Kathleen van K3, zoals we ze nu nog steeds noemen, was met haar nieuwe single Zumba Yade te gast in de allereerste Hit the road.  Wij polsten even naar haar gevoelens als solozangeres.

Hoe voelt het om de laatste K3-restanten van je af te gooien en je eigen soloproject nu definitief te starten?

Goh, ik moet eerlijk zeggen dat ik Karen en Kristel vandaag toch wel erg mis, hoor.  Ook al heb ik vijf fantastische dansers die ook heel veel lachen en plezier maken, maar Karen en Kristel kan je natuurlijk niet vervangen.

Onlangs schreef een weekblad negatieve dingen over de vriendschap tussen jou en de andere K3’tjes…

Wie gisteren het afscheidsconcert in Ahoy heeft gezien, weet wel beter, er is allemaal niks van aan!

Je eerste single is een liedje dat eigenlijk in het verlengde ligt van de stijl van K3.  Denk je niet dat het zo moeilijker gaat zijn om het K3-imago van je af te schudden?

Oh, maar dat is helemaal mijn bedoeling niet.  We zijn gewoon op zoek gegaan naar een liedje voor Unicef, dat moest over de kinderrechten gaan.  En ik hou sowieso van Afrika.  Het was ook al lang mijn droom om eens iets met een gospelkoor te doen. 

Is het de bedoeling dat je liedjes voor kinderen blijft maken?

Nee, niet echt, maar ik vind het wel belangrijk dat kindjes me leuk blijven vinden.  Ik heb dat tien jaar gedaan, ik kan dat niet zomaar uitwissen.

Ga je nu verschillende muziekstijlen uitproberen?

Ik moet toegeven, een tweede single heb ik nog niet.  We zijn nog een beetje aan het zoeken hoe of wat.  Maar ik blijf ondertussen wel zingen!  Ik plan ook niet te lang op voorhand, want da’s één van de redenen waarom ik bij K3 gestopt ben.  We zien eerst wel hoe deze single loopt en misschien gaat het wel beter dan ik ooit gehoopt had.

Een naam die we tegenwoordig overal zien terugkomen, is The Ditch.  Met hun single ‘In This World’ staan Anthony, Kristof, Sven en Raymond ook op het grote podium van Hit The Road.  Perfect om de fijne bende een paar vraagjes te stellen. 

Hoe voelt het om in de eerste Hit The Road van de geschiedenis te staan?

Leuk!  Het is mooi weer, grote opkomst, toffe sfeer.  En het is de eerste keer dat we onze single in ’t groot naar buiten brengen.

De verwachtingen zijn hoog gespannen? 

Die zijn altijd hoog gespannen.  Wij zijn nog geen grote naam in muziekland dus we moeten hard werken om de mensen te overtuigen.

Jullie worden tegenwoordig goed gepromoot, jullie duiken overal verwacht en onverwacht op? (The Ditch was hier als vervanger voor de Nederlandse Esmée Denters, die verstek liet gaan, nvdr)

Ja, we zijn heel blij dat we die kansen krijgen en dat we onze single aan zoveel mensen mogen laten horen.

Ligt het feit dat er iemand van jullie aan K3 gelinkt wordt, aan de basis van jullie succes?

Nee, dat denken we niet.  Dat doet er op dit punt niet meer toe, wie er met wie is.  Het zou maar erg zijn dat een platenmaatschappij zoveel tijd en geld steekt in een groep omdat de drummer toevallig het lief is van Karen van K3.

Hoe lang zijn jullie al bezig?

Ondertussen is dat toch een jaar of 4. En al 3 jaar full time met Raymond bij.

Is jullie muziekstijl veranderd tegenover het begin?

Onze sound is zeker gegroeid.  Sinds Raymond er bij is, die zelf de nummers schrijft, merk je toch dat er een groeiproces is geweest. 

Wordt er van bovenhand niet geopperd om een andere stijl te kiezen?

Nee, en dat zou ook geen goed idee zijn om dat te doen.  Als we zouden moeten veranderen, dan zijn we onszelf niet meer, dan zijn we The Ditch niet meer.  Er is ook geen sprake van een andere stijl te moeten kiezen: de mensen van de platenmaatschappij zijn heel tevreden over ons. Het is ook iets anders dan wat je tegenwoordig op de radio hoort.  We zijn de platenfirma erg dankbaar dat we ons ding mogen doen!

Jullie zijn nu zoveel bekender… Heeft dat een grote impact op jullie leven?

Nee, eigenlijk niet.  We zijn veel meer weg van thuis, zijn dagelijks met muziek bezig, maar of dat zo een grote impact heeft?  We hebben allemaal partners die dat zeer goed begrijpen en ons daarin steunen.  Dat is ook nodig.

