreekt ? Nog niet meteen. Want de Amerikanen en Europese bondgenoten worden nog altijd gesteund door zeer machtige Arabische landen zoals Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten en Egypte (waar zopas nog onrust was, herinnert u het zich ?) die er ekonomische belangen bij hebben wanneer diktators zoals de Libische Kaddafi en de Iraanse Ahmadinejad van de kaart worden geveegd zodat zij op hun beurt meer olie kunnen leveren wanneer zij dat willen. Wanneer zij er geen ekonomische belangen meer bij zullen hebben, zal het strijdtoneel er geheel anders uitzien.


    Categorie:leven in een ander continent
    22-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    14-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Japan en de gevolgen van een natuurramp
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een bericht van Reuters verschenen op internet enkele uren geleden geschreven door Taiga Uranaka and Ki Joon Kwon:

    "FUKUSHIMA, Japan  – Japan scrambled to avert a meltdown at a stricken nuclear reactor on Monday after a second hydrogen explosion rocked the facility, just days after a devastating earthquake and tsunami that killed at least 10,000 people.

    Roads and rail, power and ports have been crippled across much of Japan's northeast and estimates of the cost of the multiple disasters have leapt to as much as $170 billion. Analysts said the economy could even tip back into recession.

    Japanese stocks closed down more than 6 percent, the biggest fall since the height of the global financial crisis in 2008.

    Rescue workers combed the tsunami-battered region north of Tokyo for survivors and struggled to care for millions of people without power and water in what Prime Minister Naoto Kan has dubbed his country's worst crisis since World War Two.

    Officials say at least 10,000 people were likely killed in the 8.9-magnitude earthquake and tsunami that followed it. Kyodo news agency reported that 2,000 bodies had been found on Monday in two coastal towns alone.

    "It's a scene from hell, absolutely nightmarish," said Patrick Fuller of the International Red Cross Federation from the town of Otsuchi.

    "The situation here is just beyond belief, almost everything has been flattened. The government is saying that 9,500 people, more than half of the population could have died and I do fear the worst."

    Crucially, officials said the thick walls around the radioactive cores of the damaged reactors at the nuclear power plant appeared to be intact after the hydrogen blast, the second there since Saturday.

    The big fear is of a major radiation leak from the complex in Fukushima, 240 km (150 miles) north of Tokyo, where engineers have been battling since the weekend to prevent a meltdown in three reactors.

    The core container of the No. 3 reactor was intact after the explosion, the government said, but it warned those still in the 20-km (13-mile) evacuation zone to stay indoors. The plant operator, Tokyo Electric Power Co (TEPCO), said 11 people had been injured in the blast.

    Kyodo said 80,000 people had been evacuated from the zone, joining more than 450,000 other evacuees from quake and tsunami-hit areas in the northeast.

    "Everything I've seen says that the containment structure is operating as it's designed to operate. It's keeping the radiation in and it's holding everything in, which is the good news," said Murray Jennex, of San Diego State University.

    "This is nothing like a Chernobyl ... At Chernobyl (in Ukraine in 1986) you had no containment structure -- when it blew, it blew everything straight out into the atmosphere."

    Officials said on Sunday that three nuclear reactors in Fukushima were at risk of overheating, raising fears of an uncontrolled radiation leak.

    Engineers worked desperately to cool the fuel rods. If they fail, the containers that house the core could melt, or even explode, releasing radioactive material into the atmosphere.

    Nuclear experts said it was probably the first time in the industry's 57-year history that sea water has been used in this way, a sign of how close Japan may be to a major accident.

    "Injection of sea water into a core is an extreme measure," Mark Hibbs of the Carnegie Endowment for International Peace. "This is not according to the book."

    The nuclear accident, the worst since Chernobyl, sparked criticism that authorities were ill-prepared and the threat that could pose to the country's nuclear power industry.

    A Japanese official said before the blast that 22 people were confirmed to have suffered radiation contamination and up to 190 may have been exposed. Workers in protective clothing used hand-held scanners to check people arriving at evacuation centers.

    U.S. warships and planes helping with relief efforts moved away from the coast temporarily because of low-level radiation. The U.S. Seventh Fleet described the move as precautionary.

    South Korea, Hong Kong, Singapore and the Philippines said they would test Japanese food imports for radiation.

    NO POWER, NO WATER

    Almost 2 million households were without power in the north, the government said. There were about 1.4 million without running water. Tens of thousands of people are missing.

    The town of Otsuchi in Iwate prefecture was obliterated.

    "After my long career in the Red Cross where I have seen many disasters and catastrophes, this is the worst I have ever seen. Otsuchi reminds me of Osaka and Tokyo after the Second World War when everything was destroyed and flattened," Japan Red Cross President Tadateru Konoe told Reuters during a visit to the coastal town.

    Whole villages and towns have been wiped off the map by Friday's wall of water, triggering an international humanitarian effort of epic proportions.

    "When the tsunami struck, I was trying to evacuate people. I looked back, and then it was like the computer graphics scene I've seen from the movie Armageddon. I thought it was a dream . it was really like the end of the world," said Tsutomu Sato, 46, in Rikuzantakata, a town on the northeast coast.

    ENORMOUS ECONOMIC COSTS

    Estimates of the economic impact are only now starting to emerge.

    Hiromichi Shirakawa, chief economist for Japan at Credit Suisse, said in a note to clients that the economic loss will likely be around 14-15 trillion yen ($171-183 billion) just to the region hit by the quake and tsunami.

    Even that would put it above the commonly accepted cost of the 1995 Kobe quake which killed 6,000 people.

    The earthquake has forced many firms to suspend production and shares in some of Japan's biggest companies tumbled on Monday, with Toyota Corp dropping almost 8 percent. Shares in Australian-listed uranium miners also dived.

    "When we talk about natural disasters, we tend to see an initial sharp drop in production ... then you tend to have a V-shaped rebound. But initially everyone underestimates the damage," said Michala Marcussen, head of global economics at Societe Generale.

    Risk modeling company AIR Worldwide said insured losses from the earthquake could reach nearly $35 billion.

    Global companies from semiconductor makers to shipbuilders faced disruptions to operations after the quake and tsunami destroyed vital infrastructure, damaged ports and knocked out factories supplying everything from high-tech components to steel.

    The Bank of Japan offered a combined 15 trillion yen ($183 billion) to the banking system earlier in the day to soothe market jitters.

    Finance Minister Yoshihiko Noda said authorities were closely watching the yen after the currency initially rallied on expectations of repatriations by insurers and others. The currency later reversed course in volatile trading.

    The earthquake was the fifth most powerful to hit the world in the past century. It surpassed the Great Kanto quake of September 1, 1923, which had a magnitude of 7.9 and killed more than 140,000 people in the Tokyo area.

    (Additional reporting by Nathan Layne, Risa Maeda and Leika Kihara in Tokyo, Chris Meyers and Kim Kyung-hoon in Sendai, Walter Brandimarte and Scott DiSavino in New York, Natsuko Waki in London and Fredrik Dahl in Vienna; Writing by Nick Macfie, Editing by Dean Yates)."

    Het is duidelijk dat deze ramp onoverzichtelijke gevolgen heeft, zowel voor Japan zelf, als voor buurlanden die daar voedsel en andere produkten kopen, als voor de rest van de wereld. Niemand is voorbereid op iets zoals wat daar plaatsvond. In Belgie vinden de Groenen dit alweer een mooi excuus om het gebruik van kernenergie te veroordelen. Dat deden zij voordien ook al, maar boden nooit alternatieven behalve extra heffingen op het gebruik van allerlei schadelijke en wegwerpverpakkingen. Niemand heeft ooit beweerd dat kernenergie veilig is, voor zover ik weet. Een uitzonderlijke natuurramp aangrijpen om gelijk te halen is een typisch politiek opportunistische reflex. 'Zie je wel ? We hebben het altijd gezegd..."

    Intussen gaat men door met het promoten van zonnepanelen om huizen te verwarmen (wat best realiseerbar is in California, USA, bijvoorbeeld) en met het promoten van windturbines. Als er hier in Belgie geen zon is, zullen die panelen weining energie opleveren; als er geen wind is zullen die turbines evenmin veel opleveren. Toch wel, hoor ik al zeggen: want als er geen wind is, dan werken die turbines met motoren... Hoe worden die motoren dan wel aangedreven ? Men hoort veel tegenwoordig over elektrisch aangedreven voertuigen... Propere energie, geen uitlaatgassen, de vehikels moeten alleen om de haverklap worden opgeladen. Hoe ? Door elektriciteit natuurlijk. Waar komt de elektriciteit vandaan ? Uit leidingen. Wie levert de energie in de leidingen ? Elektriciteitsmaatschappijen. Waar halen die de energie vandaan ? Uit kerncentrales en andere centrales die ook niet meteen proper zijn voor de natuur en de samenleving.

    Als een aardbeving met de kracht die Japan trof ooit Belgie treft, zal er weinig van het land overblijven, met of zonder kerncentrales. In de Filipijnen werd ooit (vanaf 1976) een kerncentrale gebouwd in Bataan, op een kleine afstand van de vulkaan Pinatubo. Dat was een goed idee... Om allerlei redenen werd de bouw wel voleindigd, maar werd de kercentrale nooit in gebruik genomen. U kan daarover meer lezen in het artikel op wikipedia /en.wikipedia.org/wiki/Bataan_Nuclear_Power_Plant.



    Categorie:leven in een ander continent
    14-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    11-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aardbeving en daaropvolgende tsunami teisteren Japan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Op 11 maart 2011 in de vroege morgen werd Japan getroffen door een zware aardbeving van ongeveer 8.9 op de schaal van Richter. Allerlei paniekberichten en -beelden doen reeds de ronde op MSN, Yahoo en alle andere internationale websites. Het zou om de hevigste aardbeving gaan in Japan sinds 140 jaar. Na de aardbeving volgde een tsunami die grote streken in het noordoosten overspoelde. Er wordt gevreesd dat nucleaire kerncentrales wel eens zouden kunnen getroffen worden. Voor alle veiligheid werden de kerncentrales afgesloten en vooralsnog werden er geen lekken van radioactief materiaal in de omgeving waargenomen. De vraag blijft natuurlijk wat voor schade een tsunami aan kerncentrales kan veroorzaken en wat daar dan de gevolgen van kunnen zijn.
    Er is sprake van tientallen, mogelijk honderden doden tengevolge van de aardbeving en de daaropvolgende tsunami.
    Tsunami-alarm werd afgekondingd in de Filipijnen, Nieuw-Zeeland, Indonesie, Hawaii enz.
    Zoals gewoonlijk worden er spektakulaire beelden uitgezonden op televisie want spektakelbeelden zorgen voor hoge kijkcijfers.
    In omstandigheden zoals deze zijn spektakelbeelden waarschijnlijk ook wel op hun plaats. Onnodig om dingen te minimaliseren wanneer de realiteit zelfs onvoorstelbaar is. Wat mij vooral opviel waren de verschillende cijfers op allerlei verschillende websites: het ging van 8.9 over 7.7 en zelfs 7.2 op de schaal van Richter. Sommige nieuwsdiensten verwarden kennelijk de kracht van de eerste aardbeving met de kracht van de naschokken...Hoe betrouwbaar zijn uiteindelijk al deze gegevens ? En waarschijnlijk nog belangrijker: wat doet het er uiteindelijk toe als je huis weggespoeld wordt ? Maak je je zorgen over de kracht waarmee dat gebeurde ? Of het 8.9 of "slechts" 7.2 was op de schaal van Richter ? Als je goed verzekert bent, inlcusief tegen aardbevingen, zal het uiteindelijk wel meevallen... Indien niet, heb je van de ene dag op de andere niets meer. Meer geluk, volgende keer...
    Hier in de buurt waar ik woon (Antipolo City, nabij Manila) begon men te videoke-zingen vroeger op de avond, zoals gewoonlijk op vrijdagsavonds, maar men hield er al vroeg mee op. Toeval, of wil men hier toch niet zo direkt zingend de pijp doen uitgaan ?
    Brandstofpijzen schieten verder de hoogte in.
    Als er echt een tsunami naar de Filipijnen komt, gaan de mensen weer hamsteren in supermarkten en lokale winkels en voor je het weet is alles leeggekocht. Hetzelfde vond plaats op het einde van 2009 toen op korte tijd twee vernietigende tyfoons het land teisterden.
    Hoedanook, met alle technologie waarover meteorologische en seismologische internationale instituten beschikken, lijken dergelijke katastrofes toch onvoorspelbaar...
    In het midden-oosten wordt overal gevochten, ondr elkaar of tegen Amerikanen; olieprijzen gaan de hoogte in ook voor Europeanen; Azie wordt getroffen door natuurrampen en olieprijzen gaan opnieuw de hoogte in, niet omdat er zoveel olie uit Azie vloeit naar andere werelddelen maar omdat de beursprijzen daardoor omhoog schieten. Alles beinvloedt alles. Vooral wanneer het slecht gaat...


