Dat de Filipijnen een derdewereldland is, daarover is iedereen het eens, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. Niemand spreekt dat tegen. Niemand doet er wat aan, inclusief de lokale bevolking en de lokale regering. De nieuwe president Benigno Aquino III heeft weliswaar verklaard dat hij de korruptie in zijn land wil aanpakken en de armoede bestrijden, maar hoe hij dat denkt te doen daar heeft iedereen het raden naar. Op 3 september 2010 verscheen het hiernavolgende artikel op MSN/Philippines (rubriek: nieuws):
"About half of the Philippine population considers themselves poor despite robust economic growth, a survey showed on Monday. The independent study by the Social Weather Stations showed that at least 9.4 million families, about 50 percent, considered themselves to be poor, up from 43 percent or 8.1 million in March, a spokesman of the group said. "We asked them to choose between two cards: poor or not poor. We did not ask them why they feel poor," said Leo Larosa, a researcher at polling firm said. This came despite government figures showing that the Philippines recorded a 7.9 percent economic growth rate in the first half of 2010, its best half-year growth record in more than 20 years. The figures were significantly higher than the government's latest poverty study in 2006 showing that 32.9 percent of the population or 27.6 million Filipinos were considered poor. But an economic official said the two sets of data were not comparable as the survey showed people's perception while the government figures were based on income and cost of essential goods. Those surveyed "are comparing their situations. It may be they feel poorer even if they have enough income," said government assistant economic planning director Myrna Asuncion. President Benigno Aquino, who won a landslide election victory on May 10, has vowed to lift the country out of poverty by cracking down on corruption and building much-needed infrastructure. But earlier this month, his government admitted that the country would fail to meet its UN development goal of cutting poverty levels in half by 2015. The Social Weather Stations survey was conducted in June and questioned 1,200 people nationwide. It had a three percent margin of error."

Een bericht zoals dit biedt veel voer voor gedachten en kommentaar.
1) Het onderzoek werd uitgevoerd in juni, maw op het einde van de jaarlijkse grote vakantie in de Filipijnen wanneer velen teruggekeerd zijn van wekenlange bezoeken aan families "in de provincies" en daarbij naar hun normen heel wat geld hebben uitgegeven,  en bij het begin van een nieuw schooljaar waarmee onvermijdelijk veel kosten gepaard gaan voor de aankoop van nieuw schoolmateriaal voor de kinderen.
2) Ondanks cijfers van de regering die moeten aantonen dat de economie gegroeid is, blijven die cijfers eigenlijk in het vage over het gemiddelde inkomen van de modale Filipijn.
3) Een opmerking van Myrna Asuncion dat "mensen zich misschien armer voelen zelfs als zij genoeg inkomen hebben" snijdt weinig of geen hout: ik woon hier nu drie jaar en ik stel zelf vast dat vele prijzen van levensmiddelen en andere basisbenodigheden gestegen zijn in die drie jaar; als het inkomen van de modale Filipijn hetzelfde gebleven is, is de levensduurte dus gestegen. Een andere observatie is natuurlijk: wanneer is "genoeg" inkomen genoeg en genoeg voor wat ? Genoeg om te overleven en om dagelijks voedsel te kunnen aankopen ? Als dat het kriterium is voor "genoeg" inkomen, is het geen wonder dat mensen zich arm voelen of armer dan enkele jaren geleden toen zij met eenzelfde inkomen eigenlijk meer konden kopen...
4) Als de regering nu al kan meedelen dat het de ontwikkelingsvoorwaarden van de U.N. om de armoede met 50 % te verminderen tegen 2015 niet zal kunnen halen, bekent de regering eigenlijk dat de toestand erg is er erger dan de vorige regering van presidente Gloria Macapagal Arroyo (van de macht af sinds 1 juli 2010)  liet uitschijnen.
5) De nieuwe regering (aan de macht sinds 1 juli 2010) scoort niet erg hoge toppen van populariteit of beter: beantwoordt niet direkt aan de verwachtingen die de kiezers gesteld hadden. Dat is weliswaar een veelvoorkomend fenomeen voor een regering die pas enkele maanden aan de macht is: die dient eerst nog komaf te maken met de "erfenis" van de afgetreden regering en kan slechts stapsgewijze nieuwe dingen verwezenlijken. Het regenseizoen is thans aangebroken en elke maand kunnen we hier nu 1 of 2 tyfoons verwachten. Die zijn uiteraard niet allemaal dodelijk noch desastreus; vele van deze tyfoons gaan gewoon gepaard met hevige regen en dito wind maar trekken al vlug voorbij; 1 tyfoon evenwel van het kaliber van de 2 die in november 2009 op korte tijd elkaar opvolgden is genoeg om het land weer diep in een atmosfeer van verwoesting en wanhoop te dompelen. Na november 2009 kondinge de U.N. aan voor miljoenen dollars aan financiele hulp te zullen bijspringen, maar bijna 1 jaar later is het nog altijd onduidelijk of die fondsen ook aangekomen zijn, waar ze dan wel gebleven zijn en wat er precies mee gedaan werd. Dat zou de taak van journalisten moeten zijn die allerlei nieuwsprogramma's en dokumentaires maken, maar over dat bepaald onderwerp blijven de journalisten hier wel erg stil.