Het full album van The Ditch verschijnt op 31 augustus.

 
Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille

Op de eerste Hit The Road van deze zomer was ook Jameerah te gast… Die naam zegt u misschien niets… Tanja Dexters en haar nieuwe girlsband doet waarschijnlijk al meer een belletje rinkelen.  Vier meiden die de wereld veroveren maar vooral niet willen vergeleken worden met de Spice Girls of de Pussycat Dolls… Ik mocht hen interviewen, maar voorwaarde was wel dat het interview in het Engels zou doorgaan, vermits één van de leden Engels praat.  Voor mij geen probleem, maar het moet gezegd zijn dat Tanja Dexters meer een vervlaamst Engels in de mond nam, en bovendien het Engels sprekende groepslid werkelijk geen halve letter heeft gezegd… In ieder geval, wij zijn hier in Vlaanderen, dus ik vertaal met plezier het interview naar het Nederlands…

Jasmine, jij hebt al een zoontje, is het niet moeilijk om je gezinsleven te combineren met de ambitie om muzikaal de wereld te veroveren?

Jasmine: Nee, we hebben dit goed besproken met het management en de rest van de groep.  Ik ben ook al lang bezig, en van zodra mijn baby geboren was, nam ik hem overal mee.  Zoiets hangt af van je eigen attitude: als je zelf flexibel bent, is je kind dat ook. 

Tanja: Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, was haar kindje ook mee, en die trok zijn plan.

Er is dus van het management uit geen verbod om zwanger te worden?

Tanja: Ik denk dat we voorbeelden genoeg hebben waar we hebben gezien dat zoiets de carrière niet hoeft te schaden.  Kijk maar naar K3 en Atomic Kitten.  Het is volgens mij zelfs net het omgekeerde: mensen respecteren het, het is deel van het vrouw zijn. 

Leggen jullie zelf een serieuze druk op de groep om nu al te gaan uitschreeuwen dat jullie de wereld willen veroveren?

Jasmine: Volgens mij wil iedereen wel de wereld veroveren. 

Tanja: Iedereen met dromen en ambitie in de showbizz wil aan de top staan.

Elisa: Jasmine zei in het verleden al eens ‘the sky is the limit’ en dat is het idee dat we alle vier willen volgen. 

Tanja: Als je wilt hoger geraken, moet je ook op een hoog niveau jezelf al in gedachten zien om daar naartoe te kunnen werken. 

Jasmine: We zijn ook een internationale band, we hebben al internationale dingen gedaan.  We zijn ook gestart in het buitenland en komen nu naar ons eigen land. 

Is het moeilijk om van nul af aan te beginnen, zorgen dat de mensen ‘Jameerah’ leren kennen?

Jasmine: Iedereen heeft al zijn eigen carrière in zijn eigen land, dus die basis is er al.  Mensen kennen ons al als individuen, maar nu vormen we een groep. 

Tanja: Het is niet dat we nog nooit op een podium gestaan hebben, we weten hoe dat is, maar als groep ergens staan, dat is wel nieuw voor ons.

Is het niet moeilijk voor de rest van de groep dat er moet gevochten worden tegen het vooroordeel dat ontstaan is op Eurosong, waar gezegd werd dat Tanja niet kan zingen?

Tanja: Ik denk dat iedereen dat ondertussen wel vergeten is.  Dat heeft niets met Jameerah te maken.

Is Eurosong iets wat jullie als groep ook wel zouden willen doen?  Willen jullie alles doen?

Tanja: Wat we vooral willen, is ons geweldig amuseren, er als groep staan.  Ik wil veel optredens doen, handtekeningen geven, fotoshoots doen, naar het buitenland gaan, bij het publiek zijn. 

Jasmine: Ons basisidee is ‘samen plezier maken’.

Kenden jullie elkaar al van voor er sprake was van Jameerah?

Tanja: Nee, niet echt.

Was dat niet riskant, zo vier vrouwen ondereen? Dat kan al ’s mislopen.

Tanja: We hebben elkaar eerst ‘gegoogled’ (algemene hilariteit)  Nee, het klikte meteen van in het begin, we beseffen wel dat we daarin veel geluk hebben.  Soms kan het eerst wel goed gaan, maar al snel ga je je toch ergeren aan elkaar.  In ons geval is dat niet zo, het gaat zelfs altijd maar beter.  We kunnen goed met elkaar praten, delen veel…

Jasmine: … delen alle ervaringen (algemeen gelach).

Dat is interessant!

Tanja: Als er een probleem is, zijn we allemaal volwassen genoeg om dat meteen uit te praten.  Zelfs ik (lacht).

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille