"The “habagat” (southwest monsoon) is not done yet with Metro Manila and other parts of Luzon as it continues to bring rains, enhanced by Typhoon Karen which has left the country and moved on to the southern part of Japan. Forecasters warned of possible flash floods and landslides as a result of intermittent moderate-to-heavy rains expected over the Cordillera Administrative Region and the provinces of Quirino, Nueva Ecija and Aurora.On Sunday night, the Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration (Pagasa) warned residents in low-lying areas in Metro Manila of heavy flooding.At 6:10 p.m., the weather bureau raised the orange rainfall warning after heavy-to-intense rainfall (45 mm to 65 mm per hour, or up to 65 liters collected in one  square meter of container in an hour) was observed over the cities of Manila, Pasay, Taguig, Pasig and Marikina for the past two hours.The rainfall warning also covered the cities of San Juan, Mandaluyong, Makati, Taguig, Pateros and the southern portion of Quezon City.As of Sunday afternoon, at least three major roads in the metropolis were flooded, the Metropolitan Manila Development Authority (MMDA) said"

Vandaag, maandag 17 september, is het gedurende de dag droog gebleven maar na het invallen van het avonddonker klinken alweer opnieuw dondergeluiden in de verte en verschijnen er bliksemlichten aan het avondlijke zwerk. De twee voorbije dagen is er een heleboel water naar beneden gekomen. Het zogenaamde natte seizoen duurt nog verschillende maanden en wat tyfoons betreft hebben we nog maar de letter K (van Karen) bereikt, oftewel de elfde letter van het alfabet. De Filipijnen krijgen jaarlijks minstend negentien tyfoons te verwerken (gelukkig niet allemaal met catastrofale gevolgen), dus valt er nog wel wat te beleven vooraleer 2012 goed en wel kan worden afgerond.

Foto: overstroming in Taguig City.

Boracay

Boracay Island, met stralend witte stranden en azuurblauwe wateren, ligt in het noordwestelijke puntje van Panay, West Visayas. Hoogtepunt van dit eiland is het 4 km lange White Beach, dat bekend staat als het mooiste strand ter wereld. Het water rondom het eiland is ondiep, en het zand is helderder en fijner dan bij de meeste eilanden in dit gebied.

Pagudpud

Met de machtige golven en harde wind doet dit strand – in het noorden van de Filipijnen – denken  aan Hawaii. Er worden hier voornamelijk wind- en golfsurf-activiteiten aangeboden aan de bezoekers van het eiland. Tel daar nog de prachtige omgeving, heldere blauwe wateren en witte stranden bij op en je hebt in Pagudpud een waar paradijs.

Panglao

Panglao is ideaal voor een duik- en strandvakantie. Het is een klein eiland ten zuidwesten van het grotere eiland Bohol. Aan de zuidelijke kant vind je een aantal verschillende resorts aan het strand.

Camiguin

Camiguin staat bekend als de ‘Filippijnse tuin van Eden’. De aanwezigheid van indrukwekkende watervallen is slechts één van de vele attracties op dit eiland. Met haar vele contrasten laat het eiland haar bezoekers elke keer versteld staan.

Dakak

Dakak Beach Resort is gelegen op dit zonnig, wit strand met uitzicht op de exotische, turquoise gekleurde Sulu zee. Het 750 meter lange privé-strand is bedekt met poederig wit zand. Natuurlijk bronwater en stromende watervallen voeden de twee zwembaden van het resort, maar het ultieme genot is wel de openlucht-jacuzzi en sauna waar je kunt relaxen in een omgeving van zalige rust.

Honda Bay

Aan de ruwe, intrigerende kustlijn van de hoofdstad van Palawan, Puerto Princesa City, ligt Honda Bay. De heldere blauwe wateren liggen vol met kleine eilandjes waar men een geweldige vakantie kan beleven: van snorkelen in het heldere water, lekker avontuurlijk de eilandjes verkennen tot simpelweg een picknick in het fijne zand.

