Wie graag BV’s spot, diende donderdagavond zeker in de Metropolis van Antwerpen te zijn.  De langverwachte nieuwe film van Jan Verheyen beleefde zijn absolute wereldpremière.  ‘Zot van A’ is een op en top feel good movie, weliswaar een vrij oppervlakkig verhaal, maar 100% garant voor een lach en een traan.  Geen film om op voorhand met een kritisch oog te bekijken, maar eentje om languit in je stoel te gaan liggen en het welwillend op je te laten afkomen.  Centraal staat de liefde, dus wat kan er mooier zijn?

Dat de film volle zalen zal trekken, leidt geen twijfel: een cast van meer dan 50 bekende acteurs maken de film mee tot een interessant gegeven.  Matthias Sercu, Veerle Baetens, Jan Van Looveren, Lotte Heijtenis, Joke Devynck, Kurt Rogiers, Axel Daeseleire, Mathijs Scheepers, Barbara Sarafian, Michel Van Dousselaere, Kevin Janssens, Matteo Simoni, Tania Kloek, Mike Verdrengh, Koen Wauters, Jacky Lafon en ga zo maar door…

Het was gisteren aan de Metropolis dan ook een heuse sterrenparade over de rode loper.  Zelfs politici als Bart De Wever en Bert Anciaux vonden de weg naar de filmzaal. 

En die weg zal u zeker en vast ook vinden.  ‘Zot van A’, vanaf 20 oktober in de bioscoop!

Dat een Vlaamse film van Jan Verheyen doelt op een breed publiek, bleek donderdagavond op de première van ‘Zot van A’.  Zelfs Bart De Wever liet het kabinet even voor wat het was en zakte af naar de Metropolis in Antwerpen.  ‘Ik ben een echte cinefiel.  Ik heb zelfs speciaal een crisis uitgelokt om hier te kunnen zijn.’

Na de film verdween hij wel meteen als sneeuw voor de zon: terug naar de onderhandelingen?

De titel van ‘Beste Michael Jackson Impersonator’ der lage landen staat sinds februari vorig jaar op naam van Christophe Lequesne.  Dat hij de verdiende de winnaar is, lijdt geen twijfel.  Wegens zijn perfecte kennis van de Franse taal wilde hij ook graag deelnemen aan ‘My Name Is Michael’ in Frankrijk, waar de reeks binnenkort van start gaat.  Hij had het graag gecombineerd met zijn drukke agenda maar de makers van de Franse reeks beslisten daar anders over… Christophe kreeg niet de toelating om deel te nemen omdat hij reeds winnaar is van een dergelijke reeks.  En bovendien zou hij al te veel weten hoe zo een programma in elkaar zit, wat unfair zou zijn tegenover de andere kandidaten.  Heel jammer natuurlijk want zijn deelname zou hem natuurlijk heel wat bekendheid opgeleverd hebben in ons buurland.  En Christophe zelf begrijpt het allemaal niet zo goed… ‘Dus als morgen in België een wielrenner zou winnen… dan mag hij niet meer meedoen in de koers van Frankrijk?!’

‘Tribute Show My Name Is Michael’, zaterdag 2 oktober 2010 om 20.35 uur op vtm.

Afgelopen vrijdag gaven Stan Van Samang en Eric Melaerts de aftrap van hun theatertournee ‘Simply Live’, waarmee ze in het najaar van 2010 en in het voorjaar van 2011 de culturele centra zullen vullen..  Ze blijven trouw aan hun eenvoud en pracht… Stan vertelde me achteraf vol enthousiasme over zijn fijne zomer en keek met veel goesting uit naar de toekomst.

Stan, van een zomer vol publiekelijke openluchtoptredens naar voorstellingen in een klein zaaltje… Is het niet wennen?

Het is heerlijk!  Ik doe helemaal hetzelfde en het is toch een beetje anders.  Zonder het ene kan het andere niet.  Nu wordt het af en toe muisstil voor een relatief klein publiek, en blijf ik zelf ook relatief rustig… Maar in openlucht sta ik recht en ga ik volledig los (lacht).  Ik zou geen van beiden kunnen missen.

Kies je bewust in de zomer voor een volledige liveband en in de winter akoestisch met Eric?

Wij zijn eigenlijk seizoensarbeiders (lacht).  In de zomer zijn het festivals en nu is er het seizoen van de culturele centra.  Dus ja, we moeten het wel bewust zo kiezen.  Maar dat is goed want op die manier ben je een heel jaar met muziek bezig. 

Vele artiesten hadden deze zomer te klagen over een gebrek aan optredens.  Hoe was het bij jou?

Het was bij momenten erg druk.  Ik heb op Palm Parkies gestaan, dat was ongeveer elke dag gedurende drie weken.  Bijzonder heftig!  Ik voelde dat echt aan mijn lijf en aan mijn stem.  Het was wel erg leuk om te doen, maar vermoeiend.  Dat is twee uur spelen, en dat is niet zoals in een cultureel centrum, ik moest heviger gaan.

Je stond ook op Marktrock…

(onderbreekt) Wauw! 

De Vismarkt stond afgeladen vol… Een droom?

Wat dat met een mens doet, kan ik heel moeilijk vertellen. Op Marktrock te mogen spelen, is een mes dat aan twee kanten snijdt .  Het is wel Marktrock, een groot en belangrijk festival… Waarmee ik niet wil zeggen dat kleinere festivals minder zijn.  Maar ik ben zelf van Leuven, dus heel veel volk dat ik ken, komt dan kijken.  Dat is allemaal goed en wel dat ik zeg dat ik een hele zomer met muziek bezig ben, maar als ik dan op Marktrock speel, komen die mensen tegen wie ik dat heel de tijd zeg, ook effectief kijken… En dat brengt een heel andere soort nervositeit naar boven dan dat ik heb voor een ander optreden.  Anderzijds is het ook zalig want ik ga al sinds mijn 13^e naar Marktrock, met alles erop en eraan.  Je kan je voorstellen, dat heeft echt iets speciaals, iets magisch bijna. Het was echt genieten.

Had je toch niet liever op de Oude Markt gestaan?

Nee.  Ik heb op de Oude Markt al heel veel gezien en ik vind dat ik niet in dat rijtje thuishoor.  En daarnaast heb ik ook schrik…Het publiek van de Oude Markt is iets heel raar: dat kan fantastisch zijn, maar soms ook een monster.  De Vismarkt is ook al ontzettend groot en om die vol te zien staan, speciaal voor u… dat is een stap die ik zeker niet mocht overslaan.  Ik sta zelfs liever nog tien keer op de Vismarkt.  Maar we zullen zien hoe het met mij gaat binnen vijf jaar… (lacht).  Nee, ik ben heel blij dat ik op een avond op de Vismarkt stond in plaats van ergens in de namiddag op de Oude Markt met een pak in mijn broek (lacht).

De Leuvense Vismarkt loopt vol, er komt een derde Lotto Arena… Er wordt op voorhand veel volk verwacht.  Ben je soms niet bang dat je die verwachtingen niet zal kunnen inlossen?

Ja, absoluut… En op een festival is het weer natuurlijk een belangrijke factor.  Bij Marktrock misschien zelfs nog meer: dat is een gratis festival, dus mensen die echt willen komen, komen zeker.  Maar mensen die ‘eens iets willen meepikken’ blijven gewoon thuis als het regent.  Roel Vanderstukken had geen geluk: hij stond op zondagavond geprogrammeerd op de Vismarkt.  Het was niet aan het regenen, maar aan het gieten… Tja… Ik had echt veel geluk met het weer: ik had er die mij wilden zien, maar ik  had ook de mensen die zeiden ‘Waar gaan we naartoe?  Wat is er te doen op de Vismarkt?  Ah, Stanneke Van Samang, ’t is goed, we gaan eens naar ginder.’

Bij de Lotto Arena koopt iedereen bewust een kaartje om jou aan het werk te zien…
Dat is echt buiten categorie, dat is onbeschrijfelijk…  De Vismarkt doen vollopen, is absoluut zalig, maar als je op een podium in de Lotto Arena staat en je beseft dat ze allemaal speciaal voor jou zijn gekomen…Dat is fantastisch.

Heb je het gevoel dat je nu een speciale show moet ineen steken?

Het lijkt wel of de mensen verwachten dat ik ga vliegen ofzo (lacht).  En ik kan nu al zeggen: ik ga niet vliegen!! (lacht)

Voor je derde Lotto Arena zou het nochtans mooi zijn om eens te vliegen?

(lacht)  Nee, dan moet je naar Cirque du Soleil gaan.  Ik begrijp natuurlijk wel dat de mensen een show willen zien en het oog wilt ook wat. 

En iedereen doet het…

Ons ma zei vroeger altijd: ‘Als uw beste vriend morgen in de vaart springt, spring je er dan achter?’  Dan antwoordde ik: ‘Ja, om hem eruit te halen.’ En dan zij: ‘Nee, dat bedoel ik niet, ge weet toch wat ik bedoel.’ (lacht)  Ach, het wordt op de duur een maatstaf… ‘Hij heeft niet eens gevlogen, zeg.’ Nee, vliegen niet, maar we proberen wel met muziek de mensen naar de Lotto Arena te halen. 

Kan je tegen dan muzikaal toch nog creatief zijn ten opzichte van wat je nu doet?

Tegen de Lotto Arena moet er een nieuwe cd zijn.  Er zullen heel wat nieuwe nummers passeren, dus het zal zeker anders zijn dan nu. 

Voor jou is Lotto Arena dus een gewoon optreden maar dan in het groot en voor veel volk?

Dus is het geen gewoon optreden, dat is het net… (lacht).  Weet je, ik ben gisteren naar Peter Gabriël gaan kijken, en niet dat ik mij wil vergelijken met hem, maar die mens heeft quasi drie uur aan zijn microfoon gestaan en dat was het.  Hij heeft natuurlijk een geweldige lichtshow, schermen en een symfonisch orkest, dus hij kan zich dat permitteren.  Maar het was echt in schril contrast met zijn vorige show: in een bal, op een fiets, vliegen, ronddraaien, alles… Hij deed het allemaal.  Hij staat ook bekend om zijn shows.  Hij spaart kosten noch moeite om alles in een totaalbeeld te gieten, en dat vind ik fantastisch.  Maar ik was gisteren zo blij dat hij gewoon zijn liedjes kwam zingen, en geen circustoeren uithalen.  Ik heb drie uur lang kiekenvlees gehad, ik heb zelfs geweend…Dat moet een concert met je doen.  Daarvoor ga ik ook zelf naar een concert: ik wil geïmponeerd worden, gecharmeerd door de muziek en de muzikanten.  En het mag er natuurlijk mooi uitzien.

Je wilt dat zelf dus ook naar jouw publiek toe.

Absoluut.

Is het niet vreemd als er iemand naar je toekomt die zegt ‘Stan, ik heb gehuild bij jouw nummer.’

Ja, da’s raar.  Maar ik wil mensen raken, op welke manier dan ook.  Dat kan ook op een slechte manier zijn, hoor.  Of in iets onnozel… Bijvoorbeeld, hoeveel is er niet te doen geweest over mijn hemd?  Ik vond dat hemd zelf trouwens prachtig (lacht).  Ik heb bij veel mensen iets los gemaakt, dat is tof.

Stan, dat hemd… Ik ga er echt niet terug over beginnen…
(lacht)  Ah voila, het maakt iets los.  De ene vindt het mooi, de andere vindt het verschrikkelijk, maar het doet iets.  En dat wil ik ook met mijn muziek bereiken.  Als mensen naar de Lotto Arena komen, dan hoop ik toch dat 90% van die mensen niet mee moet, en die 10% wil ik dan gerust overtuigen.  Tegen hun goesting naar een concert gaan, dat doen niet veel mensen, dus wat dat betreft, zit het wel snor.  Mensen die een kaartje kopen, horen mijn muziek wel graag. 

Zal je nieuwe album in dezelfde stijl zijn als de vorige twee?

Goh… Spannend… (lacht)  Dat zullen we allemaal weten, als alles goed gaat, op 14 februari (lacht).

En daar hult hij zich weer in geheimzinnigheid… Werkt Eric Melaerts opnieuw mee?

Eric is iemand die, net zoals mijn ervaring met 71° Noord, ‘Under My Skin’ zit, en die geraakt daar, of hij het nu wilt of niet, nooit meer onderuit (lacht).  Voor alle duidelijkheid, het antwoord op je vraag is dus ‘ja’ (lacht).

Je zong de nieuwe titelsong van kinderzender K-Zoom in… Mijn dochtertje van 2 vindt het geweldig klinken!

(lacht)  Dank je.

Hoe is dat nu om ineens voor kinderen te gaan zingen die zelfs te jong zijn om je echt te kennen? 

Dat was heel leuk om doen, alleen is het heel anders.  Het is voor televisie en niemand wist dat ik het gezongen had, tot het in de krant was gekomen.  Je moet zoiets niet doen voor de herkenning want het komt zeven maanden nadat het is ingezongen.  Op een podium staan, is heel direct: je kijkt mensen in de ogen, of naar hun gezicht.  En zoiets inzingen, is heel hard werken de dag dat je het inzingt, maar daarna stopt dat. 

Waarom ben je op het aanbod ingegaan?

Omdat ik het een leuk liedje vond.  Ik vond het vorige liedje trouwens ook leuk.  En dit is eigenlijk juist hetzelfde nummer, alleen een klein beetje anders (lacht).  Miguel Wiels vroeg me of ik het wou doen en ik ben meteen naar hem thuis gereden.  We hebben daar een nummer gemaakt, in het Nederlands… Dat was heel moeilijk (lacht).  Mickey vond dat ik een heel rare ‘a’-klank had… Hij heeft dat trouwens ook, maar ik ben de zanger natuurlijk (lacht).  Ik had dat ook toen ik ‘Je bent niets’ van Clouseau heb ingezongen… Mijn lief wrijft dat nu nog altijd in mijn gezicht… (zingt met overdreven platte ‘a’ “Vreemd zoals het gaat”)… (lacht)  Zo erg vind ik het nochtans niet, maar bon, ze overdrijven graag allemaal, ik overdrijf ook graag (lacht).  In ieder geval, die K-Zoom was echt moeilijk, we hebben er langer over gedaan dan we initieel in gedachten hadden.  Mickey wilde ook dat ik het zo hoog mogelijk zong, hij wilde mij op het randje van mijn kunnen krijgen.  Het was echt heel hard werken.

En nu Junior Eurosong… Het is ook naar kinderen gericht.  Op zoek naar een nieuwe doelgroep?

Nee, alleszins niet bewust (lacht).  Maar ik hoop een beetje gecharmeerd te worden door kinderen die geweldig graag met muziek bezig zijn.  Ze hebben de jury zo samengesteld dat iedereen een beetje z’n eigen specialiteit heeft.  Ik ga niet naar de danspasjes kijken, dat moeten andere mensen, die daarvoor gevraagd zijn, maar doen.  Ik hoop daar zo geweldig veel goesting om muziek te maken van het podium te voelen komen. Het was voor mij de moment om af te stappen van mijn gedacht ‘je mag kinderen dat niet aandoen’.  Als kinderen willen gaan shotten, kan je ook denken ‘oei, hun schenen gaan kapot gestampt worden, blijf maar mooi thuis’.  Maar als zo een kind nu dolgraag shot… Met muziek is het nu ook zo, ze schrijven een liedje, ze zitten met een producer samen en ze vinden het allemaal geweldig.  Het moet wel tof blijven.  Ik ben daar altijd heel sceptisch over geweest, over zo een dingen, maar als ik nu zie wat voor lange weg ze afgelegd hebben en hoe geweldig leuk ze dat allemaal vinden…  Ze hebben allemaal al een clip opgenomen, ze hebben hun liedje opgenomen, dus het zijn sowieso allemaal winnaars.  Al zijn er natuurlijk ook verliezers, het blijft televisie. 

Stel dat er nu een supertalent tussen zit, zou je zin hebben om je daarover te ontfermen, zoals Eric Melaerts met jou een beetje gedaan heeft?

Dat is niet aan mij, nee, daar is mijn plaats niet. Er zijn andere en betere kanalen voor.  Who the hell is Stanneke Van Samang, weet je wel…

Je staat binnenkort in het Sportpaleis met Milk Inc… Ben je niet bang dat mensen die het genre van Milk Inc graag horen, jou daar niet gaan aanvaarden?

Nee… (denkt lang na) Ik snap je vraag, maar nee.  Het is een feit: ik heb met Regi een liedje gemaakt, Hang On, en om dat daar te gaan zingen, vind ik niet erg.  En als ik mijn songs beetje Milk Incy maak, dan is het wel oke.  En trouwens, ik ben bij Marco Borsato ook te gast geweest… Da’s een Nederlander die in ’t Nederlands zingt… Heel andere stijl en toch was dat geweldig tof.  Nee, ik zou het jammer vinden dat ik bij Milk Inc uitgejoeld word omdat ik een andere muziekstijl breng.  Maar ja, dan is het ook maar zo.  Ik ga mij sowieso amuseren, hoor (lacht).   

VT4 heeft aangekondigd dat er een vervolg komt op Vermist.  Heb je daar tijd voor om dat er ook nog ’s bij te doen?

Dat was vrij snel beslist dat ik daar ook tijd voor zou maken.  Werken voor Vermist is superleuk.  Leuke crew, cast, iedereen die er aan meewerkt, is tof.  En dan blijkt ook nog eens dat het eindresultaat echt goed is.. Tja, dan ben je trots he!  Dus ik ben behoorlijk trots (lacht).  Ik ben erg blij dat seizoen 3 en 4 besteld zijn.  Ik ga geen uitspraken meer doen over het feit dat de reeks niet de grote kijkcijfers haalt, maar het is wel een ongelofelijk goeie reeks.  De appreciatiecijfers zijn enorm.  We werken trouwens nauw samen met De Cel.  Hetgeen je ziet, is allemaal behoorlijk realistisch.  Soms nog wat afgezwakt omdat het anders te erg is.  Dan maak je bijna een 18+ reeks.  Maar het is fijn om zo waarheidsgetrouw te kunnen werken.  Ik ben echt heel fier op Vermist!  En gelukkig iedereen, want het is maar onnozel als je de enige bent die het goed vindt (lacht).  De laatste twee afleveringen hebben we bekeken in de cinema, dat was echt overweldigend.

Krijg je al je lopende projecten wel rond?

Ik heb een uitstekend management die dat voor mij regelt (lacht).

Een aantal jaren geleden zei je nochtans dat je nooit meer zoveel samen wilde doen: optreden, een album maken, Vermist draaien, …

(lacht)  Het is waar… Ach, een mens doet al eens een uitspraak waar hij later spijt van krijgt. 

Wil je voor de rest nog iets kwijt?

(denkt lang na)  Ja…Ik ga toch vliegen!! (lacht) 

Waarom moet iedereen op 9 april 2011 naar de Lotto Arena komen?

Niet iedereen moet komen, want niet iedereen kan daar binnen (lacht).  Nee…  Mh, er komen hopelijk zoveel mogelijk mensen omdat het toch net weer iets anders zal zijn dan anders…

Stan Van Samang op 9 april 2011 in Lotto Arena.

Tickets kunnen besteld worden op 070/345.345 of teleticketservice.com

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Dat Christophe Lequesne het hart op de juiste plaats heeft, is wel duidelijk.  Als peter van het project ‘Earth Tree For Michael’ zet hij zich in voor het welzijn van onze aarde.  Dit project kwam tot stand onder impuls van The Magical Child, Michael Jacksons officieel erkende fanclub in België.  Ze hopen zoveel mogelijk geld in te zamelen om op die manier nieuwe bomen aan te planten, zowel in Vlaanderen als Peru (Amazonewoud). 

Christophe, je zei meteen ‘ja’ voor dit project.  Doe je dit voor Michael?

‘Er zijn verschillende redenen.  Marijke is voorzitster van TMC, we kennen elkaar al meer dan 13 jaar en ze hebben mij altijd gesteund.  Ik heb al meerdere projecten van hen meegemaakt, die lagen altijd in de spirit van Michael.  Ook dit project was meer dan duidelijk: in 1995 bracht Michael ‘Earth Song’ uit, wat over de ontbossing ging.  En op het einde van ‘This Is It’ spreekt hij nog een boodschap in die over dat onderwerp gaat.  Toestemmen, was dus maar normaal.  Ik ben ook heel vereerd dat ze aan mij dachten.’

Ben je zelf bezig met het milieu en onze aarde?

‘Ik denk zeker en vast aan onze toekomstige generatie.  Misschien omdat ik vader ben?  Hoe de wereld momenteel draait, kan het een beetje alle kanten uit.  Als we met dit project ‘de aarde een beetje langer kunnen laten draaien’, dan is het voor ons maar een kleine moeite om er aan mee te werken.  Ik wil heel graag peter zijn van zo een missie.’

Word je dikwijls voor een goed doel gevraagd?

‘Ja, toch wel.  Meestal voor projecten rond kinderen, omdat mij dat echt raakt. Als ik kinderen zie in leed, dan heb ik het moeilijk.  Dat is voor iedereen zo, denk ik, of je nu ouder bent of niet.  Een kind mag niet lijden!  Michael was zo, maar ik ben ook zo, ik ben tegen onrecht, ik kan het niet verdragen.  En als ik met mijn beetje beroemd zijn iets kan betekenen voor iemand, iemand kan helpen of doen glimlachen, dan zet ik mij daar graag 100% voor in.  Ze vragen mij op zo een moment alleen maar tijd, het zou zonde zijn om ‘nee’ te zeggen.  Natuurlijk kan ik niet alles bevestigen, want ik krijg zoveel aanvragen, maar als iets mij echt raakt, ja, dan zet ik er mij zeker 100% voor in.’

Zou je ook toestemmen voor reclame?

‘Ik ben daar toch voorzichtig in.  Ze hebben mij in het verleden al gevraagd voor programma’s, voor televisiereeksen.  Maar als het is om met Michael te lachen, dan doe ik niet mee.  Ik wil het imago van Michael levend houden, maar het moet altijd in de goeie zin zijn.  Voor mij geen parodie, er zijn zeker andere lookalikes die zoiets graag willen doen, maar ik niet.  En waarom?  Omdat ik in de eerste plaats fan ben van Michael.  Ik wil ook andere fans niet teleurstellen met wat ik doe.  Het gaat mij niet om het geld.  Ik ben natuurlijk blij dat ik met mijn droom wat centjes kan verdienen, maar het is zeker niet het belangrijkste.  Het is een passie die nu mijn werk is geworden.  En als het zo blijft, ben ik goed bezig, vind ik.  Als geld mijn drijfveer zou worden, moet je mij wakker schudden, hoor (lacht).’ 

Vele artiesten hadden te klagen over het kleine aantal optredens.  Hoe was jouw zomer?

‘Ik heb het echt ongelofelijk druk gehad.  Ik heb geluk, dat besef ik.  En het is nog volgeboekt tot het einde van het jaar.  De optredens voor begin 2011 lopen binnen… ik ga dus toch nog een tijdje loopbaanonderbreking nemen.  Ben echt heel blij maar ik weet dat het ook snel kan gedaan zijn.’

Hoe gaat het ondertussen met je stem?

‘Eind juni heb ik problemen gehad.  Er was effectief iets gevonden op één van mijn stembanden, maar gelukkig zonder erg.  Nu is alles weer in orde, alleen slaap ik heel weinig omdat de agenda zo druk is en dat slaat direct op mijn stem.  Het enige wat ik kan doen om dat tegen te houden, is rusten, maar dat lukt moeilijk (lacht).’

Er komt een nieuwe reeks van ‘My Name Is…’ Al zoeken ze geen nieuwe Michael, ga je toch iets met de reeks te maken hebben?

‘Nee, ze hebben mij toch niet gebeld (lacht).  Ik heb wel gezien dat er in de eerste aflevering een mooie mix van beelden zat over al mijn optredens van toen.  De show die ik heb gegeven, komt waarschijnlijk ook uit op DVD, maar ik weet nog niet wanneer.  Wat ik trouwens wel graag zou doen, is mij kandidaat stellen voor ‘My Name is Michael’ in Frankrijk.  Daar komt ook een reeks uit, en als ik het kan combineren met mijn drukke agenda, ga ik me zeker kandidaat stellen. Dat is natuurlijk als ik als Belg mag deelnemen.  Ik heb ook absoluut niets te verliezen.’

Integendeel, je hebt veel te winnen!  Succes, Christophe.

Interview: Kim Wauters 

Ook al is Michael Jackson niet meer onder ons, toch blijft hij vele mensen aanzetten tot positieve dingen.  Zo lanceerde de Belgische fanclub van Michael Jackson,The Magical Child, op Le Bateau in Gent een nieuw project: Earth Tree For Michael.  Geïnspireerd door ‘Earth Song’, waar Michael in 1995 al de ontbossing van het Amazonewoud aankaartte, wilde TMC haar steentje bijdragen.  Ze gingen de samenwerking met Groenhart en de Vereniging voor Bos in Vlaanderen aan.  Samen willen ze met dit project zowel in Vlaanderen als in Peru, bomen planten. 

Peter van dit prachtige project is onze bekendste Michael Jackson-impersonator, Christophe Lequesne.  Hij zette graag, en met volle overtuiging, zijn schouders onder dit initiatief… In zijn enthousiaste speech porde hij alle genodigden aan tot een donatie.  En dat zijn woorden impact hadden, bewees de mooi gevulde kassa.

François Glorieux werd eveneens als eregast uitgenodigd.  Hij heeft Michael ooit ontmoet en nam een cd op ter ere van hem.  Van die verkoop gaat 4 euro per cd naar ‘Earth Tree For Michael’.

Andere aanwezige was Roger Meert.  Hij maakte ooit, samen met Gilbert Lambert, in opdracht van Michael de Michael Jackson Pets.  Pluche beestjes speciaal voor Michael.

Wie meer info wilt of graag een donatie zou doen, kan terecht op www.mjtmc.com , doorklikken naar ‘Earth Tree’.  Dit Vlaamse project wordt trouwens ondersteund door verschillende officiële Michael Jackson-fanclubs overal ter wereld.  Zij zullen eveneens reclame maken.  Er was zelfs iemand van Nepal aanwezig in Gent.  En dat is zelfs niet zo verwonderlijk want de aarde belangt ons natuurlijk allemaal aan… 

Tatyana Storm, met lange haren, stond twee weken geleden op het Aalsterse podium bij Vlaanderen Muziekland.  Ze mocht er naast haar eigen song, ook een Duitse cover vertolken, namelijk ‘Verdammt Ich Lieb’ Dich’ van Matthias Reim.  De immer sympathieke Tatyana nam heel graag tijd voor een gesprekje.

Zingen in het Duits, is dat iets voor jou?

In het begin dacht ik ‘Oh nee, Duits!’ (lacht) Ik heb vroeger op school nooit Duits geleerd maar het leek me wel een leuke uitdaging om aan te gaan. En eigenlijk heb ik deze week nog geconcludeerd dat Duits een leuke en mooie taal is terwijl ik het vroeger altijd een hele bizarre, rare, platte taal vond.  Mijn mening is door dit programma helemaal veranderd.  Ik ben nu fier dat ik toch een beetje Duits ken.  Ik kan nog geen Duits spreken, maar ik kan wel een Duits liedje zingen en dat vind ik tof! 