    Categorie:leven in een ander continent
    11-03-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    10-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schrijven (3)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tot dusver gaat het schrijven goed. Enkele dagen geleden stopte ik met het schrijven aan mijn romans, omdat ze afgewerkt waren. Nu wordt het tijd om de manuscripten op "word" te zetten. Terwijl ik daarmee zal bezig zijn, zal ik nog altijd wel hier en daar elementen zien die enigszins kunnen veranderd worden. Wat ik dan ook zal doen, als het noodzakelijk is.
    Het proces van schrijven is moeizaam en inspannend. Toch ben ik nooit gelukkiger dan wanneer ik dit kan doen. Ik deed dit al dertig of vijfendertig jaar geleden en was gelukkig om het te kunnen doen. Ik stopte ermee omdat ik een drukke kantoorbaan had en wanneer ik 's avonds naar huis keerde hoe langer hoe minder energie had om nog enkele uurtjes te schrijven. Op zondagen ? Jawel. Daar komen de uitdrukkingen "zondagsschrijvers" en "zondagsschilders" dan ook vandaan.
    Het leek mij voorheen niet genoeg om enkel op zondagen wat te schrijven. En misschien maar best, want ik had niet genoeg levenservaring om ergens over te schrijven. Wat gedichten en wat korte verhalen, die gepubliceerd werden in allerlei literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland (die inmiddels allang ter ziele zijn). Een dichtbundel uitgegeven in eigen beheer...
    Mijn trouwe fans waren uiteraard mensen uit mijn eigen, direkte omgeving. Sommigen waren geinteresseerd uit beleefdheid, sommigen uit vriendschap, en een enkeling die geinteresseerd was omwille van oprechte interesse, stierf voortijdig. Allemaal dingen, afzonderlijk beschouwd van het hebben van een drukke kantoorbaan, om te besluiten er de brui aan te geven. Nooit definitief; meer als een tijdelijk afscheid van iets dat misschien ooit weer zou herbegonnen worden en misschien nooit.
    Hier in de Filipijnen, begon ik er weer aan, nu zowat twee jaar geleden. Omdat ik tijd en weer energie heb en niets mij belet om het niet te doen. Ik leef hier nu al meer dan drie jaar (het zal spoedig vier jaar zijn) en de eerste jaren dacht ik er niet over na om weer te gaan schrijven. Niet bewust alleszins. Dan begon het plotseling weer te kriebelen.
    Sindsdien ben ik voorzichtig gestart; eerst met een korte novelle. Voornamelijk om voor mezelf uit te maken of ik "nog steeds enig talent had in die richting". Dat viel zo goed mee, dat ik besloot om een tweede novelle te schrijven. Na afloop daarvan begon ik aan het schrijven van romans; spionageromans met een min of meer literaire inslag. Enkele romanmanuscripten zijn thans afgewerkt. Tijd nu om deze op "word" te zetten, af te printen en op te sturen  naar uitgevers. Afwachten wat dat wordt. Inmiddels doorgaan met schrijven aan roman nummer 4 en alreeds wat ideeen neerpennen voor roman nummer 5.
    Daarnaast ook ideeen neerpennen voor allerlei korte verhalen. Sommige ideeen zullen uitgewerkt worden en andere niet.
    Hoedanook is het aangenamer om enkele boeken gepubliceerd te zien worden, dan om nooit veel te publiceren en om "heen te gaan" in de hoop dat enkele manuscripten nog wel eens posthuum enig licht zullen zien...


    Categorie:leven in een ander continent
    10-03-2011, 09:06 geschreven door cheverrant1
    07-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brandstofprijzen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vandaag, 07 maart 2011, zijn de brandstofpijzen aan de normale tankstations in de Filipijnen ongeveer als volgt:
    Regular unleaded gasoline = P 60 per liter (of ongeveer 1 EUR);

    Diesel fuel = P 51 per liter (of ongeveer 75 EUROcent).
    In Europa klaagt men altijd. In de USA klaagt men evenzeer. Als het niet over het weer is, dan klaagt men over de brandstofpijzen.
    In Europa worden er aanzienlijke taksen geheven op brandstof. In de USA zijn die taksen al beduidend minder. In de Filipijnen heft de overheid ook wel een beetje taks op brandstof, maar die taks is eigenlijk te verwaarlozen.
    Men klaagt hoedanook.
    In rijkere landen klaagt men omdat elke prijsverhoging (bovenop de alreeds aanzienlijke taks) onwelkom is (vooral in Europa dat over weinig of geen eigen brandstof beschikt); de USA pompt wel eigen brandstof naar boven maar niet genoeg om aan het dagelijkse verbruik te kunnen voldoen; de Filipijnen voeren brandstof in vanuit het midden-oosten en klagen dus evenzeer wanneer de dagprijzen de hoogte ingaan; er wordt verondersteld dat er wel enige plaatsen in de Filipijnen of in de onmiddellijke omgeving zijn waar men petroleum zou kunnen winnen maar het proces om dat te doen is zo kostbaar dat het resultaat twijfelachig blijft. Grote petroleummaatschappijen stellen zich kandidaat om te gaan boren maar hangen er wel een prijskaartje aan vast dat het budget van de Filipijnen vooralsnog te boven gaat.  Misschien moeten de Filipijnen een "joint venture" aangaan met andere Aziatische landen zoals Zuid-Korea, Vietnam, Japan, China, Maleisie enz om de grote petroleummaatschappijen te betalen voor hun diensten. Tot dusver is niemand echt bereid om zich aan zo'n avontuur te wagen.
    Als de onrust in het midden-oosten, hetgeen begon in Egypte, overwaaide naar Libie en nu alreeds Tunesie heeft bereikt doorgaat, zullen brandstofpijzen wekdra ongekende hoogten ingaan. In Europa zal iedereen klagen. In de USA ook. Het wordt tijd voor Azie om te kiezen tussen blijven betalen voor brandstof uit het midden-oosten of voor een wel degelijk kostbare investering maar met aanzienlijke prospektieven op eigen grondgebied.
    .


    Categorie:leven in een ander continent
    07-03-2011, 11:38 geschreven door cheverrant1
    27-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Taal (Tagalog , Engels)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zoals al eerder vermeld in vroegere artikels op dit blog is de officiele taal van de Filipijnen het Tagalog.
    Er zijn zowat 150 verschillende dialekten, maar daar ga ik nu niet op verder borduren.
    Engels wordt door de Filipijnse overheid gepropagandeerd als zogenaamde tweede taal. De propaganda klinkt leuk en kan mogelijk wel wat internationale investeerders die Engels spreken hierheen lokken. Misschien ook niet, want de officiele overheid is nogal stroef (om het zacht uit te drukken) en niet geneigd om snel werk van iets te maken, met name bouwvergunningen en arbeidstoelatingen om maar twee voorbeelden te geven van wat mogelijke investeerders uit de aard der zaak graag snel zien manifesteren.
    Terug naar de taal dan.
    Heel wat Filipijnen spreken een mondjevol Engels, genoeg om toeristen te woord te staan. Het onderwijs van Engels is miniem (in het beste geval enkele uurtjes per week voor lagere school- en middelbare schoolstudenten). Enkel college- of universiteitsstudenten krijgen meer Engels onderwijs.
    Toen ik hier voor het eerst kwam in 2005 als toerist leek al dat Engels best aangenaam. Ook op televisie waren er nogal wat Engelstalige programma's te zien (zelfs Britse feuilletons zoals Midsummer Murders met John Nettles !). Dat was wel op kabeltelevisie in het hotel... Maar ook standaard Filipijnse zenders (die men gewoon via een antenne kan ontvangen op televisietoestellen in huiskamers van gewone Filipijnse inwoners) hadden nogal wat Amerikaanse programma's.
    In 2007 toen ik hier permanent kwam wonen, was dat nog altijd zo.
    Thans, in 2011, blijken de programma's op de standaard Filipijnse zenders (die men dus gewoon via een antenne kan ontvangen) nogal veranderd te zijn. Thans zie je bijna uitsluitend programma's in Tagalog en heel wat Amerikaanse films worden in Tagalog gedubde versies uitgezonden (1992's Batman Returns van Tim Burton, 1980's Superman van Richard Donner enz).
    Zelfs aankondigingen van programma's die in de volgende minuten zullen te zien zijn (ook al betreft het episodes van Amerikaanse series die gelukkig nog wel in originele versie worden vertoond) worden in Tagalog gegeven. Nieuwsuitzendingen die voorheen op sommige zenders in het Engels waren, worden nu in Tagalog aaneen gepraat.
    Alleen commercials worden nog vaak in het Engels gegeven, waarschijnlijk omdat het goedkoper is om Amerikaanse commercials van goedverkopende produkten in de Filipijnen uit te zenden dan om nieuwe commercials in Tagalog te maken voor dezelfde artikelen.
    In de bioskopen is het aanbod van Amerikaanse en Filipijnse films nog altijd evenwichtig, maar zijn de Filipijnse films (dus in Tagalog gesproken) wel kenmerkend meer succesrijk.
    Muziek is enorm belangrijk hier. Elke Filipijn pretendeert wel zelf te kunnen zingen en doet dit ook bij elke gelegenheid. De muziek echter komt ook meer en meer uit eigen land en steeds minder uit Amerika of Groot-Brittannie. Zomerhits komen vaak uit Korea (weliswaar in een Engels gezongen versie) maar worden snel gekopieerd door Filipijnse entertainers die het uitbrengen in Tagalog. Dit zijn meestal rampestampers van het slag van VTM-Tien om te zien....

