De stripfamilie Urbanus blijft immens populair.  Ik peilde bij Urbanus en kompaan Willy Linthout naar het geheim van het succes.

Jullie werken al 143 strips samen, geraken jullie elkaar niet beu?

Urbanus:  Voorlopig niet (lacht).  We hebben nog hele goede ideeën in de pijplijn zitten.   Het is ook zo dat wij niet getrouwd zijn met mekaar (lacht).  Als we samenkomen, schrijven we tien pagina’s.  Als we drie of vier keer samenkomen, hebben we een album af.  Wij concentreren ons dan echt daar op en zo kunnen we nog 100 jaar verder doen.

Willy: Dat is zo, we geraken elkaar niet beu, hoor.  We vechten af en toe wel eens (lacht).

Urbanus:  Dat is omdat hij dan een vechtscène moet tekenen (lacht).  Wij hebben ook al routine: de laatste jaren, de laatste 15 jaar eigenlijk, maakt Willy de synopsis.  Hij zegt waar hij graag eens iets zou over maken, bijvoorbeeld over vampiers of Oude Belgen, en dan bellen we daar wat over.  Daarna beginnen we er pagina per pagina allerlei tierlantijntjes, grappen en dialogen rond te maken.  Zo werken wij het vlotst.

Jullie tekenen beiden?

Urbanus:  Nee, Willy tekent alles.  Als we aan tafel zitten, noteren we de dialogen en de grappen en maken we krabbels.

Willy: Ik teken dan alles in potlood, stuur dat op naar Urbain en de Uitgeverij.  Urbain bekijkt de tekeningen en de Uitgeverij leest de teksten na.  Zo gaat dat verder en zijn we dikwijls aan twee strips tegelijk bezig.

Zijn er bepaalde voorwaarden vastgelegd voor de personages in de Urbanusstrips, zoals dat het geval is bij Suske en Wiske? 

Urbanus:  Nee, niet echt.  Toen we bij Standaard Uitgeverij zijn gegaan, hebben we direct gezegd dat het een strip met pit zou zijn.  Maar als zij vinden dat er echt iets niet kan, dan houden we daar rekening mee.  Tot nu toe is dat nog niet gebeurd.  Je moet met je strip een bepaald segment in de markt proberen in te nemen.  Als we nu plots superbraaf zouden worden, kan het zijn dat er een heleboel kinderen bijkomen, maar er kan ook een hoop mensen afhaken, omdat net die pit weg is.  Het is goed dat er verschillende soorten strips bestaan voor iedereen.

Is er iemand aan wie jullie eerst een mening vragen over de strip, alvorens er verder mee te gaan?

Urbanus: Nee, niemand, wij beslissen dat zelf (lacht).

Willy: Mijn vrouw krijgt het wel als eerste in handen en mag haar gedacht zeggen.

En luisteren jullie daar dan ook naar?

Willy: Soms (lacht).  Als ze een ander idee heeft over een figuur is dat natuurlijk moeilijker om daar een mouw aan te passen, maar dat heeft ze gelukkig bijna nooit. Ze heeft wel soms opmerkingen over details.  Een broek die te kort is of iets dat scheef staat…  En daar luister ik dikwijls naar.  Ik moet toch geregeld iets veranderen op haar aanraden.  Vandaag heb ik bijvoorbeeld Fanny Kiekeboe getekend, ze kwam terecht in de Urbanusstrip en had geen kleren aan… maar volgens mijn vrouw stond haar ene borst wat schever dan de andere, dus die heb ik moeten rechtzetten (lacht).

Urbanus: Mijn kinderen lezen het ook wel, maar dan is het al lang gedrukt.  De potloodschetsen van Willy lezen ze niet.  Wij vertrouwen toch ook wel een beetje op ons eigen kunnen (lacht).  En mijn principe is: ‘Ik luister veel liever naar mijn eigen intuïtie – met fouten - , dan naar de intuïtie van Jan en alleman – met fouten – (lacht).

Hoe meer meningen, hoe moeilijker het wordt.

Urbanus:  Vaak heeft iemand anders een ander idee, maar dat is daarom niet beter.  Als het wel zo is, ben ik natuurlijk heel blij, maar vaak maakt het gewoon geen verschil.  Sowieso hebben Willy en ik onze draai gevonden in wie wat doet.  Om tot een scenario te komen, heb ik al zeker een uur tijd want zo lang duurt de rit van Tollembeek, waar ik woon, tot in Lokeren, waar Willy woont (lacht).  In de auto probeer ik toch al ’t één en ander te verzinnen.  Vaak vind ik iets maar soms ook niks.  Dan zuigen we wat op ons potlood en zijn we vertrokken (lacht).

Samen met deze strip werd het Cesarbier gelanceerd. 

Willy: Op zich hebben dat bier en de strip niet veel met elkaar te maken, enkel het feit dat de strip gaat over Cesar die een bier brouwt.  En wij hebben nu een bier gelanceerd rond de figuur van Cesar. 

Jullie kunnen waarschijnlijk niet anders dan ‘ja’ zeggen, maar vinden jullie het zelf een lekker bier?

Urbanus: (lacht)  Awel ja (lacht).  Het is een tripel van 8,5° dus je moet er geen 36 drinken, en zelfs geen 6, maar ik vind het wel een lekker biertje als dessert, of bij een stukje kaas.  Eigenlijk hebben we bewust gekozen voor een goed stevig bier om zo dicht mogelijk bij het personage van Cesar aan te leunen.  En bovendien een beetje weg van het personage Urbanus want anders zijn we kinderen aan ’t pushen om sterk bier te drinken (lacht). 

Willy: Cesar is een echte bierdrinker.

Urbanus: Als we ooit iets doen met het personage Urbanus zal dat eerder een frisdrankje of een chocomelk zijn.  Ik loop hier nu als Urbanus, maar het is de hele familie Urbanus die rond Cesar zijn pintje staat.

Anderhalf jaar op voorhand werken jullie aan een strip: zijn jullie nu dan al bezig met de 150^ste ?

Willy: We zijn er over aan ’t nadenken, maar we zijn er nog niet definitief aan toe.

Urbanus: We zitten nu aan strip 147, denk ik.

Dus jullie zijn nog niet aan ’t denken aan grote festiviteiten rond dat jubileum?

Urbanus en Willy: (enthousiast)  Oh jawel!!

Urbanus: We gaan vermoedelijk met een toerbus rondtrekken met wat Urbanusbazaar in en hier en daar stoppen.  Dat zijn nog maar wilde plannen, we weten nog niet of we dit gaan kunnen realiseren.  Sowieso zijn we bij de Uitgeverij toch stilaan een vaste waarde.

Toch al een tijdje zeker?

Urbanus: Ja, pas op, er is Kiekeboe, FC De Kampioenen, … maar we zijn toch één van de vijf pijlers van de Uitgeverij. 

In de strip is het bier blauw omdat er Viagra in zit… Dus jullie hadden evenzeer een nieuwe Viagrapil op de markt kunnen brengen?

Urbanus: (lacht)  Dat is nog eens een idee.

Willy: Als het echte Cesarbier blauw ziet, dan zou ik er niet van drinken.  Dan is het niet te vertrouwen (lacht). 

Urbanus: Goh ja, tenzij je wilt weten wat het geeft met zo een Viagra in (lacht).  Ach ja, in de strip is ‘the sky the limit’ natuurlijk: ‘gewoon doen’ is voor Jommeke en Suske en Wiske (lacht).

Interview: Kim Wauters