El Nido

Gedomineerd door grote kliffen die een onderkomen verschaffen aan verschillende soorten tropische vogels is El Nido. Hier vindt men een van de meest verrukkelijke soepen die men kan vinden: de Nido-soep. Deze soep bestaat voornamelijk uit de vogelnestjes uit het gebied. Maar El Nido biedt meer: de mooiste stranden uit de provincie Palawan, en wordt door haar schoonheid ook wel liefkozend ‘het eiland van de goden’ genoemd.

Pearl Farm

Pearl Farm ligt in het zuiden van de Filippijnen, op het Samal eiland bij de kust van Davao City. Het belangrijkste resort, gelegen op het eiland Samal, was vroeger een parelkwekerij. Vroeger werden hier duizenden oesters uit de Sulu zee gevist en gebruikt voor hun roze, witte en gouden parels. Tegenwoordig bezoeken toeristen dit vooraanstaande resort voor de tropische omgeving en het witte zand.

Siargao

Siargao, gelegen in de provincie Surigao del Norte, is bekend om haar rollende golven die drie tot vier meter hoog komen. Er komen surfers van over de hele wereld naar dit eiland toe. Het eiland staat ook bekend om haar natuurlijke stranden en kalme, rurale charme.

Foto: Honda Bay

Hierna een legende afkomstig van Puting Bato op het eiland Samal:

"A story was once told.

Two friends went up to explore the Puting Bato (White Rock) at eight in the morning. But they were not able to return home. Six native island dwellers, four men and two women,  were waiting for them to descend from the mountain. Patiently and silently they sat on the slope since ten in the morning to wait for the safe return of the two climbers. The natives did not know the names of the two hikers they saw ascending and grappling on the rocks towards the Puting Bato. Still, the six natives persistently for the two hikers waited for hours.

Eight hours had passed. The hikers were still nowhere in sight. The eldest of the natives frowned with concern. Though he had expected this to happen, the incident confirmed one thing. The supernatural beings, spirits known to inhabit this particular island peak, had taken other victims again.

The natives remembered their elders telling them stories about a similar pair who climbed the peak one evening in the middle of the summer equinox thirty years ago. The pair was not able to return home. After days of endless searches, the lost pair was already considered dead by everyone.

Miraculously, after six years, the lost pair was seen again descending from the mountain. They amazingly bore no signs of aging or physical changes brought about by the six years of absence.

Unmindful of the biting cold of the night, the six natives still patiently waited for a sign. The eldest of the six natives was worried but hopeful. If the lost pair would not descend from the mountain, they would go out and search the mountain to find the hikers. If their search would lead to nothing, they were still hopeful to see the hikers again, six years later.

And they will still be around to meet them."

Laat mij beginnen met enkele specificaties over het openbaar vervoer per metro in en rond Manila. Eerst de zogenaamde LRT:

"The Manila Light Rail Transit System, popularly known as the LRT, is a metropolitan rail system serving the Metro Manila area in the Philippines. Although referred to as a light rail system because it originally used light rail vehicles, it is more of a rapid transit (metro) system, such as high passenger throughput, exclusive right-of-way and later use of full metro rolling stock. The LRT is operated by the Light Rail Transit Authority (LRTA), a government-owned and controlled corporation under the authority of the Department of Transportation and Communications (DOTC). Along with the Manila Metro Rail Transit System (MRT-3, also called the Blue Line), and the Philippine National Railways (PNR), the LRT is part of Metro Manila's rail transportation infrastructure known as the Strong Republic Transit System (SRTS). Quick and inexpensive to ride, the LRT serves 579,000 passengers each day. Its 31 stations along over 31 kilometers (19 mi) of mostly elevated track form two lines. LRT Line 1, also called the Yellow Line, opened in 1984 and travels a north–south route. LRT Line 2, the Purple Line, was completed in 2004 and runs east–west. The original LRT Line 1 was built as a no-frills means of public transport and lacks some features and comforts, but the new LRT Line 2 has been built with additional standards and criteria in mind like barrier-free access. Security guards at each station conduct inspections and provide assistance. A reusable plastic magnetic ticketing system has replaced the previous token-based system, and the Flash Pass introduced as a step towards a more integrated transportation system. Many passengers who ride the LRT also take various forms of road-based public transport, such as buses, to and from a LRT station to reach their intended destination. Although it aims to reduce traffic congestion and travel times in the metropolis, the transportation system has only been partially successful due to the rising number of motor vehicles and rapid urbanization. The network's expansion is set on tackling this problem". 