    Alhoewel er sinds juni 2010 een nieuwe president is (Benigno Aquino III) die liberaal is, alsook een nieuwe regering die ook min of meer liberaal verondersteld wordt te zijn, en die allemaal buitenlandse en dus Engels-sprekende investeerders willen aantrekken, schijnt het Engels als tweede taal steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen. Is dit toeval ? Of is er werkelijk iets aan de gang om het Engels steeds meer uit het oor te verbannen ?
    Uiteraard wil ik hier geen pleidooi houden voor Amerikaanse of Europese imperialisten. Maar als men investeerders vanuit die continenten hier wil aantrekken omdat men hun dollars of euro's best kan gebruiken, lijkt het minimaliseren van het Engels wel erg tegensprekelijk.

    Foto: portret van William Shakespeare

    Categorie:leven in een ander continent
    27-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    26-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Internationale onrust
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Sinds enkele weken is er weer veel internationaal nieuws: eerst was er onrust in Egypte hetgeen leidde tot het ontslag van president Hosni Moubarak. Nu is er onrust in Lybie (buurland van Egypte), hetgeen waarschijnlijk zal leiden tot de afzetting van president Momar Kahdafi. Hosni Moubarak trad af als president zonder veel bloedvergieten; als Momar Kadhafi verplicht wordt om af te treden zal dit ongetwijfeld met veel bloedvergieten gepaard gaan. Daarna zal hem ongetwijfeld asiel worden aangeboden in landen als Zwitserland of Monaco waar hij fabelachtige bankrekeningen heeft. Er is onrust in Algerije en in Marokko (hetgeen Europese staatshoofden nog wel wat kopzorgen gaat bezorgen want in de voorbije vijftig jaren werden Marokkaanse en Algerijnse staatsburgers zoveel privileges verleent om zich in Europa te vestigen en werd het hen zo makkelijk gemaakt om zich zonder noemenswaardige visa aan te bieden gewoon omdat er zoveel diplomatieke en ekonomische belangen waren tussen Europa en het Midden-Oosten waardoor het nu moeilijk wordt om de klok om te draaien). Ook Arabische mensen begrijpen wel dat de wereld er anders zou kunnen uitzien dan die eruit ziet. Zij begrijpen ook wel dat armoede en honger niet noodzakelijk zijn wanneer zovele andere landen baden in weelde (ook andere landen uit het Midden-Oosten !).
    Haat kan in vele richtingen gaan. Uiteindelijk gaat het natuurlijk in 1 richting: het westen dat afhankelijk is van oliebevoorrading vanuit het midden-oosten. Olieprijzen swingen de pan uit, de Amerikaanse dollar waarmee internationale olieprijzen nog steeds berekend en geevauleerd worden gaat weer omhoog na een scherpe diepgang in de afgelopen 2 jaren. De Amerikaanse C.I.A. is waarschijnlijk nog maar eens aan een grootscheeps offensief  begonnen om de Amerikaanse dollar terug op te krikken en om slaven te maken van enkele landen die al voordien slavenlanden waren maar die thans een doorn in hun oog zijn.
    Dit alles leidt alweer tot hogere internationale olieprijzen waardoor mensen in andere continenten (Afrika, Azie, maar ook Europa enz.) getroffen worden. Niet onmiddellijk, want voor Europa komt de lente er al aan en daarna de zomer en zijn de verwarmingskosten laag; de prijzen aan de pomp om voertuigen bij te tanken zullen het echter weldra uitwijzen. De verwarmingskosten voor huizen zullen het ook wel uitwijzen, maar waarschijnlijk pas over enkele maanden wanneer de Europeanen zich weer beginnen te bevoorraden voor de komende winter 2011-2012.
    In de Filipijnen (deel van Azie) is verwarming uiteraard geen probleem. Het is hier altijd wel warm (althans in de meeste gedeelten van het land). Brandstofprijzen voor auto's en andere gemotoriseerde vehikels (inclusief deze voor publiek transport) gaan alweer de hoogte in en de dagelijkse stroom van werknemers die 's morgens van huis naar werkvloer gaat en 's avonds van werkvloer naar huis terugkeert gaat dat ondervinden. Voedselprijzen gaan dan ook de hoogte in want als leveranciers hogere brandstofpijzen moeten betalen, rekenen zij dat door aan de konsumenten. In landen waar het inkomen laag blijft, is elke prijsverhoging onaangenaam.
    Misschien is dat ook wel onderdeel van de strategie van de Amerikaanse C.I.A. om Aziatische landen te onderdrukken. Laat geen komplot-theorie onbenut blijven als er gebruik van kan gemaakt worden. Kan iemand zich een betere komplot-theorie inbeelden dan een komplot waarmee niemand nog wil meegaan maar toch onderhevig aan is ?

    Categorie:leven in een ander continent
    26-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    19-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Plaatsen bezoeken in de Filipijnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hier nog een blog-artikel van iemand die Siep Busink heet en uit Nederland komt (gedateerd 17/02/2011) en in de Filipijnen verblijft:
    "Jullie hebben waarschijnlijk wel gemerkt dat ik de laatste tijd niet zo heel veel berichtjes heb achtergelaten.. Ik doe hier momenteel niet zo heel veel bijzonders en ben heel druk bezig met m’n divemaster. Vind het een beetje saai om alle details van die opleiding op een blog te zetten.. Maar ik ben nu bijna klaar met m’n divemaster en heb het gevoel dat hier pas echt heb leren duiken...
    Voordat ik hierkwam was het een beetje ronddobberen en leuke visjes kijken op een paar fun duikjes per jaar. Hier is het duiken met slates, flessen, boeien, koraallijnen en meetlinten. Terwijl je alles uitrolt, opschrijft, vastbindt en vult met water of lucht moet je onder koralen kijken en zoeken naar alle kleine dingetjes in alle kleine hoekjes.. En als je fouten maakt moet het allemaal overnieuw.. Dus in plaats van recht vooruit kan ik nu ondersteboven, binnestebuiten en van achter naar voren duiken.. Ben nu ruim over 150 duiken heen maar haal de 200 helaas niet voordat ik wegga.. 3 weekjes nog, wat voor m’n gevoel waarschijnlijk morgen is want de tijd vliegt nogsteeds voorbij.

    Ik heb naast het feit dat ik hier best wat langer zou willen blijven ook best wel zin om naar huis te komen. Een warme douche zou wel lekker zijn en een maaltijd zonder rijst zou ook wel lekker zijn. Desondanks dat het eten hierzo heel goed is en ik eigenlijk niet mag klagen.
    Verder heb ik hier als ik mijn divemaster heb gehaald alles bereikt. Alle interne opleidingen heb ik gehaald en ik weet een hele hoop van alle visjes en andere levende dingen onder water.
    Ik heb ook een hele hoop foto’s gemaakt en zal de beste online zetten zodra ik een normale internetverbinding heb.