Heb je veel moeten oefenen dan?

Ja, toch wel.  Ik ben zelfs bij iemand geweest die Duitstalig is om echt de uitspraak te leren beheersen.  Want je komt wel op tv, het moet goed zijn.  Ik heb ook twee weken keihard geoefend thuis.  Vooral omdat ik het voor mezelf echt vanbuiten wilde kennen.  Het is gelukt, maar ik ben er dan ook veel mee bezig geweest. 

Sowieso chapeau want er komt nogal kritiek op de mensen die het niet van buiten leren.

Ja, inderdaad.  Ergens kan ik het wel begrijpen dat ze af en toe op de monitor kijken omdat Italiaans en Spaans nog veel moeilijker is dan Duits.  Duits ligt wat meer in het verlengde van onze taal.  Maar ja, ik ben zo, ik wil altijd alles 100% perfect doen. 

Ben je voor de rest goed in talen?

Ja, ik was zo een type die vroeger een ramp was in wiskunde maar heel goed in talen.  Ik doe dat ook enorm graag, ik leer altijd graag bij. Mijn droom is om later Spaanse of Italiaanse les te volgen.  

Ze mogen jou dus nog vragen om in een andere taal te zingen?

Ja, graag! (lacht)  Ik vind zoiets een hele toffe uitdaging, het is allemaal spannend.  De zenuwen beginnen ook al te komen voor vanavond.  Tijdens de soundcheck is er weinig volk maar straks staat het plein vol en moet je nog eens in een andere taal gaan zingen. 

Voor jou is het een thuismatch vanavond.  Is dat speciaal?

Ja, toch wel.  Het is heel fijn om in je eigen stad te mogen optreden.  Ik treed meestal op in West-Vlaanderen en Limburg, dat is niet altijd bij de deur.  Vandaag is het 10 minuutjes rijden.  Ik ken ook heel veel mensen die hier vandaag aanwezig zijn, dat maakt het toch wel iets specialer. 

Ben je dan ook meer zenuwachtig, of net niet?

Eigenlijk net niet.  Net omdat ik er heel veel mensen van ken.  Het is nog altijd mijn eigen volk en zij weten dat ook. 

Je bent veruit de beroemdste countryzangeres in Vlaanderen…

(lacht)

Dat is toch echt een gat in de markt geweest?

Ja.

Sylver bestaat 10 jaar en dat vieren ze het hele jaar door.  De zoon van John Miles, John Jr., versterkte de groep en met hun drie brachten ze opnieuw ‘Turn the tide’ uit, de single die 10 jaar geleden nog verscheen onder Liquid feat. Sylvie.  In 2001 veranderde de groepsnaam naar Sylver en de ene hit na de andere verrijkte hun palmares.  In Vlaanderen Muziekland mochten ze afgelopen vrijdag hun versie brengen van een hit van Tokio Hotel.

Het is 10 jaar Sylver.  Hoe lopen de festiviteiten?

Wout: Ik ben al een heel jaar zat (lacht).  Nee, dat is niet waar, hoor (lacht).  We zijn aan het laatste luik.  De Lotto-concerten waren het hoogtepunt.  Dan hebben we een verzamelcd uitgebracht met alle singles van de afgelopen tien jaar.  Als laatste hebben we Turn The Tide terug opgenomen en als single uitgebracht.  Ah ja, er is nog een barbecue bij Sylvie in augustus, maar dat is alleen voor ons (lacht).  En dan zit het jaar er op.

Was het op vraag van de fans dat jullie Turn The Tide terug hebben opgenomen?

Wout: Ik weet dat niet meer (lacht).  Daar is het eigenlijk allemaal mee begonnen, dat was onze eerste dikke hit.  Het was ook in de zomer, maar dan die van 2000.  De timing was gewoon goed. 

Zijn jullie dat nummer nog niet beu gespeeld ondertussen?  Je hoort van de grote sterren dat ze hun grote hit niet meer graag brengen…

Wout: Nee, da’s onzin, je grootste hit geraak je niet beu!  Het is altijd terug feest als je die brengt. 

Jullie doen vanavond een nummer van Tokio Hotel.  Is dat jullie genre?

Wout: Sylvie is grote fan van Tokio Hotel!

Sylvie: Nee!!  Ze hebben geen slechte nummers maar fan ben ik niet.  Het is wel een feit dat als we dan toch een Duits nummer moesten kiezen, we liever Tokio Hotel kozen in plaats van Ein Bisschen Friede (lacht).

Was het moeilijk om het Duits onder de knie te krijgen?

Sylvie: Nee, dat viel eigenlijk goed mee.  Ik denk omdat wij zoveel jaren in Duitsland getoerd hebben.  We kennen de uitspraak.  Ik praat nooit Duits, maar ik versta het allemaal wel, misschien is dat een voordeel.

Wout, jij was vroeger een fervent basketter?

Wout: Ja, toen we nog jong en mobiel waren… Al gaat het jonge er wat van af en het mobiele al helemaal (lacht).  Ach, het is te riskant.  Ik heb mij twee keer moeten laten opereren aan de knie en we hebben er shows moeten voor afzeggen.  De groep is daar de dupe van, dus ik moet helaas een beetje prioriteiten stellen. 

Mis je het basket dan niet?

Wout: Absoluut, het was mijn uitlaatklep, ik kon me op die manier afreageren.  Maar stel dat ik deze zomer weer een kwetsuur had, weer een hele maand shows afzeggen, dat zou een ramp geweest zijn. 

Sylvie, heb jij nog tijd om iets voor jezelf te doen?

Sylvie: In de zomer is het superdruk, maar ik vind sowieso wel tijd…

John: … to buy shoes (lacht).

Sylvie: Ja (lacht).

Wout, jij heb geen kinderen, vermoed ik.

Wout: Toch niet dat ik weet (lacht).

Is het soms niet moeilijk om overeen te komen met Sylvie als zij bijvoorbeeld na een optreden sneller naar huis wilt, naar haar dochter?

Sylvie: Het voordeel is dat wij meestal in het weekend werken: dan is Noor bij haar papa.  En als het eens in de week is… ja, dan is het soms moeilijk, dat is waar.  Maar het is onze job en ik doe dit ook een beetje voor haar toekomst.

Wout, is door Noor de zin nog niet gekomen om aan kindjes te beginnen?

Wout: (lacht) Haha, ik wist het.  John en ik hebben afgesproken dat we nog een paar jaar gaan wachten.

En dan gaan jullie samen een kindje adopteren?

Wout: Dan gaan wij samen een Congoleesje adopteren (lacht).

John: That’s the plan!

Wout: Nee, goh, het zal er wel van komen… maar ik heb amper tijd om naar de wc te gaan, bij wijze van spreken.  Ons moeder zei altijd ‘Eerst het nest en dan de varkens’… En mijn nest is nog echt een nest, dus… (lacht). 

Christoff is goed bezig… Hij krijgt Duitsland op de knieën, rijft prijzen binnen alsof het niets is en scoort de ene hit na de andere… Vorige vrijdag was hij te gast bij Vlaanderen Muziekland…  De uiterst sympathieke zanger maakte graag tijd voor een praatje.

Je bent te gast in de Duitse uitzending.  Dat is natuurlijk op je lijf geschreven.

Bij de aanvang van Vlaanderen Muziekland had ik gehoopt dat ik er zou mogen inzitten… en het lag dan wel voor de hand dat het in de uitzending van Duitsland zou zijn natuurlijk.

Ben je eigenlijk waanzinnig populair in Duitsland?

Dat is een heel moeilijke vraag om zelf te beantwoorden, maar als je merkt dat elk nummer dat je daar uitbrengt in de top 10 staat… En toch denk ik stilletjes van ‘Oh, zou dat echt wel waar zijn?’ (lacht)

Wat doet dat succes met een Vlaamse jongen?

Het is altijd even slikken als ik terug in Vlaanderen sta.  Tv-opnames zijn in Duitsland maal tien, er zijn gemiddeld tussen de 2 en de 10 miljoen kijkers. Optreden doen we daar voor 3000 à 10000 mensen.  Het is ook helemaal anders georganiseerd. En als je terug in Vlaanderen komt, sta je weer met beide voetjes op de grond.  Gelukkig zit ik al zo lang in het vak dat ik daar vrij goed kan mee omgaan, ik kan dat allemaal goed relativeren. Maar het is wel zalig om dat allemaal te mogen doen (lacht).

Je bent nu 20 jaar bezig, Duitsland ligt aan je voeten, heb je nog dromen?

Ja absoluut.  Duitsland is wel ineens gekomen, al zat die droom ook wel in mijn achterhoofd.  Maar het is nu zo druk: de helft van mijn tijd zit ik in Duitsland.  Volgende week ben ik in daar, de week erachter drie dagen, de voorbije 6 maand was ik 4 maand daar dus ik ben er eigenlijk heel vaak.  Als je dan merkt dat mensen je op straat herkennen, als je merkt dat het marcheert, als je ziet dat mensen 3 uur staan te wachten met je album… Onlangs had ik een signeersessie in Mediamarkt, in Duisburg, geloof ik, en er waren meisjes die 6 uur hadden gereden met de auto! Dan denk ik echt ‘Help, is dit allemaal waar?’ Het doet enorm veel plezier.

Droom je van Nederland?

Nee, Nederland niet.  Ik steek heel veel energie in mijn Duitse carrière en als je merkt dat je daarvoor op zes maanden vier maanden daar moet zijn, dan weet ik niet wanneer ik er Nederland nog zou kunnen bijnemen.  Mijn zus wel, zij gaat de grens over.  Maar zij gaat dan weer niet mee naar Duitsland. 

Je hebt ook een cd met al je hits uitgebracht.  Het is waarschijnlijk moeilijk om te kiezen maar wat is nu je eigen favoriete nummer?

‘Eénmaal komt voor jou de dag’, vind ik eigenlijk de mooiste.  Het was het eerste nummer van het Christoff-tijdperk. In 2006 heb ik mijn contract getekend bij Universal en sindsdien heb ik 7 nummer 1-hits op rij gemaakt.  Dat is eigenlijk de eerste single die daar is uitgekomen en de titel spreekt voor zich (lacht).  Mijn dag is gekomen.

Het wordt niet zoveel meer aangehaald, maar jij bent indertijd begonnen als imitator van Luc Steeno. Is hij nog steeds een voorbeeld voor jou?

Het is eigenlijk zo dat het meer een driegeslacht was: Luc is begonnen als imitator van Will Tura, en ik als imitator van Luc. Dus uiteindelijk ben ik nog altijd heel grote fan van Will Tura en ook van Luc.  Onlangs kwam ik van ergens en hebben we op de ipod alle oude liedjes van Luc Steeno meegezongen in de auto.  Echt uit de glorietijd van Tien om te zien, dat was zalig!  Nu is Luc een vriend en een goeie collega, de lijn fan-idool is een beetje vervaagd, maar ik was vroeger wel een heel grote fan van hem.

Is het dan niet vreemd dat je hem overtroffen hebt?

Overtroffen zou ik niet zeggen, hoor.  Ik mag er bij horen, hij is uit de A-categorie en ik mag daar sinds een paar jaar ook bij horen, dus dat doet mij gewoon plezier. 

Hoe komt het dat je eigenlijk zo bescheiden blijft?

(lacht) Ik ben zo geboren.  Dat is toch nog altijd het schoonste, vind ik.  Ik sta nu 20 jaar op de planken en ik heb er al veel zien komen, maar ik heb er nog meer zien gaan.  En die hadden allemaal een nek van hier tot ginder.  Ik was een beginnend artiest en de manier waarop zij tegen mij deden, deed toen pijn.  Al dacht ik ‘ze zijn misschien niet slimmer’.  Ik heb toen wel voor mezelf gezegd dat ik niet wil dat ooit iemand achter mijn rug moet zeggen dat ik een dikke nek heb.  En mijn ouders hebben ook altijd voorgehouden ‘je bent niet meer dan iemand anders omdat je op tv komt’, en ik besef dat ook. Ik ben wie ik ben. 

Misschien ook daarom dat je zo een grote groep fans hebt?

Misschien wel, maar we zitten in Vlaanderen.  We zitten niet in Duitsland of Nederland en een echte Vlaming houdt echt van u.  Ze moeten wel naar je kunnen opkijken, je moet de gulden middenweg vinden zodat de magie blijft.  Ik ben dankbaar dat ik mag doen wat ik graag doe.  En ik voel mij daarom zeker niet meer dan iemand anders.

Dat siert jou dan ook ongelofelijk, Christoff!

Merci (lacht).

Interview: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel 

Het gaat goed met Jelle van Dael (Lasgo).  Vorige vrijdag was ze te gast in Vlaanderen Muziekland waar ze niet alleen haar eigen song, maar ook ’99 Luftballons’ van Nena mocht brengen.  Tijd voor een gesprek.

Lasgo is ondertussen een vaste waarde in de dancewereld.  Had je dat verwacht toen je er mee begon?

Nee, zoiets verwacht je niet.  Ik had wel heel erg gehoopt dat het goed zou gaan, maar kon me nooit voorstellen dat het zo super zou gaan.  Het is natuurlijk altijd een risico als je opnieuw begint maar in het geval van Lasgo is het goed uitgedraaid. Ja, ik ben er nog altijd dankbaar voor.

Je bent bij de top in de dancewereld, heb je nog dromen?

Goh, tuurlijk!  In België gaat het heel goed, maar ik droom er bijvoorbeeld stiekem van om eens een eigen concert te geven.  En voor de rest, blijven groeien, zoals ik bezig ben.  Wie weet waar het mij in de toekomst nog kan brengen.

Luister je in je privé zelf naar dance?

Ik luister eigenlijk heel veel naar rock.  Dat is meer mijn keuze als ik thuis ben.  Maar ik luister ook naar dance. 

Dans je nog zoals in Sterren Op de Dansvloer?

Nee, we hebben niet meer gedanst, maar ik zie Pascal nog wel heel vaak.  Er is een heel goed contact tussen hem en mij. Dat zal ook nooit veranderen, we zijn vrienden voor het leven geworden.  Maar echt dansen hebben we niet meer gedaan.  Wel elkaar eens vastgepakt, en ons dansje gedaan, maar om echt terug zo te dansen?  Er is jammer genoeg geen tijd voor. 

Bepaal je voor je eigen show de choreografieën zelf?

Nee, dat wordt bepaald door een choreograaf.  Ik leer de dansen zelf ook, maar ik vind het belangrijker dat ik met de mimiek kan bezig zijn.  Ik heb twee danseressen dus als zij dansen is het voor mij goed (lacht).

Bepaal je zelf je look, je kledij?

Ja, dat bepaal ik helemaal zelf.  Ik vind het ook belangrijk dat ik dat zelf kan bepalen, want soms heb ik een dag dat ik bijvoorbeeld totaal geen jurk wil aandoen, dat ik liever in een short of een broek wil optreden.  En soms heb ik een dag zoals vandaag dat ik wel een jurk wil dragen.  Het ligt eraan in welke mood ik ben. 

Loop je thuis ook zo rond, of mag er dan een slodderbroek en geen make up?

Thuis draag ik weinig tot geen make-up en draag ik een losse jogging, t-shirt en loop ik op mijn blote voeten, heel relaxed.

Heb je behoefte om eens totaal iets anders te doen dan dance?  Die rock dan eventueel?

Behoefte is er niet, want ik ben perfect gelukkig in wat ik doe.  Maar moesten we een live-concert kunnen geven met een rockband erbij?  Dat zou ik wel heel plezant vinden!

Is het ook daarom dat je vanavond 99 Luftballons hebt gekozen?

Eerlijk gezegd, ik was juist op vakantie toen die keuze moest worden gemaakt.  Mijn manager en mijn producer hebben er voor gekozen omdat ze mij ondertussen al door en door kennen. Ik moet zeggen, het ligt mij ook wel, het is inderdaad wat rockgetint.

Heb je veel moeten oefenen op het Duits?

Ja, ik heb toch wel een kleine bijles gehad.  Ben anderhalf uurtje gaan samen zitten met iemand die Duits kan.  Het moeilijke aan 99 Luftballons is dat het veel tekst is en niets komt terug, het zijn allemaal aparte blokjes. Om het vanbuiten te leren, heb ik echt mijn best moeten doen, maar ik hoop dat het gelukt is (lacht). 

En we moeten het zeggen, Jelle heeft dat goed gedaan!

Interview: Kim Wauters
Foto: Chris Depestel 

Plopsaland De Panne bestaat 10 jaar en dat moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden.  Het hele jaar door zijn er in het amusementspark festiviteiten waarbij de Studio 100-figuren centraal staan.  Bumba, Kabouter Plop, Mega Mindy, Piet Piraat, … Maar dat ook de meisjes van K3 niet mogen ontbreken in deze feestvreugde spreekt voor zich.  Het vertrek van blonde Kathleen werd uitstekend opgevangen door de Nederlandse, zowaar nog blondere, Josje.  De meisjes zorgen reeds enkele zondagen op rij voor een perfecte afsluiter van de dag.  K3 is populairder dan ooit!  Dat werd ook dit weekend duidelijk in Plopsaland De Panne. Het optreden was voorzien om 19u maar het plein stond reeds een uur op voorhand afgeladen vol.  Kinderen, maar ook mama’s en papa’s… ze wilden allemaal de meiden aan het werk zien en liefst van zo dicht mogelijk.  Reeds een kwartier voor het optreden scandeerden kinderen ‘K3’ uit volle borst en mensen zochten gaatjes in het publiek om een glimp op te vangen.  Klokslag 19u galmde ‘Oya Lélé’ door het park… Ukjes werden in de nek gezwierd.  Van piepjong tot oud…  iedereen danste en zong mee!  Het blijft toch sterk hoe de K3’tjes er telkens in slagen om op enkele seconden alle kinderharten te stelen, evenals die van de mama’s en de papa’s!  Het was zondag één groot feest op het Dorpsplein in Plopsaland.  Hits als ‘Alle Kleuren’, ‘Bij de politie’, ‘Mama sé’ en natuurlijk ‘Handjes Draaien’ passeerden de revue. 

Wil je ook een optreden van K3 meepikken met je kroost, als afsluiter van een dagje Plopsaland?  Absoluut een goed idee! 

Je kan K3 nog aan het werk zien op zondag 8 augustus en zondag 15 augustus in Plopsaland De Panne, telkens om 19u.

Tekst: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille 

Wie op 14 juli naar De Panne afzakte om het begin van de Leopoldfeesten mee te maken, had niet veel geluk met het weer.  Frank Deboosere had het voorspeld: na de middag hevige regen.  Om die reden ging de opening van de Leopoldfeesten in De Panne niet door op de Esplanade maar werd ze verhuisd naar een zaal op het Koningsplein.  Dit was echter door weinig mensen geweten, en het werd ook nergens verkondigd, buiten op de Esplanade zelf… Als je heel goed keek dan nog… Zelfs de artiest die voor de opening werd gevraagd, My Name is Michael-winnaar Christ’OF, stond tevergeefs op de Esplanade.  Nu goed, hij vond de weg naar het Koningsplein en gelukkig ook een heleboel publiek samen met hem.  Zo kon Christ’OF zijn optreden geven voor een bomvolle zaal in plaats van voor paraplu’s. 

Dat Christ’OF met recht en rede winnaar is geworden van de grote VTM-show, werd duidelijk in de 40 minuten die volgden na de ‘speech’ van de organisatie.  Hij rijgde in ware Michael Jackson-stijl nummers aan elkaar als Jam, They Don’t Care About Us, Man In The Mirror, Beat It, Billie Jean, … .  Hij wisselde als een gedreven ster van glitterjasjes en accessoires.  Er ontpopten zich fantastische choreografieën, bij momenten begeleid door dansers,  met als hoogtepunt de Moonwalk.  De gelijkenis met Michael was treffend.  Dat Christ’OF ook als een echte ster wordt bekeken, merkte je aan het gillende en enthousiaste  publiek, dat varieerde tussen 3 en 83 jaar.  Bij de bisnummers Smooth Criminal en Thriller ging het publiek helemaal wild, en verdrong men zich aan het podium.  Mediawatchers is dan ook helemaal niet verbaasd dat Mark Summers, de casting director van Michael Jackson’s ‘This is it’, Christ’OF wil meenemen op tournee… Het buitenlandse avontuur is weliswaar nog niet voor meteen, maar dat kan Christ’OF alleen maar ten goede komen.  Zijn stem heeft nu absolute rust nodig, dat hoorde je vandaag wel.  Hij voegt daad bij het woord en de komende twee weken geniet Christ’OF dan ook van een deugddoende vakantie! 

Eline De Munck was als haar alter ego Ellektra aanwezig in de eerste uitzending van Vlaanderen Muziekland.  Hoeveel verschilt Eline van Ellektra?  Mediawatchers vroeg het haar.

Je staat hier met je single ‘Sweet Regrets’.

Ja, die is eigenlijk al een hele tijd uit, maar ze hebben die vooral gedraaid op MNM en Radio 2.  Het is een andere stijl dan wat ik voorheen deed, daarmee dat mensen de single niet meteen aan mij hebben gelinkt.  We hebben er bewust voor gekozen om een andere kant van Ellektra te laten zien.  De fans reageren er leuk op.

Je presenteert op JimTV.  Is dat jouw ding of speel je een rolletje?

Nee, ik ben daar volledig mezelf.  Ik smijt mij gewoon. 

Ben jij zoals Ellektra?

Nee, dat is een uitvergroting van iets van mij.  Het is niet fake.  Ellektra durft alles: ik zou meer zoals Ellektra willen zijn.  Alles kan en alles mag, met Ellektra mag ik volledig buiten de lijntjes kleuren.  Ellektra krijgt de commentaar, niet ik.  Daarom vind ik het ook niet erg.  Mensen kijken, en dat is het belangrijkste.  Ze zijn geïnteresseerd. 

Zijn er nog acteeropdrachten in het vooruitzicht?

Ik ben nog steeds bezig met ‘Boeing Boeing’, een toneelstuk met onder andere Sandrine André en Erik Goris.  In september gaan we nog meer dan twintig voorstellingen spelen op tournee.  Ze hebben mij nog gebeld voor gastrollen op televisie, maar ik kan dat moeilijk combineren met JimTV.  Ik zit er ook niet op te wachten, ik heb werk genoeg.  Hout vasthouden (lacht).

Vanavond zing je in het Italiaans, is dat iets nieuws voor jou?

Het is echt iets helemaal anders.  Ik heb dit nog nooit gedaan.  Toch was ik vroeger heel grote fan van Laura Pausini en zong fonetisch haar nummers mee.  Ik speelde het ook vijftig keer na elkaar tot mijn mama er gek van werd (lacht).  Had ik toen beter mijn best gedaan om het echt van buiten te leren, dan had ik nu niet zoveel last gehad.  Maar ik lees het wel af (lacht).

En daarom droeg ze tijdens de uitzending om 21u ’s avonds een zonnebril!

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille 

In de eerste aflevering van Vlaanderen Muziekland mocht de huidige zomerhit niet ontbreken… ‘Hang On’ van Regi Penxten en Stan Van Samang.  Ik peilde naar de samenwerking tussen de twee topartiesten.  Stan gaf graag tekst en uitleg, Regi zat helaas nog vast in de file.

Stan, jij hebt samen met Regi een nummer gemaakt.  Borrelde dat idee al lang?

Nee, eigenlijk niet.  Op een mooie dag kreeg ik telefoon.  Ik pak op ‘met Van Samang’.  ‘Ja, het is Regi hier.’ Oke… ‘Ik ben bezig met de voorbereidingen van Registrated 2, wat denk je, zullen we eens een liedje schrijven?’ Oke, graag, tof!  Ik zat wel met wat ideeën in mijn hoofd.  Niet de melodie, maar de muziek van het refrein.  Daar ben ik mee naar hem getrokken.  Ik heb hem zijn gitaar doen nemen en we hebben op de ‘oude manier’ muziek gemaakt.  Regi heeft er dan zijn eigen stijl aan gegeven. 

Regi speelt gitaar?

Ja hoor.  En we zaten in zijn tuin, het was heel plezant.

Zijn jullie echte vrienden?

Goh, wat zijn echte vrienden natuurlijk?  We bellen elkaar niet als we eens een pint willen gaan pakken.  We zijn wel maatjes geworden.  Dat kan ook niet anders als je zo intensief samenwerkt en het klikt.  Er gebeurt iets of er gebeurt niets.  In ons geval is er wel het één en ander gebeurd.  Dat maakt dat je een bijna intieme band creëert.  Muziek gaat diep.  Ik heb dat trouwens wel vaker.  Als ik met iemand werk en er is niet de minste klik, dan is het direct gedaan.  Ik ben ook meteen verliefd geworden op BJ Scott.  Dat was meteen ‘wauw’.  En ik ben ook een beetje verliefd geworden op Regi…

Oh, zo mooi…

(lacht)  Een beetje maar, hoor.

Konden jullie gemakkelijk samenwerken?

Ja!  Het ging echt verbazend vlot.  We leven allebei een volledig ander leven.  We hebben een verschillende muziekstijl waar we ons ei in kwijt kunnen.  Maar op één of andere manier kwam dat toch samen.  Met Regi muziek schrijven op gitaar, tof!  En dan trekken we de studio in, wordt er aan knoppen gedraaid en is het resultaat echt lachen.  Maar ik vind dat geweldig, ‘best of both worlds’.  Je komt elkaar ergens tegen.  Ik vind die beat echt grappig, da’s feesten voor mij.  Bij Regi is dat zijn job en dus pure ernst.  Voor hem was het dan weer lachen om op gitaar een nummer te schrijven.  Als je mekaar zo vindt, dan gaat dat behoorlijk gemakkelijk.  (ondertussen komt Regi voorbij gewandeld, net toegekomen)  Alleen zijn lijfgeur… verschrikkelijk! (lacht)

Heeft Regi je al gevraagd om een gastoptreden te doen bij Milk Inc. in het Sportpaleis?

Nee, maar Milk Inc. is iets anders dan Regi natuurlijk.  En buiten dat Linda verre familie is, heb ik met Milk Inc. niets te maken.  Professioneel dan toch.  Regi scheidt die twee dingen ook wel goed van elkaar.  Dat is een andere job.  Als ze mij vragen, oke, maar dan zal dat niet naar aanleiding van ‘Hang On’ zijn, denk ik.  Ik ben wel al te gast geweest bij ‘Regi in the mix’.

Alles wat Regi aanraakt verandert in goud…

Behalve Elke Vanelderen (lacht).  Of het zou moeten zijn dat hij haar nog nooit heeft aangeraakt (lacht).  Afin, wat is de vraag juist?

Je maakt een nummer met Regi en je scoort terug enorm goed.  Dat was alweer even geleden.  Hoe fijn is het om terug in de top 10 te staan?

Hoe dat komt, weet geen mens, maar het is uiteraard heel leuk.

Onze nationale Eurosongtrots, Tom Dice, mocht niet ontbreken in de allereerste aflevering van Vlaanderen Muziekland.  Mediawatchers informeerde naar zijn recente bezigheden.

Tom, geniet je nog na van je succesvolle prestatie op het Songfestival?

Het lijkt heel ver weg, er is ondertussen al zoveel gebeurd.  Maar ik heb zeker genoten van de dingen die ik heb meegemaakt.  Ik sta nu ook op grotere podia en mag veel meer doen.  Het is gewoon een plezante tijd.