Dan de zogenaamde MRT:

"The Metro Rail Transit (MRT-3) is Metro Manila's third rapid transit line. It forms part of the Strong Republic Transit System, which includes the Manila Light Rail Transit System. The line operates under the name Metrostar Express and is colored blue on rail maps.

The line is located along the Epifanio de los Santos Avenue (EDSA), one of Metro Manila's main thoroughfares. It has thirteen stations along its 16.95 km track which passes through the cities of Makati, Mandaluyong, Pasay and Quezon City. While originally intended to decongest EDSA, the MRT-3 has been only partially successful in decongesting EDSA, and congestion is further aggravated by the rising number of motor vehicles.The expansion of the system to cover the entire stretch of EDSA is expected to contribute to current attempts to decongest the thoroughfare and to cut travel times.

Opened in 1999, the MRT-3 is operated by the Metro Rail Transit Corporation (MRTC), a private company operating in partnership with the Department of Transportation and Communications (DOTC) under a Build-Operate-Transfer (BOT) agreement. Although it has characteristics of light rail, such as the type of rolling stock used, it is more akin to a rapid transit system".

Dit mag allemaal erg efficient en gebruiksvriendelijk klinken en eenmaal in een station aangekomen is het dat ook wel. Vooraleer men in een station aankomt om daar gebruik te maken van het systeem, is een andere zaak. Een voorbeeld vanuit eigen ervaring, reizend vanuit Antipolo City naar Makati: ik woon in Antipolo City, minder dan 23 kilometers verwijderd van het dichtstbijgelegen LRT-station Santolan. Het duurt bijna een uur om vanuit Antipolo City naar dat bepaalde station te rijden met een gemotoriseerd voertuig (jeepney, taxi met of zonder meter, eigen wagen, motorfiets) want het verkeer is druk, men is altijd wel ergens bezig met openbare werken langs de weg waardoor de baan versmald wordt en gedurende lange tijd is het stapvoets aanschuiven aan belangriijke kruispunten. Eenmaal aangekomen in het LRT-station Santolan gaat het vlug want reisbiljetten kunnen worden aangekocht aan automaten en zowat elke vijf tot zeven minuten komt er wel een voertuig voorbij. Vanuit Santolan dien ik over de stations Katipunan, Anonas te gaan en af te stappen in het volgende: Araneta Center- Cubao Station. De reistijd bedraagt amper enkele minuten. Van daaruit is het te voet door minstens twee shoppingmalls (Gateway Mall en Farmers Plaza) om het dichtstbijgelegen MRT-station te bereiken. Hier kan men geen resibiljetten kopen aan automaten maar dient aangeschoven te worden aan door personeel bediende loketten en de reizigers staan in lange rijen. Eenmaal aan de beurt geweest en een biljet bemachtigd blijkt het alweer vlug te gaan: om de vijf tot zeven minuten komt er wel een voertuig langs. Vandaaruit dien ik over de stations Satolan (een andere Santolan dan voorheen!), Ortigas, Shaw Boulevard, Boni, Guadalupe, Buendia te gaan om uiteindelijk af te stappen in Ayala. De reistijd over al die stations bedraagt al vlug tien tot vijftien minuten. Daarna hangt het er vanaf  wat en waar je in Makati wil doen en hoeveel taxi's, jeepneys of tricycles je daar nodig hebt om ergens te geraken. 