    Voordat ik naar huis ga probeer ik nog een weekendje naar een resort te gaan, lekker eten, warme douche en er is daar blijkbaar een pier waar een van de mooiste nachtduiken van het land kan worden gedaan.. Moet dus nog ff gedaan worden.
    Verder gaan we zondag naar Maasin om een soort natuurpark te gaan bekijken. Daar heb ik erg veel zin in.. De vier uur in het krakkemikkige busje en de vier uur terug wat minder maar goed, de ouwe sjago tang die hier al 3 maanden ronddwaald en iedereen het leven zuur maakt gaat vervroegt naar huis dus de laatste weekjes worden vast leuk en gezellig.

    Verder heb ik niet zoveel te vertellen dus ga ik proberen nog wat foto’s online te zetten.
    Tot de volgende.
    Siep"

    Vroeger hielden mensen een dagboek bij waarin zij dit soort van kommentaren konden neerpennen. Tegenwoordig publiceert men dit op een blog waar iedereen het kan lezen (als men dit wenst en er, meestal bij toeval, op stoot) wanneer men op het internet aan het surfen is. Typische toeristenverslagen die alleen maar een idee geven van hoe het in de Filipijnen is of kan zijn als je daar toerist bent of denkt er als toerist heen te gaan. Als je "Filipijnen" door "Spanje" verandert en een lokale stad of dorpje door "Costa del Sol", kan men een vrijwel identiek bericht lezen.
    Ik leef al een kleine 4 jaren in de Filipijnen nu en ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zoveel plaatsen bezoek. Van tijd tot tijd, jawel. Maar ik maak er echt geen gewoonte van. Als toerist wil men veel "zien" en "veel fotograferen" om later op facebook te plaatsen of te ontwikkelen en in foto-albums te plakken. Als vaste bewoner probeert men gewoon dagelijks te overleven en somtijds iets te zien dat de moeite waard kan zijn gewoon omdat men hier is en de reisonkosten dus niet onoverkomelijk. Men kan Mount Pinatubo bezoeken (een legendarische vulkaan hier in de Filipijnen waarin nu een meer is) en helemaal tot aan de rand van de top klimmen en foto's nemen.
    Oscar Wilde (de fameuze Ierse schrijver) bezocht ooit de USA en specifiek de Niagara Falls. Men vertelde hem dat de Niagara Falls een favoriete plek was voor jonggehuwden die daarheen trokken op hun huwelijksreis. Wilde's kommentaar was: "Dit moet dan nog een ontgoocheling geweest zijn na hun huwelijksnacht"...


    Categorie:leven in een ander continent
    19-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    18-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Komen wonen in de Filipijnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een vraag die ik vaak lees op allerlei blogsites van Belgen en Nederlanders die geinteresseerd zijn om te gaan wonen in de Filipijnen is: hoe ga ik daarheen en, als het daar niet lukt of het mij niet aanstaat, hoe ga ik terug naar Belgie of Nederland ? Op zichzelf is het antwoord daarop eenvoudig: met een vliegtuig..
    Men kan het ook wel per schip proberen, maar dat neemt algauw enkele weken in beslag. Met een vliegtuig reist men van Belgie of Nederland in minder dan 24 uren naar de Filipijnen (zelfs als er wat oponthoud is in internationale luchthavens). Natuurlijk beslist men niet zomaar om te gaan wonen in een ander continent. Bijgevolg komen vragen als "hoe kom ik daar en hoe kan ik eventueel terug ?" mij nogal lichtzinnig over.
    Iemand die in de Filipijnen wil komen wonen, neemt vooraf inlichtingen. Er zijn Filipijnse ambassades en Belgie en in Nederland; de adressen daarvan zijn te vinden op internet. Dus gaat men daarheen en neemt inlichtingen. Het meest voor de hand liggende is om gewoon even "langs te komen als toerist". Men heeft geen enkel speciaal visum nodig om hierheen te komen, een internationaal reispaspoort volstaat. Men kan hier 21 dagen (oftwel 3 weken) verblijven. Als je hier langer wilt verblijven dien je wel naar de Filipijnse ambassade in Belgie of Nederland te gaan, en men zal je vlot een visum verschaffen voor 59 dagen (dus bijna twee maanden). Men dient daarvoor administratieve onkosten te betalen en men dient certifikaten voor te leggen dat men blanco strafblad heeft en dat de dienst "buitenlandse zaken" van eigen land geen bezwaren maakt tegenover het vertrek. Op enkele uurtjes tijd kan men dit meestal wel in orde brengen.
    Het kan geen kwaad om eerst eens even poolshoogte te komen nemen. Om te zien hoe de samenleving hier is, hoe de temperaturen zijn, of men hier wel zal  kunnen aarden. Uiteraard maakt het een verschil uit of je een relatie hebt met een Filipina of Filipino en of je hier met familie van dezen in kontakt kunt treden. Of met vrienden van dezen.
    Zoniet, vergeet het best, tenzij men erg avontuurlijk en onafhankelijk is. En dan op eigen risiko.
    Zoniet is het erg moeilijk om een voet aan de grond te krijgen. De lokale bevolking komt wel gastvrij over maar steelt vaak de schoenen van je voeten als je niet opmerkzaam bent en het maakt niet uit of je die schoenen nog aan hebt of niet.
    Voor mensen die eerst een als toerist hierheen komen en daarna besluiten dat er "toekomt inzit", zijn er verschillende ekonomische of relationale mogelijkheden.
    Als men in Belgie of Nederland wettelijk gehuwd is met een Filipijn(se), is het uiteraard het makkelijkst. Wat voor legale problemen er zich ook mogen voordoen, het huwelijk met een Filipijnse staatsburger vereenvoudigt vele zaken in de Filipijnen. Als men niet wettelijk gehuwd is met een Filipijn(se), gaan vele dingen al wat stroever, maar nog altijd met behulp van Filipijnse vrienden of vriendinnen (en met hun familie) raakt men er nog wel uit.
    Komt men hier zomaar op goed geluk heen en in de overtuiging dat alles wel zal loslopen omdat men soms al jaren overal heenreist en dus op zogenaamde ervaring in Aziatische landen kan bogen, vergeet het. de Filipijnen is een probleemland om te gaan wonen, om een zaak te beginnen, om te overleven. Alleen als men, als Belg of Nederlander, over veel geld beschikt, is het makkelijk om iedereen wat cash toe te schuiven en dingen te versieren, maar als men zoveel cash heeft: waarom dan niet gewoon in Belgie of Nederland blijven ? Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Hier is het gras net zo groen als overal elders. En het rot ook net zo makkelijk, net als overal elders.