Zou je toestemmen als ze jou nu zouden vragen om nog een tweede keer deel te nemen?

Nee, ik denk het niet.  Ik ben iemand die heel veel verschillende dingen wil doen.  Ik wil me nu concentreren op de festivals, wil ook proberen door te breken in andere landen.  We trekken naar Nederland, Duitsland, Frankrijk.  Misschien binnen enkele jaren, en als het met dezelfde crew is.

Ben je ondertussen al aan nieuw materiaal bezig?

Ja, maar het is te vroeg om dat uit te brengen.  Mijn album ligt van april in de winkel.  Het verkoopt nog altijd goed, we staan in de top 10.  Ik heb weliswaar heel veel inspiratie en blijf nummers schrijven.  Ik merk wel dat ik meer de alternatieve stijl aan ’t opzoeken ben.  Het zal sowieso iets heel anders worden.

‘Me & my guitar’ wordt door heel veel mensen geapprecieerd.

Ik had gehoopt op een beetje aandacht, maar echt iedereen vindt het goed.  Ik heb er niets slecht over gelezen.  Dat doet mij deugd, want het is een nummer dat ik zelf geschreven heb, weliswaar in samenwerking met twee anderen.  Maar het is toch mijn kindje, en het is leuk dat mensen mijn kindje mooi vinden. 

Hoe groot is de druk om dat succes te evenaren?

Ik voel eigenlijk geen druk.  Ik denk er niet teveel over na.  Toch hoop ik natuurlijk dat mijn volgende single even goed scoort.

Zou je in de toekomst nog in andere talen willen zingen?

Nee, vandaag moet ik in het Italiaans zingen, dat vind ik moeilijk.  Ook het Nederlands ligt mij niet.  Ze mogen mij altijd vragen voor een gastliedje, maar daar wil ik geen gewoonte van maken.  Het zal Engels blijven!

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille 

Mitchell, zijn Christ’OF en jij goede vrienden?

Ja, hoor, heel erg.  Wij hebben nog regelmatig contact, ook al heeft Christ’OF het momenteel zeer druk.  We doen ook wat projecten samen, dus we houden sowieso contact.  We hadden dat ook afgesproken na het programma. 

Voel jij je een verliezer naast Christ’OF?

Nee, ik heb me vanaf het begin ook nooit een verliezer gevoeld.  Bij de finale hebben we tegen mekaar gezegd dat de beste mag winnen.  Tegen Christ’OF zei ik: ‘Als ik van jou mag verliezen, is dat geen schande.’  En de beste heeft ook gewonnen.  We hebben het mekaar zo gegund.  Christ’OF is een terechte winnaar geweest.

Had je dat ook verwacht?

Toen bekend werd wie de laatste twee overgeblevenen waren, heb ik heel even gedacht dat ik hem misschien wel kon pakken.  Maar toen ik Christ’OF z’n naam hoorde, dacht ik meteen ‘terecht’.  Nooit heb ik gedacht dat het jammer was.  Ik ben heel tevreden met de tweede plek, en kan nu ook heel wat dingen doen, zoals projecten met Christ’OF en met de andere kandidaten.

Imiteer jij Michael nog vaak?

Er komen inderdaad wat aanbiedingen binnen, die ik zou kunnen aannemen.  Zeker nu rond zijn dood.  Maar ik stop voornamelijk mijn tijd in het zingen in een kwintet.  Daar ligt mijn passie.  Michael zal echter altijd een onderdeel blijven van wat ik doe en wie ik ben.  Rond zijn overlijden, was ik toch voornamelijk met hem bezig. 

Zou je opnieuw meedoen aan My Name is Michael?

Ja hoor, dan ben ik graag weer van de partij. 

Zijn er nog plannen met Christ’OF?

Ja, er zit zeker iets aan te komen.  Christ’OF, Pistice, Imi en ik gaan samen een project doen.  Het wordt echt iets moois! (lacht)

We kijken er naar uit!

Eindelijk! Een nieuw muziekprogramma, op vrt.  Artiesten van eigen bodem mogen er hun nieuwe hit komen brengen, maar brengen eveneens nummers van een gastland.  In de allereerste aflevering van Vlaanderen Muziekland was Italië aan de beurt.  Of het echt een goed idee was om liedjes te laten brengen in een taal die onze artiesten niet echt machtig zijn, laat ik in het midden… Het werd voor sommigen een opdreunen van het nummer, waar de zonnebril het aflezen van de tekst moest verduiken… Of het ook een goed idee was om sommige artiesten 2 tot 3 keer te laten terugkomen in hetzelfde programma…?  We hebben echt wel artiesten genoeg in Vlaanderen om iedereen één keer aan bod te laten komen.

Maar daarnaast was het in Dendermonde zelf, waar de eerste aflevering werd opgenomen, wel een schot in de roos.  De Grote Markt stond afgeladen vol, kinderen mochten langer opblijven om hun geliefde K3 aan het werk te zien.  Fans van Stan Van Samang & Regi stonden op de eerste rij, Gene Thomas had zijn garde supporters mee, en ook velen kwamen speciaal voor Tom Dice , Ellektra en Andes. 

Het was ook absoluut top dat elke artiest live zong.  Lang geleden dat dat nog een vereiste was, in een muziekprogramma.  Het vergde meer concentratie van de performers maar leidde van de andere kant tot meer interactie met het publiek.

Na de uitzending mocht Roel Vanderstukken eindigen met een concertje, aangevuld met enkele nummers gebracht door presentatrice Geena Lisa.

Al bij al een fijne opener van de reeks, zij het dan vooral voor het publiek ter plaatse.  Voor televisie is er meer afwisseling nodig, meer schwung.  Maar het is de eerste, nog veel kans tot beterschap!

Op een zwoele zomeravond kreeg Mediawatchers de tijd om uitgebreid kennis te maken met twee van de drie Romeo’s… Davy Gilles moest helaas verstek laten gaan, maar Gunther Levi en Chris Van Tongelen maakten graag tijd voor dit ietwat chaotisch maar wel gezellig interview!

Chris en Gunther, jullie hebben voornamelijk een musicalachtergrond…

Gunther: Ik haat musical!

Chris: Ik denk dat ik in de groep de persoon ben met de grootste musicalachtergrond.  Davy uiteraard ook, maar die is er nu niet dus daar moeten we het niet over hebben (lacht).  En Gunther… Tja, hij doet het af en toe, maar eigenlijk haat hij musical.

Gunther, doe je dat om een beetje centjes bij te verdienen?

Gunther: Ja, het is zo al moeilijk genoeg in onze branche… We moeten een beetje vanalles doen om rond te komen (lacht).

Chris: Neenee, we zijn eigenlijk echt ongelofelijk zot van musical…
Gunther: Ik niet!!  Ik echt niet, ik doe dat eens graag om de twee of drie jaar, maar ik haat het echt naar musicals te moeten gaan kijken. Ppfff, nee…

Chris: Ik zou het ook niet meer constant willen doen.

Sommige musicalsterren kijken neer op De Romeo’s…

Chris: Wij zijn een populair genre en omdat die musicalmensen daar hun weg niet in vinden, kijken ze er gemakkelijk op neer.  Zo keken de grote acteurs vroeger ook neer op Familie, maar nu willen ze er wel allemaal heel graag in spelen (lacht).

Gunther: De mentaliteit is echt compleet anders en ik ben er niet zot van.  Ik heb er geen ambras mee, en het is niet denigrerend bedoeld, maar ’t is mijn wereld niet, ik vind daar mijn draai niet in.

Chris: Mensen nemen er zich nogal snel héél serieus.

En jullie dus niet?

Chris en Gunther: Nee! (lacht)

Jullie zijn beiden acteurs.  Moeten jullie voor De Romeo’s jullie acteertalent bovenhalen of komt dat uit jullie zelf?

Gunther: Dat is ons ding, we zijn op het podium wie we echt zijn.  We amuseren ons.

Chris: Voila, we amuseren ons!  Als er al eens een rol gespeeld wordt, is het omdat we altijd op Davy zijn kap willen zitten (lacht).

Die mens is hier niet en kan zich niet verdedigen, ocharme!

Chris: Och, we zouden juist hetzelfde zeggen als hij hier zou zijn.  Dat is een hele goeie vriend van ons. We missen hem echt, hoor!  We hebben daarnet ook al een optreden gehad zonder hem en dat is niet leuk…  Hij is het zwarte schaap van de groep en nu moeten Gunther en ik op mekaars kap zitten, maar dat gaat niet.  We hebben hem eigenlijk al willen bereiken om te laten weten dat Gunther en ik toch vanaf nu met z’n twee willen verder gaan, zonder hem, maar hij neemt zijn telefoon niet op.

Gunther: Hij zal een vermoeden hebben (lacht).

Hebben jullie zin om terug solo iets te doen?

Gunther:  Dat mag, maar het hoeft nu nog niet direct.  En als ik het zou doen, zou het echt op een ver zijspoor zijn, maar echt een ver.  Het zou puur zijn omdat ik het zelf eens leuk vind, maar niet om er full time mee bezig te zijn.

Chris: Ik zou Duitse schlagers zingen.