Bij afloop dien je ook weer terug te keren, op dezelfde manier (maar uiteraard in tegenovergestelde richting).  

Foto: Araneta Center - Cubao Station.

"Sarangani is a province of the Philippines located in the SOCCSKSARGEN region in Mindanao. Its capital is Alabel and borders South Cotabato to the north and Davao del Sur to the east.

Sarangani is part of the South Cotabato-Sultan Kudarat-Sarangani-Gen. Santos City (Soccsksargen) development cluster, and is linked by paved roads to the international airport and world-class fish port of Gen. Santos City. Good roads and regular flights through Gen. Santos City allow the province easy access to Manila, Cebu, Davao City, as well as the rest of the Soccsksargen areas. Gen. Santos City’s airport has one of the country’s longest runways.

The province is situated as the country’s major gateway to the Brunei-Indonesia-Malaysia-the Philippines - East Asean Growth Area. With its proximity to its regional counterparts, Sarangani is in a unique position to marshal its resources, entice tourists and investors, and compete in an international market under a borderless trade regime.

Strategically located at the southernmost tip of Mindanao, the province is protected by the resource-rich Sarangani Bay. Beyond this is the Celebes Sea, which is the province’s access to the rest of the world.

Bordered by over 230 km of unspoiled coastline, Sarangani offers more than 4,400 km². of typhoon-free land and marine resources, largely untapped tourism potentials, and vast investment possibilities."

Afgaande op het Engelse voorgaande, lijkt het mij niet alsof er daar veel bomen dienen geplant te worden. Buitenlanders (en met name Belgen) die wel de Belgische mayonnaise prefereren boven de Filipijnse varianten die allemaal met suiker bereid worden omdat de locale smaak op zoetigheden is afgestemd, kunnen geen Vandemoortele mayonnaise volgens Belgisch recept vinden in de Filipijnen (tenzij misschien ergens in gespecialiseerde winkels die op buitenlandse klandizie gefocust zijn en bijgevolg duurdere prijzen hanteren voor hun producten dan in de landen van herkomst, met andere woorden wellicht in Makati, het financiele en economische hart van het land, de hoofdstad binnen de eigenlijke hoofdstad Manila), maar de producent kondigt welaan  bomen te zullen planten in een land waar er niet meteen een tekort is aan bomen. Als emmertjes water dragen naar de zee, nietwaar ?

Als producenten van waar dan ook iets willen doen ter bevordering van een land (waar dan ook, maar zonder twijfel hier) is het de agricultuur stimuleren door fondsen beschikbaar te stellen.  De natuur is overvloedig in de Filipijnen en bomen en planten groeien er in overvloed; de natuur op zichzelf dient niet "geholpen te worden"; de natuur trekt zichzelf wel uit de slag; de vruchten van de agricultuur zijn echter vaak schaars en klein in omvang omdat de landbouwers niet voldoende middelen hebben om hun velden te bewerken. Voorbeeld: een dagdagelijkse bloemkool is in Belgie bijna zo groot als een mensenhoofd; in de Filipijnen is een bloemkooltje amper een kinderhandpalmtje groot. De prijs is zowat dezelfde in Belgie als in de Filipijnen... Er bestaan geen of nauwelijks subsidies voor de landbouw hier en vele landbouwers bewerken hun velden nog met prehistorische werktuigen aangetrokken door carabao (een soort van locale buffels). Zolang daar geen mouw wordt aan gepast, zal het aanbod van de locale landbouwsector nooit aan de vraag van de consumenten beantwoorden. Wel eens tijd voor internationale producenten (of die nu uit Belgie of elders vandaan komen) om daarbij stil te staan en vooral om er iets aan te doen!