    Categorie:leven in een ander continent
    18-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    16-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lawaai
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Waarschijnlijk het meest vooruitspringende element dat me hier stoort is het lawaai.
    Deze morgen was het vrij rustig (in de voormiddag) maar in de namiddag, wanneer velen een siesta houden,  begon men in de omgeving te hameren en te kloppen en het gaat nog steeds door. Twee nachten geleden was er ergens in de omgeving een heftige ruzie, werd er veel over en weer geschreeuwd en wat glas gebroken, allemaal in het midden van de nacht. De zomer komt eraan hier, de dagtemperaturen stijgen en de nachttemperaturen zijn al niet meer zo koel als enkele weken geleden en dat wakkert de emoties aan.
    Later in de namiddag begint men meestal luidruchtige muziek te spelen, meestal vanaf 4 uur of daaromtrent en dat gaat dan door tot 8 uur of daaromtrent. De buren aan weerskanten van mijn huis worden meestal stil na 8 uur 's avonds, maar dan gaan overburen aan het werk...
    Schuins aan de overkant van de straat, op enkele tientallen meters afstand van mijn huis, hebben de overburen zelf een videokemachine en bovendien een grote ruimte vooraan hun huis. Regelmatig worden daar luidruchtige feestjes georganiseerd (verjaardagspartijtjes, Valentijn, Kerstmis, Nieuwjaar...) en wordt de videokemachine benut door zangers en zangeressen uit de buurt die al dan niet kunnen zingen. Als die kunnen zingen, valt het nog wel mee. Als die niet kunnen zingen is het resultaat alleen maar lawaai. Iedereen amuseert zich rot de hele avond en halve nacht en denkt geen moment aan anderen die 's anderendaags misschien moeten gaan werken, aan kinderen die vroeg naar school moeten, aan babies en ouderen die wel een gezonde nachtrust kunnen waarderen.
    's Anderendaags dan, als de muzikaliteit of wat daarvoor moet doorgaan enigszins is verstomd, begint men ergens anders in de buurt weer te timmeren, te kloppen, te hameren, te zagen of te boren. Mensen werken voortdurend aan aan huizen maar als ik er passeer zie ik nooit in het oog springende verbeteringen. Ik mag veronderstellen dat zij verbeteringen aanbrengen want ik kan mij niet voorstellen dat zij alleen maar timmeren, kloppen, hameren, zagen en boren omdat zij dat lawaai zo graag horen...
    Af en toe zie ik ook wel eens iemand schilderen: de gevel van zijn huis ofzo. Zonder lawaai, en het resultaat is vrijwel meteen al zichtbaar.
    Als er al wat rustige momenten zijn in de vroege namiddag, komen er wel wat jeepney's langsgereden (publieke transportmiddelen die enigszins te vergelijken zijn met bussen) meestal terugkerend van dienst of ernaartoe rijdend want de straat waarin ik woon heeft geen stopplaatsen voor deze voertuigen, ofwel erg luidruchtige motorfietsen ofwel erg luidruchtige bestelvoertuigen die een lading komen afzetten bij een plaatselijke kruidenierswinkel (sari sari store, heet dat hier).
    Rust komt er alleen als men dood gaat, veronderstel ik.




    Categorie:leven in een ander continent
    16-02-2011, 10:24 geschreven door cheverrant1
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Westerse naieve kijk op de Filipijnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een bericht van een Nederlandse blogger dat ik onlangs las op internet:
    "Eerst even de feiten: ik ben  ervaren Azie reiziger: heb 3 jaar gebackpackt in alles wat Azie is. Heb erg low budget overnacht, gereisd.
    Veel van het Aziatische leven gezien dmv allerlei vrijwilligerswerk in kindertehuizen, basisscholen.
    Nooit in een ***hotel overnacht, veel de "ongebaande paden" genomen. Gereisd per openbaar vervoer, geleefd tussen de lokale mensen vaak.

    OK. Dan de Filippijnen.
    Ik ben hier nu een jaar (in en uit) en kan zeggen dat ik niet alles weet, maar een "aardige indruk" heb opgedaan van hoe de mensen hier de "foreigner" zien.
    Ik was erg sceptisch een jaar geleden tegenover al die negatieve, klagende, zeurberichten overal.
    Sprak toen buitenlanders die de hele avond verhalen afstaken van alles wat misgegaan was in dit land, hoe de gemiddelde Filippino misschien niet zo'n hoog IQ heeft, maar uitstekend weet een buitenlander zijn geld afhandig te maken en toen dacht ik:
    hou op..zeur niet.. benader de mensen eerlijk en je zult eerlijkheid terugkrijgen, zoals bijna overal in Azie.

    Nu, een jaartje Filippijnen later is er eelt op mijn ziel en ik vertrouw helemaal NIEMAND meer.
    Dit land heeft me veranderd.
    Het is hier jatten wat je jatten kunt, lenen en niet teruggeven, belazeren wie je kunt.
    Ik ben na een jaar Filippijnen mijn "open blik" kwijt, ben wantrouwend geworden, het heeft me bitter en zuur gemaakt, soms.

    Enkele concrete feitjes dan maar:
    -Mijn eerste keer hier werd ik afgehaald door familie van het meisje dat ik kende. gevraagd: benzinevergoeding van 500 peso. Een dag later bleek een taxi 300 te kosten.
    -Een tante (familie dus) wilde ons helpen en bleek als "tussenpersoon" de prijs van iets dat we wilden kopen bijna te verdubbelen: zonder haar "hulp" was de prijs met bijna de helft gezakt.
    -Lenen: ik heb 6 mensen, die ik allemaal dacht goed te kennen, een (klein) bedrag geleend: ik heb van geen enkel ook maar 1 peso teruggehad.
    -Als ik mijn neus laat zien stijgen prijzen met 50-100%. Als ik verscholen blijf en een Filipino maakt een prijsafspraak, gebeurt dat niet.
    -Zus van mijn Filipina vriendin deed een handeltje met ons: wij verdienden wat, zij verdiende wat. Toen we "ons aandeel" kwamen ophalen bleek dit uit de kas gejat en gespendeerd. Ze vroeg vrolijk aan haar zus om "ons" aandeel even te lenen, zodat ze het "ons kon geven".
    -Dagelijks ontvangen we verzoeken om hulp van tantes, ooms, neven en nichten die we niet kennen, maar die weten dat ik een witneus ben.

    En het lullige is: ik kan het allemaal begrijpen!   In de ogen van degemiddelde Filipino zijn westerlingen rijk en dus een melkkoe.
    Maar zo onbeschaamd, zo bot als hier om geld gevraagd wordt, je "genaaid" wordt.. nee: zoiets heb ik in geen enkel ander Aziatisch land meegemaakt...."
    Persoonlijk heb ik geen of weinig ervaring met andere Aziatische landen behalve dan met de Filipijnen. Ik kom uit Belgie en heb daarom wel veel ervaring met Belgen (en ook met andere Europeanen). Het resultaat is hetzelfde: vetrouw niemand zelfs geen familie of zogenaamde vrienden. Enkele uitzonderingen daargelaten. Voor het overige zijn mensen overal hetzelfde, zelfs daar waar "westerlingen onderling niet noodzakelijk als rijk worden bestempeld maar waar iedereen wel een potentiele melkkoe is".