Hieronder volgt een uitreksel uit een Australisch artikel over de Filipijnen:
"Poverty is a significant problem, and in combination with high income inequality, it poses a serious threat to stability in the Philippines. The proportion of the population living below US$1.25 a day in 2006 was 23 per cent or around 20 million people. At the same time, about 44 per cent or over 40 million Filipinos were living on less than US$2 a day. While the Philippines was able to reduce poverty incidence from as high as 30 per cent in the early 1990s, the actual number of people living in poverty has increased over the last two decades. The global food and fuel price crises in 2007 and 2008, and the global economic crisis that followed, are estimated to have pushed even more people into poverty.

Economic growth in the Philippines has been unable to lift many of the rural poor out of poverty who traditionally rely on the agricultural sector for employment and typically have less access to basic services, lower levels of education and larger families to support. Even during periods of stronger economic growth, such as 2004–2008, poverty continued to rise. Various factors have contributed to the lack of progress on poverty reduction in the Philippines. Some of these are:

• high population growth, which averaged 2 per cent annually over the past decade, and places additional strain on the cost of household living and demand for basic services
• income inequality, which increased in the 1990s and remains relatively high—the poorest 20 per cent of the population accounting for only 5 per cent of total income or consumption
• inability of the government to provide sufficient basic services, especially to people in poorer remote regions
• vulnerability of poorer communities to natural disasters and civil unrest which adversely affects livelihoods.

The Philippines economy is unique in East Asia for having a large service sector and private consumption comprising around three quarters of the economy. The manufacturing sector is comparatively small and public and private investment is very low. Unemployment and underemployment continue to remain high. The prospect of securing a well-paying job is beyond the reach of many, especially young adults under the age of 25 that comprise about half of the unemployed."

En hieronder een uitreksel van een artikel van Hans Rosling uit Zweden van 2005:

"The Philippines - compared to many other countries is a VERY spoiled country - spoiled by God far more than many other contries in this world. spoiled by having lots of natural recourses readily available for minimum efforts - resources such as - agriculture potential, agriculture resources, agriculture goods - food in all variations grow in abundance with mostly easy work.

the Philippines as much as India are highly fertile for agriculture - resulting in many farmers investing even less or no extra efforts at all to improve harvest or to improve quality of agriculture products and efforts to expand period of possible harvest or increase volume of harvest is widely missing.

farmers in central Europe - such as Switzerland, Germany and other similar countries with though climate, limited period of productive growth in nature need to work hard for every ton of agriculture product harvested - while here in the Philippiens all grows almost on its own without any additional care needed. just sit and wait until mangoes, papaya, banana and other fruits fall down by the tons - into your lap or card box ...

whatever you seed with reasonable care - it grows nicer, faster and bigger than in most other areas of this planet. fruits are more tasty, sweeter and larger than many other places. you find a larger variety of any agriculture product than most places on this planet - almost on any major islands of the Philippines.

but

lack of difficulties made the Philippino people lazy and SPOILED. European farmers had to work hard to have a reasonable harvest of fruits or crop or dairy products - hence once the harvest begins such hard working farmers honor their harvest and remember how much work was involved to get harvest starting and thus such hard working farmers in harsh climate zones keep on working hard to care for their land and keep growth ongoing.

as a result of such extreme laziness among spoiled Philippinos, we have even basic products that COULD grow in abundance HERE in the Philippines - in such abundance to produce for EXPORTS, ... but even such typical local products are still being IMPORTED from OTHER countries. such extreme products do include basic food like RICE - just very recently a shipment of rice imported from USA arrived in the Philippines - a natural rice producing land with plenty of water flooded areas during many months of tropical rainy season - a few ten thousand TONS of rice imported into a rice producing country that has by nature ALL natural condition and weather such as rain, ground water, irrigation facilities form rivers or ground water for EASY rice cultures - still most rice potential is widely UN-tapped all around the country.

another product being IMPORTED despite the fact that we have large UN-used resource potential is sugar cane - brown sugar is imported as a result of insufficient local production."

Deze goeie man vergeet er wel bij te zeggen dat de Filipijnen ongeveer 6 maanden per jaar een droogteseizoen kennen (een fenomeen dat gekend staat onder de naam "El Nino") en een nat seizoen dat dan daaropvolgend heerst en waarin de meeste tyfoons en andere buitengewone weersomstandigheden voorkomen. Koudweg beweren dat Filipijnse boeren lui zijn en niet genoeg werk verrichten op hun land is dus wel erg kortzichtig.