Gunther: Nee, dan zou ik iets doen wat puur mijn ding is en wat geen hond wilt kopen.

Chris: Musical dus (lacht).

Met De Romeo’s zingen jullie uitsluitend covers.  Geen behoefte om eigen nummers te schrijven?

Gunther: Ppfff, moet dat? (lacht)  Ik schrijf thuis nog wel nummers…

Chris: Ik schrijf Duitse schlagers!

Komaan Chris…

Gunther: Dat is dus niet om te lachen, dat is echt waar!

Chris: Ja, dat is echt waar… Maar met De Romeo’s hebben we niet de behoefte om eigen nummers te schrijven.  Dat kan er nog wel van komen, hoor, maar voorlopig niet.  Maar goed, we zullen morgen nog eens een liedje schrijven, speciaal voor u (lacht).

Vroeger kregen jullie zelf alle aandacht, stonden jullie als individu in de belangstelling…
Chris: Maar dat is niet tof, hoor, alleen op een podium.

Gunther: Nee, dat is echt niet tof.

Chris: Het gebeurt dat we nog eens alleen een job doen natuurlijk, zeker Davy.  Terwijl wij opnames hebben voor Familie, zingt hij in de namiddag voor bejaarden… Dat is zijn dagjob… Maar saai!  Dat is echt saai!  Zo alleen op een podium… wij kunnen mekaar eens vastpakken.

Gunther: En lachen en zeveren.

Chris: Als je alleen bent, moet je heel serieus tegen de mensen een uitleg proberen te doen.  Dat is niet leuk!

Zijn jullie al eens van het podium gevallen?

Gunther (lacht): Ik wel ja!  Soms gebeurt dat wel eens (lacht).

Chris: Hij had gevochten met een lichtrobot en kreeg hem niet in bedwang. 

Gunther: Maar ’t is lang geleden, hoor (lacht).

Chris: Bij De Romeo’s ben ik nog nooit van het podium gevallen, maar ik had eens ergens een gastoptreden bij een concertband… Ze kondigden mij aan, terwijl ik gewoon opzij in het publiek zat te kijken.  Ik loop dus naar de stenen trap en echt… ik sla daar op mijn sjokkedijzen… Helemaal bedwelmd terug recht, en zo op het podium gekropen…  (lacht)  En ja… over musical gesproken…het glazen schoentje van Assepoester!

Gevallen met het muiltje in je hand??

Chris: Zoef, van de trap… maar ik heb het schoentje niet laten vallen!  Ik lag er zelf wel… (tegen Gunther) Op de première van Assepoester (lacht).

Gunther: Haha, echt?

Chris: (lacht)  Echt waar!  En Fred Van Kuyk deed in zijn broek…  (tegen mij) Da’s Opa Fonkel he, Fred Van Kuyk.

Zijn jullie door de ‘actie’ van Davy nu anders tegen de fans?

Gunther: Wat bedoel je met actie?

Het kindje.

Chris: Welk kindje?

Er is wel een kindje…

Gunther: Ja, Davy heeft een kindje.

Chris: Sam! De dochter he, hoe oud is ze?  6 jaar? 

Gunther: Of 7 al, denk ik.

Chris: Heeft hij nog acties gedaan?

Het schijnt van wel…

Chris: Ik weet daar niks van.

Gunther: Ik was er niet bij.

Dus jullie houden nog heel veel van jullie fans?

Gunther: Wat heeft dat met fans te maken?  (lacht)

Chris:  Och zeg, als je niet af en toe op een fan mag zitten, ppfff (lacht).  Nee, natuurlijk houden wij van onze fans en Davy heeft gewoon pech gehad, punt.  Ik ben trouwens nog altijd niet zeker dat dat kindje van hem is, en dat meen ik.  Maar Davy houdt ook nog ontzettend veel van zijn fans.

Krijgen jullie nu niet nog meer aanbiedingen van vrouwen?

Gunther: Ja, dat is niet te doen, vrouwen zijn niet te doen!

Chris: Het straffe is, en dat is geen zever wat ik nu ga vertellen…al de rest ook niet trouwens (lacht) – maar toen wij vorig jaar aan onze reeks optredens begonnen, hadden we net 3-4 weken niet gespeeld toen heel dat circus rond Davy begon.  We hadden toen wel schrik hoe de mensen zouden reageren.  Wel… het was nog erger dan ooit!  Geen schrik nodig geweest.

Dus jullie vinden het allemaal wel oke.

Chris: Wij vinden dat goeie reclame voor ons! (lacht)

Gunther: Davy mag nog zijn gang gaan (lacht).

Chris: Ik ging dat nu zo niet gezegd hebben, maar ik treed Gunther toch volledig bij (lacht).

Interview: Kim Wauters
   Foto: Sabrina Wille

2 juli 2010 staat voor altijd gegrift in het geheugen van de vele Christ'OF-fans De populaire Michael Jackson impersonator, en winnaar van 'My Name is Michael', gaf zijn eerste officiële fandag in Move Dance Center te Aalst. Het is geen toeval dat zijn belangrijke dag daar doorging want Christ'OF geeft al jaren Jackson Dance in deze dansschool. Dat niet alleen zijn leerlingen apetrots zijn op Christ'OF, bewezen de vele fans die vanuit alle hoeken van Vlaanderen, en zelfs vanuit Nederland, naar Aalst kwamen afgezakt.  Wat ze in ruil kregen, was een avond waar nog menigeen over zal napraten.  De kop ging eraf met een speech van Move-oprichter, en manager Patrick De Coninck.  Alles werd met gemak vertaald in het Frans door goeie vriend en collega van Christ’OF: Michel Froget, waarmee hij ooit een groepje vormde.  Ook de fanclub van Michael Jackson was aanwezig. Zij bedankten Christ’OF uitvoerig.  En natuurlijk mochten de mensen van Christ’OF’s eigen fanclub niet ontbreken. Foto’s van Christ’OF toen hij nog een Christophje was, exclusief beeldmateriaal van zijn tribute-optreden aan Michael in december vorig jaar, leuke beelden van Michael Jackson, … het verscheen allemaal op de schermpjes boven de hoofden.  Er stonden fanclubstandjes van Michael en Christ’OF waar fans boeken, t-shirt, fotoboekjes, … konden kopen.

Maar het belangrijkste was natuurlijk het pure entertainmentgedeelte.  Christ’OF had vrienden-collega’s van hem uitgenodigd om de avond meer kleur te geven.  Zo kwam onder andere Mika langs, die de kidsversie van My Name is Michael had gewonnen.  We zagen Mike, een finalist van Move Like Michael Jackson, maar ook Luciano, de winnaar van het programma.  De verdiende nummer van twee van My Name is Michael verscheen eveneens graag op het podium: Mitchell stal er alle harten met zijn charme en kunnen.  Maar wanneer het de beurt was aan Christ’OF, stond de al snikhete zaal pas echt in vuur en vlam.  Meisjes en vrouwen verdrongen zich krijsend aan het podium en de mannen genoten mee.  Christ’OF zette een prachtige Michael Jackson neer, hij had zijn fans in no time op z’n hand.  Hij wisselde bliksemsnel van outfits tussen de liedjes door, en gaf zich volledig.  Het was genieten van begin tot het einde! 

En dat Christ’OF goed bezig is, kan hij niet alleen meten aan het feit dat zijn fans zo achter hem staan, maar eveneens aan de aanwezigheid van Mark Summers… de casting director van ‘This is it’ van the King of Pop himself!  Summers stak het kanaal over, speciaal om Christ’OF aan het werk te zien. 

Proficiat Christ’OF, je eerste fandag was een absolute voltreffer!

Tekst: Kim Wauters
Foto: Joeri De Valck

De Adriaen Brouwer Bierfeesten in Oudenaarde hadden ons op voorhand beloofd dat het ging knallen dit jaar… En ze hebben gelijk gekregen!  Vrijdag maakten onder andere De Kreuners en Milk Inc het mooie weer.  Zaterdag was het de beurt aan Wim Leys.  Hij werd gevolgd door Luna Twist, een new-wave band die begin jaren ’80 populair was bij ons, en het nu opnieuw wilt proberen.  ‘Proberen’ was in Oudenaarde wel degelijk het juiste woord… De Grote Markt stroomde wel weer vol om De Romeo’s - Vlaanderens knapste coverband - aan het werk te zien.  Gunther Levi en Chris Van Tongelen gaven het beste van zichzelf en dat loonde!  Ze hadden in no time het publiek op hun hand.  Collega Davy Gilles kon er niet bij zijn, maar beide aanwezige Romeo’s vingen dat gemis moeiteloos op.  De markt op z’n kop en geweldige ambiance! Als afsluiter stond een andere ‘Romeo’ op het programma, Stan Van Samang.  Hij bracht voornamelijk eigen werk, afgewisseld met enkele covers van onder meer Kings of Leon.  Al liet de klank het af en toe afweten, Stan wist zich als een echte professional uitstekend staande te houden en had Oudenaarde in z’n broekzak!  Zondag was het nog de beurt aan Christoff, Bart Kaëll, Jo Vally en Frank Boeyen.  Geslaagde Bierfeesten dankzij een enthousiast publiek, een uitstekende organisatie, een goed gekozen programma en een fijn zomerweertje!