    Categorie:leven in een ander continent
    16-02-2011, 09:37 geschreven door cheverrant1
    13-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kriminaliteit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hier in de Filipijnen hoor je regelmatig over ofwel kidnappingen voor losgeld (meestal door moslim-fundamentalisten) en van overvallen op banken, financiele instellingen en supermarkten (bij voorkeur wanneer een geldtransport-truck langskomt om de dagelijke inkomsten in te laden). Net als in Belgie en de rest van Europa zijn dit gepantserde voertuigen, maar eenmaal stilstaand en met de deuren open om de geldkoffers in te laden zijn zij natuurlijk kwetsbaar. Diegenen die al een of meerdere keren hier waren als toerist en een bankkantoor binnenstapten, moet het  bekend zijn dat er bijna onvermijdelijk veiligheidsagenten binnen en buiten staan, gewapend met grote machinegeweren. Het lijkt weinig indruk te maken op overvallers. Soms blijkt achteraf dat veiligheidsagenten zelf betrokken waren bij overvallen, maar niet meer dan uitzonderlijk.
    Supermarkten hebben, behalve veiligheidsagenten, weinig of geen bescherming, net zomin als in Belgie: de kassiersters zitten kwetsbaar achter hun elektronische kasregisters.
    Overvallen hier hebben echter vooral plaats in banken en op geldtransporten.
    Bankkantoren hebben geen enkele bescherming binnenin: geen kogelvrij glas voor de toonbanken waarachter de kassiers zitten, geen sasdeuren waarlangs bezoekers binnenkomen... Zoals in Belgie vele decennia geleden...
    Geldtransporttrucks worden niet of zelden tot stoppen gebracht ergens onderweg; men wacht tot deze gearriveerd zijn op de plaats waar het geld moet worden ingeladen en slaat dan zijn slag.
    De kriminelen zijn geen vreemdelingen, maar Filipino's. Vele decennia geleden in Belgie waren de kriminelen ook meestal Belgen, geen vreemdelingen.
    Als er nu meer huisdiefstallen gebeuren in Belgie en vreemdelingen verantwoordelijk zijn, komt dat omdat partikuliere huizen nog zowat het enige doelwit is waar gelegenheidskriminelen zonder veel problemen binnen kunnen geraken en vreemdelingen al vlug tevreden zijn als ze wat dan ook kunnen buit maken; Belgische kriminelen doen daarvoor nog nauwelijk de moeite. Zij gaan in de politiek als zij grote slagen willen slaan...
    Een juwelierszaak in Belgie van tijd tot tijd; ongeacht de veiligheidsmaatregelen in die zaken is het nog steeds mogelijk...
    Ik kom uit het verzekeringswereldje. Juwelierszaken hebben meestal wel een prima-antidiefstalverzekering. Dus juweliers maken zich niet zoveel zorgen omtrent diefstal van hun koopwaren. Banken maken zich helemaal geen zorgen: stuk voor stuk hebben zij een prima-anti-diefstalverzekering, anti-fraudeverzekering enz.  zelfs of in de eerste plaats gepleegd door personeel...
    De jaarlijkse verzekeringspremie is uiteraard niet gering, maar dan weer: lang niet zoveel als slachtoffer zijn van een diefstal zonder verzekering zoals hier en daar nog een juwelier. Banken betalen heus geen enorme sommen aan verzekeringspremies: zij onderhandelen met verzekeringsfirma's vooraf en komen aandraven met honderden fillialen en vragen een globale prijs voor alles. Banken maken nooit verlies noch betalen ooit te veel. Enkele uitzonderingen in tijden van krisis mogelijk buiten beschouwing gelaten, maar zelfs dan betwijfel ik of er enige andere verlieslatenden zijn buiten de klanten...
    Als er slachtoffers vallen is dat uiteraard tragisch voor de nabestaanden en (ben ik vrijwel zeker) iets wat niemand inclusief de overvallers per se gewild heeft, maar waarover zij zich evenmin veel zorgen maken wanneer het gebeurt. Shit happens en als er slachtoffers vallen is dat collateral damage...

    Categorie:leven in een ander continent
    13-02-2011, 09:32 geschreven door cheverrant1
    12-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sexualiteit en sex in de Filipijnen (5)
    Als een middel om de verveling te verdrijven, is sex erg belangrijk. In de Filipijnen en overal elders. De Filipijnen zetten een kroon op het werk door het belangrijkste land ter wereld te worden dat gebruik maakt van het internet. De Filipijnen bezaten al langer de kroon van het belangrijkste land ter wereld waar het om tekst-boodschappen ging.
    Om het even of de Filipijnen een arm land is (zijn ?), menigen hebben altijd geld veil voor tekst-berichtjes sturen op hun (vaak goedkope) mobiele telefoon en hebben nog wat extra-geld om naar een internet-cafe te trekken en daar nog een uurtje te surfen op het internet...
    Vele vormen van sex zijn illegaal in de Filipijnen: porno-films kun je enkel "onder de toonbank" verkrijgen, alhoewel dat  nu ook weer niet zo letterlijk dient genomen te worden; op vele plaatsen kun je porno-films op dvd kopen alsof het de gewoonste zaak in de wereld is.
    In de Filipijnen bestaat geen echt net van prostitutie, maar het is wel daar: met prostituees, bars, hotels en alles wat daarmee gepaard gaat. Je dient alleen te weten waarheen, als je je in die cirkel wilt begeven. Veel is illegaal in de Filipijnen, maar alles bestaat er net zoals in andere plaatsen in de wereld.
    Cyber-sex is een onderdeel van het hele gebeuren. Het is hier, uiteraard, illegaal. Maar vele Filipina's en Filipino's wagen zich eraan om toch wat Amerikaanse dollars te kunnen verdienen. De webistes in kwestie zijn dan ook vrijwel uitsluitend van Amerikaanse origine. Zoals met vele dingen op internet kunnen politie-en onderzoeksdiensten zelden of weinig optreden want het lokaliseren van individuele personen omwille van internet-aktiviteiten is erg moeilijk. Van tijd tot tijd gebeuren er politionele invallen en gebeuren en arrestaties, maar deze zijn meestal het gevolg van tips van informanten, eerder dan door geduldig onderzoek.
    Hoedanook, er bestaat een krimineel milieu dat mensenhandel aanwendt om geld te verdienen, net zoals dat in Antwerpen, Amsterdam, Parijs, Londen, New York en zowat elke andere stad in de wereld bestaat. Misschien zouden Filipijnse politiediensten het beter laten voor wat het is, net zoals Europese en Amerikaanse politiediensten het laten voor wat het is. In vele landen is prostutie illegaal, maar de meeste politiediensten knijpen een oogje dicht om de dingen niet erger te laten worden. In de Filipijnen knijpt men ook wel eens een oogje dicht, als dat oogje betaald wordt om dichtgeknepen te worden. In vele landen worden oogjes betaald om dichtgeknepen te worden, maar dan vooral wanneer het om drugs- en wapenhandel gaat... prostitutie is allang geen belangrijk onderdeel meer. De wereld gaat vooruit, maar levert ook wat in...

    Categorie:leven in een ander continent
    12-02-2011, 10:55 geschreven door cheverrant1
    09-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Openstaan voor andere manieren van leven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hierna een kommentaar van iemand uit Belgie met wie ik regelmatig korrespondeer via het internet en mijn antwoord...
    Berichty van korrespondent: "Bedankt voor je omstandige mails, die ik zeer op prijs stel.   Het is voor mij altijd interessant om te lezen/horen hoe iemand die al langere tijd op de Filipijnen verblijft het leven daar ervaart.  Ik was nu al voor de achtste keer bij ‘jullie’, maar de eerste dag in Manila was voor mij toch weer een cultuurschok : het was verstikkend warm ; het leek of er geen zuurstof in de lucht zat ; zeer druk ; hier een daar een vuilnisbelt langs de weg, krottenwijken langs de rivier, mensen die onder een brug woonden.   Ik weet wel Manila is de Filipijnen niet, en misschien als je er langer bent, zie je ook de mooie kanten van de stad.  (Ik heb nu alleen het deel gezien rond de luchthavens, en rond de Mall of Asia ; het zuidwesten van de stad dus.  . Ik ben er ook aan de praat geraakt met een Ier die al vijf maanden in Manila verbleef, en hij zei, it takes a month to hate it , a year to love it …. Eerst zag hij dus al het lelijke en negatieve, en geleidelijk aan ook de andere kant.   Heb jij ook zoiets meegemaakt ??