Indien gewenst kan men deze artikels in hun volledigheid nalezen op volgende www: ausaid.gov.au/country/country.cfm?CountryID=31 (voor het artikel uit Australie) en kriyayoga.com/love_blog/post.php/374 (voor het artikel van Rosling).

Zopas weer een bericht op MSN:
"The mobile phone may soon replace the centuries-old straw hat as the Filipino rice farmer's must-have accessory. Already responsible for helping to topple a government in the Southeast Asian archipelago, mobile phone text messaging could now help launch a neat little agricultural revolution. "Precision agriculture could become available to small-scale farmers at their fingertips within a few minutes," says Roland Buresh of the International Rice Research Institute (IRRI). The institute develops new rice varieties and crop management techniques aimed at reducing poverty and ensuring that rice production is sustainable, has minimal environmental impact and can cope with climate change. The non-profit organisation, which has its headquarters at Los Banos near the Philiipines capital Manila, now hopes to harness the country's mobile-phone mania to bring cutting edge techniques to an ancient system.
The Philippines has been called the texting capital of the world, with some 70 million mobile phone users sending up to 300 million messages a day." Ik ondervind elke dag wat voor soort berichten de lokale Filipijnen de wereld insturen naar elkaar: How are you ? I am fine. You are fine too ? That's nice." Niet direkt van wereldbelang en zeker niet een reden waarom mensen een zaktelefoon zouden moeten hebben. Het hoeft niet allemaal van wereldbelang te zijn, dat geef ik toe, maar dien je voor hogervermeld soort berichten geld te verspillen dat je beter zou kunnen gebruiken om voedsel voor jezelf en je familie te kopen ?
"In 2001, texting was credited with helping topple then-president Joseph Estrada when it was used to bring tens of thousands of demonstrators onto the streets in protest over corruption. From this month, IRRI scientists led by Buresh plan to use text messaging to send precise management advice and fertilizer recommendations to local farmers by Interactive Voice Response (IVR). All the farmer has to do is dial a number on his mobile phone, toll free. An automated voice message will then ask him a series of questions to which he should respond by pressing a number on the phone keypad. Once he has answered all the questions he will receive a text message with recommendations on the amounts, sources and timings of fertilizer applications for his specific rice paddy. The automated voice recording is available in English and Filipino and asks questions about the season, size of field, harvesting times and water supply. Project scientist Rowena Castillo says small-scale Philippines rice farmers have relied mainly on a trial-and-error approach to crop management. "In the past they've asked technicians (for advice) and (learnt from) their own experience," Castillo told AFP in an interview. But rice farmers are seldom visited by agricultural technicians, Castillo said, while information via text message can reach even the most remote farmers immediately and directly. Although Castillo thinks many young Filipino farmers are already relatively tech-savvy, she admits that the older generation may struggle a bit with the IVR technology. "Sometimes farmers are hesitant to use (the programme), especially old farmers because they are not used to cellphones, but their sons and daughters could help them." However, during initial trials of the programme, most feedback from the farmers had been positive, Castillo said. "Most of them are very enthusiastic because they said that instead of asking the technicians they would use their phones." Rice is the staple food of the Philippines but the country is not self-sufficient and last year it was the world's largest importer of the grain"
Men vergeet wel hierbij te vermelden dat ingevolge allerlei misverstanden er in 2009 meer rijst werd ingevoerd dan noodzakelijk, zodat men nu, in 2010, met een teveel zit aan rijst. Geen probleem, de regering kondigde alreeds aan dit teveel aan rijst gratis (?) te zullen uitdelen aan de armen (ongeveer 1/3 van de bevolking). Het zal vechten worden om aan deze gratis rijst te komen... Misschien heeft men dit niet bewust vergeten te vermelden; het maakt gewoon geen deel uit van de kontext van het bericht op MSN.
De Filipijnse boeren en rijsttelers gaan nu ook aan het texten via hun zaktelefoons voor advies omtrent de uitoefening van hun beroep. Laten we ons hart almaar vasthouden. Tot zover is de hele SMS-hype 1 grote oplichting geweest waarbij men mensen eerst nieuwsgierig, daarna belust en daarna verslaafd maakte om eraan toe te geven. Het heeft de kommunikatiemaatschappijen fortuinen opgeleverd op kosten van mensen die zich dat eigenlijk niet kunnen veroorloven, maar die men eerst zo gek klaargestoomd heeft dat ze niet zonder dat meer kunnen voortbestaan.Hopelijk kunnen de rijsttelers nog wel verderleven met of zonder, want indien alleen met, ziet de toekomst er maar hongerig uit.