    Hier is de zondvloed voorbij, en schijnt de zon …. Hoera …."

    Mijn antwoord: " 's mensen perspektieven schijnen nogal te verschillen. Het duurde bij mij geen maand om het leven hier te verafschuwen en dan weer een jaar om het te leren bewonderen. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat dit het geval was bij die Ier; als je voor de eerste keer ergens komt en het verafschuwt, kom je er geen tweede keer meer (tenzij je voor beroepsdoeleinden of wat dan ook daar wel moet verblijven)...
    De eerste keer dat ik hier kwam zag ik een kleine beetje van Manila, maar natuurlijk kwam ik hier om mijn vriendin persoonlijk te leren kennen. Dus die eerste keer was alles romantiek en is er nauwelijks aandacht voor de vuilnis, de smerigheid en de armoede. De laatste paar dagen van mijn eerste bezoek verbleven we in Leyte, in het dorp waar mijn vriendin vandaan komt. Zwemmen bij avond, vanuit het water uitzicht op de maan die het dorp en de palmbomen overscheen, het leek op een postkaart zoals je die vanuit een tropisch land naar vrienden thuis opstuurt.
    De tweede keer dat ik hier kwam zag ik al wat meer van de treurigheid en werd zelfs gekonfronteerd met een sterfgeval in de familie van mijn vriendin: een zoon van een oom van mijn vriendin was gestorven, amper in zijn vroege twintiger jaren, tengevolge van ik-weet-niet-wat-voor ziekte. Ondanks de somberheid van het gebeuren, trof mij toch de rust en aanvaarding waarmee de familie het hele gebeuren doormaakten.
    In 2007 kwam ik hier definitief wonen en heb het mij nog geen enkele dag beklaagd. Ondanks het feit dat men vaak gekonfronteerd wordt met gebrek aan energie en initiatief vanwege de lokale mensen, wordt men evenzeer gekonfronteerd met een jeugdige of eeuwige overlevingsdrang bij diezelfde mensen, een drang die je eigenlijk niet meer terugvindt in Belgie, Europa, het westen. Vreemd genoeg noemt men Europa "de oude wereld" in Noord-Amerika; Noord-Amerika lijkt zelf ook al oud zelfs enkel voor de periode sinds de westerlingen uit het oude Europa er zich vestigden; Azie is al duizenden jaren oud en desondanks toch vol levenskracht. Het hangt er allemaal vanaf hoe men de dingen ervaart en hoe men ervoor openstaat."

    Ervaren van en openstaan voor dingen hangt natuurlijk ook af van je stemming. Als je een slechte dag hebt, sta je minder open voor dingen die dan triviaal aandoen of zelfs ronduit op je zenuwen werken. Op betere dagen denk je er weer heel wat positiever over. Dat geldt voor 'dingen" waar ook ter wereld.

    Categorie:leven in een ander continent
    09-02-2011, 00:00 geschreven door cheverrant1
    07-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwangere buiken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Telkens wanneer ik mijn neus buiten de deur steek, om voedsel of andere dingen te gaan kopen, zie ik hier wel meerdere zwangere vrouwen passeren. Dat is normaal hier, want elke keer wanneer mensen sex hebben, komt daar een baby van voort, dus zwangerschap is een alledaags verschijnsel. Wanneer ik er een opmerking over maak tegenover  mijn vriendin, vraagt zij: 'wat is je probleem ? Dat is normaal hier..."
    Natuurlijk is het normaal. De wereld moet doorgaan. Minder aangenaam is het feit dat zovelen zwanger gemaakt worden en na verloop van tijd bevallen en geen echtgenoot hebben om het kind te erkennen, laat staan een echtgenoot hebben die verantwoordelijkheid neemt, werk heeft en opbrengt voor vrouw en kind(eren). Als ik daarover een opmerking maakt merkt mijn vriendin verontwaardigd op: "wat maakt het jou uit ? Jij hoeft niet voor ze op te brengen..."
    Dat is juist. En gelukkig maar hoef ik niet voor ze op te brengen. Want het zijn er te veel.
    Anderzijds kom ik, wanneer ik uitga om voedsel of wat dan ook te kopen, bedelaars tegen, Vaak pasbevallen vrouwen die geen ander middel van bestaan hebben om eten te kopen voor hun babies dan door te bedelen. Ja, ik weet het wel: in Belgie en Europa is het al reeds jaren onderwerp van cynische gesprekken dat bedelaars eigenlijk erg rijk zijn, dagelijks wat bedelen en dan 's avonds huiswaarts keren en daar de vergaarde munststukjes tellen om die 's anderendaags naar de bank te brengen en op spaarrekeningen te deponeren. Soms, in erg zeldzame gevallen, zal dat wel eens zo zijn, veronderstel ik. Meestal bedelen mensen echter omdat zij absoluut geen andere bronnen van inkomsten hebben. In Belgie en Europa kan men vaak terugvallen op allerlei tegemoetkomingen vanwege de overheid. In de Filipijnen valt men op niets terug. Men wordt zwanger, men bevalt van een baby, men heeft geen inkomen, men heeft geen eten. Simpel, maar niet benijdenswaardig.
    De nieuwe regering hier (al niet ZO nieuw meer, want alreeds in funktie sinds juli 2009) stelt allerlei familie-programma's voor om de ongebreidelde voortplanting een halt toe te roepen, met de bedoeling om de bevolking wat gezond verstand bij te brengen.
    Of dat zal helpen, blijft af te wachten. Misschien op zeer lange termijn. Vooreerst moet afgerekend worden met de traditie van omngebreideld voortplanten. Daarnaast moet afgerekend worden met de idee dat hoe meer kinderen een familie heeft hoe beter het is voor de familie om te overleven (om de doodeenvoudige reden dat vele kinderen hebben niet garandeert dat die ook allemaal een steentje bijdragen in de financiele zorgen van de huishouding). 
    Het gebruik van voorbehoedsmiddelen is hier nauwelijks bekend. Condooms zijn niet duur om aan te schaffen, maar andere middelen (spiraaltjes, anti-zwangerschapspillen enz.) zijn dat wel. Op korte termijn lijkt het dus voor de hand te liggen om sex te hebben, zwanger te raken en een baby voort te brengen. Op langere termijn lijkt het niet meer zo voor de hand liggend.
    Zolang mensen overtuigd blijven van het feit dat sex hebben gelijk staat met zwanger worden, zal het principe niet vlug veranderen.

    Categorie:leven in een ander continent
    07-02-2011, 08:57 geschreven door cheverrant1
    Categorieën
  • leven in een ander continent (231)
  • Gastenboek
  • M.
  • op zoek naar contakten
  • zeer mooie blog
  • kENNISMAKING
  • frank

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !
    Zoeken in blog

    Archief per maand
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 11-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Laatste commentaren
  • wil graag naar de filipijnen verhuizen (Tom)
        op Kerstmis en Nieuwjaar komen er alweer aan
  • wil graag naar de filipijnen verhuizen (Tom)
        op Kerstmis en Nieuwjaar komen er alweer aan
  • VERHUIZEN (nadia)
        op Belastingen
  • erg fijn en informatief (Marc Van Boom)
        op vervoer in Manila
  • alleen reizen (jansen ludo)
        op Plaatsen bezoeken in de Filipijnen

  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs